Εδώ και αρκετές ημέρες ακούμε και ο υποφαινόμενος και ο MikeMous το νέο - πολυαναμενόμενο δίσκο ενός από τα λίγα εναπομείναντα μεγάλα groups, το οποίο βρίσκεται αισίως στα 33 χρόνια ύπαρξης του! Το "No Line on the Horizon" έχει προλογηθεί από τους παραγωγούς του Brian Eno, Daniel Lanois & Steve Lillywhite ως ο δίσκος που θα βάλει τους U2 σε μια νέα - ξεχωριστή τροχιά και αυτό βέβαια μας έχει δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες. Έτσι, λοιπόν αφού λιώσαμε το δίσκο στις καθημερινές μας Λίστες, καταγράφουμε παρακάτω τις απόψεις μας για το δίσκο και κάθε κομμάτι ξεχωριστά. Μη νομίζετε ότι συμφωνούμε σε όλα, ε... Φύγαμε λοιπόν :
Το συγκρότημα : U2 Το ύφος μουσικής : pop – rock
Ο δίσκος : No Line on the Horizon (27/02/2009)
Το single : “Get on your boots”
MikeMous : Πρόκειται για έναν πραγματικά «διαφορετικό» δίσκο των Ιρλανδών. Σαφώς και υπάρχουν κοινά σημεία με το παρελθόν, αλλά το “No Line On The Horizon” θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί μια νέα, φρέσκια, ιδιόμορφη και τολμηρή αρχή για την παρέα του Bono, εδώ, στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά τα κομμάτια αποπνέουν δημιουργικό οίστρο και στιχουργική έμπνευση. Edge, Adam Clayton και Larry Mullen παίζουν με τη μέγιστη ωριμότητα αλλά και αρκετό πειραματισμό ακολουθώντας τις επιταγές του μουσικού κλίματος των 00’s, ο Bono δεν μαγεύει πλέον, αλλά κρατά το επίπεδο με την εμπειρία του και «απογειώνεται» σε στιγμές. Η παραγωγή είναι εξαιρετική (έβαλε το χεράκι του πάλι ο B. Eno) και το συνολικό αποτέλεσμα είναι μια πολύ καλή δουλειά που σίγουρα θα είναι μια από τις καλύτερες του 2009 (αν και στην πραγματικότητα η παραγωγή του ξεκίνησε το 2006). Στα συν και το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος του δίσκου ηχογραφήθηκε στη Β. Αφρική.
gbal : Συνήθως δεν έχεις μεγάλες απαιτήσεις από συγκροτήματα/μουσικούς με μεγάλη ιστορία πίσω τους. Συνήθως περιμένεις το κάτι καινούργιο, ξεχωριστό και ιδιαίτερο, το οποίο θα ξεχωρίσει από νέα σχήματα. Το νέο δίσκο των U2 προσπάθησα να τον κρίνω ξεχνώντας το παρελθόν και μένοντας μόνο στο 2009, λες και πρόκειται για ένα νέο συγκρότημα.
Έτσι, λοιπόν πρέπει να πω ότι τα κύρια χαρακτηριστικά του δίσκου για μένα είναι :- η ωριμότητα που εκπνέεται μέσα από αυτόν,
- ο σταθερός βηματισμός του, χωρίς να προσπαθεί να εντυπωσιάσει, θέλοντας όμως να ταξιδέψει και να μαγέψει,
- η ξεχωριστή ατμόσφαιρα μυσταγωγίας, που δημιουργείται σε διάφορα κομμάτια του,
- η ύπαρξη των hits σε ρόλο κομπάρσου κι όχι πρωταγωνιστή.
Το "No Line on the Horizon" πραγματικά θέτει νέες βάσεις στο οικοδόμημα των U2 και δεν προσφέρει στη μουσική άλλη μια σύνθεση τραγουδιών - hits στο ύφος που ξέρουμε τόσα χρόνια από το συγκρότημα. Οι U2 δε βασίστηκαν στη φόρμα των επιτυχιών τους για να πουλήσουν σε άλλον ένα δίσκο εκατομμύρια κόπιες και επέλεξαν μάλλον τον πιο δύσκολο δρόμο. Διάλεξαν να πειραματιστούν με τους ήχους και τις ατμόσφαιρες τους, καταφέρνοντας να κερδίσουν πολλούς μουσικοκριτικούς και αρκετούς φίλους τους, οι οποίοι τους είχαν αφήσει τα τελευταία χρόνια. Πολλοί από εσάς που αγαπήσατε την ευρηματικότητα του "Achtung Baby" & του "Joshua Tree", αλλά συχτηριάσατε με τα hits του "All that you can't leave behind" και του "How to Dismantle an atomic bomb", κατά πάσα πιθανότητα θα αναθεωρήσετε την άποψη σας για τους Bono, Edge, Clayton & Mullen. Το ότι θα τοποθετήσετε το δίσκο στη Λίστα με τα Καλύτερα του 2009 δε θα το προβλέψω, αλλά μάλλον μπορώ να καπαρώσω μια θέση για το "No Line on the Horizon" στην προσωπική μου Λίστα.
