Μια ημέρα πριν φτάσουμε στην κορυφή της λίστας των καλύτερων δίσκων της χρονιάς, σας παρουσιάζουμε τους δίσκους που βρίσκονται στις θέσεις 9-16.
9. Radiohead - The King Of Limbs
Για άλλη μια φορά το συγκρότημα προτείνει νέα πράγματα, χωρίς να ολοκληρώνει αυτό που θέλει να πει. Ο λόγος είναι ο ίδιος με τις προηγούμενες φορές: Η αναμονή για το επόμενο βήμα τους. Η κιθάρα δεν έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και τη θέση της έχουν πάρει τα keyboards, drums και το μπάσο. Η φωνή του "Θωμά" βέβαια παραμένει κυρίαρχη και χαρακτηριστική για το συγκρότημα. Όμως, για αυτό το λόγο οι Ραδιοκέφαλοι παραμένουν στην εποχή μας, ακόμη κι αν μετράνε 20 χρόνια στο κουρμπέτι. Νομίζω ότι ο βασικός στόχος που προσπαθούν κάθε φορά να πετύχουν οι Radiohead είναι να αφήνουν πάντα περιθώριο εξέλιξης - μετάλλαξης της μουσικής τους. Είναι σα να παίζουν ένα παιχνίδι: Κατασκευάζουν ένα σπίτι και δεν βάφουν όλα τα δωμάτια, αλλά αφήνουν πάντα ένα κενό... Ίσως να τους αρέσει η εναλλαγή στη μουσική τους. Αυτό δεν κάνουν άλλωστε στα τραγούδια τους τα τελευταία χρόνια; Έτσι ακριβώς δεν είναι το "Bloom", το "Lotus Flower", το "Separator"; Ένα ταξίδι με συνεχείς εναλλαγές... – gbal
Ακούστε τα: Lotus Flower, Bloom, Seperator, Codex
10. Florence and the Machine - Ceremonials
"The Dog Days are over" για την Florence το 2011. Το ceremonials είναι το δεύτερο της άλμπουμ. Προβάλλονται οι εκπληκτικές φωνητικές ικανότητες της τραγουδίστριας που πετυχαίνει τους στόχους της για ένα πιο σκοτεινό, βαρύ, γεμάτο δίσκο. Η φωνή της Ουαλής σε ταξιδεύει και δημιουργεί μια μεθυστική γιορτινή διάθεση. Φαίνονται οι επιρροές κυρίως από τις ¨δασκάλες¨ Kate Bush και Pj Harvey τις οποίες ακολουθεί σαν καλή μαθήτρια. H Flo δίνει μερικές επικές ποπ ερμηνείες ενώ παράλληλα ισορροπεί μεταξύ κέλτικων και μοντέρνων ήχων που αφήνουν χώρο για χορευτικά remix. – tommygun
Ακούστε τα : Only For a night, What the water gave me, Spectrum
11. Wild beasts - Smother
Το Smother είναι το πιο «ήσυχο» cd των Wild Beasts. Εδώ οι ρυθμοί έχουν πέσει πολύ, ακόμα κι οι φωνές δεν ξεφεύγουν όπως συνέβαινε πριν. Οι ενορχηστρώσεις είναι άδειες ουσιαστικά, τα keyboards βγαίνουν πιο μπροστά, θυμίζουν μάλιστα τους XX, αλλά και τους Radiohead των τελευταίων εργασιών τους. Όλα είναι εσωτερικά, κάτω από το χαλί ή μάλλον κάτω από το πάπλωμα, αφού κυριαρχεί ένας υποβόσκων ερωτισμός. Η δύναμη τους όμως για μία φορά ακόμη, είναι η μελωδικότητα τους κι αυτές οι 2 φωνές, 2 τόσο διαφορετικοί lead singers που συνδυάζονται με κλειστά μάτια, ετερόκλητες μα τόσο ταιριαστές, αποτελούν 2 όργανα πολυτελείας για τους Wild Beasts. –pepe
Ακούστε τα: Lion’s Share, Bed of Nails, Loop the Loop και Reach a bit Further.
