"Ένα ρολόι χωρίς δείκτες, μια άδεια βαλίτσα…"
Το κεντρικό μήνυμα στην επίσημη σελίδα των Chambao
«Η μουσική είναι ένας ζωντανός οργανισμός και ως τέτοιος πρέπει να εξελίσσεται, να μεγαλώνει και να προσαρμόζεται στο περιβάλλον». Ακριβώς αυτά τα λόγια περιγράφουν στην εντέλεια τη μουσική πρόταση των Chambao που συνδυάζει αρμονικά την παράδοση του φλαμένγκο με την τεχνολογία. Οι στίχοι από την άλλη δίνουν έμφαση στη δίψα για ζωή και δημιουργούν μια ατμόσφαιρα “μουσικής αγνότητας”.
Το συγκρότημα σχηματίστηκε στη Μάλαγα (Ανδαλουσία=φλαμένγκο, θα έπρεπε να το περιμένουμε…) το 2001 και βαφτίστηκε με τη λέξη που χρησιμοποιούν στη Μάλαγα για να αναφερθούν σε ένα καλαμένιο υπόστεγο που προστατεύει τον ψήστη από τον ήλιο και τον άνεμο.
Η δισκογραφία τους είναι αρκετά πλούσια. Μέχρι φέτος μετρούσαν εφτά δίσκους και μια συλλογή με επιτυχίες. Φαντάζομαι πως από το όνομά τους και μόνο μπορείτε να θυμηθείτε τουλάχιστον δύο τραγούδια τους που αγαπήθηκαν ιδιαίτερα στην Ελλάδα: το Pokito a poko (λίγο-λίγο) από τον ομώνυμο δίσκο του 2005 και το Papeles Mojados (μουσκεμένα χαρτιά) από το Con otro aire του 2007.
Και φτάνουμε στο φετινό Chambao (αλήθεια, πόσο περίεργο για ένα συγκρότημα με ήδη δεκαετή παρουσία να βγάζει δίσκο με το όνομά του; ενδεχομένως καλή αφορμή για ένα αφιέρωμα!). Τα δέκα τραγούδια του δίσκου έχουν τη φρεσκάδα ενός συγκροτήματος που μόλις ξεκίνησε. Δεν επιχειρούν κάτι ρηξικέλευθο, κάνουν όμως καλύτερα αυτό που έχουν αποδείξει ότι ξέρουν να κάνουν. Κι αυτό κάποιες φορές είναι αρκετό!
Από το Chambao ακούμε παρακάτω το Los Sueños (τα όνειρα) που, με λίγα λόγια, μας προτρέπει απλώς να πιστέψουμε στον εαυτό μας και να αφήσουμε τα όνειρα για τον ύπνο.
Επίσημη σελίδα
Chambao @ facebook