Οκτώβριος 2015
Ο ιδιαίτερος και εργατικός μουσικός Bradford Cox ξεπέρασε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που είχε πριν από περίπου ένα χρόνο και επιστρέφει με τον πιο pop δίσκο του κύριου σχήματός του. Το 2013 οι Deerhunter είχαν κυκλοφορήσει το αρκετά θορυβώδες ‘Monomania’, το οποίο αν και είχε μερικά καλά τραγούδια δεν ξεπέρασε τις καλύτερες στιγμές του συγκροτήματος από την Ατλάντα. Το ίδιο περίπου ισχύει και για το έβδομο άλμπουμ τους, ‘Fading Frontier’, και τα εννιά τραγούδια σε κάτι παραπάνω από μισή ώρα κυλάνε ευχάριστα με πινελιές από κιθάρες ή πιο ατμοσφαιρικά πλήκτρα.
Η ποικιλία στις μουσικές του δίσκου είναι μεγαλύτερη από αυτή στους στίχους, αν και το σύνολο μπορεί να κατηγοριοποιηθεί – για όσους επιθυμούν κάτι τέτοιο – στους χώρους της σύγχρονης εναλλακτικής rock. Ο Cox έχει δημιουργήσει ένα μουσικό χάρτη με τις επιρροές στη δημιουργία αυτού του άλμπουμ (που μπορείτε να δείτε παρακάτω) και μάλλον ξεχωρίζουν ονόματα όπως Tom Petty ή INXS. Η αναλαμπή του ‘Fading Frontier’ έρχεται κοντά στο τέλος με τους ρυθμούς του ‘Snakeskin’ να ακούγονται ακόμα πιο έντονα μετά την απλότητα και την ηρεμία του ‘Leather And Wood’ με πιάνο και διακριτικά τύμπανα στο ρυθμό. Το single ‘Breaker’ επίσης ξεχωρίζει με το ριφάκι στην κιθάρα να μένει, και, όπως το άλμπουμ γενικότερα, είναι μια ευχάριστη κατεύθυνση στον ήχο των Deerhunter, που όμως δεν αναμένεται να συνεχιστεί για πολύ.
Ο ιδιαίτερος και εργατικός μουσικός Bradford Cox ξεπέρασε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που είχε πριν από περίπου ένα χρόνο και επιστρέφει με τον πιο pop δίσκο του κύριου σχήματός του. Το 2013 οι Deerhunter είχαν κυκλοφορήσει το αρκετά θορυβώδες ‘Monomania’, το οποίο αν και είχε μερικά καλά τραγούδια δεν ξεπέρασε τις καλύτερες στιγμές του συγκροτήματος από την Ατλάντα. Το ίδιο περίπου ισχύει και για το έβδομο άλμπουμ τους, ‘Fading Frontier’, και τα εννιά τραγούδια σε κάτι παραπάνω από μισή ώρα κυλάνε ευχάριστα με πινελιές από κιθάρες ή πιο ατμοσφαιρικά πλήκτρα.
Η ποικιλία στις μουσικές του δίσκου είναι μεγαλύτερη από αυτή στους στίχους, αν και το σύνολο μπορεί να κατηγοριοποιηθεί – για όσους επιθυμούν κάτι τέτοιο – στους χώρους της σύγχρονης εναλλακτικής rock. Ο Cox έχει δημιουργήσει ένα μουσικό χάρτη με τις επιρροές στη δημιουργία αυτού του άλμπουμ (που μπορείτε να δείτε παρακάτω) και μάλλον ξεχωρίζουν ονόματα όπως Tom Petty ή INXS. Η αναλαμπή του ‘Fading Frontier’ έρχεται κοντά στο τέλος με τους ρυθμούς του ‘Snakeskin’ να ακούγονται ακόμα πιο έντονα μετά την απλότητα και την ηρεμία του ‘Leather And Wood’ με πιάνο και διακριτικά τύμπανα στο ρυθμό. Το single ‘Breaker’ επίσης ξεχωρίζει με το ριφάκι στην κιθάρα να μένει, και, όπως το άλμπουμ γενικότερα, είναι μια ευχάριστη κατεύθυνση στον ήχο των Deerhunter, που όμως δεν αναμένεται να συνεχιστεί για πολύ.
Σχετικό θέμα