Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής ουδέποτε υπήρξα ιδιαίτερα θερμός ακροατής του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Βεβαίως και οι δίσκοι του είναι πολύ ψηλά στις προτιμήσεις μου, βεβαίως και τον εκτιμούσα πάντα κατατάσσοντάς τον στους κορυφαίους τραγουδοποιούς των τελευταίων ετών, βεβαίως και πολλά από τα τραγούδια του είναι ανάμεσα στα πολύ αγαπημένα μου, ωστόσο δεν ήμουν ποτέ πιστός ακόλουθός του στα live ή - ας πούμε - ποτέ δεν περίμενα με ανυπομονησία την επόμενη δισκογραφική του δουλιά. Φέτος όμως οφείλω να ομολογήσω ότι ο Κύπριος τραγουδοποιός με έχει κερδίσει 100%!Η εν γένει συμπεριφορά και στάση του στο τραγούδι τα τελευταία χρόνια - και ειδικά φέτος που επανέκαμψε με καινούριο υλικό και εμφανίσεις - αλλά και ο τρόπος που αντιμετωπίζει την τραγουδοποιία του και την παρουσίασή της με έχουν κάνει να γίνω πλέον φανατικός ακροατής του και σίγουρα έχει κερδίσει τον απόλυτο σεβασμό μου. Δεν είναι καθόλου συνηθισμένο για Έλληνα τραγουδοποιό με τόσο σημαντική αναγνώριση (επιτυχία, αν προτιμάτε) να φεύγει για τη Ρωσία για 6 μήνες με σκοπό να επεκτείνει τις γνώσεις του πάνω στη μουσική. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, οι περισσότεροι τραγουδοποιοί που έχουν κάνει μια σχετική επιτυχία, επαναπαύονται συνήθως στα κεκτημένα.
Δεν είναι όμως μόνο το ταξίδι του στη Ρωσία που του δίνει πόντους, το οποίο όπως είπε και ο ίδιος υπερπροβλήθηκε κάπως από τον εγχώριο μουσικό τύπο. Στην προχτεσινή του ζωντανή εμφάνιση στην παραλία Αγίου Νικολάου στη Λούτσα, στην οποία είχα την τύχη να είμαι παρών, εμπέδωσα ότι έχω να κάνω με έναν καλλιτέχνη αυθεντικό, που αναζητά διαρκώς νέες οδούς για να εκφραστεί. Η στασιμότητα δεν έκανε ποτέ καλό σε κανέναν και ο Αλκίνοος δείχνει να το ξέρει αυτό καλά, όντας μονίμως δημιουργικά ανήσυχος. Έτσι, μας παρουσίασε ένα πρόγραμμα δομημένο με τέτοιο τρόπο που δεν έχεις παρά να παραδεχτείς ότι ο πήχης της ποιότητας έχει μπει πολύ ψηλά.
Δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε συνηθισμένο να βάζεις στο πρόγραμμά σου τα καινούρια σου τραγούδια με τρόπο που να μοιάζει απόλυτα φυσιολογικός. Να "περνάς" τα τραγούδια αυτά στο κοινό χωρίς να χρειάζεται να γίνεσαι κουραστικός επαναλαμβάνοντας ότι "ο νέος μου δίσκος κυκλοφόρησε πριν τόσο καιρό και ονομάζεται τάδε" και άλλα τέτοια τετριμμένα. Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης το κατάφερε αυτό παρουσιάζοντάς μας ένα πρόγραμμα βασισμένο κυρίως στα τραγούδια από τον εξαιρετικό νέο του δίσκο "Νεροποντή" που είναι, κατά τη γνώμη μου, ο κορυφαίος της χρονιάς, τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Διάσπαρτα μέσα στο πρόγραμμα ακούστηκαν από τον δίσκο αυτό τα τραγούδια "Ο δρόμος σου είσαι εσύ" (εναρκτήριο της συναυλίας), "Πατρίδα", "Μη με κλειδώνεις", "Ήταν ανάγκη", "Επιτυχία!", "Έλα κοντά", "Εις μνήμην", "Πέρασμα", "Απόψε". Το εντυπωσιακό είναι ότι τα περισσότερα το κοινό τα ήξερε ήδη, ενώ δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι στο αυτοσαρκαστικό "Ήταν ανάγκη" καταγράφτηκε μία από τις κορυφαίες στιγμές του live, με τους περισσότερους παρευρισκομένους να τραγουδούν! Όλα τα τραγούδια από το νέο δίσκο παρουσιάστηκαν με σαφείς διαφοροποιήσεις από τις studio εκτελέσεις, με κορυφαίες κατ εμέ στιγμές την συγκινητική ερμηνεία του Αλκίνοου στο "Πέρασμα" ακόμη και χωρίς τη Σόνια Θεοδωρίδου (το ερμηνεύουν μαζί στο δίσκο) και την απόδοση όλης της μπάντας και φυσικά του ίδιου του Αλκίνοου στο εκπληκτικό "Πατρίδα" οι στίχοι του οποίου είναι καταπέλτης για όλους μας...
