Διανύουμε την περίοδο των Αποκριών κι ο κόσμος έχει αρχίσει ήδη να μασκαρεύεται, να μεταμφιέζεται, να φοράει όλων των ειδών μάσκες, να μεταμορφώνεται για λίγο σε έναν χαρακτήρα ή ένα πρόσωπο που δεν είναι. Μια γιορτή με ιδιαίτερο χιούμορ, άπλετη χαρά και μια δόση ελευθερίας, αφού για κάποιους είναι η ευκαιρία να ξεχαστούν για κάποιες μέρες και να βγουν στους δρόμους με μια εμφάνιση που ο υπόλοιπος χρόνος και οι κοινωνικές παράμετροι «δεν τους το επιτρέπουν».
Στ’ αλήθεια, όμως, είμαστε «κάποιοι άλλοι» μόνο τη δεδομένη εποχή του χρόνου;
Το συγκεκριμένο ζήτημα έθιξε και έθεσε πολύ εύστοχα ο μεγάλος Όσκαρ Ουάιλντ: «Ο άνθρωπος είναι λιγότερο ο εαυτός του όταν μιλάει ως ο εαυτός του. Δώσ’ του μια μάσκα και θα σου πει την αλήθεια.»
Η ανάγκη του ανθρώπου να γίνει αποδεκτός από τον περίγυρό του ή από το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον του έχει ως αποτέλεσμα -τις πλείστες φορές- την παρουσίαση και ανάδειξη ενός άλλου εαυτού, μιας προσωπικότητας που είτε δεν έχει καμία σχέση με το αυθεντικό «εγώ» είτε αποτελεί απλώς ένα μέρος του. Αυτό δεν σημαίνει ότι γίνεται πάντοτε συνειδητά και με κακό σκοπό. Σε κάποιες περιπτώσεις, ναι, το κάνουμε επιτήδεια έχοντας στο μυαλό μας ένα σχέδιο. Σε κάποιες άλλες, όμως, γίνεται άθελά μας, ως απόρροια της ανθρώπινης και σφαιρικής φύσης μας. Η ίδια ανάγκη για οποιουδήποτε είδους προσαρμογή, άλλωστε, το επιβάλλει. Και κάπως έτσι, ανάλογα με την περίσταση διαλέγουμε μια μάσκα, τη φοράμε και συνεχίζουμε την πορεία μας.
Παρόλα αυτά, θα πρέπει να θυμόμαστε πως θα ήμασταν πραγματικά ελεύθεροι αν αφήναμε τις ωραίες ή άσχημες μάσκες μας στην άκρη και δίναμε τη δυνατότητα στους άλλους να δουν το αληθινό μας πρόσωπο και όχι το ψεύτικό μας προσωπείο. Γιατί κάθε φορά που τις φοράς, δεν ξεγελάς τους άλλους μα ξεγελάς εσένα. Και τι θα γίνει αν μια μέρα ξυπνήσεις και δεν θυμάσαι τον ίδιο σου τον εαυτό;
Πριν από χρόνια, σε κάποιο θέατρο είχα ακούσει τα εξής λόγια κι ακόμα με τρομάζουν:
«Έχω φορέσει τόσες μάσκες που έχω ξεχάσει το πρόσωπό μου. Βγάζω τη μία, πετάω την άλλη, πάντα με φόβο κι αγωνία. Κι αν αυτή τη φορά δεν είναι μάσκα αλλά το πρόσωπό μου και το ξεσκίσω;» (Αντώνης Γεωργίου, «Πανσέληνος παρά μία», Εκδ.Γαβριηλίδης)
Το MixGrill πηγαίνει και στο tape.ly. Ακούστε τη σημερινή λίστα Your mask @ tape.ly
Τα τραγούδια
01. Παλιάτσος - Παιδική χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου
02. Το τρελό καρναβάλι - Τάνια Τσανακλίδου
03. Greco Μascara - Γιάννης Μηλιώκας
04. Άρλεκιν - Θάνος Μικρούτσικος
05. Ντύθηκες Μακρυγιάννης τις αποκριές - Βασίλης Παπακωνσταντίνου
06. Η μάσκα - Σωκράτης Μάλαμας
07. Στις χαραυγές ξεχνιέμαι - Θανάσης Παπακωνσταντίνου
08. Κοίτα εγώ - Νατάσσα Μποφίλιου & Γιάννης Χαρούλης
09. Η μάσκα - Δήμητρα Γαλάνη
10. Μάσκες - Βασίλης Παπακωνσταντίνου
11. Μάσκες - Μιλτιάδης Πασχαλίδης (Βαγγέλης Γερμανός)
12. Εγώ, ο άλλος - Βασίλης Καζούλης (Βαγγέλης Γερμανός)
13. Άραγε να ‘μια κάποιος άλλος - Δημήτρης Ζερβουδάκης
14. Ο καθρέφτης - Φοίβος Δεληβοριάς
15. Μην υποκρίνεσαι - Νίκος Ζιώγαλας & Μανώλης Φάμελλος
16. Μάσκα - Γλυκερία & Ηλίας Ασλάνογλου
17. Ο κλόουν - Magic de Spell
18. Η μάσκα που κρύβεις - Τρύπες
19. Η μπαλάντα της φωτιάς (Μουχλαλούδα) - Διάφανα Κρίνα
20. Πεταλούδα - Magic de Spell
Στ’ αλήθεια, όμως, είμαστε «κάποιοι άλλοι» μόνο τη δεδομένη εποχή του χρόνου;
Το συγκεκριμένο ζήτημα έθιξε και έθεσε πολύ εύστοχα ο μεγάλος Όσκαρ Ουάιλντ: «Ο άνθρωπος είναι λιγότερο ο εαυτός του όταν μιλάει ως ο εαυτός του. Δώσ’ του μια μάσκα και θα σου πει την αλήθεια.»
