Είναι κάποιες συναυλίες που γίνονται συλλεκτικές και περνούν στην ιστορία του μυαλού μας. Όχι γιατί είναι οι τελευταίες, μα γιατί είσαι καταδικασμένος να μη τις ξεχάσεις.
Και πώς να ξεχάσεις το Σάββατο που οι βράχοι του Θεάτρου Πέτρας γέμισαν Active Member(s);
Ο αγαπημένος B.D.Foxmoor με την υπέροχη Sadahzinia ξετύλιξαν 23 χρόνια δισκογραφίας μπροστά σε τρεις γενιές που μεγάλωσαν με τα τραγούδια των Active Member. Λάθος, 23 χρόνια ψυχής. Τόσα καπνογόνα δεν έχω δει ν'ανάβουν ούτε στα μεγαλύτερα φεστιβάλ φέτος και τόση αγάπη, τόσο πιστό κοινό ελάχιστοι έχουν και θα έχουν. Δεν είναι καθόλου τυχαίο με τέτοια τραγούδια που στάζουν αυθεντικότητα κι αλήθειες. Πάνω απο τρεις ώρες, χωρίς κενά, χωρίς "κοιλιές" όλοι όσοι ήμασταν στην Πετρούπολη γίναμε μάρτυρες μιας μοναδικής εμπειρίας.
Οι βράχοι βαμμένοι κόκκινοι, τεράστια πανό να ταξιδεύουν από τη μια πλευρά του ανοιχτού θεάτρου στην άλλη για να καταλήξουν μπροστά στα μάτια του Μιχάλη και της Γιολάντας με συνθήματα, ένα ολόκληρο θέατρο να τραγουδάει απ'έξω όλα τα κομμάτια από την αρχή ως το τέλος και να φωνάζει "low bap" κάθε λίγο..
[Πανό: Ευχαριστούμε Active Member και πάμε γι' άλλα πιο καλά και πιο μεγάλα]
Ούτε οι 3,5 ώρες χωρίς ανάσα δεν ήταν αρκετές.. θα μπορούσαμε να κάτσουμε κι άλλο και η είδηση πως η τελευταία συναυλία των Active Member θα είναι στις 7 Νοεμβρίου και πως "τα τραγούδια τους δε θα ξανακουστούν ποτέ ζωντανά" δεν πέρασε χωρίς παραπονεμένες ενστάσεις. Πόσο ήθελα να τον αγκαλιάσω όπως έκανε η Γιολάντα, όπως ακριβώς σηκώθηκε κι εκείνος ν' αγκαλιάσει έναν παλιό του φίλο και να του πω: "Σε θυμάμαι από μικρή, σε προσπέρναγα στο Κάγιο στο Πέραμα όταν πίνατε καφέ και πάντα ντρεπόμουν να σας μιλήσω αλλά μεγάλωσα με τα τραγούδια σου κι αν άκουσες μια φωνή να ζητάει το Λαβωμένο Ξωτικό...ήμουν εγώ."
"Είμαι τα πλούτη όλα που αρνιέται ένας φτωχός,
τα αταίριαστα όνειρα που μοιράζεται ο τρελός
είμαι σαν έρωτας κρυφός και ζηλευτός
είμαι βροχή και δεν είμαι κανενός.
Είμαι σαν φόβος στα γόνατα γυρτός,
φθηνοπλήρωτη κατάρα που αφήνει ο εχθρός,
μάγια σπαρμένα στη νύχτα σαν το φως
κι ευτυχώς δεν είμαι κανενός"
[Μιχάλη εσύ είσαι δικός ΜΑΣ]
Μεταξύ άλλων τραγουδήσαμε: Φύλακας Άγγελος, Σήκωσε Ψηλά τη Γροθιά σου, Άλλο Ένα Ψέμα, Βάστα, Το Τέλος Είναι η Μαγεία, Πόρνες στο κόκκινο χαλί, Μπορούμε κι Αλλιώς, Μέρες Παράξενες Θαυμάσιες Μέρες, Έξω απ' την πόρτα μας, Τραγούδα μου να Φύγει το Σκοτάδι, Στη χάση και στη φέξη, Blah-Blasphemy, Tι Άλλο Φοβάσαι, Πύρινο Βιος, Στην Ώρα των Σκιών, Άκου Μάνα, Μύθοι του Βάλτου, Φυσάει Κόντρα, Πάμε (Guantanamo), Πίσω δε Γυρνάω, Ξεπεσμός, Παρέα και Νοιάξη, Χρέωσέ τα στη Φωτιά, Την Καληνύχτα μου, Κάνε μου τη Χάρη, Άσ’ τους Εκεί, Δεν Είμαι Κανενός, Άλλη Μια Κατηφόρα, Ο Αδιάφορος, Τότε και Τώρα, Κάποιος θα Ξέρει γι’ αυτό,Χαμοκέλα, Προικοσύμφωνο, Θα σε Καρτερώ, Σκιάχτρο
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από τη βραδιά εδώ
Και πώς να ξεχάσεις το Σάββατο που οι βράχοι του Θεάτρου Πέτρας γέμισαν Active Member(s);
Ο αγαπημένος B.D.Foxmoor με την υπέροχη Sadahzinia ξετύλιξαν 23 χρόνια δισκογραφίας μπροστά σε τρεις γενιές που μεγάλωσαν με τα τραγούδια των Active Member. Λάθος, 23 χρόνια ψυχής. Τόσα καπνογόνα δεν έχω δει ν'ανάβουν ούτε στα μεγαλύτερα φεστιβάλ φέτος και τόση αγάπη, τόσο πιστό κοινό ελάχιστοι έχουν και θα έχουν. Δεν είναι καθόλου τυχαίο με τέτοια τραγούδια που στάζουν αυθεντικότητα κι αλήθειες. Πάνω απο τρεις ώρες, χωρίς κενά, χωρίς "κοιλιές" όλοι όσοι ήμασταν στην Πετρούπολη γίναμε μάρτυρες μιας μοναδικής εμπειρίας.
