Οι φωτογραφίες ανήκουν στη Χριστίνα Αλώση.
Εξ αρχής δεν υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός μετά την ανακοίνωση της 2ης μέρας του Rockwave, αφού τα δύο μεγάλα ονόματα της βραδιάς έχουν επισκεφθεί ξανά τη χώρα μας για συναυλία. Το να τρέξει κάποιος μέχρι τη Μαλακάσα επειδή είναι fan των Allah Las για να τους ακούσει για μία ώρα το θεωρώ αρκετά δύσκολο. Το ίδιο, πάλι, θεωρώ και για την περίπτωση της Lana del Rey. Οπότε, η πλειοψηφία του κόσμου που πήγε το βράδυ της Τρίτης στο Terra Vibe ήταν κοπέλες πολύ νεαρής ηλικίας που δεν είχαν καταφέρει να απολαύσουν την Αμερικανίδα το 2013, όταν και είχε πραγματοποιήσει την πρώτη της επι ελληνικού εδάφους συναυλία, είτε επειδή δεν μπόρεσαν είτε πολύ απλά επειδή τότε ήταν αρκετά μικρές σε ηλικία. Όπως και να έχει, το γνωστό φεστιβάλ έριξε αυλαία για φέτος ανεβάζοντας στη σκηνή της Μαλακάσας πέντε ονόματα, εκ των οποίων τα τρία αποτελούν εγχώριο προϊόν.
Αρχικά, λόγω καθημερινής μέρας (δηλαδή λόγω δουλειάς) δεν κατάφερα να προλάβω τους Cave Children και τους Daphne and the Fuzz. Φτάνοντας στη Μαλακάσα, λοιπόν, κατά τις 19:30 συνειδητοποίησα αυτό που σκεφτόμουν τις προηγούμενες μέρες: ότι το Τerra Vibe αποκλείεται να γεμίσει. Κατευθύνομαι προς τον χώρο της συναυλίας, εκεί όπου έπαιζε ο Iratus, ή όπως είναι το ονοματεπώνυμό του Ευάγγελος Γκότοβος, ένας Έλληνας ράπερ τον οποίο δεν γνώριζα καθόλου. Εννοείται πως γεννάται το ερώτημα για ποιο λόγο να τραγουδήσει ένας ράπερ πριν τους Allah-Las και την Lana del Rey. Τέλος πάντων, κάποιοι λιγοστοί από το κοινό ανταποκρίθηκαν μόνο στο τελευταίο τραγούδι – επιτυχία του Ιratus. Μια εντελώς άστοχη επιλογή για τη συγκεκριμένη μέρα, πράγμα που αποδείχθηκε αφού το live του πέρασε και δεν ακούμπησε.
Μετά από μισή ώρα αναμονής και με τα video wall να μας θυμίζουν σκηνές από τη βραδιά των Last Shadow Puppets, Dropkick Murphys, Suede κ.α., οι Allah-Las ανέβηκαν στη σκηνή παίζοντας κάποιες γνωστές επιτυχίες τους αλλά και κάποια καινούρια, ακυκλοφόρητα κομμάτια. Το συγκρότημα από το Λος Άντζελες ήταν θερμό, πολύ δεμένο και ορεξάτο. Ωστόσο, και εκείνοι δεν κατάφεραν να πάρουν πολύ κόσμο μαζί τους. Υπήρχε ρυθμός, υπήρχε όρεξη αλλά, όπως αποδέχθηκε και ο ίδιος ο Matthew Correia, φάνηκε πως η πλειοψηφία του κόσμου είχε έρθει για την headliner. Προσωπικά, χάρηκα τους Allah-Las γιατί έβγαλαν πάθος και μια ειλικρίνεια. Η συναυλία τους μετά βιάς κράτησε μία ώρα, ενώ θα προτιμούσα την επόμενη φορά που θα έρθουν στην Ελλάδα να παίξουν σε ένα κλειστό χώρο.
Και η στιγμή που όλοι περίμεναν έφτασε. Η Lana del Rey ακριβώς στις 22:00 ανέβηκε στη σκηνή του Terra Vibe και οι κραυγές από τις φανατικές οπαδούς ηχούσαν παντού. Ξεκινώντας με το Full Moon, η Αμερικανίδα κρατούσε το ενδιαφέρον ψηλά. Τα πολύ γνωστά Blue Jeans και Born to Die «ανάγκασαν» τους περισσότερους να λικνιστούν στους ρυθμούς τους. Μαζί της και δύο χορεύτριες οι οποίες έκαναν ενίοτε τις δεύτερες φωνές, ενώ τα χορευτικά τους κάποιες στιγμές ήταν αρκετά ενδιαφέροντα.
Το setlist διαφοροποιήθηκε λίγο συγκριτικά με τα αντίστοιχα των συναυλιών που έδωσε τις προηγούμενες μέρες. Δυστυχώς, το Ride δεν συμπεριλήφθηκε στο ελληνικό setlist. Παρόλα αυτά, καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας υπήρχε ροή. Κομμάτια, όπως το Lolita, το Carmen, το Serial Killer είχαν τεράστια αποδοχή και αυτό δείχνει πως η Lana del Rey έχει τη δυναμική της στο ελληνικό κοινό. Από την άλλη, ο όχι ωραίος τελευταίος της δίσκος, Honeymoon, ο οποίος στην ουσία έβγαλε μόνο το High by the Beach για να ενθουσιάσει τον κόσμο. Προς το τέλος, το Summetime Sadness κορύφωσε την βραδιά ενώ το τελευταίο Off the Races έκλεισε το live με πραγματικά εκρηκτικό τρόπο καθώς τη στιγμή που μας χαιρετούσε η Lana del Rey, οι μουσικοί της παρέμειναν στη σκηνή και έπαιξαν για περίπου πέντε λεπτά με πιο ροκ ύφος. Η συναυλία κράτησε κάτι λιγότερο από μιάμιση ώρα.
