Στα τέλη του περασμένου μήνα, στις 28, 29 και 30 Αυγούστου ένα από τα μεγαλύτερα Festivals στον κόσμο, το Reading έγινε για άλλη μια φορά με επιτυχία στην ομώνυμη πόλη της Αγγλίας.
Ο αναγνώστης μας Μιχάλης Λ. βρέθηκε στο Festival και μας στέλνει τις εντυπώσεις του από την πρώτη μέρα (Kings of Leon, Kaiser Chiefs, Placebo κ.α.). Αξιοσημείωτο το γεγονός που έκλεισε τη βραδιά με την οργισμένη αντίδραση του Caleb Followill των Kings of Leon.
Διαβάστε περισσότερα στο αναλυτικό κείμενο του Μιχάλη, τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά για την ανταπόκριση του!!!
OK για να γράψει κανείς για το Reading πρέπει να μπει και στο κατάλληλο mood. Να ξυπνήσει την μνήμη του για να μπορέσει να θυμηθεί τα συναισθήματα που του δημιουργούσε η μουσική, ο κόσμος, τα συγκροτήματα, το ίδιο το φεστιβάλ!
Λίγη ιστορία: Το Reading Festival είναι ένα festival που γίνεται κάθε χρόνο το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου στην πόλη Reading (λίγο έξω από το Λονδίνο). Το festival μετρά ήδη 39 χρόνια και σύμφωνα με την Wikipedia αποτελεί το μακροβιότερο διεθνές μουσικό φεστιβάλ. Σε αυτά τα χρόνια έχουν περάσει όλα τα μεγάλα συγκροτήματα της rock σκηνής: Nirvana, The Who, Guns n Roses, Radiohead, Metalica, Rage Against The Machine, Oasis, Blur και η λίστα τελειωμό δεν έχει!
Ο καθαρά μουσικός φεστιβαλικός χρόνος ήταν 36 ώρες (12 κάθε μέρα). Ίσως είναι οι πιο περιεκτικές 36 ώρες της ζωής σου αν σκεφτείς ότι μέσα σε αυτές τις ώρες ακούς όλα τα συγκροτήματα που χρειάζεται να έχεις ακούσει για την επόμενη χρονιά. Οι φετινοί headliners στην κεντρική σκηνή (το φεστιβάλ είχε συνολικά 7 σκηνές!) ήταν οι Kings of Leon, οι Arctic Monkeys και οι Radiohead! Για το πλήρες line up ρίξτε μια ματιά εδώ.
Το φεστιβάλ λαμβάνει χώρα όπως ανέφερα πιο πάνω, το τελευταίο Παρασκευο-σαββατοκύριακο του Αυγούστου αλλά οι πόρτες ανοίγουν από την Πέμπτη για να υποδεχτούν τους festival-goers. Η περιπέτεια μας ξεκινάει Τετάρτη βράδυ όταν φτάνουμε στο νησί. Πέμπτη πρωί πρωί φτάνουμε στον χώρο του festival που μαζί με χιλιάδες Άγγλους συνωστιζόμαστε στην ουρά για να ανταλλάξουμε το εισιτήριο μας με το wristband που θα μας επιτρέψει την είσοδο και την έξοδο από τον χώρο του festival. Παρά το μέγεθος της ουράς ξεμπερδέψαμε μέσα σε ένα δεκάλεπτο και ήμασταν έτοιμοι να ζήσουμε ένα γεμάτο φεστιβαλικό τριήμερο!
Παρασκευή 28 Αυγούστου - Ημέρα πρώτη
Το φεστιβαλ ξεκινά με σχετικά καλό καιρό (για τα δεδομένα της Αγγλίας): συννεφιά και κατα διαστήματα βροχή! H μέρα ξεκινά ήρεμα με μια επίσκεψη στις μικρότερες σκηνές του festival που έπαιζαν ονόματα που ακούγαμε για πρώτη φορά στην ζωή μας... Παρ' όλα αυτα, όλοι γεμάτοι ενέργεια και καλή διάθεση!
