Ευτράπελα σε ξένες συναυλίες στην Ελλάδα: 1967 - 2000

Οι συντάκτες μας έχουν λατρεία στις συναυλίες και καθένας μας έχει παρακολουθήσει εκατοντάδες. Έτσι, πίνοντας ένα σπιτικό δυνατό κόκκινο κρασί από αμπέλι με 22 διαφορετικά είδη σταφυλιών, συζητήσαμε για τις εμπειρίες που έχουμε και επιλέξαμε τις πιο δυνατές στιγμές που θυμόμαστε. 

Η πρώτη μεγάλη, αλλά συνάμα και η τελευταία για αρκετά χρόνια, rock συναυλία ξένου ονόματος στην Ελλάδα έμελλε να είναι επεισοδιακή. 17 Απριλίου 1967, 4 ημέρες δηλαδή πριν από τη δικτατορία των συνταγματαρχών, στο γήπεδο του Παναθηναϊκού εμφανίστηκαν οι Rolling Stones. O Mick Jagger έδωσε εντολή σε κάποιον από την «ακολουθία» του να μοιράσει στον κόσμο τα κόκκινα γαρύφαλλα μιας τεράστιας ανθοδέσμης, με αποτέλεσμα την βίαιη επέμβαση του τότε αστυνομικού διευθυντή και την απότομη και άδοξη διακοπή της πρώτης μεγάλης rock συναυλίας στην Αθήνα.

Έβλεπα τον Iggy Pop για πρώτη φορά. Θυμάμαι ότι κάποια στιγμή που κάποιος από το κοινό πέταξε πάνω του ένα μπουκάλι και ο Iggy γέμισε αίματα. Σκουπίστηκε για λίγο, αλλά δεν σταμάτησε λεπτό και συνέχισε να είναι το ίδιο καταιγιστικός. Αργότερα έκανε και τις γνωστές βουτιές του από τη σκηνή ολόγυμνος σε ένα live που δεν θυμάμαι καν πόσα encore είχε.

Λίγο πριν τελειώσει η καταιγιστική συναυλία των Megadeth στο πρώτο Rockwave Festival με αυτό το όνομα, ένας θεατής κρατούσε σχεδόν σε όλη την διάρκειά της ένα πλακάτ που έγραφε "give me a pen". Κάποια στιγμή ο Dave Mustaine το είδε και ζήτησε να του φέρουν την επιγραφή επάνω στην σκηνή. Για όσους ήμασταν εκεί ήταν κατανοητό, ο τύπος ζητούσε να του δώσει μια πένα κιθάρας. Ο κακόμοιρος ο Αμερικάνος όμως πολύ σωστά διάβασε «δώσε μου ένα στυλό». «Είναι το πιο περίεργο πράγμα που μου έχουν ζητήσει όσα χρόνια περιοδεύω. Φίλε μου, δεν έχω για σένα κάποιο στυλό επάνω μου δυστυχώς» είπε και του έδωσε με αγάπη ένα playlist εκείνης της συναυλίας. H φράση "give me a pen" ακόμα και τώρα είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό όλων όσων βρισκόμασταν εκεί εκείνο το βράδυ.

Συμπέρασμα: Και καλά αγγλικά να μην ξέρεις, χαμένος δεν θα πας…

Εκείνες τις μέρες ο King Diamond ταλαιπωρούνταν από κρυολόγημα, με αποτέλεσμα να βγει μεν στη σκηνή για να ολοκληρώσει το live, χωρίς όμως στην ουσία να τραγουδήσει ποτέ! Στο τέλος της συναυλίας ο King Diamond μας ζήτησε να μην πετάξουμε τα εισιτήρια της βραδιάς, γιατί θα φρόντιζε να μας αποζημιώσει σε μια επόμενη εμφάνιση του στη χώρα μας. Την επόμενη χρονιά (1999) οι Mercyful Fate ήρθαν να παίξουν στο Rockwave σε ένα show για τους δυο πρώτους δίσκους τους (από τους ύμνους του heavy metal). Ανταλλάσσοντας, λοιπόν, τα εισιτήριά μας από τη συναυλία στο Ρόδον είχαμε την ευκαιρία να τους ξαναδούμε με έκπτωση περίπου 1.500-2.000 δρχ στην αρχική τιμή. Μαγκιά!

Ναι, για όλους εσάς που μπορεί να μην είχατε ιδέα, οι System Of A Down έπαιξαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα το μακρινό 1998, ως support group στους Slayer. Μόλις είχε κυκλοφορήσει ο πρώτος τους δίσκος και φυσικά ήταν παντελώς άγνωστοι. Λίγο ότι δεν τους ήξερε κανείς, λίγο ότι δεν έπαιζαν «τρου μετσοοολ», λίγο η τότε κολλημένη θρασο-οπαδική νοοτροπία του τύπου: «κατεβείτε ρε καραγκιόζηδες από τη σκηνή να δούμε Slayeeeeeer», δέχτηκαν σχεδόν καθ' όλη την διάρκεια του set τους το θερμό φιλόξενο ελληνo-οπαδικό πετροβόλημα. Πραγματικά στα 18 μου χρόνια ένιωσα ντροπή που ήμουν μάρτυρας αυτής της συμπεριφοράς του κοινού. Ό,τι κρατούσε ο καθένας στα χέρια του, το άδειασε επάνω στην μπάντα. Μπύρες, αναπτήρες. μπουκάλια. Το κατά δύναμιν.

