Το έργο του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, «Αδερφοί Καράμαζοφ», ζωντανεύει στη σκηνή του θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν από την Νατάσα Τριανταφύλη. Μια παράσταση που κινείται μεταξύ γνωστού και αγνώστου, λογικής και παραλόγου, πραγματικού και φανταστικού, του φωτός και του σκοταδιού.
Η ιστορία επικεντρώνεται στις σχέσεις των τριών αδελφών του Αλιόσα, του Ιβάν και του Ντιμίτρι με τον πατέρα τους Φιοντόρ Καραμάζοφ. Ο Φιοντόρ Καραμάζοφ είναι ο χειρότερος άνθρωπος της πόλης. Μέθυσος, γυναικάς, είρωνας. Ο Αλιόσα είναι δόκιμος μοναχός, καθώς πιστεύει ότι μέσα από την αφοσίωση του στο θεό θα απαλλαγεί από τις αμαρτίες του πατέρα του. Ο Ιβάν είναι ο μεσαίος γιος, ο μορφωμένος και στείρα λογικός. Ο Ντιμίτρι είναι ο μικρότερος και πιο ατίθασος, αυτός που τείνει να μοιάσει στον πατέρα, αλλά και που τον μισεί ταυτόχρονα. Μαζί τους στο σπίτι είναι και ο Σμερντιακόφ. Ένας εξώγαμος γιος μιας πόρνης της πόλης. Η Κατερίνα είναι η γυναίκα που μπαίνει ανάμεσα στο Ντιμίτρι και τον Ιβάν, ενώ η όμορφη και παθιασμένη Γκρούσενκα είναι το αντικείμενο του πόθου του πατέρα και του Ντιμίτρι. Οι σχέσεις τους κινούνται μεταξύ λεπτών γραμμών που ένα μικρό άγγιγμα είναι ικανό για να τους τινάξει όλους στον αέρα.
Η σκηνοθεσία της Νατάσας Τριανταφύλη σε καθηλώνει. Σύγχρονη και κλασσική , φωτεινή και σκοτεινή, λογική και παράλογη ταυτόχρονα, όπως και το έργο του Ντοστογιέφσκι. Η παράσταση δεν ξεκινάει στις 9, αλλά νωρίτερα. Στο φουαγιέ του θεάτρου, όσο περιμένεις να καθίσεις στη θέση σου, οι ήρωες του έργου έρχονται και σου συστήνονται. Δίπλα σου. Είναι αυτοί, που σε βάζουν με τον πιο δυνατό και γρήγορο τρόπο στην ιστορία και αποτελεί ένα μεγάλο πλεονέκτημα της παράστασης.
Η παράσταση ξεκινάει όταν φτάνεις εσύ. Οι ήρωες, σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, στέκονται δίπλα σου, κάθονται δίπλα σου. Δεν περιορίζονται στο χώρο, καθώς δεν ορίζεται. Στο κέντρο της σκηνής βρίσκονται απλά τα σύννεφα και φώτα. Στα σύννεφα, έχουν θέση μόνο όσοι δεν έχουν απορρίψει το θεό, ενώ αυτοί, που δεν πιστεύουν, δεν πατάνε ποτέ. Πρόκειται για άλλο ένα ευφυές εύρημα της σκηνοθέτιδος, που σου φανερώνει τις απόψεις των ηρώων σχετικά με την πίστη στο θεό.
Η επιλογή των ηθοποιών είναι ένα άλλο μεγάλο πλεονέκτημα της παράστασης. Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος στέκεται επάξια στο ρόλο του χυδαίου και αλκοολικού πατέρα, που δε σταματάει να ξεφεύγει από τα όρια. Ο Ηλίας Μελέτης στο ρόλο του Αλιόσα είναι καθηλωτικός και μετρημένος, καταφέρνοντας να μεταδώσει το πνεύμα της ευλάβειας, της ταπεινοφροσύνης και της πίστης του Αλιόσα. Ο Αντίνοος Αλμπάνης στεγνός και στείρα πιστός της λογικής στο ρόλο του Ιβάν. Ο Αινείας Τσαμάτης αποτελεί και αυτός ευχάριστη έκπληξη στο ρόλο του Ντιμίτρι, παθιασμένος και κατατρεγμένος ταυτόχρονα. Η Λένα Παπαληγούρα στο ρόλο της Γκρούσενκα σε τρελαίνει, όπως η Γκρούσενκα τρελαίνει τους άντρες, με τις εναλλαγές στην ψυχολογία της, να φαίνονται από τις εκφράσεις στο πρόσωπο της , στην κινησιολογία της και στη χροιά της φωνής της. Από την άλλη, η ιδιοσυγκρασία της Βασιλικής Τρουφάκου δεν της επιτρέπει να μεταλλαχθεί σε μια μοιραία γυναίκα, που τη διεκδικούν δύο άντρες, παρά την προσπάθεια της, ενώ ο Μπάμπης Γαλιατσάτος μετατρέπεται επιτυχώς στον απεχθή συμπλεγματικό Σμερντιακόφ.
