Τι θα ακούσετε:
αγγλόφωνο hip hop με επιπλέον r&b στοιχεία και όχι μόνο
Βαθμολογία:
6,5
Έχουν ήδη περάσει λίγοι μήνες από τότε που κυκλοφόρησε αυτός ο δίσκος. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να μας αποτρέψει από το να ασχοληθούμε με όσα κάνει στο ντεμπούτο του ο Inner.D. αν και υπάρχει η δευτερεύουσα αφορμή της ζωντανής παρουσίασης σε λίγες μέρες στην Αθήνα. Με την πανδημία και τα «νέα μέτρα» να καραδοκούν, ας αφήσουμε τη συναυλία στην άκρη μαζί με τις ελπίδες μας κι ας ακούσουμε τι καταγράφηκε στη μισή ώρα του “Slaves.” όπως αυτό έγινε διαθέσιμο ψηφιακά (και μόνο) τον Οκτώβρη.
Ο Inner.D. μάς συστήνεται ως μουσικός παραγωγός, ταυτόχρονα είναι και ηθοποιός, ενώ από το 2019 συμμετέχει στο συγκρότημα που συνοδεύει τον Ταφ Λάθος παίζοντας μπάσο. Η εμφάνιση αυτού του σχήματος πέρσι στο ΚΠΙΣΝ υπάρχει διαθέσιμη στο YouTube και είναι χρήσιμη ως βάση για το πώς προέκυψαν πολλά από όσα ακούγονται στον δίσκο αυτό. Σε αντίθεση με τον δημοφιλή ράπερ, ο Inner.D. γράφει και τραγουδάει στα αγγλικά στα πρώτα του τραγούδια. Κανένα πρόβλημα δεν προκύπτει από αυτό, κι ας κρύβει την προφορά το autotune και άλλα τεχνικά τερτίπια. Οι στίχοι και εύγλωττοι είναι και όμορφα ταιριάζουν με τις μουσικές και νόημα διατηρούν. Ως παράδειγμα των παραπάνω έχω ένα από τα καλύτερα - αν όχι το καλύτερο - τραγούδι του δίσκου, αυτό με τίτλο “Monster In The Mirror”.
Πέρα από τις λέξεις, το τραγούδι αυτό ξεχωρίζει με και για τη συμμετοχή του DJ Micro, ο οποίος αναβαθμίζει αισθητά το αποτέλεσμα. Χωρίς να υπονοώ εδώ ότι τα υπόλοιπα οκτώ τραγούδια ακούγονται δυσάρεστα. Ακούστε για παράδειγμα το ομώνυμο, με το πιασάρικο ρεφρέν και το ταίριασμα των φωνητικών της Κατερίνας Πλεξίδα μαζί με την πειραγμένη φωνή του ίδιου. Επωφελείται ιδιαίτερα από τις συνεργασίες ο Inner.D. και αυτό ίσως φανερώνει την ικανότητά του να δημιουργήσει κάτι στο οποίο ένας ή μία συνεργάτης μπορεί να συνυπάρξει προσφέροντας τη δική του ξεχωριστή προσθήκη. Το ίδιο γίνεται και με τη συμμετοχή του Μάνου Αγγελάκη στην κιθάρα (και αυτός είναι τακτικός συνεργάτης του Ταφ Λάθος, όπως και ο DJ Micro εδώ και χρόνια) στο “Long Live The Patience”, επίσης ένα από τα καλύτερα τραγούδια εδώ, που μέχρι και τους Muse μου έφερε στο μυαλό προς στο τέλος.
Αντίθετα, όταν βρίσκεται τελείως μόνος του όπως στο “Words Fake” ή το “Goodnight Kiss” όσα ακούμε είναι λιγότερο ελκυστικά, χωρίς όμως να ρίχνουν το επίπεδο. Μαζί με τα τραγούδια, υπάρχουν και αρκετά συνοδευτικά κομμάτια μικρής διάρκειας, με την έννοια του skit ή του ιντερλούδιου, όχι του filler. Το ηχητικό απόσπασμα μίας συνέντευξης του Frank Zappa συνοδευόμενο από το ηλεκτρονικό τοπίο του Inner.D. στο “Revolution?” έχει αναμφίβολα μια αξία για να δώσει ένα στίγμα. Συνολικά όμως, μαζί με τα “No One” και “I Felt Free” δεν προσφέρουν κάτι παραπάνω από σταδιακή είσοδο και έξοδο στον ηχητικό κόσμο που δημιουργείται ενδιάμεσα.
Αυτός ο κόσμος, ως πρώτη μας επαφή με τον καλλιτέχνη, παρουσιάζει ενδιαφέρον για τις τεχνικές ικανότητες και τις ιδέες του και προσφέρει ορισμένα τραγούδια στα οποία μπορούμε να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο και να ευχαριστηθούμε σε περισσότερες από μία (ζωντανές) ακροάσεις. Δεν είναι λίγο αυτό.
*Ενημέρωση: Η προγραμματισμένη συναυλία του Inner.D. στις 22/1 στο Six d.o.g.s. αναβάλλεται.