Κάθε Τρίτη, οι συντάκτες του Mix Grill σχολιάζουν το επεισόδιο της σειράς Game of Thrones που είδαν την προηγούμενη μέρα.
Μη διστάσετε να γράψετε και τα δικά σας σχόλια παρακάτω.
Σεζόν 6, Επεισόδιο 10: The Winds of Winter
[Ραφαήλ Αντωνιάδης]
Με διαφορά το καλύτερο φινάλε για σεζόν από όλα τα προηγούμενα και σίγουρα ένα από τα καλύτερα επεισόδια της σειράς! Με έπιασε ανατριχίλα!
Όλες οι φήμες (εκτός από μία) επαληθεύτηκαν σε ένα επεισόδιο και μόνο!
Στο King's Landing έγινε το αναμενόμενο, με τη Cersei να βάζει φωτιά σε όσους της εναντιώθηκαν. Φυσικά δεν περίμενα τέτοιο τέλος για τον Tommen, αλλά όπως έλεγα πάντα, ήταν μεγάλος φλώρος! Πλέον το Westeros διοικείται και επίσημα από γυναίκα! Η Cersei που αγαπάμε να μισούμε κάθισε στο Iron Throne!
Τρομερές αποκαλύψεις στο Βορρά! Ο Littlefinger έκανε επιτέλους γνωστό πως θέλει να κυβερνήσει παρέα με την Sansa η οποία του έριξε άκυρο με τον τρόπο της, ενώ παράλληλα δεν του έκανε τη χάρη να είναι η Queen in the North, καθώς όλοι γονάτισαν μπροστά στον "αδερφό" της Jon Snow(?)! Έγινε "The King in the North" τη στιγμή που το λευκό κοράκι έφερε τα μαντάτα... ο χειμώνας έφτασε! Με ξένισε βέβαια λίγο το πολύ γρήγορο ξεκαθάρισμα με τον Sir Davos και τη Melisandre, αλλά δεν πειράζει! Ποιος θα είναι άραγε ο ρόλος της στο μέλλον;
Την πιο καλή αποκάλυψη από όλες όμως μας την έκανε ο ένας και μοναδικός Bran Stark! Μας επιβεβαίωσε πως ο Jon είναι γιος της Lyanna Stark και του Rhaegar Targaryen (για ποιο λόγο άλλωστε να κρύψει το παιδί από τον Robert Baratheon;). Δύο σε ένα σαν το σαμπουάν λοιπόν για τον αγαπημένο μας ήρωα! Και Stark και Targaryen ταυτόχρονα και μάλιστα πιο "νόμιμος" κάτοχος του θρόνου από την Daenerys!
Επίσης, αν και αναμενόμενη η επιστροφή της Arya, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη καθώς ο τρόπος με την οποίο πραγματοποιήθηκε είναι απίστευτος. Εκεί που κανείς δεν το περιμένει ή περιμένει να δει κάποια κίνηση από τον Jaime Lannister, σκάει μύτη η κατάσκοπος με τα χίλια πρόσωπα και αφαιρεί τη ζωή του παλιόγερου του Frey! Επιτέλους, η στιγμή που όλοι οι Stark θα είναι και πάλι στο Winterfell έφτασε!
Η Daenerys σε αυτό το επεισόδιο με βοήθησε να καταλάβω ότι προτιμώ μέχρι και την Cersei ως αυτοκράτειρα παρά αυτήν. Ο καημένος ο Daario έπεσε στα πόδια της και αυτή τον παράτησε στα κρύα του λουτρού. Λίγο αργότερα και ενώ ο Tyrion της έλεγε πως μόνο οι τρελοί όπως ο πατέρας της δεν φοβούνται την αποτυχία, η Daenerys μας επιβεβαίωσε πως παρά τις φλόγες των δράκων της, αυτή είναι κατά βάθος τελείως ψυχρή. Μήπως αρχίζει και θέλει μόνο την εξουσία όπως ο πατέρας της; Τουλάχιστον έχει κάνει σωστή επιλογή για "Χέρι του Βασιλιά", αν και ο Tyrion άφησε να εννοηθεί πως είναι και αυτός ερωτοχτυπημένος με τη Δρακομαμά!
