Είμαι απίστευτα συναισθηματικά δεμένος με αυτό το album. Είναι στα πέντε πιο αγαπημένα μου, και ένα μέρος του βρίσκεται σίγουρα στο μουσικό μου DNA. Το 'Degenerates' των καταπληκτικών Passage, είναι με δυο λόγια ιδιοφυές. Το απολαμβάνω μάλιστα κάθε φορά σαν την πρώτη φορά που το άκουσα, κι επίσης σε κάθε ακρόαση ανακαλύπτω τελικά (ακόμα..) νέα μονοπάτια. Ένα αληθινά αριστουργηματικό album, που θεωρώ πως σίγουρα είναι το πιο 'αδικημένο' όλων των εποχών, από την πιο 'αδικημένη' μπάντα όλων των εποχών έτσι κι αλλιώς. Η τέλεια pop. Το έχω γράψει ξανά (και το έχω αναφέρει πολλές φορές στο ραδιόφωνο) και θα το γράψω και σήμερα με την ευκαιρία. Οι Passage ΕΙΝΑΙ στο ίδιο επίπεδο με τους Fall, απλά βρίσκονται στην απέναντι όχθη του ποταμού, εκεί που πρέπει να κολυμπήσεις για να βρεθείς... Αν οι Joy Division μας έμαθαν να αντέχουμε στο σκοτάδι, οι Passage μας δείχνουν τον δρόμο για να το αγκαλιάσουμε χωρίς να μας καταπιεί.. Ο Ritchard Witts, η ψυχή της θρυλικής αυτής μπάντας, σήμερα γράφει αποκλειστικά για την στήλη, για ένα album που κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία... Ο λόγος στον Richard.. (για τα υπόλοιπα, εδώ...)
Γειά σου Δημήτρη,
Δυο πράγματα θυμάμαι από το Degenerates. Το πρώτο έχει να κάνει με το χορό. Όταν παίζαμε στην Βρετανία, σχεδόν κανένας δεν χόρευε. Υπήρχε η 'shoe-gazing' κουλτούρα που επηρέασε τις περισσότερες post-punk μπάντες, περιλαμβανομένων των συναδέλφων Joy Division και Echo & The Bunnymen. Δεν ήταν cool να χορεύεις. Αλλά όταν πήγαμε στη Βόρεια Αμερική αυτό άλλαξε. Όχι στην αρχή, όμως. Στη Νέα Υόρκη (από όπου ξεκινούσαν οι περισσότερες περιοδείες) το hip κοινό χόρευε περισσότερο με δίσκους παρά με live μπάντες. Αλλά όταν πήγαμε στη Minneapolis και παίξαμε στο First Avenue (ένα μέρος που έκανε γνωστό ο Prince) συναντήσαμε το πρώτο κοινό στο οποίο οι μάυροι ήταν σημαντικά περισσότεροι. Μετά το πρώτο κομμάτι, ζευγάρια άρχισαν να χορεύουν. Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε στην τύχη μας. Αντιληφθήκαμε ότι τελικά ο κόσμος ΜΠΟΡΕΙ να χορέψει με τη μουσική μας. Αν το ζήσεις αυτό μια φορά, δεν έχει γυρισμό. Προτιμάς το κοινό σου να χορεύει. Αν δεν χορεύουν, ξέρεις ότι δεν μπορείς να κατηγορήσεις τη μουσική σου καθώς έχεις δει ανθρώπους να χορεύουν σε αυτή αλλού. Από ότι καταλαβαίνω το ίδιο συνέβη με τους New Order στις ΗΠΑ. Το Degenerates λοιπόν, αντιπροσωπεύει τη δυνατότητα να δημιουργήσεις dance μουσική.