Το ιδιοφυές κείμενο του Ντοστογιέφσκι δε δίνει περιθώρια αλλοίωσης του στη διασκευή του. Παρ’ όλα αυτά, η διασκευή του Διονύση Καψάλη είναι περιεκτική και ουσιαστική καταφέρνοντας να διατηρήσει την αίσθηση του λόγου του Ντοστογιέφσκι. Τα κουστούμια και το σκηνικό, με τα φώτα και τα σύννεφα, μινιμαλιστικά ακολουθώντας την αισθητική της παράστασης . Η μουσική της ΜΟΝΙΚΑ, αν και πρωτότυπη και πολύ καλή, σε αρκετά σημεία αισθάνεσαι ότι ξεφεύγει από το βαρύ και δυνατό κλίμα της παράστασης, χωρίς όμως να σου δημιουργείται άσχημη αίσθηση.
Οι «Αδερφοί Καραμάζοφ» είναι μια παράσταση υψηλών προδιαγραφών. Τόσο από άποψη αισθητικής όσο και από το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Είναι μια παράσταση, που διαπραγματεύεται με ανέλπιστη επιτυχία το αιώνιο ερώτημα της ανθρώπινης ύπαρξης. Υπάρχει θεός; Υπάρχει φως και σκοτάδι μαζί; Οι άνθρωποι τιμωρούνται για τις πράξεις τους στο παρόν; Ή μήπως η μεταθανάτια εμπειρία αποτελεί ένα δικαστήριο, όπως αυτό της καθημερινότητας μας; Υπάρχει παράδεισος ; Ή μήπως «Κόλαση είναι το μαρτύριο του να μην αγαπάει κανείς»;
Πληροφορίες
Πρεμιέρα Τρίτη 14 Απριλίου 2015
Παραστάσεις:
14 Απριλίου έως 19 Μαΐου
Ημέρες & Ώρες παραστάσεων
Δευτέρα – Τρίτη 21.00
Κυριακή 22.00
και
15.4 & 16.4 στις 21.00
25.4, 29.4, 9.5 & 13.5 στις 18.00
Διάρκεια 150 λεπτά
Θέατρο Τέχνης Καρολου Κουν – Υπόγειο
Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα
τηλέφωνο ταμείου: 2103228706
προπώληση: viva.gr
Η ιστορία επικεντρώνεται στις σχέσεις των τριών αδελφών του Αλιόσα, του Ιβάν και του Ντιμίτρι με τον πατέρα τους Φιοντόρ Καραμάζοφ. Ο Φιοντόρ Καραμάζοφ είναι ο χειρότερος άνθρωπος της πόλης. Μέθυσος, γυναικάς, είρωνας. Ο Αλιόσα είναι δόκιμος μοναχός, καθώς πιστεύει ότι μέσα από την αφοσίωση του στο θεό θα απαλλαγεί από τις αμαρτίες του πατέρα του. Ο Ιβάν είναι ο μεσαίος γιος, ο μορφωμένος και στείρα λογικός. Ο Ντιμίτρι είναι ο μικρότερος και πιο ατίθασος, αυτός που τείνει να μοιάσει στον πατέρα, αλλά και που τον μισεί ταυτόχρονα. Μαζί τους στο σπίτι είναι και ο Σμερντιακόφ. Ένας εξώγαμος γιος μιας πόρνης της πόλης. Η Κατερίνα είναι η γυναίκα που μπαίνει ανάμεσα στο Ντιμίτρι και τον Ιβάν, ενώ η όμορφη και παθιασμένη Γκρούσενκα είναι το αντικείμενο του πόθου του πατέρα και του Ντιμίτρι. Οι σχέσεις τους κινούνται μεταξύ λεπτών γραμμών που ένα μικρό άγγιγμα είναι ικανό για να τους τινάξει όλους στον αέρα.
Η σκηνοθεσία της Νατάσας Τριανταφύλη σε καθηλώνει. Σύγχρονη και κλασσική , φωτεινή και σκοτεινή, λογική και παράλογη ταυτόχρονα, όπως και το έργο του Ντοστογιέφσκι. Η παράσταση δεν ξεκινάει στις 9, αλλά νωρίτερα. Στο φουαγιέ του θεάτρου, όσο περιμένεις να καθίσεις στη θέση σου, οι ήρωες του έργου έρχονται και σου συστήνονται. Δίπλα σου. Είναι αυτοί, που σε βάζουν με τον πιο δυνατό και γρήγορο τρόπο στην ιστορία και αποτελεί ένα μεγάλο πλεονέκτημα της παράστασης.
