μου έκανε δώρο ένα χοντρό βιβλίο με μια χορεύτρια στο εξώφυλλο, το οποίο έμελλε να πάρει τη θέση του 1984 και της Φάρμας των Ζώων (George Orwell) ως το αγαπημένο μου, και μέχρι σήμερα διατηρεί αυτόν τον τίτλο. Σκόπιμα δεν έχω αναφερθεί σ’ αυτό έως σήμερα γιατί είχα –και έχω- σκοπό να του αφιερώσω ένα ολόκληρο άρθρο, μια και για μένα σημαίνει τόσα πολλά. Είναι Ο Χορός Των Επτά Πέπλων του Tom Robbins. Στις σελίδες του ο συγγραφέας ασχολείται με τις ανθρώπινες ψευδαισθήσεις (πέπλα) γύρω από πάρα πολλά θέματα, πάντα από την ξεχωριστή οπτική του. Το σημερινό αρθράκι δεν είναι αυτό που έχω σκοπό να του αφιερώσω. Λόγω των γιορτινών ημερών αλλά και της ιστορίας που γράφεται το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας, θέλω μόνο να μοιραστούμε ένα μικρό κομμάτι του, που εύγλωττα εκφράζει και τις δικές μου σκέψεις, σε πολύ μεγάλο βαθμό:
"Η ελευθερία, το αντίθετο της ιδιοκτησίας και του ελέγχου, δεν μπορεί να προέλθει από την πολιτική δράση, είτε στις κάλπες είτε στα οδοφράγματα, αλλά μάλλον στηρίζεται σε μια ορισμένη στάση, μια νοοτροπία...Η αληθινή ελευθερία είναι μια εσωτερική κατάσταση που δεν διέπεται από τις αλητείες της πολιτικής...
Στο όχι πολύ μακρινό μέλλον, μπορεί να πέσει το πέπλο που επιτρέπει στις πολιτικές σκοπιμότητες (που είναι συνήθως εφήμερες, συχνά βλακώδεις και τις περισσότερες φορές διεφ
θαρμένες) να εμφανίζονται σαν διαχρονικές παγκόσμιες εκφράσεις της ελευθερίας, της αρετής και της λογικής. Τότε οι νέοι μπορεί να γίνουν πιο εκλεκτικοί ως προς τις «ελευθερίες» που δέχονται να υπερασπίσουν, σώζοντας έτσι την ψυχή τους και –αν είναι αρκετά γρήγοροι στο μυαλό και στα πόδια- σώζοντας και το σώμα τους...
Για το ηθικό άτομο, ο πολιτικός ακτιβισμός είναι ένα σημαντικό δέλεαρ επειδή μοιάζει να προσφέρει μια πολύ επιθυμητή πιθανότητα: πως ο άνθρωπος μπορεί να βελτιώσει την κοινωνία, να καλυτερέψει τη ζωή του, χωρίς να περάσει την προσωπική δοκιμασία της αναδιαμόρφωσης και αναδιάταξης του τρόπου που βλέπει τον κόσμο, χωρίς να χρειαστεί, δηλαδή, να αλλάξει τον εαυτό του. Για το ασυνείδητο άτομο, ο πολιτικός ακτιβισμός είναι και πάλι ένα σημαντικό δέλεαρ επειδή φαίνεται να προστατεύει τα αποκτήματά του και να νομιμοποιεί την απληστία του. Αλλά και οι δύο παρατάξεις βλάπτουν τα πράγματα μέσα από ένα πέπλο ψευδαίσθησης.
Όσο υπάρχουν πρόθυμοι οπαδοί θα υπάρχουν και ηγέτες που θα τους εκμ
εταλλευτούν. Και θα υπάρχουν πρόθυμοι οπαδοί μέχρι να μπορέσει η ανθρωπότητα να φτάσει σε εκείνο το φιλοσοφικό επίπεδο στο οποίο θα αναγνωρίσει ότι η μεγάλη της αποστολή στη ζωή δεν έχει καμία απολύτως σχέση με συγκρούσεις ανάμεσα σε τάξεις, φυλές, έθνη ή ιδεολογίες, αλλά είναι μια προσωπική αναζήτηση, μια προσπάθεια του ατόμου να διευρύνει την ψυχή του, να ελευθερώσει το πνεύμα του και να φωτίσει το μυαλό του. Σ’αυτή την αναζήτηση, η πολιτική δεν είναι παρά ένα οδόφραγμα που το φρουρούν θορυβώδεις μπαμπουίνοι."
"Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τη λέξη ειρήνη πολύ εύκολα. Αυτή η αδιαφορία για το πραγματικό νόημα των λέξεων μπορεί να είναι ένας από τους βασικούς λόγους που το μυαλό τους σαπίζει..."
Καλά και ειρηνικά Χριστούγεννα σε όλους!
Happy Christmas (War Is Over) - John Lennon & Plastic Ono Band
Heard Somebody Say - Devendra Banhart (by migmacmonk)
Give Peace A Chance - John Lennon