Τα Υπόγεια Ρεύματα επέστρεψαν δισκογραφικά στις αρχές της χρονιάς με τον ενδιαφέροντα δίσκο «Η Γη Που Αφήνω». Είχε κυκλοφορήσει ήδη ψηφιακά και σε CD, από σήμερα (Τρίτη 20 Απριλίου) θα είναι διαθέσιμο και σε LP. Πέρα από τη σχετικά περιορισμένη έκδοση 500 αντιτύπων βινυλίου, υπάρχει επιπλέον η προσθήκη ενός τραγουδιού στο LP που δεν υπάρχει στις άλλες εκδοχές, που κάνουν ενδιαφέρουσα αυτή την κυκλοφορία, ιδιαίτερα για τους φίλους του συγκροτήματος. «Μαύρο Φως» είναι ο τίτλος του τραγουδιού που προστίθεται πλάι στα πολύ καλά «Γκρεμιστής», «Με Παραχαραγμένη Τη Ζωή Μου» και τα υπόλοιπα του δίσκου.
Με αφορμή την κυκλοφορία του «Η Γη Που Αφήνω» σε LP θέσαμε μερικές ερωτήσεις στο συγκρότημα, τόσο για τον καινούργιο δίσκο όσο και για άλλα θέματα, επίκαιρα και μη. Διαβάστε τις απαντήσεις τους παρακάτω:
MixGrill: Πώς έχει ξεκινήσει η νέα χρονιά για εσάς; Τι προσδοκίες έχετε από το 2021;
Υπόγεια Ρεύματα: Είμαστε μουσικοί – δημιουργοί στην Ελλάδα του 2021. Νομίζουμε ότι αυτό τα λέει όλα. Κατά τ' άλλα όλα καλά. Μπήκαμε στην εποχή του απόλυτου μηδέν με έναν δίσκο που γεννήθηκε από αυτά που ζούμε. Ελπίζουμε, λοιπόν, το 2021 όλο και περισσότεροι να κοιτάξουν κατάματα τα προβλήματα και να εκφράσουν αυτά που θέλουν. Με την δημιουργία θα κουρδίσουμε το ρολόι και θα ξαναρχίσει ο χρόνος.
MG: Πέρασε ένας χρόνος από το φευγιό του Θάνου Μικρούτσικου. Πώς σας επηρέασε ως ανθρώπους αυτό το γεγονός; Θα του αφιερώνατε κάποιο τραγούδι από τη νέα κυκλοφορία σας;
ΥΡ: Η απώλεια αγαπημένου ανθρώπου είναι σημάδι που δεν σβήνει. Αν μπορούσαμε θα του αφιερώναμε τον «Γκρεμιστή»!
MG: Πώς σας φαίνεται η μέχρι τώρα αποδοχή του καινούργιου δίσκου;
ΥΡ: Λαμβάνουμε πολλά και καλά μηνύματα από τον περίγυρο. Δεν ήμασταν όμως ποτέ σε μεγάλους κοινωνικούς κύκλους. Η έδρα μας ήταν οι συναυλίες. Εκεί βλέπαμε περισσότερο κόσμο και επικοινωνούσαμε. Εκεί θα δούμε τι ενέργεια βγαίνει, παίζοντας τα νέα κομμάτια μαζί με το κοινό.
MG: Νιώθετε την ανάγκη ο δίσκος αυτός να λειτουργήσει ως αποτύπωμα των προηγούμενων χρόνων της συνεργασίας σας ως τρίο ή ως πρώτο βήμα για τη διαδρομή που θα ακολουθήσει;
ΥΡ: Ο κάθε δίσκος είναι αποτύπωμα και ολοκλήρωση. Η διαδρομή που έρχεται είναι καλοδεχούμενη και ελεύθερη να φτιάξει ένα καινούργιο αποτύπωμα.
MG: Γιατί επιλέξατε να μελοποιήσετε τον Κωστή Παλαμά και δη το ποίημα «Ο Γκρεμιστής»; Τι σας παίδεψε περισσότερο σε αυτή τη μελοποίηση; Μου ακούγεται λιτή, αλλά πιστή στο ύφος του ποιήματος όπως το αντιλαμβάνομαι. Τι επιδιώξατε να πετύχετε πρωτίστως σε αυτό το εγχείρημα;
ΥΡ: Πρώτον, γιατί είναι αυτό που είναι. Ένας ύμνος στην ελευθερία, στον άνθρωπο και στη γλώσσα. Και έχεις δίκιο, προσπαθήσαμε να αφηγηθούμε, να απαγγείλουμε και ελπίζουμε να γίναμε κατανοητοί.