Η παράσταση ξεκινάει όταν φτάνεις εσύ. Οι ήρωες, σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, στέκονται δίπλα σου, κάθονται δίπλα σου. Δεν περιορίζονται στο χώρο, καθώς δεν ορίζεται. Στο κέντρο της σκηνής βρίσκονται απλά τα σύννεφα και φώτα. Στα σύννεφα, έχουν θέση μόνο όσοι δεν έχουν απορρίψει το θεό, ενώ αυτοί, που δεν πιστεύουν, δεν πατάνε ποτέ. Πρόκειται για άλλο ένα ευφυές εύρημα της σκηνοθέτιδος, που σου φανερώνει τις απόψεις των ηρώων σχετικά με την πίστη στο θεό.
Η επιλογή των ηθοποιών είναι ένα άλλο μεγάλο πλεονέκτημα της παράστασης. Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος στέκεται επάξια στο ρόλο του χυδαίου και αλκοολικού πατέρα, που δε σταματάει να ξεφεύγει από τα όρια. Ο Ηλίας Μελέτης στο ρόλο του Αλιόσα είναι καθηλωτικός και μετρημένος, καταφέρνοντας να μεταδώσει το πνεύμα της ευλάβειας, της ταπεινοφροσύνης και της πίστης του Αλιόσα. Ο Αντίνοος Αλμπάνης στεγνός και στείρα πιστός της λογικής στο ρόλο του Ιβάν. Ο Αινείας Τσαμάτης αποτελεί και αυτός ευχάριστη έκπληξη στο ρόλο του Ντιμίτρι, παθιασμένος και κατατρεγμένος ταυτόχρονα. Η Λένα Παπαληγούρα στο ρόλο της Γκρούσενκα σε τρελαίνει, όπως η Γκρούσενκα τρελαίνει τους άντρες, με τις εναλλαγές στην ψυχολογία της, να φαίνονται από τις εκφράσεις στο πρόσωπο της , στην κινησιολογία της και στη χροιά της φωνής της. Από την άλλη, η ιδιοσυγκρασία της Βασιλικής Τρουφάκου δεν της επιτρέπει να μεταλλαχθεί σε μια μοιραία γυναίκα, που τη διεκδικούν δύο άντρες, παρά την προσπάθεια της, ενώ ο Μπάμπης Γαλιατσάτος μετατρέπεται επιτυχώς στον απεχθή συμπλεγματικό Σμερντιακόφ.
Το ιδιοφυές κείμενο του Ντοστογιέφσκι δε δίνει περιθώρια αλλοίωσης του στη διασκευή του. Παρ’ όλα αυτά, η διασκευή του Διονύση Καψάλη είναι περιεκτική και ουσιαστική καταφέρνοντας να διατηρήσει την αίσθηση του λόγου του Ντοστογιέφσκι. Τα κουστούμια και το σκηνικό, με τα φώτα και τα σύννεφα, μινιμαλιστικά ακολουθώντας την αισθητική της παράστασης . Η μουσική της ΜΟΝΙΚΑ, αν και πρωτότυπη και πολύ καλή, σε αρκετά σημεία αισθάνεσαι ότι ξεφεύγει από το βαρύ και δυνατό κλίμα της παράστασης, χωρίς όμως να σου δημιουργείται άσχημη αίσθηση.
Οι «Αδερφοί Καραμάζοφ» είναι μια παράσταση υψηλών προδιαγραφών. Τόσο από άποψη αισθητικής όσο και από το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Είναι μια παράσταση, που διαπραγματεύεται με ανέλπιστη επιτυχία το αιώνιο ερώτημα της ανθρώπινης ύπαρξης. Υπάρχει θεός; Υπάρχει φως και σκοτάδι μαζί; Οι άνθρωποι τιμωρούνται για τις πράξεις τους στο παρόν; Ή μήπως η μεταθανάτια εμπειρία αποτελεί ένα δικαστήριο, όπως αυτό της καθημερινότητας μας; Υπάρχει παράδεισος ; Ή μήπως «Κόλαση είναι το μαρτύριο του να μην αγαπάει κανείς»;
Πληροφορίες
Πρεμιέρα Τρίτη 14 Απριλίου 2015
Παραστάσεις:
14 Απριλίου έως 19 Μαΐου
Ημέρες & Ώρες παραστάσεων
Δευτέρα – Τρίτη 21.00
Κυριακή 22.00
και
15.4 & 16.4 στις 21.00
25.4, 29.4, 9.5 & 13.5 στις 18.00
Διάρκεια 150 λεπτά
Θέατρο Τέχνης Καρολου Κουν – Υπόγειο
Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα
τηλέφωνο ταμείου: 2103228706
προπώληση: viva.gr