Για δεύτερη συνεχή χρονιά το Mix Grill παρέστη στο απόλυτο urban μουσικό φεστιβάλ του Ελσίνκι. Μεταδίδουν από τη φινλανδική πρωτεύουσα η Pirjo και ο Martino.
Το Flow Festival διοργανώθηκε για 12η φορά στο Ελσίνκι. Από ένα μικρό soul/jazz φεστιβάλ το 2004, έφτασε φέτος να προσελκύσει περισσότερους από 70,000 ανθρώπους στο αστικό πάρκο του Suvilahti, μια πρώην βιομηχανική περιοχή που είναι πλέον σπίτι διαφόρων πολιτιστικών οργανώσεων.
Το Flow δε βασίζεται απλώς στην indie rock. Πρόκειται περισσότερο για μια εκτεταμένη εκδοχή αστικού πολιτισμού: για υπέροχο φαγητό, ωραία διακόσμηση, φώτα και διάφορες πολιτιστικές εκφράσεις όπως εκτίθενται στο Art Laboratory. Το κοινό έρχεται για να δοκιμάσει φαγητό από δεκάδες εστιάτορες, που συναγωνίζονται στη δημοφιλία και την πρωτοπορία. Το Flow είναι επίσης ένα φεστιβάλ φιλικό προς το περιβάλλον. Οι διοργανωτές αναφέρουν ότι οι εκπομπές ρύπων είναι μηδενικές -ή έστω ότι αντισταθμίζονται επαρκώς- και ακριβώς στην είσοδο του φεστιβάλ υπάρχει ένα τεράστιο πάρκινγκ ποδηλάτων. Υπάρχει ακόμα και σταθμός επιδιόρθωσης ποδηλάτων!
Επισκεπτόμαστε το Flow Festival για τρίτη χρονιά στη σειρά. Κάθε χρόνο μάς φαίνεται μεγαλύτερο και ομορφότερο, αλλά φέτος αισθανθήκαμε ότι δυστυχώς υπήρχε υπερβολικά πολύς κόσμος. Κάποιες φορές δεν μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε τις συναυλίες που γίνονταν στις κλειστές σκηνές, λόγω του συνωστισμού. Ευτυχώς οι διοργανωτές μερίμνησαν φέτος και τοποθέτησαν ορισμένα παγκάκια εκτός των σκηνών. Κάπως έτσι ακούσαμε το μεγαλύτερο μέρος της εμφάνισης του Tove Lo, κάτι που λειτούργησε εντυπωσιακά καλά. Τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας συχνά βρίσκονταν εκτός λειτουργίας λόγω της κοσμοσυρροής, κι έπρεπε να ποντάρεις στην καλή σου τύχη αν αποφάσιζες να αφήσεις την παρέα σου έστω για λίγα λεπτά. Παρ' όλες τις δυσκολίες ωστόσο. απολαύσαμε το Flow και φέτος, όπως κάθε φορά!
Στα της μουσικής, παραβρεθήκαμε για δύο ημέρες: το Σάββατο 15 και την Κυριακή 16 Αυγούστου.
Το Σάββατο φτάσαμε ακριβώς στην ώρα για να δούμε τους Belle & Sebastian. Ήταν ένα απολαυστικό show με αποκορύφωμα το "The Stars of Track and Field'" συνοδευόμενο από βίντεο των Ολυμπιακών Αγώνων του Ελσίνκι το 1952. Οι Belle & Sebastian ήξεραν ακριβώς πώς να αντιμετωπίσουν το κοινό: δημιούργησαν μια πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, καλώντας αρκετούς από το κοινό να χορέψουν μαζί τους στη σκηνή. Η επιτυχία ήταν εγγυημένη.
Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, η Roísín Murphy ρόκαρε στην κεντρική σκηνή. Η πρώην τραγουδίστρια των Moloko έδωσε μία από τις πιο μοναδικές συναυλίες που είχαμε δει ποτέ. Με μια εμφάνιση που διήρκεσε λίγο περισσότερο από μία ώρα, με αλλαγή κοστουμιών σχεδόν σε κάθε τραγούδι και με τη δυνατή τζαζ φωνή της, δημιούργησε μια έντονη σχέση μεταξύ του κοινού και του δικού της κόσμου. Ως τελευταίο τραγούδι πριν το encore έπαιξε το "Pure Pleasure Seeker" των Moloko και το κοινό πήρε φωτιά.