12. Dum Dum Girls - Only In Dreams
Ο συνδυασμός μελωδιών από τα γυναικεία γκρουπ των ’60s και αειθαλών γκαραζοπάνκ κιθάρων με μια δόση ’80s lo-fi shoegaze αισθητικής έχει κάνει θραύση τα τελευταία χρόνια. Η λίστα είναι ήδη εντυπωσιακή και εξακολουθεί να μεγαλώνει, από τις Vivian Girls και Best Coast στους ολόφρεσκους Veronica Falls, όμως κατά τη γνώμη μου κανείς ως τώρα δεν μας είχε δώσει κάτι καλύτερο από το "I Will Be", το περσυνό ντεμπούτο των Dum Dum Girls. Μέχρι τη στιγμή δηλαδή που ήρθε το "Only In Dreams", η δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά των κοριτσιών, ενισχυμένη από την εμπειρία των ασταμάτητων συναυλιών που έχουν δώσει στο μεταξύ και με άψογο ήχο με τη βοήθεια της παραγωγής των Richard Gottehrer και Sune Rose Wagner. Η φωνή της Dee Dee ακούγεται πιο καθαρή και απολαυστική από ποτέ ενώ παρόλο που η έμπνευση για τα περισσότερα τραγούδια έρχεται από προσωπικές της σκοτεινές εμπειρίες, ο ήχος του συγκροτήματος δεν πέφτει στην παγίδα της μιζέριας αλλά διατηρεί τη ζωντάνια και την ενέργεια του, δίνοντας αισιοδοξία και στις πιο μελαγχολικές στιγμές του. Μια άψογη δουλειά που έρχεται να καθιερώσει τις Dum Dum Girls σαν ένα από τα κορυφαία σχήματα της νέας rock γενιάς. – ody
Ακούστε τα: Bedroom eyes, Coming down, He gets me high, Wasted away
13. Cults - Cults
Το ομώνυμο ντεμπούτο από τους Νεοϋρκέζους Cults, έχει όλα τα φόντα να γίνει το απόλυτο soundtrack του καλοκαιριού. 60’ς retro αισθητική, surf rock επιρροές, girly φωνητικά, sarah records πινελιές και κάμποσα τραγούδια που σίγουρα θα στιγματίσουν νοσταλγικές βόλτες λίγο πριν και λίγο μετά το μούχρωμα. Τα περισσότερα από τα τραγούδια είναι στάσιμα, κάποια από αυτά δυσκολεύεσαι να τα ξεχωρίσεις, φαίνεται σαν οι Cults να έβγαλαν εκείνο το Ep που περιείχε τα «καλύτερα» τραγούδια τους και να στήριξαν όλο το ντεμπούτο πάνω σε αυτά. Σκέφτομαι πάλι πως ίσως αυτή η ομοιογένεια να το κάνει τόσο αγαπητό, ουσιαστικά υπάρχει ένα επίπεδο, μία νοητή γραμμή, γύρο από την οποία κινείται το όλο πράγμα. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι βαριέσαι ή ότι θα «τρέξεις» το cd. Εξάλλου είναι τόσο μικρής διάρκειας που τελειώνει πριν καλά-καλά το καταλάβεις. Και σε κάνει να θέλεις να το ξανακούσεις, αυτό κι αν είναι επίτευγμα, αν μη τι άλλο. – pepe
Ακούστε τα: Go Outside, Abducted, You know what I mean
14. James Blake - James Blake
O James Blake είναι ένας πολλά υποσχόμενος βρετανός καλλιτέχνης της ηλεκτρονικής - dubstep μουσικής. Το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ του ήταν υποψήφιο για το Mercury Music Prize του 2011 και ο ίδιος σαν καλλιτέχνης, υποψήφιος για το BRIT Awards' Critics' Choice Award. Με υψηλές θέσεις στα charts και πολλές διθυραμβικές κριτικές ο James Blake έκανε μια πολύ καλή αρχή στη μουσική καριέρα του, δημιουργώντας έναν από τους καλύτερους δίσκους του 2011 καθώς και ένα από τα πιο επιτυχημένα τραγούδια: “Limit To Your Love”
Ακούστε τα: Limit To Your Love, Wilhelms Scream, I Mind
15. The Horrors - Skying
Το Skying είναι το τρίτο άλμπουμ των βρετανών Horrors. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στο στούντιο του συγκροτήματος στο Λονδίνο και είναι ο πρώτος δίσκος που οι Horrors ηχογράφησαν και έκαναν την παραγωγή μόνοι τους. Μετά την επιτυχία του δεύτερου δίσκου των Horrors, Primary Colours (2009), το Skying είχε ήδη πολυσυζητηθεί πριν ακόμα κυκλοφορήσει. Το ακούσαμε πρώτη φορά στην εκπομπή του Zane Lowe στο Radio 1 του BBC, ο οποίος το παρουσίασε ως το “Hottest Record in the World”.