Το δεύτερο που θυμάμαι είναι ότι ηχογραφήθηκε την εποχή που η ψηφιακή τεχνολογία ξεκινούσε να αντικαθιστά την αναλογική. Εκείνη την εποχή συνηθιζόταν να χρησιμοποιείται μια μίξη και των δύο τεχνολογιών, και από αυτό προέκυπταν ενδιαφέροντα αποτελέσματα, πολλά από τα οποία δεν ήταν στον έλεγχο του μουσικού. Αυτό σήμαινε ότι τα αναπάντεχα συνέβαιναν στο studio ηχογράφησης (αυτό είναι εμφανές στις studio ηχογραφήσεις των Joy Division). Έτσι, το Degenerates είναι ένα παράδειγμα ενός δίσκου που ηχογραφήθηκε πάνω στη στροφή της τεχνολογικής αλλαγής. Σήμερα δεν θα μπορούσα να αναπαράγω κάποιους από εκείνους τους ήχους. Μπορώ μόνο να μιμηθώ τον ήχο με τη βοήθεια ψηφιακής τεχνολογίας.
Νομίζω ότι αυτά είναι όλα όσα θυμάμαι.
I hope this helps a little.
All the best,
Dick
Γειά σου Δημήτρη,
Δυο πράγματα θυμάμαι από το Degenerates. Το πρώτο έχει να κάνει με το χορό. Όταν παίζαμε στην Βρετανία, σχεδόν κανένας δεν χόρευε. Υπήρχε η 'shoe-gazing' κουλτούρα που επηρέασε τις περισσότερες post-punk μπάντες, περιλαμβανομένων των συναδέλφων Joy Division και Echo & The Bunnymen. Δεν ήταν cool να χορεύεις. Αλλά όταν πήγαμε στη Βόρεια Αμερική αυτό άλλαξε. Όχι στην αρχή, όμως. Στη Νέα Υόρκη (από όπου ξεκινούσαν οι περισσότερες περιοδείες) το hip κοινό χόρευε περισσότερο με δίσκους παρά με live μπάντες. Αλλά όταν πήγαμε στη Minneapolis και παίξαμε στο First Avenue (ένα μέρος που έκανε γνωστό ο Prince) συναντήσαμε το πρώτο κοινό στο οποίο οι μάυροι ήταν σημαντικά περισσότεροι. Μετά το πρώτο κομμάτι, ζευγάρια άρχισαν να χορεύουν. Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε στην τύχη μας. Αντιληφθήκαμε ότι τελικά ο κόσμος ΜΠΟΡΕΙ να χορέψει με τη μουσική μας. Αν το ζήσεις αυτό μια φορά, δεν έχει γυρισμό. Προτιμάς το κοινό σου να χορεύει. Αν δεν χορεύουν, ξέρεις ότι δεν μπορείς να κατηγορήσεις τη μουσική σου καθώς έχεις δει ανθρώπους να χορεύουν σε αυτή αλλού. Από ότι καταλαβαίνω το ίδιο συνέβη με τους New Order στις ΗΠΑ. Το Degenerates λοιπόν, αντιπροσωπεύει τη δυνατότητα να δημιουργήσεις dance μουσική.
Το δεύτερο που θυμάμαι είναι ότι ηχογραφήθηκε την εποχή που η ψηφιακή τεχνολογία ξεκινούσε να αντικαθιστά την αναλογική. Εκείνη την εποχή συνηθιζόταν να χρησιμοποιείται μια μίξη και των δύο τεχνολογιών, και από αυτό προέκυπταν ενδιαφέροντα αποτελέσματα, πολλά από τα οποία δεν ήταν στον έλεγχο του μουσικού. Αυτό σήμαινε ότι τα αναπάντεχα συνέβαιναν στο studio ηχογράφησης (αυτό είναι εμφανές στις studio ηχογραφήσεις των Joy Division). Έτσι, το Degenerates είναι ένα παράδειγμα ενός δίσκου που ηχογραφήθηκε πάνω στη στροφή της τεχνολογικής αλλαγής. Σήμερα δεν θα μπορούσα να αναπαράγω κάποιους από εκείνους τους ήχους. Μπορώ μόνο να μιμηθώ τον ήχο με τη βοήθεια ψηφιακής τεχνολογίας.
Νομίζω ότι αυτά είναι όλα όσα θυμάμαι.
I hope this helps a little.
All the best,
Dick
Σχετικό θέμα