electropop
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
"Skulls", "Sordid Affair", "Monument", "Thank You"
3. Βαθμολογία: 8.8/10
Ήταν στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας όταν πρωτοεμφανίστηκε το ντουέτο των Νορβηγών Royksopp, δηλαδη των Svein Berge και Torbjørn Brundtland. Από τότε καθιερώθηκαν ως ένα από τα σημαντικότερα σχήματα ηλεκτρονικής μουσικής των καιρών μας, τόσο με τις δικές τους δουλειές όσο και με τα remix τους σε άλλους καλλιτέχνες. Ο πέμπτος τους δίσκος με τον τίτλο "The Inevitable End" είναι όπως δήλωσαν οι ίδιοι ο τελευταίος που κυκλοφορούν σε αυτό το format, αν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν και να δημιουργούν μουσική (ευτυχώς)..
Όπως και το "Junior" του 2009 έτσι και το "The Inevitable End" ξεκινά με απανωτά καταπληκτικά κομμάτια, παρουσιάζοντας μία ροή που σε ρουφά μαζί της απομακρύνοντας το χέρι σου από το skip button. Τα "Skulls" και "Sordid Affair" είναι κλασικές Royksopp στιγμές, με τα φωνητικά και τα synths να αποπνέουν αυτή τη γλυκιά μελαγχολία που χαρακτηρίζει τον ήχο τους, ένα μείγμα της μελωδικότητας και του ρομαντισμού των Air με τους μηχανικούς ρυθμούς των Daft Punk. Το "Monument" είναι ένα dancefloor anthem στο γνώριμο electropop ύφος του ντουέτου, με τη Robyn να τραγουδά "This will be my monument, this will be the beacon when I'm gone".Στο "You Know I Have To Go", άλλο ένα τραγούδι για το τέλος όπως τα περισσότερα του "The Inevitable End", τα beat εξαφανίζονται, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στη δραματική, σπαρακτική φωνή του Jamie Irrepressible, για να επανέλθουμε σε πιο χορευτικό tempo με το υπέροχο ''Save Me" και το πιο pop "I Had This Thing". Το "Running To The Sea" με τη λυπημένη φωνή της Susanne Sundfør το είχαμε γνωρίσει από πέρυσι, ενώ το "Compulsion" αφήνει τη γοητεία του να αναπτυχθεί αργά και υπόκωφα. Ο δίσκος κλείνει με το ατμοσφαιρικό, ταξιδιάρικο "Coup De Grace" και το αργόμπητο, ρομποτικό "Thank You", το ευχαριστώ των Royksopp πριν το αναπόφευκτο τέλος, που όπως γίνεται συνήθως δεν είναι τίποτα άλλο από μία νέα αρχή.