Όχι τόσο σημαντικά κατ' εμέ τα όσα είδαμε με τον Sam Tully, αλλά τουλάχιστον είδαμε επιτέλους τη "Πηγή Γνώσης" όλου του Westeros και όχι μόνο! Σίγουρα βέβαια τα "αλυσοδεμένα" βιβλία ίσως δεν κάτσουν καλά στα στομάχια πολλών! Όλα αυτά βέβαια κάποιο ρόλο θα παίζουν στην όλη τροπή και μάλλον δεν θα αργήσουμε και πολύ να μάθουμε ποιος είναι αυτός.
Κλείνοντας να πω πως η φετινή σεζόν είχε τα σκαμπανεβάσματά της, αλλά νομίζω πως το HBO απέδειξε με αυτήν, το λόγο που έχει γίνει όλος αυτός ο ντόρος τα τελευταία χρόνια με τη σειρά! Η επόμενη χρονιά αναμένεται ακόμα πιο συνταρακτική και αν ισχύσουν οι φήμες πως θα είναι και η τελευταία τότε μάλλον θα γίνει ο ΧΑΜΟΣ (βασικά η τελευταία θα είναι απλά μπορεί να σπάσει σε δύο κομμάτια)! Φυσικά οι μάχες που θα γίνουν θα είναι συνταρακτικές με πρώτη και καλύτερη αυτή της Daenerys για το King's Landing, μιας που αυτή παρέα με τους δράκους και το στόλο της ξεκίνησε για τη δύση! Σε αυτή τη μάχη όπως προκύπτει θα έχει παρέα και τη νέα συμμαχία Tyrell-Martell.
Υ.Γ. Παραπάνω έκανα αναφορά για μία φήμη η οποία δεν επαληθεύτηκε. Επειδή δεν θέλω να κάνω spoilers και γενικότερα να λέω πράγματα που έχουν ειπωθεί χωρίς καν να ισχύουν, όποιος θέλει ας ψάξει από μόνος του τι ακριβώς παίζει με τον Euron Greyjoy και ένα αντικείμενο που έχει στην κατοχή του!
Να είμαστε καλά μέχρι του χρόνου για να δούμε τα νέα επεισόδια!
Winter is Here!
[Ορέστης Καζασίδης]
Ο χειμώνας ήρθε!
Το φινάλε που δεν άξιζε η σεζόν. Ένα υπέροχο, καλοφτιαγμένο επεισόδιο στο οποίο όλα δούλεψαν ρολόι. Η εναρκτήρια σκηνή προμήνυε τη συνέχεια, καθώς μεταβαίνουμε αρμονικά στα δωμάτια όπου ο Βασιλιάς, η Βασίλισσα, η Βασιλομήτωρ, ο εκπρόσωπος των Επτά επί Γης και ο Μέγας Maester ετοιμάζονται για τις δίκες. Το μοντάζ καθώς και η σκηνογραφία σε ορισμένες στιγμές του επεισοδίου θύμιζαν κάτι τελείως ξένο από αυτό που κατάντησε το Game Of Thrones τις τελευταίες αρκετές σεζόν. Έδειχναν βαθιά γνώση και αγάπη για το υλικό και αφοσίωση στην προσπάθεια να αποδοθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ελκυστικό και ταυτόχρονα ουσιαστικό. Ακόμα και το τέλος με τους δράκους της Khaleesi για πολλοστή φορά ήρθε τόσο αβίαστα, σχεδόν γλυκά.
Εν γένει το επεισόδιο κύλησε με κατεβασμένη ταχύτητα και σε αυτό βοήθησε η μεγαλύτερη διάρκειά του. Παρότι παρακολουθήσαμε εξελίξεις σε διάφορες από τις ιστορίες που έχουμε αφήσει ανοιχτές, υπήρχε μια αιτιότητα/σκοπιμότητα σε κάθε σκηνή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα ελάχιστα λεπτά που αφιερώθηκαν στον Bran, ο οποίος βρήκε απάγκιο στις ρίζες ενός δέντρου ταυτόσημου με αυτό που είχαμε συναντήσει την αδερφή του Sansa μόλις πριν από λίγο.
