Είδαμε το FIT στο Θέατρο Βικτώρια

Ήθελα καιρό να δω αυτή την παράσταση.  Για μένα, ταίριαξε την Παρασκευή αργά το βράδυ.  Πάντα μου άρεσαν οι μεταμεσονύκτιες προβολές στο σινεμά, σε θέατρο όμως δεν είχε τύχει.

Στο Blackbox του Θεάτρου Βικτώρια λοιπόν, μ' ένα  ουίσκι στο χέρι σε μια εναλλακτική θεατρική Παρασκευή, μ' ένα εναλλακτικό έργο που πραγματεύεται τις δυσλειτουργικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, ανεξάρτητα από την ηλικία, το φύλο, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την οικονομική τους κατάσταση.  

Το έργο του Nicky Silver με πρωτότυπο τίτλο Fit to Be Tied (1996) δεν είναι από τα έργα που τον έκαναν γνωστό (Fat Men in Skirts, Pterodactyls, Raised in Captivity) μα σίγουρα είναι επίκαιρο. Μια μαύρη "φάρσα" κόντρα στα ομοφοβικά στερεότυπα και τις προκαταλήψεις γύρω από τον ιό του HIV. Το 1996, που γράφτηκε το έργο, η είδηση ότι είναι κανείς οροθετικός ισοδυναμούσε με θάνατο. Σήμερα, ο θάνατος έχει αποσυρθεί από την ασθένεια χωρίς να ισχύει το ίδιο για το στιγματισμό των οροθετικών ατόμων.

  

Ο Άρλοκ Σίμσον (Σταμάτης Ζακολίκος) είναι ο αποκλειστικός κληρονόμος της αμύθητης περιουσίας του πατέρα του. Εδώ και πολλά χρόνια ζει μια μοναχική, σχεδόν ερημική ζωή. Όταν μια μέρα λαμβάνει ένα μήνυμα ότι ο πρώην εραστής του πέθανε από πνευμονία, έρχεται αντιμέτωπος με την ιδέα της δικής του θνησιμότητας και αμέσως κάνει εξέταση αίματος για τον ιό HIV, τα αποτελέσματα της οποίας δεν αντέχει να ακούσει. Καθώς περιπλανιέται στους δρόμους χαμένος στις σκέψεις και τους φόβους του, συναντάει τον Μπόιντ (Στέλιος Ψαρουδάκης), έναν πολύ όμορφο νεαρό ηθοποιό που υποδύεται έναν άγγελο σε μια παιδική παράσταση, στο πρόσωπο του οποίου ο Άρλοκ πιστεύει ότι βρήκε τον έρωτα της ζωής του. Τον προσκαλεί στο σπίτι του για ένα ποτό και ο Μποιντ αποδέχεται. Τότε, εισβάλλει στο σπίτι η πληθωρική, πομπώδης, αλκοολική, μητέρα του Άρλοκ, η Νέσσα (Ζώγια Σεβαστιανού) - η οποία μόλις έχει αποφασίσει να αφήσει τον δεύτερο σύζυγό της, τον πουριτανό Καρλ (Πάνος Ροκίδης) - και του ανακοινώνει ότι σκοπεύει να μετακομίσει εκεί, μόνιμα.  Όταν ο Άρλοκ, πηγαίνει να μαζέψει τα πράγματα της, η Νέσσα ανακαλύπτει το αντικείμενο του πόθου του γιου της, τον Μπόϊντ, και αμέσως αναλαμβάνει δράση. Έτσι ξεκινά μια τρελή συγκατοίκηση των τριών, γεμάτη ανατροπές, αποκαλύψεις και ξεκαρδιστικά απρόοπτα, η οποία εξελίσσεται σε ένα απρόσμενα όμορφο "ménage à trois".

 To FIT είναι εδώ για να μας υπενθυμίσει πως η αποδοχή ξεπερνάει τα όρια της θεωρητικής κατανόησης. Αποδοχή σημαίνει αγκαλιά, σημαίνει υπέρβαση. Και ο Δημήτρης Κομνηνός φροντίζει να περάσει αυτό το μήνυμα αριστοτεχνικά μέσα απ' το κείμενο του Silver και τη σκηνοθετική του ματιά, δίνοντας μια παράσταση που θα εκπλήξει ευχάριστα, αφήνοντας το καλύτερο για το τέλος.