Η τελευταία εμφάνιση του Σαββάτου για εμάς ήταν των Pet Shop Boys (δυστυχώς χάσαμε τους Future Islands). Ήταν καλή σκέψη να δώσουν το show αφού σκοτεινιάσει, έτσι ώστε να αναδειχθούν τα βίντεο και τα λέιζερ. Η συναυλία ήταν η τελευταία της Electric tour, που διήρκεσε τρία χρόνια. Το τελευταίο τραγούδι ήταν το θρυλικό ’Go West’, με όλο το κοινό να τραγουδά.
Η Κυριακή μας ξεκίνησε με χορό στους ρυθμούς του φωτεινού νορβηγικού indie-fusion γκρουπ των Kakkmaddafakka, ακολουθούμενου από τους K-X-P, μια φινλανδική μπάντα (synth, μπάσο και δύο ντραμς) που δημιουργούσε ενδιαφέρον electro hard rock.
Στις 19:00 ο Beck ξεκίνησε τη μεγάλη συναυλία του στην κεντρική σκηνή, η οποία διήρκεσε σχεδόν δύο ώρες, στις οποίες έπαιξε τα καλύτερα αποσπάσματα της δισκογραφίας του. Ήταν κρίμα που αυτή η εμφάνιση έγινε τόσο νωρίς. Ήταν ακόμα πάρα πολύ φωτεινά, τόσο για τους φωτισμούς όσο και για την προβολή βίντεο.
Στη συνέχεια, ήρθε η ώρα για τους πολυαναμενόμενους Florence + the Machine. Η Florence δέσποζε στη σκηνή, χοροπηδώντας διαρκώς και μαγνητίζοντας το κοινό με τη συναισθηματική και εντυπωσιακή σκηνική παρουσία και φωνή της. Η ατμόσφαιρα ήταν οικεία και απελευθερωτική. Η μουσική άγγιξε πραγματικά τον κόσμο. Το σετ ολοκληρώθηκε με τα "What Kind of Man", "Drumming Song", "Spectrum" και "Dog Days Are Over". Το Flow Festival 2015 είχε κλείσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είχαμε μείνει άφωνοι.
Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Martino Fantato και το Mix Grill. Μπορείτε να δείτε περισσότερες στα photo albums: 15/08 και 16/08.
Μετάφραση: Ορέστης Καζασίδης
Το Flow Festival διοργανώθηκε για 12η φορά στο Ελσίνκι. Από ένα μικρό soul/jazz φεστιβάλ το 2004, έφτασε φέτος να προσελκύσει περισσότερους από 70,000 ανθρώπους στο αστικό πάρκο του Suvilahti, μια πρώην βιομηχανική περιοχή που είναι πλέον σπίτι διαφόρων πολιτιστικών οργανώσεων.
Το Flow δε βασίζεται απλώς στην indie rock. Πρόκειται περισσότερο για μια εκτεταμένη εκδοχή αστικού πολιτισμού: για υπέροχο φαγητό, ωραία διακόσμηση, φώτα και διάφορες πολιτιστικές εκφράσεις όπως εκτίθενται στο Art Laboratory. Το κοινό έρχεται για να δοκιμάσει φαγητό από δεκάδες εστιάτορες, που συναγωνίζονται στη δημοφιλία και την πρωτοπορία. Το Flow είναι επίσης ένα φεστιβάλ φιλικό προς το περιβάλλον. Οι διοργανωτές αναφέρουν ότι οι εκπομπές ρύπων είναι μηδενικές -ή έστω ότι αντισταθμίζονται επαρκώς- και ακριβώς στην είσοδο του φεστιβάλ υπάρχει ένα τεράστιο πάρκινγκ ποδηλάτων. Υπάρχει ακόμα και σταθμός επιδιόρθωσης ποδηλάτων!
Επισκεπτόμαστε το Flow Festival για τρίτη χρονιά στη σειρά. Κάθε χρόνο μάς φαίνεται μεγαλύτερο και ομορφότερο, αλλά φέτος αισθανθήκαμε ότι δυστυχώς υπήρχε υπερβολικά πολύς κόσμος. Κάποιες φορές δεν μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε τις συναυλίες που γίνονταν στις κλειστές σκηνές, λόγω του συνωστισμού. Ευτυχώς οι διοργανωτές μερίμνησαν φέτος και τοποθέτησαν ορισμένα παγκάκια εκτός των σκηνών. Κάπως έτσι ακούσαμε το μεγαλύτερο μέρος της εμφάνισης του Tove Lo, κάτι που λειτούργησε εντυπωσιακά καλά. Τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας συχνά βρίσκονταν εκτός λειτουργίας λόγω της κοσμοσυρροής, κι έπρεπε να ποντάρεις στην καλή σου τύχη αν αποφάσιζες να αφήσεις την παρέα σου έστω για λίγα λεπτά. Παρ' όλες τις δυσκολίες ωστόσο. απολαύσαμε το Flow και φέτος, όπως κάθε φορά!