Πάμε να δούμε τα κομμάτια ένα-ένα ξεχωριστά :
01 - No Line on the HorizonMikeMous : Το ομώνυμο κομμάτι που ανοίγει το δίσκο αποτυπώνει τη διάθεση της μπάντας να «ροκάρει» δοκιμάζοντας τη νέα «συνταγή» του πειραματισμού. Μουσικά το αποτέλεσμα είναι σχετικά καλό με απλές φόρμες και ρυθμό - (**,*)
gbal : Θα έλεγα ότι το κομμάτι κατευθείαν σε βάζει στο ύφος του δίσκου. Ναι μεν υπάρχει καλό ρεφρέν, αλλά η ατμόσφαιρα του τραγουδιού σου στέλνει το μήνυμα ότι έχουν έπεται διαφορετική συνέχεια από αυτή που έχεις συνηθίσει από το συγκρότημα - (****)
02 – Magnificent
MikeMous : Ένα από τα κομμάτια που μοιάζει να είναι βγαλμένο από τις παλιές καλές εποχές με δυνατό ρεφρέν και καλοδουλεμένα riffs. Το Break του Larry Mullen πριν το ρεφρέν θυμίζει έντονα “Pride”. Δυνατός στίχος και αξιοσημείωτη διάρκεια (5:20) - (***)
gbal : Δυνατό κομμάτι, το οποίο λογικά θα είναι ένα από τα επόμενα singles του δίσκου. Αναρωτιέμαι γιατί δεν επέλεξαν αυτό για πρώτο single... - (****,*)
03 - Moment of Surrender
MikeMous : Το 7λεπτο της δημιουργικής έμπνευσης. Πολύ καλός ο Edge με φοβερό συναίσθημα όπως και ο Bono σε σημεία. Μελωδία και στίχος σε ένα πολύ όμορφο μονοπάτι - (****)
gbal : Ιδιαίτερα μελωδικό, αργόσυρτο, μελαγχολικό το οποίο φέρνει αρκετά στο ύφος του Brian Eno & του David Byrne. Από αυτό το κομμάτι και ύστερα καταλαβαίνεις τη διαφορετικότητα του δίσκου - (****)
gbal : Ιδιαίτερα μελωδικό, αργόσυρτο, μελαγχολικό το οποίο φέρνει αρκετά στο ύφος του Brian Eno & του David Byrne. Από αυτό το κομμάτι και ύστερα καταλαβαίνεις τη διαφορετικότητα του δίσκου - (****)
04 – Unknown CallerMikeMous : Συμπαθές αλλά σχετικά αδύναμο και λίγο φλύαρο, ωστόσο δυνατό σημείο τα φωνητικά και τα πλήκτρα προς το κλείσιμο - (**)
gbal : Η ξεχωριστή ατμόσφαιρα του προηγούμενου τραγουδιού συνεχίζει στην αρχή αυτού του κομματιού, ακόμη κι αν στη συνέχεια φέρνει κάπως στο "Magnificent". Αρκετά καλό ρεφρέν και δυνατό solo στο τέλος - (****)
05 - I'll go crazy if I don't go crazy tonight
MikeMous : Μία ακόμα μελωδική δημιουργία με στοιχεία που μπορούν να απαρτίσουν ένα δυνατό single. Εξαιρετικό ρεφρέν και όμορφα κουπλέ - (***)
gbal : Για μένα είναι το καλύτερο τραγούδι του δίσκου. Κλασσικό hit με super ρεφρεν το οποίο παντρεύει το παρελθόν με το παρόν των U2 - (*****)
06 – Get On Your Boots
MikeMous : To 1ο single (μέχρι στιγμής) είναι γνωστό καθώς έχει κυκλοφορήσει εδώ και λίγο καιρό για λόγους promotion (ο gbal το είχε ήδη παρουσιάσει στα ακίνδυνα τραγουδάκια…….). Χορευτικό και αρκετά rock, με φρέσκο ήχο και παιχνιδιάρικη (και ολίγον σεξι) διάθεση - (**,*)
gbal : Θεωρώ ότι ήταν άστοχη η επιλογή του ως πρώτο single, εκτός κι αν ήθελαν να μας εκπλήξουν όταν θα ακούγαμε το δίσκο. Το "GoyB" είναι βασισμένο στη φόρμα του Vertigo και ίσως αποτελεί το απομεινάρι του προηγούμενου δίσκου τους - (***,*)
07 - Stand up comedy
MikeMous : Ρυθμικό, αρκετά ροκ, χορευτικό με εξάρσεις σε σημεία. Η μπάντα σε απόλυτη ισορροπία και ωριμότητα - (***)
gbal : Πρόκειται για ένα διαφορετικό κομμάτι με funky διάθεση και δυνατό ρεφρέν. Από τα πλέον χαρούμενα κομμάτια του δίσκου - (****,*)