Το Blackbox δεν αφήνει περιθώρια λάθους στη σκηνή του. Βρίσκεσαι σε απόσταση αναπνοής από τους ηθοποιούς. Δε βρήκα κανένα στραβοπάτημα. Ο  Γιώργος Λυντζέρης έχει φροντίσει  στη λεπτομέρεια τα σκηνικά και τα κοστούμια έχοντας εκμεταλλευτεί λειτουργικά όλο το χώρο. Ο φωτισμός μου άρεσε ιδιαίτερα, τον βρήκα σε απόλυτη αρμονία με το κείμενο και τη ροή της παράστασης. Ειδικά, στην πρώτη πράξη, αναδεικνύει  τους σύντομους μονολόγους των ερμηνευτών προσδίδοντας τέμπο στην παράσταση ενώ γοητεύει μ' ένα απίστευτο κρεσέντο στον επίλογο. 

  

Στο ρόλο της Νέσσα και ψυχή της παράστασης,  η απολαυστική Ζώγια Σεβαστιανού. Εκφραστική, αυθόρμητη, γεμάτη ενέργεια, δε χορταίνεις να την παρακολουθείς να πίνει και να μιλάει ασταμάτητα. Ακόμα κι η υπερβολή δείχνει υπέροχη πάνω της. Ο Σταμάτης Ζακολίκος αποδίδει πειστικά και ανθρώπινα τον εσωστρεφή, ανασφαλή Άρλοκ και μας συγκινεί. Ο Στέλιος Ψαρουδάκης, ως άλλος φτερωτός  θεός Έρωτας, θα μας αποζημιώσει ως Μπόιντ στο τέλος και ως παρουσία από την αρχή ως το τέλος. Ο Πάνος Ροκίδης (Καρλ), πιστός στις απαιτήσεις του ρόλου του θ' αποτυπώσει με κωμικό τρόπο την απελπισία εκείνου που χάνει αυτό που θεωρούσε ως τότε δεδομένο.

Είναι μια παράσταση που καταφέρνει να σε αποφορτίσει και να σε στολίσει μ' ένα λυτρωτικό χαμόγελο στο τέλος. Δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα ούτε κοίταξα το ρολόι μου. Δεν αποφάσιζε κανείς μας να φύγει από το φουαγιέ, παρά συνεχίζαμε την κουβέντα με το ποτό στο χέρι ξημερώματα πλέον Σαββάτου. Του πάει του FIT η μεταμεσονύκτια παράσταση... αλλά σίγουρα αποτελεί καλή επιλογή και για το κλείσιμο μιας Τετάρτης ή Πέμπτης. 

Όταν το δείτε περιμένω και τα δικά σας σχόλια!

ΤΗΕΑΤRO VICTORIA
Μαγνησίας 5 και 3ης  Σεπτεμβρίου 119
Τηλ.κρατήσεων: 210-8233125/6972964339
www.theatrovictoria.gr

Τετάρτη & Πέμπτη: 21.15

Μεταμεσονύκτια Παρασκευή: 23:30 (ναι!)

80 λεπτά (με διάλειμμα)

Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ κανονικό, 10 ευρώ γενική προπώληση,

 8 ευρώ  φοιτητικό / συνταξιούχων, 5 ευρώ ανέργων

Ειδική προσφορά: Παρασκευή 2 σε 1. 

Με ένα εισιτήριο των 10 ευρώ το κοινό έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει τις παραστάσεις: La Strada στις 21:00 και τη μεταμεσονύκτια παράσταση FIT στις 23:30

Σχετικό θέμα

Συνεντεύξεις

«Ευτυχώς τα παιδιά της Ελευσίνας παίζουν ακόμα βόλους»: μια συνέντευξη με το σκηνοθέτη Χρήστο Δήμα