Στο κλείσιμο, λοιπόν, αυτής της έκτης σεζόν, στην οποία οι δημιουργοί μάς κούρασαν με την αβεβαιότητα, τα σκαμπανεβάσματα στο ρυθμό και την αλαζονεία τους, στέκομαι εντυπωσιασμένος. Μπορεί να μην αφήνει πολλά περιθώρια για σπέκουλα (όπως το φινάλε της προηγούμενης σεζόν, το οποίο συνετέλεσε σε μεγάλο βαθμό στο να γίνει viral η σειρά με τις θεωρίες που πυροδότησε – όχι βέβαια ότι το είχε ιδιαίτερη ανάγκη), αλλά πλέον έχουν αποκρυσταλλωθεί τα τρία μέτωπα στον πόλεμο για τον Σιδηρούν Θρόνο, ενώ αναμένουμε την εμφάνιση των White Walkers τώρα πια που έπεσε και ο χειμώνας.
ΥΓ: Όποιος δε χειροκρότησε στη σκηνή της Arya απλώς δεν έχει καρδιά!
[Ελένη Ζαρκάδα]
Τόσες season και φτάσαμε στην έκτη για να ακούσουμε το "Winter is here". Απίστευτο!
Χωρίς να έχω διαβάσει τα βιβλία, καταλαβαίνω ότι το συγκεκριμένο επεισόδιο συμπίεσε πολλή πληροφορία ενώ σίγουρα θα έγιναν αναγκαστικές παραλείψεις σε γεγονότα, ώστε να στηθούν τα πιόνια για τον επόμενο γύρο..του χρόνου!
Ήταν ένα άκρως ενδιαφέρον επεισόδιο, με δράση αλλά και προώθηση της πλοκής. Οι γυναίκες καλά κρατούν, ενώ από τους ήρωες αυτός που τραβάει τα βλέμματα είναι ο Jon Snow.. Και σίγουρα κανείς μας δεν θα φανταζόταν ότι η Cersei θα γινόταν η Βασίλισσα, όταν ξεκινήσαμε να βλέπουμε τη σειρά, ούτε καν ο ίδιος ο Jaime που ίσως μέσα του να απορεί με τη σκληρότητα αυτής της γυναίκας. Ας ζήσει λίγο την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας της γιατί έρχεται μεγάλος στρατός και πολύ πιθανόν η καταφυγή στη φωτιά να μην την βοηθήσει αυτή τη φορά.
Μπορεί να μην ακούσαμε ποιος είναι ο πατέρας, αλλά ο Jon Snow δεν είναι Snow και αυτό του δίνει το δικαίωμα για μια θέση στον θρόνο. Ποιος (ή ποιοι) ήταν αυτοί που γνώριζαν ποιος πραγματικά είναι; Ένα κακό χαρακτηριστικό της σειράς είναι ότι ο χρόνος συμπιέζεται με περίεργο και διαφορετικό τρόπο στην κάθε ιστορία. Για παράδειγμα, η Arya μεταφέρθηκε πάρα πολύ γρήγορα στον Βορρά και χωρίς καμία δυσκολία αυτή τη φορά.
Συγκριτικά με τον προηγούμενο κύκλο, ο έκτος μπορεί να είχε τα προβλήματά του, αλλά σίγουρα μας χάρισε στιγμές πιο καθοριστικές για όλη την ιστορία όπως και στιγμιότυπα που θα θυμόμαστε.
[Παρασκευή Τόμα]
Και έτσι για ακόμη μία φορά παρακολουθήσαμε τη δημοφιλή (δε λέω αγαπημένη καθώς αυτό έγκειται αμιγώς στα προσωπικά κριτήρια και αισθητήρια του καθενός) σειρά Game of Thrones και οφείλω να ομολογήσω ότι (αν δε με απατά η μνήμη μου) ήταν το καλύτερο φινάλε της μέχρι σήμερα.