Καθώς η ώρα περνούσε τόσο περισσότερος κόσμος πήγαινε προς την main stage (οπότε και εμείς κάναμε το ίδιο). Μετά από ένα δυνατό αλλά λίγο αδιάφορο set των Deftones σειρά είχαν οι Fall out Boy που ήταν... το απόλυτο τίποτα! Ακούγονταν 2 με 3 φορές χειρότερα σε σχέση με το CD τους, χωρίς ρυθμο, καμία απολύτως επικοινωνία με το κοινό και ήταν γενικά μια από τις χειρότερες στιγμές του festival! Η ώρα περνούσε και τα EMO-boys αποφάσισαν να φύγουν από την σκηνή... μαζί με μια μεγάλη μερίδα του κόσμου! Γιατί; Επειδή το επόμενο όνομα ήταν οι Placebo! Το ιδιαίτερα αγαπητό στην Ελλάδα συγκρότημα έπαιξε μπροστά σε μικρό (για τα δεδομένα του Reading) κοινό! Ο κόσμος ήταν ιδιαίτερα απαθής - δεν γνώριζε σχεδόν κανένα τραγούδι τους με εξαίρεση ίσως το "Every you Every me" - για τα καινούργια ούτε λόγος! Ο Molco και η παρέα του έπαιξαν ένα αδιάφορο setlist που ήταν σχεδόν το ίδιο με αυτό που ακούσαμε στο Rockwave τον Ιούνιο (χωρίς το Meds και 1-2 ακόμα για να χωρέσει στον χρόνο που είχαν). Πολύ μέτρια εμφάνιση (κάνοντας την αντίστοιχη του Rockwave να φαντάζει μεγαλειώδης) βάζοντας μας σε σκέψεις σχετικά με την πορεία του συγκροτήματος.
Μετά το γρήγορο πέρασμα των Placebo ήρθε η ώρα των Kaiser Chiefs. Πρέπει να παραδεχτώ ότι ήμουν ιδιαίτερα επιφυλακτικός σε σχέση με το συγκεκριμένο συγκρότημα. Λίγο τα υπερβολικά χαρούμενα (για τα δικά μου γούστα) τραγούδια τους, λίγο το μέτριο τελευταίο τους cd με έκαναν ιδιαίτερα διστακτικό στο κατά πόσο θα έπρεπε να κάτσουμε στη main stage και να χάσουμε τον Jamie T που έπαιζε σε μικρότερη την ίδια ώρα... Όλα έσβησαν μόλις τα φώτα έπεσαν και ανέβηκαν στην σκηνή! Αφού ρώτησε αν είμαστε σε χορευτική διάθεση,ο εμφανός αδυνατισμένος Ricky Wilson κατάφερε από το πρώτο κιόλας τραγούδι να μας ξεσηκώσει! Η μανια του να περπατάει συνεχώς πάνω, κάτω και να σκαρφαλώνει στις σιδεριές ήταν εμφανής και σε αυτό το live. Never miss a beat, Ruby, Every day I love you less and less: Όλα έπαιξαν τον ρόλο τους και κατάφεραν να μας ζεστάνουν για τους Kings of Leon, αλλά και να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα! Κορυφαία στιγμή της βραδιάς το I predict a riot, αλλά και το Angry mob!
Και για το τέλος; Οι Kings of leon... Ίσως η πιο αμφιλεγόμενη εμφάνιση του τριημέρου!Απο που να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις!Θα έλεγα πως ήταν ένα από τα ονόματα που ανυπομονούσα να δώ κυρίως λόγω της τρομερά γρήγορης ανόδου του συγκροτήματος τα 3 τελευταία χρόνια (πορεία που θυμίζει την αντίστοιχη των Killers). Πέρσι headliners στο Glastonbury (το άλλο μεγάλο φεστιβάλ της Αγγλίας) και φέτος στο Reading.
Καταρχάς το συγκρότημα αποφάσισε να παίξει τραγούδια κυρίως από το τελευταίο τους album (που τους έκανε γνωστούς και στην μεγαλύτερη μερίδα του κοινού), χωρίς σχεδόν καμία αναφορά στα πιο παλιά! Χλιαρό ξεκίνημα με τα Be somebody και My party, με τον κόσμο να μην αντιδράει κυρίως λόγο των ισχυρών ανέμων που είχαν ως αποτέλεσμα να υπάρχει πολύ κακός ήχος (ναι καλά διαβάσατε συμβαίνουν και αλλού αυτά).Το συγκρότημα έπρεπε να περιμένει λίγο περισσότερο από μισή ώρα για να καταλάβει ότι υπήρχε κοινό από κάτω που ήξερε τα τραγούδια τους, όταν και έπαιξαν το no1 super radio hit τους: Sex on fire. Εμφανώς εκνευρισμένος ο - κατα τα άλλα συμπαθής - Caleb Followill παρότρυνε τον κόσμο να τραγουδήσει μαζί με το συγκρότημα. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε πολύ θετικά σε σημείο που να μην ακούγεται η φωνή του Caleb από τις φωνές του κόσμου! Δυστυχώς όμως μόνο γι' αυτο το τραγούδι και το Use Somebody. Από εκεί και πέρα,το χάος! Το set φτάνει προς το τέλος του και μετά το Use somebody ο Caleb, τα παίρνει στο κρανίο, υψώνει το μεσαίο δάχτυλο του στο κοινό (λέγοντας πως ήταν πολύ δύσκολο να φτάσουν εκεί που είναι τώρα και γι' αυτό σε όποιους δεν αρέσουν να παν να @$(*:*($ ) σπάει την κιθάρα του και ... η πρώτη βραδιά τελειώνει εκεί!
