Βγαίνοντας από την παράσταση "Αρτώ/Βαν Γκόγκ" ήμουν πολύ σκεπτική.
Αρχικά γιατί το θέμα από μόνο του σε ωθεί σε προβληματισμό. Ήταν ο θάνατος του Βαν Γκόγκ αυτοκτονία με την ορολογία που σήμερα νοείται η αυτοκτονία; Πώς ο Αρτώ Αντονέν ταυτίστηκε μαζί του;
Έπειτα, το γεγονός ότι είμαι τελειόφοιτη φοιτήτρια ψυχολογίας με έφερε αντιμέτωπη με πολλές διαφωνίες για την ψυχική ασθένεια. Με έκανε την ώρα της παράστασης να θέλω να σηκώσω το χέρι μου και να φέρω αντίρρηση σε αυτά που άκουγα. Όχι, όμως, δεν μπορούσα ούτε και θέλησα να το τολμήσω. Αυτό που έπρεπε εκείνη τη στιγμή να κάνω ήταν να ακούσω και την άλλη πλευρά..
Μία άλλη τραγική συγκυρία που με βούτηξε στον προβληματισμό ήταν η αυτοκτονία (;) του νεαρού φοιτητή από την Κρήτη, η οποία εξιχνιάστηκε την ίδια ημέρα με την οποία παρακολούθησα το έργο. Δεν έχω την πρόθεση να επεκταθώ περαιτέρω σε αυτό, όμως θα καταλάβετε παρακάτω γιατί η παράσταση "Αρτώ/Βαν Γκογκ" συνειρμικά μάς κάνει να σκεφτόμαστε το συμβάν.
Ο Αρτώ (Γάλλος συγγραφέας) εμφανίζεται για μία διάλεξη με τίτλο «Βαν Γκογκ, ο Αυτόχειρας της Κοινωνίας». Με πρωταγωνιστή τον Ιωάννη Παπαζήση ως Αρτώ και με εμάς ως κοινό της διάλεξης βαδίζουμε από το ένα χρονικό σημείο στο άλλο αναζητώντας δεσμούς μνήμης που αποδεικνύουν ότι ο Βαν Γκογκ ήταν αυτόχειρας της κοινωνίας.
Τι θα πει αυτό; Ο Αρτώ προσπαθεί να πείσει το κοινό του-με παραδείγματα από την αληθινή ζωή του Βαν Γκογκ- πως δεν αυτοκτόνησε γιατί ήταν άρρωστος. Έτσι, αναπόφευκτα αναγκάζεται να διαπραγματευτεί έννοιες όπως "ψυχική νόσος", "αυτοκτονία", "θάνατος". Τα βάζει με ψυχιάτρους και ψυχοθεραπευτές απορρίπτοντας την "επιστήμη" που έχουν δημιουργήσει για να βάλουν όλα τα πράγματα σε μία τάξη. Τι είναι συνηθισμένο και τι όχι; Τι είναι φυσιολογικό και τι ανώμαλο; Ποιος μπορεί να παραβλέψει την μοναδικότητα της ανθρώπινης φύσης και να βάλει μια ταμπέλα για ευκολία στη ζωή ενός συνανθρώπου;
Με αυτό το παράπονο-τολμώ να πω-ο Αρτώ κοντράρεται με τη σύγχρονη επιστήμη της ψυχολογίας την οποία θεωρεί δημιούργημα μιας σάπιας κοινωνίας που ωθεί τα στιγματισμένα από την ίδια παιδιά της στην αυτοκτονία. Πόσο πολύ συζήτηση χωρά αυτό που μας λέει :
"Ο Βαν Γκόγκ δεν αυτοκτόνησε..αυτοκτονήθηκε από την κοινωνία".
Το εικαστικό αποτέλεσμα ευνοήθηκε από όλες τις παραμέτρους. Το κυριότερο, ο Ιωάννης Παπαζήσης, για εμένα υπήρξε μια ευχάριστη έκπληξη, διότι δεν τον έχω δει σε παρόμοιους ρόλους. Πιστεύω πως έχει μεγάλο δυναμικό στην υποκριτική του ικανότητα και θα πρέπει να κάνει αντίστοιχες επιλογές που να αναδεικνύουν το γεγονός αυτό. Για μία ώρα ήταν ψυχή τε και σώμα στη σκηνή, με κρεσέντα εκεί που έπρεπε και όπως έπρεπε, κινησιολογία που δεν υπερέβαλλε για ψυχικά ασθενή, αλλά και με ένα τόσο δύσκολο κείμενο να διαχειριστεί.
Οι φωτισμοί και η απουσία σκηνικών ευνόησαν την προσήλωσή μας στην παρουσία του ηθοποιού ενώ το κίτρινο χρώμα που δεσπόζει στην παράσταση σε σχέση με το μαύρο "δένει" εξαιρετικά με την υπόθεση. Σκηνοθεσία και κείμενα ήταν εξίσου επιμελημένα με τέτοιο τρόπο που απέδιδαν την ιδιαιτερότητα του ομιλητή χωρίς να τον κάνουν να μοιάζει παράταιρος.