Με στακάτο ρυθμό χωρίς ξεχειλώματα και περιττές πληροφορίες, με αναφορά σε όλα τα μέτωπα που είχε ανοίξει στα τελευταία εννιά (ίσως και παλαιότερα) επεισόδια, με την απαιτούμενη τραγωδιακή λύσιν, όπου αυτό απαιτείτο, με συμμάζεμα των ιστοριών και σύμπτυξη του κάθε πικραμένου σε τρία μεγάλα στρατόπεδα. Από τη μία οι Βόρειοι, από την άλλη οι Νότιοι και στη μέση μια σφηκοφωλιά από μεταλλαγμένα (;) παιδιά της Ρόζμαρι. Τουλάχιστον, ξέρουμε τώρα ποιος είναι τι, με ποιον και γιατί χωρίς να χανόμαστε με τα ονόματα και να αναρωτιόμαστε "ποιος να είναι άραγε αυτός πάλι". Η προτίμηση στη Θυελογέννητη ξανθιά καλλονή είναι προφανής, καθώς ακόμη ένα κλείσιμο ήταν αφιερωμένο σε αυτή και τους χομπιτικούς δράκους της. Μια στατιστική έρευνα νομίζω θα επιβεβαίωνε τούτη την παρατήρηση.
Από την άλλη μεριά, οι σκληροί (στα γερμανικά stark σημαίνει ισχυρός) Starks ενώνουν το Βορρά αφήνοντας (;) πίσω διχόνοιες και αψιμαχίες, αυτή τη φορά για να αντιμετωπίσουν τον πραγματικό εχθρό, τους White Walkers, και όχι απλά για να συμμετέχουν στο παιχνίδι του σιδηρού θρόνου. Ουσιαστικά είναι οι μοναδικοί που έχουν αίσθηση για το τι πραγματικά συμβαίνει στον γύρω κόσμο και ίσως αυτό να αποτελέσει τον μεγάλο άσσο στο μανίκι τους. Λέτε στο τέλος να γίνουν όλοι ένα αγαπημένο παρεάκι ενάντια στα ασπρουλιάρικα ζόμπι; Δε θα μπορούσα να μην αναφέρω την μεγαλύτερη έκπληξη του επεισοδίου που δεν είναι άλλη από την επιστροφή (οσονούπω) της Arya στην οικογενειακή εστία. Κάποιος έπρεπε να εκδικηθεί κι αυτόν το ματωμένο γάμο και σίγουρα δε θα ήταν ο Λόρκα.
Στο τρίτο και τελευταίο στρατόπεδο κάθισε εν μέσω σφηκών η μαυροφορεμένη Cersei Lannister, η οποία μιλούσε σε όλο το επεισόδιο μόνο με πράξεις. Δεν άρθρωσε λέξη, αλλά η συντριβή στα μάτια της ήταν απόλυτα φλύαρη. Ως θεατής βρίσκεσαι στο απόλυτο όριο: δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αν νιώθεις απέχθεια για εκείνη ή αν τη λυπάσαι βαθιά. Νομίζω πως ένα τέτοιο ερώτημα μόνο ρητορικό μπορεί να είναι. Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω την εξαιρετική έναρξη του επεισοδίου όμοια της οποίας δεν έχει υπάρξει σε καμία από τις έξι σεζόν. Από τα πλάνα μέχρι τη μουσική επιλογή τίποτε δε θύμιζε τις σκηνοθετικές λούπες που μας έχουν φλομώσει τόσα χρόνια. Ορισμένες σκηνές ήταν τόσο καλογυρισμένες που με κάνουν να ξεχάσω κάποιες στο ενδιάμεσο που τους ξέφευγαν και χάλασαν τη συνολική αρτιότητα του θεάματος. Αυτή τη φορά θα τους το συγχωρήσω και δε θα τους κρατήσω κακία. Ανέβασαν όμως τον πήχη δίνοντας ελπίδες για μία πολλά υποσχόμενη τελευταία σεζόν. Μη μας το χαλάσετε! Ραντεβού σε ένα χρόνο.