MG: Το «Με Παραχαραγμένη Τη Ζωή Μας» προέρχεται από τη συνεργασία σας με τον Κυριάκο Σφέτσα με βάση το ποίημα του Ανέστη Ευαγγέλου. Η ενορχήστρωση που ακούμε ήταν κι αυτή συλλογικό αποτέλεσμα; Πέρα από τον Πέτρο Πετρόπουλο ο οποίος συνδράμει και ως ηχολήπτης, οι συμμετοχές του Τηλέμαχου Μούσα και του Ανδρέα Πολυζωγόπουλου σε κιθάρα και τρομπέτα αντίστοιχα πώς προέκυψαν;
ΥΡ: Στα σπίτια μας, επί καραντίνας, γράφτηκαν τα περισσότερα όργανα. Ο Νίκος, ο μπασίστας μας, ασχολήθηκε με την ενορχήστρωση σε άμεση επικοινωνία με τον Κυριάκο Σφέτσα. Άκουγε από την αρχή τρομπέτα στο κεφάλι του ο Γιούσεφ. Σκεφτήκαμε ότι είναι ευκαιρία σε αυτό το κομμάτι να έχουμε guest μουσικούς και οι φίλοι μας Ανδρέας Πολυζωγόπουλος και Τηλέμαχος Μούσας ήταν ιδανικοί για το συγκεκριμένο. Εξαιρετικοί μουσικοί και οι δύο και συμπαίκτες μας σε άλλα project πολλά χρόνια.
MG: Είχατε σκέψεις ή ιδέες να προσθέσετε και άλλα όργανα από συναδέλφους όπως οι παραπάνω σε άλλα τραγούδια του δίσκου;
ΥΡ: Ναι είχαμε, αλλά η κατάσταση δεν το επέτρεψε. Ο δίσκος ολοκληρώθηκε σε «κατοχικές» συνθήκες και ήταν πολύ δύσκολο να οργανωθούμε.
MG: Ως αναγνώστες ποια είναι η σχέση σας με την ποίηση αυτόν τον καιρό; Ανακαλύψατε κάποιον νέο ποιητή ή ποιήτρια που να σας κίνησε το ενδιαφέρον ή καταπιάνεστε με κείμενα παλαιότερης γενιάς;
ΥΡ: Ανακαλύπτουμε συνέχεια ενδιαφέροντες δημιουργούς που μας κινούν το ενδιαφέρον και παράλληλα μελετάμε. Όταν βέβαια καταφέρνουμε να συγκεντρώνουμε το μυαλό μας με όλα αυτά που συμβαίνουν με τεράστιες ταχύτητες πλέον.
MG: Από μουσικές, τι συχνάζει στα ηχεία/ακουστικά σας το τελευταίο διάστημα; Διατηρείται η όρεξη για ανακάλυψη νέων μουσικών στην κατάσταση της καραντίνας;
ΥΡ: Υπάρχει περισσότερος χρόνος σε μας από την στιγμή που είμαστε συνεχώς σπίτι και πέφτουμε πάνω σε νέα ποικίλα ακούσματα με την βοήθεια του internet πλέον. Επηρεαζόμαστε από είδη μουσικής που θα ήταν πολύ δύσκολο να γνωρίσουμε παλαιότερα.
MG: Τι απεικονίζει το εξώφυλλο του δίσκου; Πώς προέκυψε η ιδέα αυτή;
ΥΡ: Το εικαστικό του δίσκου, που έχει δημιουργήσει η Ήρα Σταματοπούλου, στο σύνολό του είναι εμπνευσμένο από και αφορά το άτομο, τον άνθρωπο που αποτελείται από διαφορετικά κομμάτια, φέρει τον τόπο του, τον εαυτό του, τους άλλους. Αποτελείται από όλα αυτά τα κομμάτια και ο ίδιος διασπάται απελευθερώνοντάς τα. Το ίδιο το άτομο είναι ένα τοπίο, είναι μια σύνθεση όλων που εκρήγνυται. Είναι η γη που αφήνει.
