Την προηγούμενη Τετάρτη παρακολουθήσαμε τη μόνη και μοναδική παράσταση Kiss me Kate του Κόουλ Πόρτερ από την Καμεράτα- Ορχήστρα των Φίλων της μουσικής και μία σειρά ταλαντούχων ηθοποιών, λυρικὠν τραγουδιστών και χορευτών. Πολλή μουσική, πολύς χορός, πολύ τραγούδι, πολύ καλή διάθεση και στο τέλος πολύ χειροκρότημα! Ήταν μία βραδιά που θα θυμόμαστε για πολύ καιρό!
Ο χώρος
Δεν υπάρχουν πολλά να πούμε για τον χώρο. Είναι απίστευτη η αίσθηση να βρίσκεσαι στο Ηρώδειο, ιδιαίτερα, όταν βασιλεύει ο ήλιος. Επιβλητικό στέκεται αιώνες και υποδέχεται τους θεατές. Λίγο πριν τις εννέα ήταν γεμάτο. Η Καμεράτα βρισκόταν μπροστά από τη σκηνή. Με τριάντα οκτώ όργανα ήταν έτοιμοι να μας μαγέψουν πραγματικά. Από πίσω η σκηνή, άδεια προς το παρόν. Η παράσταση ξεκίνησε δέκα λεπτά μετά τις εννέα.
Η υπόθεση
Ένα μιούζικαλ που χαρακτηρίζεται ίσως το πιο κλασικό μιούζικαλ του Μπρόντγουεϋ και παίχτηκε πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1948.
Ένας θίασος, θα λέγαμε άνισος, ετοιμάζεται να ανεβάσει το Ημέρωμα της Στρἰγγλας του Σαίξπηρ. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας ανακαλύπτονται μυστικά, προκύπτουν προβλήματα και αναπτὐσσονται συναισθήματα μεταξύ του θιάσου. Θα μπορέσει να ανέβει το έργο χωρίς να επηρεαστεί από αυτά που συμβαίνουν στα παρασκήνια; Το εγχείρημα αυτό θα έχει επιτυχία; Η στρίγγλα θα γίνει αρνάκι;
Στο τέλος, όλα βρίσκουν τον δρόμο τους και η πρεμιέρα πηγαίνει πολύ καλά.
Πολύ πεζά περιέγραψα πιο πάνω, όσα πήραν μπροστά στα μάτια μας διάσταση μαγική, την Τετάρτη.
Οι ερμνηνείες
Η θέση μας ήταν πολύ καλή, ώστε να μπορούμε να διακρίνουμε ακόμη και τις εκφράσεις των ερμηνευτών. Οι διάλογοι ήταν στα ελληνικά και τα τραγούδια στα αγγλικά με ελληνικούς υπέρτιτλους. Το χιούμορ ήταν διάχυτο, ενώ δεν έλειψαν και οι στιγμές που πρόσφεραν συγκίνηση στο κοινό. Τραγουδιστές, ηθοποιοί και χορευτές ήταν εξαιρετικοί, τόσο στις σκηνές που ήταν μόνοι τους όσο και στις σκηνές που ήταν όλοι μαζί. Ήταν συγχρονισμένοι, πειθαρχημένοι και πραγματικά έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Το ίδιο και η Καμεράτα. Νομιζω πως κέρδισαν το στοίχημα με τον εαυτό τους να παίξουν σαν να μην υπάρχει αύριο-και, όπως έχουν επισημάνει χαριτολογώντας και οι ίδιοι, δεν υπάρχει αύριο, καθώς δεν είχαν άλλη παράσταση. Την παράσταση, για μας, έκλεψε η Νάντια Κοντογεώργη με το ταπεραμέντο της και τις εξαιρετικές φωνητικές της ικανότητες.
Η διανομή των ρόλων είχε ως εξής:
Lilly Vanessi/Kατερινα: Ειρήνη Καράγιαννη
Fred Graham/Πετρούκιος: Χάρης Ανδριανός
Lois Lane/Μπιάνκα: Νάντια Κοντογεώργη
Bill Calhoun/Λουκέντιος: Ιάσονας Μανδηλάς
Δύο άντρες: Αλέξανδρος Μυλωνάς, Δημήτρης Ναλμπάντης
Harry Trevor/Μπατίστα: Κώστας Βουτσάς
Στρατηγός Harrison Howell: Χάρης Ρώμας
Ορτένσιος: Γιάννης Φίλιας
Γκρέμιος: Μιχάλης Ψύρρας
Χαττυ: Κών/να Τσιριμώνα
Σκηνικά, φωτισμοί, ήχος
Τα σκηνικά εναλλάσονταν με μεγάλη ευκολία, χωρίς να διακόπτεται η ροή. Ήταν λιτά, δίνοντας χώρο στους ηθοποιούς και τους χορευτές να γεμίσουν τη σκηνή με τις ερμηνείες τους.
Οι φωτισμοί ήταν πολύ καλοί, σε απόλυτη αρμονία με τις ερμηνείες. Ο ήχος ήταν καλός. Στην αρχή οι φωνές δεν ακούγονταν τόσο καλά, καθώς η μουσική της ορχήστρας υπερίσχυε. Έπειτα ακούγονταν πιο καθαρά.
Το μιούζικαλ Kiss me Kate μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και μας πέρασε τα καλύτερα συναισθήματα. Όπως αναφέραμε στην αρχή, θα θυμόμαστε για πολύ καιρό τη βραδιά εκείνη.