...μη ρωτήσετε αν είχε encore!
Ο αναγνώστης μας Μιχάλης Λ. βρέθηκε στο Festival και μας στέλνει τις εντυπώσεις του από την πρώτη μέρα (Kings of Leon, Kaiser Chiefs, Placebo κ.α.). Αξιοσημείωτο το γεγονός που έκλεισε τη βραδιά με την οργισμένη αντίδραση του Caleb Followill των Kings of Leon.
Διαβάστε περισσότερα στο αναλυτικό κείμενο του Μιχάλη, τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά για την ανταπόκριση του!!!
OK για να γράψει κανείς για το Reading πρέπει να μπει και στο κατάλληλο mood. Να ξυπνήσει την μνήμη του για να μπορέσει να θυμηθεί τα συναισθήματα που του δημιουργούσε η μουσική, ο κόσμος, τα συγκροτήματα, το ίδιο το φεστιβάλ!
Λίγη ιστορία: Το Reading Festival είναι ένα festival που γίνεται κάθε χρόνο το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου στην πόλη Reading (λίγο έξω από το Λονδίνο). Το festival μετρά ήδη 39 χρόνια και σύμφωνα με την Wikipedia αποτελεί το μακροβιότερο διεθνές μουσικό φεστιβάλ. Σε αυτά τα χρόνια έχουν περάσει όλα τα μεγάλα συγκροτήματα της rock σκηνής: Nirvana, The Who, Guns n Roses, Radiohead, Metalica, Rage Against The Machine, Oasis, Blur και η λίστα τελειωμό δεν έχει! Ο καθαρά μουσικός φεστιβαλικός χρόνος ήταν 36 ώρες (12 κάθε μέρα). Ίσως είναι οι πιο περιεκτικές 36 ώρες της ζωής σου αν σκεφτείς ότι μέσα σε αυτές τις ώρες ακούς όλα τα συγκροτήματα που χρειάζεται να έχεις ακούσει για την επόμενη χρονιά. Οι φετινοί headliners στην κεντρική σκηνή (το φεστιβάλ είχε συνολικά 7 σκηνές!) ήταν οι Kings of Leon, οι Arctic Monkeys και οι Radiohead! Για το πλήρες line up ρίξτε μια ματιά εδώ.
Το φεστιβάλ λαμβάνει χώρα όπως ανέφερα πιο πάνω, το τελευταίο Παρασκευο-σαββατοκύριακο του Αυγούστου αλλά οι πόρτες ανοίγουν από την Πέμπτη για να υποδεχτούν τους festival-goers. Η περιπέτεια μας ξεκινάει Τετάρτη βράδυ όταν φτάνουμε στο νησί. Πέμπτη πρωί πρωί φτάνουμε στον χώρο του festival που μαζί με χιλιάδες Άγγλους συνωστιζόμαστε στην ουρά για να ανταλλάξουμε το εισιτήριο μας με το wristband που θα μας επιτρέψει την είσοδο και την έξοδο από τον χώρο του festival. Παρά το μέγεθος της ουράς ξεμπερδέψαμε μέσα σε ένα δεκάλεπτο και ήμασταν έτοιμοι να ζήσουμε ένα γεμάτο φεστιβαλικό τριήμερο!
Παρασκευή 28 Αυγούστου - Ημέρα πρώτη
Το φεστιβαλ ξεκινά με σχετικά καλό καιρό (για τα δεδομένα της Αγγλίας): συννεφιά και κατα διαστήματα βροχή! H μέρα ξεκινά ήρεμα με μια επίσκεψη στις μικρότερες σκηνές του festival που έπαιζαν ονόματα που ακούγαμε για πρώτη φορά στην ζωή μας... Παρ' όλα αυτα, όλοι γεμάτοι ενέργεια και καλή διάθεση!Καθώς η ώρα περνούσε τόσο περισσότερος κόσμος πήγαινε προς την main stage (οπότε και εμείς κάναμε το ίδιο). Μετά από ένα δυνατό αλλά λίγο αδιάφορο set των Deftones σειρά είχαν οι Fall out Boy που ήταν... το απόλυτο τίποτα! Ακούγονταν 2 με 3 φορές χειρότερα σε σχέση με το CD τους, χωρίς ρυθμο, καμία απολύτως επικοινωνία με το κοινό και ήταν γενικά μια από τις χειρότερες στιγμές του festival! Η ώρα περνούσε και τα EMO-boys αποφάσισαν να φύγουν από την σκηνή... μαζί με μια μεγάλη μερίδα του κόσμου! Γιατί; Επειδή το επόμενο όνομα ήταν οι Placebo! Το ιδιαίτερα αγαπητό στην Ελλάδα συγκρότημα έπαιξε μπροστά σε μικρό (για τα δεδομένα του Reading) κοινό! Ο κόσμος ήταν ιδιαίτερα απαθής - δεν γνώριζε σχεδόν κανένα τραγούδι τους με εξαίρεση ίσως το "Every you Every me" - για τα καινούργια ούτε λόγος! Ο Molco και η παρέα του έπαιξαν ένα αδιάφορο setlist που ήταν σχεδόν το ίδιο με αυτό που ακούσαμε στο Rockwave τον Ιούνιο (χωρίς το Meds και 1-2 ακόμα για να χωρέσει στον χρόνο που είχαν). Πολύ μέτρια εμφάνιση (κάνοντας την αντίστοιχη του Rockwave να φαντάζει μεγαλειώδης) βάζοντας μας σε σκέψεις σχετικά με την πορεία του συγκροτήματος.