MG: Ο κλάδος «Θέαμα - Ακρόαμα» ήταν από τους πρώτους που χτύπησε η πανδημία και η κυβέρνηση έχει (απο)δείξει ότι δεν την ενδιαφέρει ο πολιτισμός. Με το άμεσο μέλλον να διαφαίνεται αντίστοιχο με τα όσα ζήσαμε το 2020, ποιες ενέργειες από καλλιτέχνες και κοινό πιστεύετε θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στην αντιμετώπιση του οικονομικού και ψυχολογικού προβλήματος;
ΥΡ: Άμα οι καλλιτέχνες δεν εκφράζονται, πολιτισμός και ψυχαγωγία δεν υπάρχει. Μια λύση για την ώρα είναι να γίνονται συναυλίες διαδικτυακά αυτοοργανωμένες με εναλλακτική μορφή χρηματοδότησης μέσω διαδικτύου. Στόχος είναι η χρηματοδότηση ενός project ή ενός σκοπού από το πλήθος. Μην περιμένει ο αληθινός πολιτισμός μας που απορρέει από εμάς τους ίδιους να χωρέσει σε χρηματοδοτούμενα προγράμματα της «ψηφιακής ανάπτυξης».
MG: Με τις διαδικτυακές συναυλίες πώς τα πάτε; Παρακολουθήσατε κάποια από τις πρόσφατες ως θεατές; Πώς αντιμετωπίζετε την ιδέα για μια τέτοια εμφάνιση;
ΥΡ: Ήδη συμμετείχαμε στη διαδικτυακή συναυλία για την κοινωνική κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος». Πολύ χαρήκαμε που είμασταν εκεί. Άντε και στα επόμενα.
MG: Πριν από μερικά χρόνια είχατε συνθέσει μουσική για το ντοκιμαντέρ My Human Self. Τι έχετε κρατήσει από αυτή τη διαδικασία; Υπάρχει περίπτωση να ακούσουμε κάτι αντίστοιχο στο κοντινό μέλλον;
ΥΡ: Αρέσει και στους τρεις μας στο συγκρότημα να γράφουμε μουσική για θέατρο και κινηματογράφο. Αν ταιριάξουμε με κάποιον σκηνοθέτη στο μέλλον σίγουρα θα το ξανακάνουμε. Μας εμπνέει η ελευθερία κινήσεων που αποκτάς όταν γράφεις πάνω σε δραματουργία.
MG: Στις αρχές της χρονιάς σε συνέντευξή σας είχατε ευχηθεί «αλληλεγγύη και δημιουργία». Συναντάτε καμιά φορά συναισθήματα όπως ανεπάρκεια της (προσφερόμενης) αλληλεγγύης ή αδυναμία δημιουργικότητας; Αν ναι, ποιο το αντίδοτο που χρησιμοποιείτε;
ΥΡ: Ναι, συναντάμε. Το αντίδοτο είναι να μιλήσουμε με τους φίλους μας και τσουφ! Περνάνε όλα.
MG: Σχέδια για τη χρονιά που έρχεται είναι δύσκολο να κάνουμε όλοι μας, ποιο είναι, όμως, το πρώτο πράγματα που θέλετε να κάνετε με την πρώτη ευκαιρία;
ΥΡ: Να πάμε ένα ταξίδι ως συγκρότημα όλοι μαζί μέσα σε ένα ΙΧ όπως συνηθίζουμε και ας μην παίξουμε εκεί που θα φτάσουμε ρε αδερφέ... το ταξίδι μετράει.
Τα Υπόγεια Ρεύματα αφιερώνουν τον δίσκο στον Χαράλαμπο Ανεστόπουλο που χάθηκε πολύ άδικα και πρόωρα το περασμένο Σαββατόβραδο:
«Περιμέναμε μήνες με μεγάλο ενθουσιασμό την έκδοση του βινυλίου. Δυστυχώς, έφτασε στα χέρια μας και κυκλοφορεί λίγο μετά την είδηση του χαμού ενός νεαρού μουσικού και στενού οικογενειακού μας φίλου, του Χαράλαμπου Ανεστόπουλου. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να του αφιερώσουμε αυτό το δίσκο. Δύναμη και αγάπη στην οικογένειά του.»