Στο τέλος, ο Αρτώ ξεκάθαρα εκφράζει ότι ταυτίζεται με τον Βαν Γκόγκ-δεν πρέπει να ξεχνάμε πως και ο ίδιος έζησε χρόνιες νοσηλείες και εγκλεισμούς.
Όσο για εμένα, δεν μπορούσα να πω τίποτα. Όλα στη ζωή έχουν δύο όψεις και αναλόγως τη γωνία που βρίσκεσαι βλέπεις τη δική σου πραγματικότητα. Σημασία δεν έχει να δεις την πραγματικότητα του άλλου αλλά να την καταλάβεις και ως εκ τούτου να μη φωνάξεις τη διαφωνία σου αμέσως, να μη σηκώσεις το χέρι σου, να μη βάλεις ταμπέλα..απλά άκου.
Αρτώ / Βαν Γκογκ
avec un pistolet
Θέατρο Σημείο
Χαριλάου Τρικούπη 4 (πίσω από το Πάντειο)
Καλλιθέα / τηλ. 210 92 29 579
Κείμενο - Σκηνοθεσία: Ιόλη Ανδρεάδη
Σκηνογραφία - Κοστούμι: Δήμητρα Λιάκουρα
Μουσική - Ηχοτοπίο: Ερατώ Α. Κρεμμύδα
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κώστας Μητράκας
Μακιγιάζ: Λένια Saw
Video Trailer: Μιχαήλ Μαυρομούστακος
Αφίσα: Κώστας Τσακαλάκης
Φωτογραφίες: Πάνος Μιχαήλ
Ερμηνεύει ο Ιωάννης Παπαζήσης
Σάββατο 21.00 & Κυριακή 19.00
Είσοδος 12 ευρώ & 8 ευρώ μειωμένο / Διάρκεια 60 λεπτά
Προπώληση από 8 ευρώ: Viva.gr.
video teaser:
Η παράσταση βασίζεται στο δοκίμιο του Αντονέν Αρτώ «Βαν Γκογκ: ο αυτόχειρας της κοινωνίας», που δημοσιεύτηκε το 1947, ένα χρόνο πριν το θάνατο του συγγραφέα.
Για το κλείσιμο σας παραθέτω τον πίνακα στον οποίο αναφέρεται η παράσταση "Σιτοχώραφο με κοράκια" του Vincent van Gogh
Αρχικά γιατί το θέμα από μόνο του σε ωθεί σε προβληματισμό. Ήταν ο θάνατος του Βαν Γκόγκ αυτοκτονία με την ορολογία που σήμερα νοείται η αυτοκτονία; Πώς ο Αρτώ Αντονέν ταυτίστηκε μαζί του;
Έπειτα, το γεγονός ότι είμαι τελειόφοιτη φοιτήτρια ψυχολογίας με έφερε αντιμέτωπη με πολλές διαφωνίες για την ψυχική ασθένεια. Με έκανε την ώρα της παράστασης να θέλω να σηκώσω το χέρι μου και να φέρω αντίρρηση σε αυτά που άκουγα. Όχι, όμως, δεν μπορούσα ούτε και θέλησα να το τολμήσω. Αυτό που έπρεπε εκείνη τη στιγμή να κάνω ήταν να ακούσω και την άλλη πλευρά..
Μία άλλη τραγική συγκυρία που με βούτηξε στον προβληματισμό ήταν η αυτοκτονία (;) του νεαρού φοιτητή από την Κρήτη, η οποία εξιχνιάστηκε την ίδια ημέρα με την οποία παρακολούθησα το έργο. Δεν έχω την πρόθεση να επεκταθώ περαιτέρω σε αυτό, όμως θα καταλάβετε παρακάτω γιατί η παράσταση "Αρτώ/Βαν Γκογκ" συνειρμικά μάς κάνει να σκεφτόμαστε το συμβάν.
Ο Αρτώ (Γάλλος συγγραφέας) εμφανίζεται για μία διάλεξη με τίτλο «Βαν Γκογκ, ο Αυτόχειρας της Κοινωνίας». Με πρωταγωνιστή τον Ιωάννη Παπαζήση ως Αρτώ και με εμάς ως κοινό της διάλεξης βαδίζουμε από το ένα χρονικό σημείο στο άλλο αναζητώντας δεσμούς μνήμης που αποδεικνύουν ότι ο Βαν Γκογκ ήταν αυτόχειρας της κοινωνίας.