Αργότερα οι System Of A Down έγιναν τεράστιοι. Και στην χώρα μας εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια παρακαλάμε να τους δούμε ζωντανά.

Εσείς στην θέση τους θα ερχόσασταν πίσω σε μια χώρα που σας υποδέχθηκε έτσι;

Οι Pulp αποτελούσαν ένα από τα μεγαλύτερα brit-pop συγκροτήματα στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990. Ο Jarvis Cocker ήταν στα κέφια του και εκείνη την βραδιά είχε διάθεση για συνομιλία με το κοινό, όπως πάντα. Κάποια στιγμή σκαρφάλωσε στο υψηλότερο σημείο στην άκρη της σκηνής σε μία «τύπου» σκαλωσιά και, όπως μας αποκάλυψε μετά, φοβήθηκε να κατέβει, αλλά τελικά τα κατάφερε...

Ακόμα θυμάμαι στο τέλος της συναυλίας την ανταπόκριση του κοινού στο "Common People" με τόνους άμμου στον αέρα της πλαζ Φρεαττύδας.

Ήταν η συναυλία που όλοι περίμεναν, καθώς η μπάντα είχε επανενωθεί, ο Bruce Dickinson βρισκόταν ξανά πίσω από το μικρόφωνο και μαζί του επέστρεψε και ο Andrian Smith. Εκείνο το βράδυ τα καπνογόνα ήταν τόσα πολλά που όταν η συναυλία ξεκίνησε δεν μπορούσαμε να δούμε την σκηνή από το παχύ στόμα καπνού, πράγμα που έκανε και την αναπνοή μας αρκετά δύσκολη. Ο ίδιος ο Bruce εμφανίστηκε τραγουδώντας με έναν πυροσβεστήρα για να σβήσει τις φωτιές.

Η βραδιά όμως είχε και συνέχεια. Κατά τη διάρκεια του "2 Minutes to Midnight", ένας θεατής από την πρώτη σειρά έφτυσε τον Steve Harris. O frontman του γκρουπ το είδε, ζήτησε να σταματήσει το κομμάτι και ξεκίνησε να λούζει με τα υπέροχα «γαλλικά» του τον θεατή. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως όσοι βρίσκονταν γύρω του φρόντισαν ώστε ο «φίλος» μας να περάσει ένα δύσκολο βράδυ.

Δείτε τον Bruce Dickinson με έναν πυροσβεστήρα στο παρακάτω βίντεο στο 3:13:

Την ημέρα των Blur και Placebo έπαιζαν και οι dEUS. Θυμάμαι ότι στο χώρο υπήρχε ένας γερανός για να κάνει ο κόσμος μπάντζι τζάμπινγκ. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας των Βέλγων, πρόσεξα έναν τύπο που είχε ανέβει στο γερανό και το σκεφτόταν να πέσει. Τότε οι dEUS έπαιζαν το "Suds & Soda". Σε ένα κόψιμο του κομματιού ο τραγουδιστής φωνάζει "Come on, jump!" Εκείνη τη στιγμή χιλιάδες άνθρωποι γύρισαν το κεφάλι τους στο παιδί που ήταν στο γερανό! Καταλαβαίνετε πώς αισθάνθηκε... Μόλις έπεσε, έλαβε το μεγαλύτερο χειροκρότημα της ζωής του.

Δείτε το παρακάτω βίντεο στο 2:31:

Η συναυλία αυτή μπαίνει ξεκάθαρα στην λίστα ως από τις πιο «επικίνδυνες» για την σωματική ακεραιότητα του κοινού.

Ο συνεδριακός χώρος του ΟΑΚΑ βρίσκεται (ή βρισκόταν) ακριβώς κάτω από το ένα πέταλο του σταδίου. Η χωρητικότητά του ήταν πολύ περιορισμένη και οι συνθήκες εξαερισμού-κλιματισμού ανύπαρκτες. Προφανώς και είχαν κοπεί πολύ περισσότερα εισιτήρια από όσα χωρούσε αντικειμενικά ο χώρος. Το αποτέλεσμα ήταν η αφόρητη ζέστη να οδηγεί σε δυσφορία. Η κατάσταση θύμιζε μια τεράστια σάουνα. Στην κυριολεξία δεν μπορούσε να αναπνεύσεις. Από θαύμα δεν είχαμε θύματα. Μόλις οι διοργανωτές είδαν τα δύσκολα, άρχισαν να παρέχουν δωρεάν νερό σε όποιον το είχε ανάγκη. Φυσικά όλοι μας το είχαμε ανάγκη και η ουρά για τα νερά ήταν τεράστια! Θυμάμαι εμένα μου έδωσε νερό ο ίδιος ο Λώρης της DiDi Music τότε.

Well done, promoters… για άλλη μια φορά!!!