Η ανάγκη του ανθρώπου να γίνει αποδεκτός από τον περίγυρό του ή από το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον του έχει ως αποτέλεσμα -τις πλείστες φορές- την παρουσίαση και ανάδειξη ενός άλλου εαυτού, μιας προσωπικότητας που είτε δεν έχει καμία σχέση με το αυθεντικό «εγώ» είτε αποτελεί απλώς ένα μέρος του. Αυτό δεν σημαίνει ότι γίνεται πάντοτε συνειδητά και με κακό σκοπό. Σε κάποιες περιπτώσεις, ναι, το κάνουμε επιτήδεια έχοντας στο μυαλό μας ένα σχέδιο. Σε κάποιες άλλες, όμως, γίνεται άθελά μας, ως απόρροια της ανθρώπινης και σφαιρικής φύσης μας. Η ίδια ανάγκη για οποιουδήποτε είδους προσαρμογή, άλλωστε, το επιβάλλει. Και κάπως έτσι, ανάλογα με την περίσταση διαλέγουμε μια μάσκα, τη φοράμε και συνεχίζουμε την πορεία μας.
Παρόλα αυτά, θα πρέπει να θυμόμαστε πως θα ήμασταν πραγματικά ελεύθεροι αν αφήναμε τις ωραίες ή άσχημες μάσκες μας στην άκρη και δίναμε τη δυνατότητα στους άλλους να δουν το αληθινό μας πρόσωπο και όχι το ψεύτικό μας προσωπείο. Γιατί κάθε φορά που τις φοράς, δεν ξεγελάς τους άλλους μα ξεγελάς εσένα. Και τι θα γίνει αν μια μέρα ξυπνήσεις και δεν θυμάσαι τον ίδιο σου τον εαυτό;
Πριν από χρόνια, σε κάποιο θέατρο είχα ακούσει τα εξής λόγια κι ακόμα με τρομάζουν:
«Έχω φορέσει τόσες μάσκες που έχω ξεχάσει το πρόσωπό μου. Βγάζω τη μία, πετάω την άλλη, πάντα με φόβο κι αγωνία. Κι αν αυτή τη φορά δεν είναι μάσκα αλλά το πρόσωπό μου και το ξεσκίσω;» (Αντώνης Γεωργίου, «Πανσέληνος παρά μία», Εκδ.Γαβριηλίδης)
Το MixGrill πηγαίνει και στο tape.ly. Ακούστε τη σημερινή λίστα Your mask @ tape.ly
Τα τραγούδια
01. Παλιάτσος - Παιδική χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου
02. Το τρελό καρναβάλι - Τάνια Τσανακλίδου
03. Greco Μascara - Γιάννης Μηλιώκας
04. Άρλεκιν - Θάνος Μικρούτσικος
05. Ντύθηκες Μακρυγιάννης τις αποκριές - Βασίλης Παπακωνσταντίνου
06. Η μάσκα - Σωκράτης Μάλαμας
07. Στις χαραυγές ξεχνιέμαι - Θανάσης Παπακωνσταντίνου
08. Κοίτα εγώ - Νατάσσα Μποφίλιου & Γιάννης Χαρούλης
09. Η μάσκα - Δήμητρα Γαλάνη
10. Μάσκες - Βασίλης Παπακωνσταντίνου
11. Μάσκες - Μιλτιάδης Πασχαλίδης (Βαγγέλης Γερμανός)
12. Εγώ, ο άλλος - Βασίλης Καζούλης (Βαγγέλης Γερμανός)
13. Άραγε να ‘μια κάποιος άλλος - Δημήτρης Ζερβουδάκης
14. Ο καθρέφτης - Φοίβος Δεληβοριάς
15. Μην υποκρίνεσαι - Νίκος Ζιώγαλας & Μανώλης Φάμελλος
16. Μάσκα - Γλυκερία & Ηλίας Ασλάνογλου
17. Ο κλόουν - Magic de Spell
18. Η μάσκα που κρύβεις - Τρύπες
19. Η μπαλάντα της φωτιάς (Μουχλαλούδα) - Διάφανα Κρίνα
20. Πεταλούδα - Magic de Spell