Με στακάτο ρυθμό χωρίς ξεχειλώματα και περιττές πληροφορίες, με αναφορά σε όλα τα μέτωπα που είχε ανοίξει στα τελευταία εννιά (ίσως και παλαιότερα) επεισόδια, με την απαιτούμενη τραγωδιακή λύσιν, όπου αυτό απαιτείτο, με συμμάζεμα των ιστοριών και σύμπτυξη του κάθε πικραμένου σε τρία μεγάλα στρατόπεδα. Από τη μία οι Βόρειοι, από την άλλη οι Νότιοι και στη μέση μια σφηκοφωλιά από μεταλλαγμένα (;) παιδιά της Ρόζμαρι. Τουλάχιστον, ξέρουμε τώρα ποιος είναι τι, με ποιον και γιατί χωρίς να χανόμαστε με τα ονόματα και να αναρωτιόμαστε "ποιος να είναι άραγε αυτός πάλι". Η προτίμηση στη Θυελογέννητη ξανθιά καλλονή είναι προφανής, καθώς ακόμη ένα κλείσιμο ήταν αφιερωμένο σε αυτή και τους χομπιτικούς δράκους της. Μια στατιστική έρευνα νομίζω θα επιβεβαίωνε τούτη την παρατήρηση.
Από την άλλη μεριά, οι σκληροί (στα γερμανικά stark σημαίνει ισχυρός) Starks ενώνουν το Βορρά αφήνοντας (;) πίσω διχόνοιες και αψιμαχίες, αυτή τη φορά για να αντιμετωπίσουν τον πραγματικό εχθρό, τους White Walkers, και όχι απλά για να συμμετέχουν στο παιχνίδι του σιδηρού θρόνου. Ουσιαστικά είναι οι μοναδικοί που έχουν αίσθηση για το τι πραγματικά συμβαίνει στον γύρω κόσμο και ίσως αυτό να αποτελέσει τον μεγάλο άσσο στο μανίκι τους. Λέτε στο τέλος να γίνουν όλοι ένα αγαπημένο παρεάκι ενάντια στα ασπρουλιάρικα ζόμπι; Δε θα μπορούσα να μην αναφέρω την μεγαλύτερη έκπληξη του επεισοδίου που δεν είναι άλλη από την επιστροφή (οσονούπω) της Arya στην οικογενειακή εστία. Κάποιος έπρεπε να εκδικηθεί κι αυτόν το ματωμένο γάμο και σίγουρα δε θα ήταν ο Λόρκα.
Στο τρίτο και τελευταίο στρατόπεδο κάθισε εν μέσω σφηκών η μαυροφορεμένη Cersei Lannister, η οποία μιλούσε σε όλο το επεισόδιο μόνο με πράξεις. Δεν άρθρωσε λέξη, αλλά η συντριβή στα μάτια της ήταν απόλυτα φλύαρη. Ως θεατής βρίσκεσαι στο απόλυτο όριο: δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αν νιώθεις απέχθεια για εκείνη ή αν τη λυπάσαι βαθιά. Νομίζω πως ένα τέτοιο ερώτημα μόνο ρητορικό μπορεί να είναι. Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω την εξαιρετική έναρξη του επεισοδίου όμοια της οποίας δεν έχει υπάρξει σε καμία από τις έξι σεζόν. Από τα πλάνα μέχρι τη μουσική επιλογή τίποτε δε θύμιζε τις σκηνοθετικές λούπες που μας έχουν φλομώσει τόσα χρόνια. Ορισμένες σκηνές ήταν τόσο καλογυρισμένες που με κάνουν να ξεχάσω κάποιες στο ενδιάμεσο που τους ξέφευγαν και χάλασαν τη συνολική αρτιότητα του θεάματος. Αυτή τη φορά θα τους το συγχωρήσω και δε θα τους κρατήσω κακία. Ανέβασαν όμως τον πήχη δίνοντας ελπίδες για μία πολλά υποσχόμενη τελευταία σεζόν. Μη μας το χαλάσετε! Ραντεβού σε ένα χρόνο.