Για το υπόλοιπο πρόγραμμα να πούμε ότι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί χαμηλών τόνων ή αλλιώς "ακουστική συναυλία" όπως προλόγισε και ο ίδιος ο Αλκίνοος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρξαν στιγμές ηλεκτρισμού και έντασης ("Ο κόσμος που αλλάζει", "Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ", "Έχω μια λέξη" κ.α.). Οι καλλιτεχνικές αναζητήσεις του Ιωαννίδη, για τις οποίες κάναμε λόγο στην αρχή, αποτυπώνονται φέτος στην λιτότητα αλλά εξαιρετική ποιότητα της μπάντας που τον πλαισιώνει. Ο εξαίρετος Σταύρος Λάντσιας στα πλήκτρα, η σταθερή και αναγνωρισμένη αξία που ακούσει στο όνομα Μιχάλης Καπηλίδης στα τύμπανα και ο επίσης εξαιρετικός Γιώργος Καλούδης στο ηλεκτρικό τσέλο και την κρητική λύρα ήταν οι μοναδικοί επί σκηνής σύμμαχοι του τραγουδοποιού. Πραγματικά εκπληκτικοί μουσικοί και οι τρεις, αυτοσχεδιάζουν σε πολλά σημεία του προγράμματος και αφήνουν το δικό τους στίγμα με τον Ιωαννίδη να παραμερίζει ουκ ολίγες φορές από το προσκήνιο ώστε τα αυτιά και τα βλέμματα όλων μας να πέσουν σε αυτούς. Πέρα από τα νέα τραγούδια που αναφέρθηκαν ήδη, ακούσαμε πολλά από τα γνωστά και αγαπημένα του Αλκίνοου όπως τα "Σταγόνες στο γυαλό", "Θα ’μαι κοντά σου", "Προσκυνητής", "Καθρέφτης", "Με τόσα ψέματα", "Όνειρο ήτανε", "Στην αγορά του Αλ Χαλίλι", "Έντγκαρ Άλαν Πόε" και αρκετά ακόμη. Όλα μα όλα "πειραγμένα" από τον Αλκίνοο και τους μουσικούς του σε σημείο που κάποια δεν αναγνωρίζονταν... Προσωπικά ξεχώρισα την εκτέλεση του "Απόγευμα στο δέντρο", τη λιτή ερμηνεία στην υπέροχη "Παράκληση", τη συγκίνηση στον "Βυθό" και την ένταση στην "Πατρίδα" που ήδη ανέφερα.Περιττό να αναφέρω ότι ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μάς έδειξε για μια ακόμη φορά το πόσο αυτοσαρκαστικός είναι με διάφορες ατάκες του ανάμεσα στα τραγούδια, που όσο περνούσε η ώρα γίνονταν και περισσότερες. Ένα ακόμη από τα όμορφα περιστατικά της βραδιάς ήταν τα όσα έγιναν με αφορμή το απλό σπάσιμο μιας χορδής στην κιθάρα του. Αρχικά μία όμορφη αυτοσαρκαστική ιστοριούλα του Αλκίνοου για μια παλιά συναυλία του Σωκράτη Μάλαμα στην οποία είχε παρευρεθεί και του άλλαζε τις χορδές και στη συνέχεια ο Στέλιος Φράγκος επί σκηνής (ο άνθρωπος που άλλαξε τελικά τη χορδή) να πιάνει την ηλεκτρική κιθάρα και να αυτοσχεδιάζει με όλη την μπάντα σε μια ιδανικά διασκευασμένη εισαγωγή για την "Αγορά του Αλ Χαλίλι". Στα ...highlights και το απίστευτο και τεράστιο σε μέγεθος μεσαιωνικό όργανο που έπαιξε για λίγο ο Αλκίνοος με τον βαρύγδουπο τίτλο "υποκοντραμπάσο φλάουτο με ράμφος" (ή κάπως έτσι) το οποίο για συντομία αποκαλούσε ματσούκι! Όμορφη χιουμοριστική στιγμή τέλος και η εκτέλεση του υπέροχου τραγουδιού "Αδιέξοδο", όπου ο Ιωαννίδης μιμίθηκε έστω και για λίγο τον Διονύση Σαββόπουλο και στη συνέχεια την Ελευθερία Αρβανιτάκη (οι τρεις τους το ερμηνεύουν μαζί στο δίσκο) με λαμπρά αποτελέσματα!
Αν πετύχετε στις διακοπές σας ή και στην πόλη (όταν επιστρέψετε) κάποια συναυλία του Αλκίνοου Ιωαννίδη και της μπάντας του, μην διστάσετε να πάτε. Θα ευχαριστηθείτε ένα ποιοτικό πρόγραμμα με σπουδαία τραγούδια αλλά και οργανικούς αυτοσχεδιασμούς. Απαραίτητη η διευκρίνιση ότι τέτοιου είδους προγράμματα απαιτούν και το ανάλογο κοινό. Αυτός που πάει σε συναυλία του Ιωαννίδη για να ακούσει μόνο τον "Προσκυνητή" και το "Δεν μπορώ" και μάλιστα στις στουντιακές τους ενορχηστρώσεις προφανώς δεν θα ικανοποιηθεί από το φετινό πρόγραμμα του Κύπριου τραγουδοποιού...