Τι θα πει αυτό; Ο Αρτώ προσπαθεί να πείσει το κοινό του-με παραδείγματα από την αληθινή ζωή του Βαν Γκογκ- πως δεν αυτοκτόνησε γιατί ήταν άρρωστος. Έτσι, αναπόφευκτα αναγκάζεται να διαπραγματευτεί έννοιες όπως "ψυχική νόσος", "αυτοκτονία", "θάνατος". Τα βάζει με ψυχιάτρους και ψυχοθεραπευτές απορρίπτοντας την "επιστήμη" που έχουν δημιουργήσει για να βάλουν όλα τα πράγματα σε μία τάξη. Τι είναι συνηθισμένο και τι όχι; Τι είναι φυσιολογικό και τι ανώμαλο; Ποιος μπορεί να παραβλέψει την μοναδικότητα της ανθρώπινης φύσης και να βάλει μια ταμπέλα για ευκολία στη ζωή ενός συνανθρώπου;
Με αυτό το παράπονο-τολμώ να πω-ο Αρτώ κοντράρεται με τη σύγχρονη επιστήμη της ψυχολογίας την οποία θεωρεί δημιούργημα μιας σάπιας κοινωνίας που ωθεί τα στιγματισμένα από την ίδια παιδιά της στην αυτοκτονία. Πόσο πολύ συζήτηση χωρά αυτό που μας λέει :
"Ο Βαν Γκόγκ δεν αυτοκτόνησε..αυτοκτονήθηκε από την κοινωνία".
Το εικαστικό αποτέλεσμα ευνοήθηκε από όλες τις παραμέτρους. Το κυριότερο, ο Ιωάννης Παπαζήσης, για εμένα υπήρξε μια ευχάριστη έκπληξη, διότι δεν τον έχω δει σε παρόμοιους ρόλους. Πιστεύω πως έχει μεγάλο δυναμικό στην υποκριτική του ικανότητα και θα πρέπει να κάνει αντίστοιχες επιλογές που να αναδεικνύουν το γεγονός αυτό. Για μία ώρα ήταν ψυχή τε και σώμα στη σκηνή, με κρεσέντα εκεί που έπρεπε και όπως έπρεπε, κινησιολογία που δεν υπερέβαλλε για ψυχικά ασθενή, αλλά και με ένα τόσο δύσκολο κείμενο να διαχειριστεί.
Οι φωτισμοί και η απουσία σκηνικών ευνόησαν την προσήλωσή μας στην παρουσία του ηθοποιού ενώ το κίτρινο χρώμα που δεσπόζει στην παράσταση σε σχέση με το μαύρο "δένει" εξαιρετικά με την υπόθεση. Σκηνοθεσία και κείμενα ήταν εξίσου επιμελημένα με τέτοιο τρόπο που απέδιδαν την ιδιαιτερότητα του ομιλητή χωρίς να τον κάνουν να μοιάζει παράταιρος.
Στο τέλος, ο Αρτώ ξεκάθαρα εκφράζει ότι ταυτίζεται με τον Βαν Γκόγκ-δεν πρέπει να ξεχνάμε πως και ο ίδιος έζησε χρόνιες νοσηλείες και εγκλεισμούς. Όσο για εμένα, δεν μπορούσα να πω τίποτα. Όλα στη ζωή έχουν δύο όψεις και αναλόγως τη γωνία που βρίσκεσαι βλέπεις τη δική σου πραγματικότητα. Σημασία δεν έχει να δεις την πραγματικότητα του άλλου αλλά να την καταλάβεις και ως εκ τούτου να μη φωνάξεις τη διαφωνία σου αμέσως, να μη σηκώσεις το χέρι σου, να μη βάλεις ταμπέλα..απλά άκου.
Αρτώ / Βαν Γκογκ
avec un pistolet
Θέατρο Σημείο
Χαριλάου Τρικούπη 4 (πίσω από το Πάντειο)
Καλλιθέα / τηλ. 210 92 29 579
Κείμενο - Σκηνοθεσία: Ιόλη Ανδρεάδη
Σκηνογραφία - Κοστούμι: Δήμητρα Λιάκουρα
Μουσική - Ηχοτοπίο: Ερατώ Α. Κρεμμύδα
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κώστας Μητράκας
Μακιγιάζ: Λένια Saw
Video Trailer: Μιχαήλ Μαυρομούστακος
Αφίσα: Κώστας Τσακαλάκης
Φωτογραφίες: Πάνος Μιχαήλ
Ερμηνεύει ο Ιωάννης Παπαζήσης
Σάββατο 21.00 & Κυριακή 19.00
Είσοδος 12 ευρώ & 8 ευρώ μειωμένο / Διάρκεια 60 λεπτά
Προπώληση από 8 ευρώ: Viva.gr.
video teaser:
Η παράσταση βασίζεται στο δοκίμιο του Αντονέν Αρτώ «Βαν Γκογκ: ο αυτόχειρας της κοινωνίας», που δημοσιεύτηκε το 1947, ένα χρόνο πριν το θάνατο του συγγραφέα.
Για το κλείσιμο σας παραθέτω τον πίνακα στον οποίο αναφέρεται η παράσταση "Σιτοχώραφο με κοράκια" του Vincent van Gogh