Μετά το γρήγορο πέρασμα των Placebo ήρθε η ώρα των Kaiser Chiefs. Πρέπει να παραδεχτώ ότι ήμουν ιδιαίτερα επιφυλακτικός σε σχέση με το συγκεκριμένο συγκρότημα. Λίγο τα υπερβολικά χαρούμενα (για τα δικά μου γούστα) τραγούδια τους, λίγο το μέτριο τελευταίο τους cd με έκαναν ιδιαίτερα διστακτικό στο κατά πόσο θα έπρεπε να κάτσουμε στη main stage και να χάσουμε τον Jamie T που έπαιζε σε μικρότερη την ίδια ώρα... Όλα έσβησαν μόλις τα φώτα έπεσαν και ανέβηκαν στην σκηνή! Αφού ρώτησε αν είμαστε σε χορευτική διάθεση,ο εμφανός αδυνατισμένος Ricky Wilson κατάφερε από το πρώτο κιόλας τραγούδι να μας ξεσηκώσει! Η μανια του να περπατάει συνεχώς πάνω, κάτω και να σκαρφαλώνει στις σιδεριές ήταν εμφανής και σε αυτό το live. Never miss a beat, Ruby, Every day I love you less and less: Όλα έπαιξαν τον ρόλο τους και κατάφεραν να μας ζεστάνουν για τους Kings of Leon, αλλά και να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα! Κορυφαία στιγμή της βραδιάς το I predict a riot, αλλά και το Angry mob!Και για το τέλος; Οι Kings of leon... Ίσως η πιο αμφιλεγόμενη εμφάνιση του τριημέρου!Απο που να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις!Θα έλεγα πως ήταν ένα από τα ονόματα που ανυπομονούσα να δώ κυρίως λόγω της τρομερά γρήγορης ανόδου του συγκροτήματος τα 3 τελευταία χρόνια (πορεία που θυμίζει την αντίστοιχη των Killers). Πέρσι headliners στο Glastonbury (το άλλο μεγάλο φεστιβάλ της Αγγλίας) και φέτος στο Reading.Καταρχάς το συγκρότημα αποφάσισε να παίξει τραγούδια κυρίως από το τελευταίο τους album (που τους έκανε γνωστούς και στην μεγαλύτερη μερίδα του κοινού), χωρίς σχεδόν καμία αναφορά στα πιο παλιά! Χλιαρό ξεκίνημα με τα Be somebody και My party, με τον κόσμο να μην αντιδράει κυρίως λόγο των ισχυρών ανέμων που είχαν ως αποτέλεσμα να υπάρχει πολύ κακός ήχος (ναι καλά διαβάσατε συμβαίνουν και αλλού αυτά).Το συγκρότημα έπρεπε να περιμένει λίγο περισσότερο από μισή ώρα για να καταλάβει ότι υπήρχε κοινό από κάτω που ήξερε τα τραγούδια τους, όταν και έπαιξαν το no1 super radio hit τους: Sex on fire. Εμφανώς εκνευρισμένος ο - κατα τα άλλα συμπαθής - Caleb Followill παρότρυνε τον κόσμο να τραγουδήσει μαζί με το συγκρότημα. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε πολύ θετικά σε σημείο που να μην ακούγεται η φωνή του Caleb από τις φωνές του κόσμου! Δυστυχώς όμως μόνο γι' αυτο το τραγούδι και το Use Somebody. Από εκεί και πέρα,το χάος! Το set φτάνει προς το τέλος του και μετά το Use somebody ο Caleb, τα παίρνει στο κρανίο, υψώνει το μεσαίο δάχτυλο του στο κοινό (λέγοντας πως ήταν πολύ δύσκολο να φτάσουν εκεί που είναι τώρα και γι' αυτό σε όποιους δεν αρέσουν να παν να @$(*:*($ ) σπάει την κιθάρα του και ... η πρώτη βραδιά τελειώνει εκεί!
...μη ρωτήσετε αν είχε encore!