Pop, Rock και Πολιτική;

Με πρόσφατες τις αμερικανικές εκλογές του 2020, όπου ήταν εντυπωσιακές κυρίως για το πόσο δίχασαν την κοινή γνώμη, ένα πάντα επίκαιρο θέμα είναι το πώς σχετίζεται η ξένη pop/rock μουσική και τα παρακλάδια της με την πολιτική. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να ξινίζει ή να παραξενεύεται με δηλώσεις αγαπημένων καλλιτεχνών που μπορεί να έχουν πολιτική χροιά ή να υποστηρίζουν συγκεκριμένο κόμμα ή υποψήφιο.  

Είναι αλήθεια πως συχνά μας αρέσει να αποστασιοποιούμαστε από αυτά που πιστεύουν οι καλλιτέχνες όχι γιατί δεν συμφωνούμε αλλά γιατί μπορεί να γίνεται με τρόπο λαϊκίστικο και να αποσκοπεί στη δημόσια προβολή. Τέτοιες κινήσεις μπορεί να μειώσουν αγαπημένους μουσικούς στα μάτια μας και είναι λογικό. Τα πράγματα χειροτερεύουν, όταν η υποστήριξη προσωποποιείται.

Η μουσική του εκάστοτε καλλιτέχνη τις περισσότερες φορές κρύβει τα πολιτικά του πιστεύω, σε διαφορετικό βαθμό ανάλογα με την περίπτωση. Όταν λοιπόν έχουμε γνώση του τι ακούμε γνωρίζουμε προς τα πού κλίνει η ζυγαριά και τι έχει στο μυαλό του ο μουσικός. Από τα αντιπολεμικά τραγούδια και τα κομμάτια που αναφέρονται σε κοινωνικούς ανασχηματισμούς έως τραγούδια που υμνούν τη διαφορετικότητα, όλα τα είδη μουσικής τα οποία μπερδεύονται στη σύγχρονη pop και rock έχουν αποφυάδες στην πολιτικοκοινωνική ζωή. Τα blues και η αφροαμερικάνικη παράδοση, το folk κίνημα από τα 40's και τον Woody Guthrie μέχρι τον Bob Dylan, η punk και το κατεστημένο, η disco και η σεξουαλική απελευθέρωση αλλά και η κοινωνική κριτική της hip hop, όλα είναι συνδεδεμένα με τις κοινωνικοπολιτικές εκφάνσεις της καθημερινότητας. Δεν είναι μάλιστα λίγες οι φορές που κομμάτια αποκτούν πολιτική βαρύτητα δεδομένου των περιστάσεων και της χρονικής στιγμής που γράφονται, όπως η μουσική των Beatles την οποία οι νέοι της εποχής εξέλαβαν σαν φωνή αλλαγής στη συντηρητική κοινωνία των 60's και 70's.

Η σύνδεση της μουσικής ως μορφή έκφρασης με την κοινωνία και κατ' επέκταση με την πολιτική είναι δεδομένη και πολλές φορές απαραίτητη. Εάν καταλήξουμε στο ότι διαφωνούμε με τον τρόπο που κάποιος καλλιτέχνης διαχειρίζεται τη μουσική του και την επιρροή του, έχουμε πάντα την επιλογή να τον κρατήσουμε σε μία απόσταση. Το ίδιο ισχύει και σε ακραίες περιπτώσεις όπως του προαναφερθέντα Johnny Rotten που έχει πια μπερδευτεί συγκριτικά με αυτό που πρέσβευε στα 70's.