Στα της μουσικής, παραβρεθήκαμε για δύο ημέρες: το Σάββατο 15 και την Κυριακή 16 Αυγούστου.
Το Σάββατο φτάσαμε ακριβώς στην ώρα για να δούμε τους Belle & Sebastian. Ήταν ένα απολαυστικό show με αποκορύφωμα το "The Stars of Track and Field'" συνοδευόμενο από βίντεο των Ολυμπιακών Αγώνων του Ελσίνκι το 1952. Οι Belle & Sebastian ήξεραν ακριβώς πώς να αντιμετωπίσουν το κοινό: δημιούργησαν μια πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, καλώντας αρκετούς από το κοινό να χορέψουν μαζί τους στη σκηνή. Η επιτυχία ήταν εγγυημένη.
Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, η Roísín Murphy ρόκαρε στην κεντρική σκηνή. Η πρώην τραγουδίστρια των Moloko έδωσε μία από τις πιο μοναδικές συναυλίες που είχαμε δει ποτέ. Με μια εμφάνιση που διήρκεσε λίγο περισσότερο από μία ώρα, με αλλαγή κοστουμιών σχεδόν σε κάθε τραγούδι και με τη δυνατή τζαζ φωνή της, δημιούργησε μια έντονη σχέση μεταξύ του κοινού και του δικού της κόσμου. Ως τελευταίο τραγούδι πριν το encore έπαιξε το "Pure Pleasure Seeker" των Moloko και το κοινό πήρε φωτιά.
Η τελευταία εμφάνιση του Σαββάτου για εμάς ήταν των Pet Shop Boys (δυστυχώς χάσαμε τους Future Islands). Ήταν καλή σκέψη να δώσουν το show αφού σκοτεινιάσει, έτσι ώστε να αναδειχθούν τα βίντεο και τα λέιζερ. Η συναυλία ήταν η τελευταία της Electric tour, που διήρκεσε τρία χρόνια. Το τελευταίο τραγούδι ήταν το θρυλικό ’Go West’, με όλο το κοινό να τραγουδά.
Η Κυριακή μας ξεκίνησε με χορό στους ρυθμούς του φωτεινού νορβηγικού indie-fusion γκρουπ των Kakkmaddafakka, ακολουθούμενου από τους K-X-P, μια φινλανδική μπάντα (synth, μπάσο και δύο ντραμς) που δημιουργούσε ενδιαφέρον electro hard rock.
Στις 19:00 ο Beck ξεκίνησε τη μεγάλη συναυλία του στην κεντρική σκηνή, η οποία διήρκεσε σχεδόν δύο ώρες, στις οποίες έπαιξε τα καλύτερα αποσπάσματα της δισκογραφίας του. Ήταν κρίμα που αυτή η εμφάνιση έγινε τόσο νωρίς. Ήταν ακόμα πάρα πολύ φωτεινά, τόσο για τους φωτισμούς όσο και για την προβολή βίντεο.
Στη συνέχεια, ήρθε η ώρα για τους πολυαναμενόμενους Florence + the Machine. Η Florence δέσποζε στη σκηνή, χοροπηδώντας διαρκώς και μαγνητίζοντας το κοινό με τη συναισθηματική και εντυπωσιακή σκηνική παρουσία και φωνή της. Η ατμόσφαιρα ήταν οικεία και απελευθερωτική. Η μουσική άγγιξε πραγματικά τον κόσμο. Το σετ ολοκληρώθηκε με τα "What Kind of Man", "Drumming Song", "Spectrum" και "Dog Days Are Over". Το Flow Festival 2015 είχε κλείσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είχαμε μείνει άφωνοι.
Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Martino Fantato και το Mix Grill. Μπορείτε να δείτε περισσότερες στα photo albums: 15/08 και 16/08.
Μετάφραση: Ορέστης Καζασίδης