Σε περίπτωση που η παράσταση επαναληφθεί, τρέξτε όλοι να την απολαύσετε. Η εμπειρία είναι πραγματικά μοναδική!
** Η φωτογραφία ανήκει στον κο Ηλία Σακαλάκ
Ο χώρος
Δεν υπάρχουν πολλά να πούμε για τον χώρο. Είναι απίστευτη η αίσθηση να βρίσκεσαι στο Ηρώδειο, ιδιαίτερα, όταν βασιλεύει ο ήλιος. Επιβλητικό στέκεται αιώνες και υποδέχεται τους θεατές. Λίγο πριν τις εννέα ήταν γεμάτο. Η Καμεράτα βρισκόταν μπροστά από τη σκηνή. Με τριάντα οκτώ όργανα ήταν έτοιμοι να μας μαγέψουν πραγματικά. Από πίσω η σκηνή, άδεια προς το παρόν. Η παράσταση ξεκίνησε δέκα λεπτά μετά τις εννέα.
Η υπόθεση
Ένα μιούζικαλ που χαρακτηρίζεται ίσως το πιο κλασικό μιούζικαλ του Μπρόντγουεϋ και παίχτηκε πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1948.
Ένας θίασος, θα λέγαμε άνισος, ετοιμάζεται να ανεβάσει το Ημέρωμα της Στρἰγγλας του Σαίξπηρ. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας ανακαλύπτονται μυστικά, προκύπτουν προβλήματα και αναπτὐσσονται συναισθήματα μεταξύ του θιάσου. Θα μπορέσει να ανέβει το έργο χωρίς να επηρεαστεί από αυτά που συμβαίνουν στα παρασκήνια; Το εγχείρημα αυτό θα έχει επιτυχία; Η στρίγγλα θα γίνει αρνάκι;
Στο τέλος, όλα βρίσκουν τον δρόμο τους και η πρεμιέρα πηγαίνει πολύ καλά.
Πολύ πεζά περιέγραψα πιο πάνω, όσα πήραν μπροστά στα μάτια μας διάσταση μαγική, την Τετάρτη.
Οι ερμνηνείες
Η θέση μας ήταν πολύ καλή, ώστε να μπορούμε να διακρίνουμε ακόμη και τις εκφράσεις των ερμηνευτών. Οι διάλογοι ήταν στα ελληνικά και τα τραγούδια στα αγγλικά με ελληνικούς υπέρτιτλους. Το χιούμορ ήταν διάχυτο, ενώ δεν έλειψαν και οι στιγμές που πρόσφεραν συγκίνηση στο κοινό. Τραγουδιστές, ηθοποιοί και χορευτές ήταν εξαιρετικοί, τόσο στις σκηνές που ήταν μόνοι τους όσο και στις σκηνές που ήταν όλοι μαζί. Ήταν συγχρονισμένοι, πειθαρχημένοι και πραγματικά έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Το ίδιο και η Καμεράτα. Νομιζω πως κέρδισαν το στοίχημα με τον εαυτό τους να παίξουν σαν να μην υπάρχει αύριο-και, όπως έχουν επισημάνει χαριτολογώντας και οι ίδιοι, δεν υπάρχει αύριο, καθώς δεν είχαν άλλη παράσταση. Την παράσταση, για μας, έκλεψε η Νάντια Κοντογεώργη με το ταπεραμέντο της και τις εξαιρετικές φωνητικές της ικανότητες.
Η διανομή των ρόλων είχε ως εξής:
Lilly Vanessi/Kατερινα: Ειρήνη Καράγιαννη
Fred Graham/Πετρούκιος: Χάρης Ανδριανός
Lois Lane/Μπιάνκα: Νάντια Κοντογεώργη
Bill Calhoun/Λουκέντιος: Ιάσονας Μανδηλάς
Δύο άντρες: Αλέξανδρος Μυλωνάς, Δημήτρης Ναλμπάντης
Harry Trevor/Μπατίστα: Κώστας Βουτσάς
Στρατηγός Harrison Howell: Χάρης Ρώμας
Ορτένσιος: Γιάννης Φίλιας
Γκρέμιος: Μιχάλης Ψύρρας
Χαττυ: Κών/να Τσιριμώνα
Σκηνικά, φωτισμοί, ήχος
Τα σκηνικά εναλλάσονταν με μεγάλη ευκολία, χωρίς να διακόπτεται η ροή. Ήταν λιτά, δίνοντας χώρο στους ηθοποιούς και τους χορευτές να γεμίσουν τη σκηνή με τις ερμηνείες τους.
Οι φωτισμοί ήταν πολύ καλοί, σε απόλυτη αρμονία με τις ερμηνείες. Ο ήχος ήταν καλός. Στην αρχή οι φωνές δεν ακούγονταν τόσο καλά, καθώς η μουσική της ορχήστρας υπερίσχυε. Έπειτα ακούγονταν πιο καθαρά.
Το μιούζικαλ Kiss me Kate μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και μας πέρασε τα καλύτερα συναισθήματα. Όπως αναφέραμε στην αρχή, θα θυμόμαστε για πολύ καιρό τη βραδιά εκείνη.
Σε περίπτωση που η παράσταση επαναληφθεί, τρέξτε όλοι να την απολαύσετε. Η εμπειρία είναι πραγματικά μοναδική!
** Η φωτογραφία ανήκει στον κο Ηλία Σακαλάκ