Οι βράχοι βαμμένοι κόκκινοι, τεράστια πανό να ταξιδεύουν από τη μια πλευρά του ανοιχτού θεάτρου στην άλλη για να καταλήξουν μπροστά στα μάτια του Μιχάλη και της Γιολάντας με συνθήματα, ένα ολόκληρο θέατρο να τραγουδάει απ'έξω όλα τα κομμάτια από την αρχή ως το τέλος και να φωνάζει "low bap" κάθε λίγο..
[Πανό: Ευχαριστούμε Active Member και πάμε γι' άλλα πιο καλά και πιο μεγάλα]
Ούτε οι 3,5 ώρες χωρίς ανάσα δεν ήταν αρκετές.. θα μπορούσαμε να κάτσουμε κι άλλο και η είδηση πως η τελευταία συναυλία των Active Member θα είναι στις 7 Νοεμβρίου και πως "τα τραγούδια τους δε θα ξανακουστούν ποτέ ζωντανά" δεν πέρασε χωρίς παραπονεμένες ενστάσεις. Πόσο ήθελα να τον αγκαλιάσω όπως έκανε η Γιολάντα, όπως ακριβώς σηκώθηκε κι εκείνος ν' αγκαλιάσει έναν παλιό του φίλο και να του πω: "Σε θυμάμαι από μικρή, σε προσπέρναγα στο Κάγιο στο Πέραμα όταν πίνατε καφέ και πάντα ντρεπόμουν να σας μιλήσω αλλά μεγάλωσα με τα τραγούδια σου κι αν άκουσες μια φωνή να ζητάει το Λαβωμένο Ξωτικό...ήμουν εγώ."
"Είμαι τα πλούτη όλα που αρνιέται ένας φτωχός,
τα αταίριαστα όνειρα που μοιράζεται ο τρελός
είμαι σαν έρωτας κρυφός και ζηλευτός
είμαι βροχή και δεν είμαι κανενός.
Είμαι σαν φόβος στα γόνατα γυρτός,
φθηνοπλήρωτη κατάρα που αφήνει ο εχθρός,
μάγια σπαρμένα στη νύχτα σαν το φως
κι ευτυχώς δεν είμαι κανενός"
[Μιχάλη εσύ είσαι δικός ΜΑΣ]
Μεταξύ άλλων τραγουδήσαμε: Φύλακας Άγγελος, Σήκωσε Ψηλά τη Γροθιά σου, Άλλο Ένα Ψέμα, Βάστα, Το Τέλος Είναι η Μαγεία, Πόρνες στο κόκκινο χαλί, Μπορούμε κι Αλλιώς, Μέρες Παράξενες Θαυμάσιες Μέρες, Έξω απ' την πόρτα μας, Τραγούδα μου να Φύγει το Σκοτάδι, Στη χάση και στη φέξη, Blah-Blasphemy, Tι Άλλο Φοβάσαι, Πύρινο Βιος, Στην Ώρα των Σκιών, Άκου Μάνα, Μύθοι του Βάλτου, Φυσάει Κόντρα, Πάμε (Guantanamo), Πίσω δε Γυρνάω, Ξεπεσμός, Παρέα και Νοιάξη, Χρέωσέ τα στη Φωτιά, Την Καληνύχτα μου, Κάνε μου τη Χάρη, Άσ’ τους Εκεί, Δεν Είμαι Κανενός, Άλλη Μια Κατηφόρα, Ο Αδιάφορος, Τότε και Τώρα, Κάποιος θα Ξέρει γι’ αυτό,Χαμοκέλα, Προικοσύμφωνο, Θα σε Καρτερώ, Σκιάχτρο
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από τη βραδιά εδώ