Ακούστε τα: Still Life, I Can See Through You, Moving Further Away
16. Beirut - The Rip Tide
To The Rip Tide είναι το τρίτο studio album της indie folk μπάντας Beirut. Σε αντίθεση με παλιότερα albums των Beirut, το The Rip Tide αναφέρεται περισσότερο σε οικεία μέρη, για παράδειγμα το τραγούδι "Santa Fe" είναι ένας ύμνος στην πατρίδα του ιδρυτή των Beirut, Zach Condon. Επηρεασμένος από τον Justin Vernon (Bon Iver), ο Condon έγραψε το The Rip Tide μέσα σε 6 μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων ζούσε απομονωμένοςστο Bethel της Νέας Υόρκης. Αφού ηχογραφήθηκε όλη η μουσική του δίσκου ο Condon πρόσθεσε στο τέλος τους στίχους.
Ακούστε τα: Santa Fe, East Harlem, Goshen
Δείτε ποιοι δίσκοι κατέλαβαν τις θέσεις 17-24, 25-32 και 33-40. Θέλετε να δείτε όλες τις Λίστες της Ανασκόπησης του 2011; Click εδώ.
Αύριο θα δούμε τους 8 Καλύτερους δίσκους της χρονιάς!
9. Radiohead - The King Of LimbsΓια άλλη μια φορά το συγκρότημα προτείνει νέα πράγματα, χωρίς να ολοκληρώνει αυτό που θέλει να πει. Ο λόγος είναι ο ίδιος με τις προηγούμενες φορές: Η αναμονή για το επόμενο βήμα τους. Η κιθάρα δεν έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και τη θέση της έχουν πάρει τα keyboards, drums και το μπάσο. Η φωνή του "Θωμά" βέβαια παραμένει κυρίαρχη και χαρακτηριστική για το συγκρότημα. Όμως, για αυτό το λόγο οι Ραδιοκέφαλοι παραμένουν στην εποχή μας, ακόμη κι αν μετράνε 20 χρόνια στο κουρμπέτι. Νομίζω ότι ο βασικός στόχος που προσπαθούν κάθε φορά να πετύχουν οι Radiohead είναι να αφήνουν πάντα περιθώριο εξέλιξης - μετάλλαξης της μουσικής τους. Είναι σα να παίζουν ένα παιχνίδι: Κατασκευάζουν ένα σπίτι και δεν βάφουν όλα τα δωμάτια, αλλά αφήνουν πάντα ένα κενό... Ίσως να τους αρέσει η εναλλαγή στη μουσική τους. Αυτό δεν κάνουν άλλωστε στα τραγούδια τους τα τελευταία χρόνια; Έτσι ακριβώς δεν είναι το "Bloom", το "Lotus Flower", το "Separator"; Ένα ταξίδι με συνεχείς εναλλαγές... – gbal
Ακούστε τα: Lotus Flower, Bloom, Seperator, Codex
10. Florence and the Machine - Ceremonials
"The Dog Days are over" για την Florence το 2011. Το ceremonials είναι το δεύτερο της άλμπουμ. Προβάλλονται οι εκπληκτικές φωνητικές ικανότητες της τραγουδίστριας που πετυχαίνει τους στόχους της για ένα πιο σκοτεινό, βαρύ, γεμάτο δίσκο. Η φωνή της Ουαλής σε ταξιδεύει και δημιουργεί μια μεθυστική γιορτινή διάθεση. Φαίνονται οι επιρροές κυρίως από τις ¨δασκάλες¨ Kate Bush και Pj Harvey τις οποίες ακολουθεί σαν καλή μαθήτρια. H Flo δίνει μερικές επικές ποπ ερμηνείες ενώ παράλληλα ισορροπεί μεταξύ κέλτικων και μοντέρνων ήχων που αφήνουν χώρο για χορευτικά remix. – tommygun