08 – Fez – Being Born
MikeMous : Ίσως το πιο περίεργο κομμάτι του δίσκου, με έντονο πειραματισμό. Σημαντικό ρόλο έχει παίξει το γεγονός ότι γράφτηκε και αυτό στην Batha του Chad. Έχω την εντύπωση ότι πρόκειται για ένα δείγμα για το ύφος που θέλουν να ακολουθήσουν από εδώ και πέρα. Μουσικά είναι άψογο με ρυθμό που τσακίζει κόκαλα και τον Bono σε κέφια. Στιχουργικά είναι (μαζί με το “Cedars of Lebanon”) η κορυφαία στιγμή του δίσκου - (*****)
gbal : Ιδιαίτερα πειραματικό τραγούδι με εμφανή τα στοιχεία, που ήθελαν να προσώσουν στον ήχο τους οι U2 από το ταξίδι τους στο Fez και τη Βόρεια Αφρική. Εξαιρετική ερμηνεία του Bono και μουσικά μια από τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου - (****,*)
gbal : Ιδιαίτερα πειραματικό τραγούδι με εμφανή τα στοιχεία, που ήθελαν να προσώσουν στον ήχο τους οι U2 από το ταξίδι τους στο Fez και τη Βόρεια Αφρική. Εξαιρετική ερμηνεία του Bono και μουσικά μια από τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου - (****,*)
09 - White as snowMikeMous : Όμορφη εισαγωγή, μέτριο ρεφρέν, λίγη φλυαρία μετά το μέσο. Με λίγη περισσότερη συγκρότηση θα μπορούσε να είναι από τα καλύτερα κομμάτια - (**,*)
gbal : Οι ρυθμοί πέφτουν και δημιουργείται μια ατμόσφαιρα μυσταγωγίας, στην οποία ο Bono τραγουδάει ψιθυριστά λες και θέλει να μας εξομολογηθεί διάφορα πράγματα. Οι εξάρσεις στα φωνητικά, η απίστευτη μελωδία και η όλη ατμόσφαιρα συνθέτει άλλη μια ιδιαίτερα δυνατή στιγμή του δίσκου - (****,*)
10 – Breathe
MikeMous : Η καλύτερη στιγμή για τον Bono. Μεστός, λυρικός & εξαιρετική ερμηνεία. Μουσικά το κομμάτι «στέκει» πολύ καλά, αλλά έχω την αίσθηση ότι «κάτι λείπει» - (***)
gbal : Το "Breath" θα έλεγα ότι μου έφερε στο μυαλό τα νέα κομμάτια του Bruce Springsteen. Τα πλήκτρα παίζουν μεγαλύτερο ρόλο στο κομμάτι, μαζί με τα απαραίτητα κιθαριστικά solo βέβαια και η ερμηνεία του Bono είναι super! - (****,*)
11 - Cedars of Lebanon
MikeMous : Το τελευταίο κομμάτι έχει κάτι από τους «Κέδρους του Λιβάνου». Πολύ καλό στιχουργικά, με έναν Bono σε απλές γραμμές αλλά με ζεστή και ιδιαίτερη ερμηνεία. Ο επίλογος είναι από τις καλύτερες στιγμές : “Choose your enemies carefully ‘cos they will define you /Make them interesting ‘cos in some ways they will mind you /They’re not there in the beginning but when your story ends /Gonna last with you longer than your friend” - (****)
gbal : Όλος ο δίσκος όπως μπορείτε να παρατηρήσετε χωρίζεται σε δύο κομμάτια κατά κάποιο τρόπο, τα οποία εναλλάσονται συνέχεια. Από το δυνατό κομμάτι με το πιασάρικο ρεφρέν στο πιο πειραματικό τραγούδι. Εδώ είναι η σειρά της 2ης κατηγορίας. Ο Bono μας αφηγείται υπό το φως των κεριών με μια υπόκωφη μελαγχολική μελωδία να ανεβαίνει σιγά, σιγά -(****)
Οι κριτικές του δίσκου από τα μουσικά έντυπα και τις ιστοσελίδες κινούνται σε πολύ καλά επίπεδα : Rolling Stone (5/5), The Observer (4/5), Spin (3,5/5), BBC.
Ακούστε όλο το δίσκο στη MySpace σελίδα του συγκροτήματος.
Ο Φλεβάρης τελειώνει και ήδη έχουμε 3 εξαιρετικά albums από μουσικούς με μεγάλη ιστορία πίσω τους, βλ. Bruce Springsteen, Morrissey, U2. Για να δούμε και τη συνέχεια...