[Δημήτρης Όρλης]
Δεν έχω να προσθέσω πολλά, ήταν ένα πολύ καλό επεισόδιο.
Οι "χρονικές" ανακρίβειες δεν πρέπει να θεωρηθούν σκηνοθετικά λάθη ή οτιδήποτε άλλο, η δομή αυτή ακολουθείται και στα κεφάλαια των βιβλίων και οι σκηνές που παρουσιάζονται δε γίνονται πάντα με την ίδια χρονική σειρά ή ταχύτητα. Η έλευση της Arya στο Westeros ή το ταξίδι του Varys στο Dorne και πίσω θα μπορούσαν να είχαν προβληθεί σε παλιότερα επεισόδια, αλλά στο συγκεκριμένο ταίριαζαν καλύτερα.
Η σειρά πλέον έχει ξεπεράσει τα βιβλία, αλλά μερικές από τις σκηνές που βλέπουμε παρεκκλίνουν από όσα έγιναν ή θα γίνουν στα βιβλία του George R.R. Martin. Κάποιες σκηνές δε μεταφέρονται καθόλου, όπως για παράδειγμα ο εξαιρετικός μονόλογος του Septon Meribald προς τη Brienne (στα βιβλία), ο οποίος θα μπορούσε εύκολα να ταιριάξει στη σκηνή που ο Sandor Clegane συζητούσε με τον Brother Ray [Ian McShane] στο έβδομο επεισόδιο (The Broken Man). Διαβάστε το συγκεκριμένο τμήμα και διάφορα σχετικά σχόλια σε μια ανάρτηση στο reddit.com εδώ.
Από αυτές που τελικά βρήκαν το δρόμο τους στις οθόνες μας, η σεζόν αυτή και κυρίως το τελευταίο επεισόδιο περιλάμβαναν την αφρόκρεμα. Αρχικά, η σκηνή στο Tower Of Joy, που έσπασε σε δύο επεισόδια, πρώτα με τη μάχη του Ned και των συντρόφων του εναντίον του Sword of the Morning (Sir Arthur Dayne) και έπειτα μέσα στον πύργο με τη λεχώνα αδερφή του και την επιβεβαίωση της θεωρίας "R+L=J". Τα γεγονότα διαδραματίζονται σε ένα όνειρο του Ned Stark από το πρώτο βιβλίο, που σε λίγες εβδομάδες συμπληρώνει είκοσι χρόνια από την κυκλοφορία του! Μια άλλη δυνατή σκηνή στα βιβλία είναι όταν ο Prince Doran πληροφορεί την κόρη του για τα σχέδιά του και λέει τη φράση που στην τηλεοπτική έκδοση είπε η Ellaria Sand μαζί με τον Varys στην Queen of Throns (Olenna Tyrell): "I offer your heart's desire. [...] Vengeance. Justice. Fire and blood."
Όντας πρωτίστως αναγνώστης και μετά θεατής, με παρηγορεί που οι σκηνές σαν και αυτές μεταφέρθηκαν με λιγότερο βάρος, απ' ότι, για παράδειγμα, η στέψη της Cersei. Διότι μπορεί να ήταν όντως ένα πολύ καλό επεισόδιο, και μια αρκετά καλή σειρά γενικά, αλλά οι περιορισμοί που επιβάλλει η τηλεόραση στερούν μερικές λεπτομέρειες ή στρέφουν την προσοχή σε γεγονότα σχετικά μικρότερης σημασίας. Το αποτέλεσμα είναι η αγωνία και το ενδιαφέρον για τα επόμενα βιβλία να μη μειώνονται από όλα τα spoiler που κάνει ή έκανε η σειρά! Αν βέβαια κάποιος δε διαβάζει τα βιβλία, βλέπει και όλα αυτά τα σχόλια με αρκετά διαφορετική σκοπιά.
Κάπως έτσι ανανεώνουμε το ραντεβού μας για του χρόνου με την έβδομη (και ίσως τελευταία) σεζόν του Game of Thrones!