Ακούστε τα : Only For a night, What the water gave me, Spectrum
11. Wild beasts - Smother Το Smother είναι το πιο «ήσυχο» cd των Wild Beasts. Εδώ οι ρυθμοί έχουν πέσει πολύ, ακόμα κι οι φωνές δεν ξεφεύγουν όπως συνέβαινε πριν. Οι ενορχηστρώσεις είναι άδειες ουσιαστικά, τα keyboards βγαίνουν πιο μπροστά, θυμίζουν μάλιστα τους XX, αλλά και τους Radiohead των τελευταίων εργασιών τους. Όλα είναι εσωτερικά, κάτω από το χαλί ή μάλλον κάτω από το πάπλωμα, αφού κυριαρχεί ένας υποβόσκων ερωτισμός. Η δύναμη τους όμως για μία φορά ακόμη, είναι η μελωδικότητα τους κι αυτές οι 2 φωνές, 2 τόσο διαφορετικοί lead singers που συνδυάζονται με κλειστά μάτια, ετερόκλητες μα τόσο ταιριαστές, αποτελούν 2 όργανα πολυτελείας για τους Wild Beasts. –pepe
Ακούστε τα: Lion’s Share, Bed of Nails, Loop the Loop και Reach a bit Further.
12. Dum Dum Girls - Only In Dreams
Ο συνδυασμός μελωδιών από τα γυναικεία γκρουπ των ’60s και αειθαλών γκαραζοπάνκ κιθάρων με μια δόση ’80s lo-fi shoegaze αισθητικής έχει κάνει θραύση τα τελευταία χρόνια. Η λίστα είναι ήδη εντυπωσιακή και εξακολουθεί να μεγαλώνει, από τις Vivian Girls και Best Coast στους ολόφρεσκους Veronica Falls, όμως κατά τη γνώμη μου κανείς ως τώρα δεν μας είχε δώσει κάτι καλύτερο από το "I Will Be", το περσυνό ντεμπούτο των Dum Dum Girls. Μέχρι τη στιγμή δηλαδή που ήρθε το "Only In Dreams", η δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά των κοριτσιών, ενισχυμένη από την εμπειρία των ασταμάτητων συναυλιών που έχουν δώσει στο μεταξύ και με άψογο ήχο με τη βοήθεια της παραγωγής των Richard Gottehrer και Sune Rose Wagner. Η φωνή της Dee Dee ακούγεται πιο καθαρή και απολαυστική από ποτέ ενώ παρόλο που η έμπνευση για τα περισσότερα τραγούδια έρχεται από προσωπικές της σκοτεινές εμπειρίες, ο ήχος του συγκροτήματος δεν πέφτει στην παγίδα της μιζέριας αλλά διατηρεί τη ζωντάνια και την ενέργεια του, δίνοντας αισιοδοξία και στις πιο μελαγχολικές στιγμές του. Μια άψογη δουλειά που έρχεται να καθιερώσει τις Dum Dum Girls σαν ένα από τα κορυφαία σχήματα της νέας rock γενιάς. – ody
Ακούστε τα: Bedroom eyes, Coming down, He gets me high, Wasted away
13. Cults - Cults Το ομώνυμο ντεμπούτο από τους Νεοϋρκέζους Cults, έχει όλα τα φόντα να γίνει το απόλυτο soundtrack του καλοκαιριού. 60’ς retro αισθητική, surf rock επιρροές, girly φωνητικά, sarah records πινελιές και κάμποσα τραγούδια που σίγουρα θα στιγματίσουν νοσταλγικές βόλτες λίγο πριν και λίγο μετά το μούχρωμα. Τα περισσότερα από τα τραγούδια είναι στάσιμα, κάποια από αυτά δυσκολεύεσαι να τα ξεχωρίσεις, φαίνεται σαν οι Cults να έβγαλαν εκείνο το Ep που περιείχε τα «καλύτερα» τραγούδια τους και να στήριξαν όλο το ντεμπούτο πάνω σε αυτά. Σκέφτομαι πάλι πως ίσως αυτή η ομοιογένεια να το κάνει τόσο αγαπητό, ουσιαστικά υπάρχει ένα επίπεδο, μία νοητή γραμμή, γύρο από την οποία κινείται το όλο πράγμα. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι βαριέσαι ή ότι θα «τρέξεις» το cd. Εξάλλου είναι τόσο μικρής διάρκειας που τελειώνει πριν καλά-καλά το καταλάβεις. Και σε κάνει να θέλεις να το ξανακούσεις, αυτό κι αν είναι επίτευγμα, αν μη τι άλλο. – pepe
Ακούστε τα: Go Outside, Abducted, You know what I mean
14. James Blake - James Blake
O James Blake είναι ένας πολλά υποσχόμενος βρετανός καλλιτέχνης της ηλεκτρονικής - dubstep μουσικής. Το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ του ήταν υποψήφιο για το Mercury Music Prize του 2011 και ο ίδιος σαν καλλιτέχνης, υποψήφιος για το BRIT Awards' Critics' Choice Award. Με υψηλές θέσεις στα charts και πολλές διθυραμβικές κριτικές ο James Blake έκανε μια πολύ καλή αρχή στη μουσική καριέρα του, δημιουργώντας έναν από τους καλύτερους δίσκους του 2011 καθώς και ένα από τα πιο επιτυχημένα τραγούδια: “Limit To Your Love”
Ακούστε τα: Limit To Your Love, Wilhelms Scream, I Mind
15. The Horrors - Skying Το Skying είναι το τρίτο άλμπουμ των βρετανών Horrors. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στο στούντιο του συγκροτήματος στο Λονδίνο και είναι ο πρώτος δίσκος που οι Horrors ηχογράφησαν και έκαναν την παραγωγή μόνοι τους. Μετά την επιτυχία του δεύτερου δίσκου των Horrors, Primary Colours (2009), το Skying είχε ήδη πολυσυζητηθεί πριν ακόμα κυκλοφορήσει. Το ακούσαμε πρώτη φορά στην εκπομπή του Zane Lowe στο Radio 1 του BBC, ο οποίος το παρουσίασε ως το “Hottest Record in the World”.
Ακούστε τα: Still Life, I Can See Through You, Moving Further Away
16. Beirut - The Rip Tide
To The Rip Tide είναι το τρίτο studio album της indie folk μπάντας Beirut. Σε αντίθεση με παλιότερα albums των Beirut, το The Rip Tide αναφέρεται περισσότερο σε οικεία μέρη, για παράδειγμα το τραγούδι "Santa Fe" είναι ένας ύμνος στην πατρίδα του ιδρυτή των Beirut, Zach Condon. Επηρεασμένος από τον Justin Vernon (Bon Iver), ο Condon έγραψε το The Rip Tide μέσα σε 6 μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων ζούσε απομονωμένοςστο Bethel της Νέας Υόρκης. Αφού ηχογραφήθηκε όλη η μουσική του δίσκου ο Condon πρόσθεσε στο τέλος τους στίχους.
Ακούστε τα: Santa Fe, East Harlem, Goshen
Δείτε ποιοι δίσκοι κατέλαβαν τις θέσεις 17-24, 25-32 και 33-40. Θέλετε να δείτε όλες τις Λίστες της Ανασκόπησης του 2011; Click εδώ.
Αύριο θα δούμε τους 8 Καλύτερους δίσκους της χρονιάς!