Συγκρτικά με την προηγούμενη εμφάνισή της το 2013, τώρα η Lana del Rey έκανε μια πιο επαγγελματική εμφάνιση αφήνοντας το κοινό ικανοποιημένο. Σίγουρα δεν είναι από εκείνες τις συναυλίες που θα μείνουν αξέχαστες, ωστόσο η Lana del Rey μάς έκανε να περάσουμε ευχάριστα ένα μιαμισάωρο.
Εξ αρχής δεν υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός μετά την ανακοίνωση της 2ης μέρας του Rockwave, αφού τα δύο μεγάλα ονόματα της βραδιάς έχουν επισκεφθεί ξανά τη χώρα μας για συναυλία. Το να τρέξει κάποιος μέχρι τη Μαλακάσα επειδή είναι fan των Allah Las για να τους ακούσει για μία ώρα το θεωρώ αρκετά δύσκολο. Το ίδιο, πάλι, θεωρώ και για την περίπτωση της Lana del Rey. Οπότε, η πλειοψηφία του κόσμου που πήγε το βράδυ της Τρίτης στο Terra Vibe ήταν κοπέλες πολύ νεαρής ηλικίας που δεν είχαν καταφέρει να απολαύσουν την Αμερικανίδα το 2013, όταν και είχε πραγματοποιήσει την πρώτη της επι ελληνικού εδάφους συναυλία, είτε επειδή δεν μπόρεσαν είτε πολύ απλά επειδή τότε ήταν αρκετά μικρές σε ηλικία. Όπως και να έχει, το γνωστό φεστιβάλ έριξε αυλαία για φέτος ανεβάζοντας στη σκηνή της Μαλακάσας πέντε ονόματα, εκ των οποίων τα τρία αποτελούν εγχώριο προϊόν.
Αρχικά, λόγω καθημερινής μέρας (δηλαδή λόγω δουλειάς) δεν κατάφερα να προλάβω τους Cave Children και τους Daphne and the Fuzz. Φτάνοντας στη Μαλακάσα, λοιπόν, κατά τις 19:30 συνειδητοποίησα αυτό που σκεφτόμουν τις προηγούμενες μέρες: ότι το Τerra Vibe αποκλείεται να γεμίσει. Κατευθύνομαι προς τον χώρο της συναυλίας, εκεί όπου έπαιζε ο Iratus, ή όπως είναι το ονοματεπώνυμό του Ευάγγελος Γκότοβος, ένας Έλληνας ράπερ τον οποίο δεν γνώριζα καθόλου. Εννοείται πως γεννάται το ερώτημα για ποιο λόγο να τραγουδήσει ένας ράπερ πριν τους Allah-Las και την Lana del Rey. Τέλος πάντων, κάποιοι λιγοστοί από το κοινό ανταποκρίθηκαν μόνο στο τελευταίο τραγούδι – επιτυχία του Ιratus. Μια εντελώς άστοχη επιλογή για τη συγκεκριμένη μέρα, πράγμα που αποδείχθηκε αφού το live του πέρασε και δεν ακούμπησε.
Μετά από μισή ώρα αναμονής και με τα video wall να μας θυμίζουν σκηνές από τη βραδιά των Last Shadow Puppets, Dropkick Murphys, Suede κ.α., οι Allah-Las ανέβηκαν στη σκηνή παίζοντας κάποιες γνωστές επιτυχίες τους αλλά και κάποια καινούρια, ακυκλοφόρητα κομμάτια. Το συγκρότημα από το Λος Άντζελες ήταν θερμό, πολύ δεμένο και ορεξάτο. Ωστόσο, και εκείνοι δεν κατάφεραν να πάρουν πολύ κόσμο μαζί τους. Υπήρχε ρυθμός, υπήρχε όρεξη αλλά, όπως αποδέχθηκε και ο ίδιος ο Matthew Correia, φάνηκε πως η πλειοψηφία του κόσμου είχε έρθει για την headliner. Προσωπικά, χάρηκα τους Allah-Las γιατί έβγαλαν πάθος και μια ειλικρίνεια. Η συναυλία τους μετά βιάς κράτησε μία ώρα, ενώ θα προτιμούσα την επόμενη φορά που θα έρθουν στην Ελλάδα να παίξουν σε ένα κλειστό χώρο.
Και η στιγμή που όλοι περίμεναν έφτασε. Η Lana del Rey ακριβώς στις 22:00 ανέβηκε στη σκηνή του Terra Vibe και οι κραυγές από τις φανατικές οπαδούς ηχούσαν παντού. Ξεκινώντας με το Full Moon, η Αμερικανίδα κρατούσε το ενδιαφέρον ψηλά. Τα πολύ γνωστά Blue Jeans και Born to Die «ανάγκασαν» τους περισσότερους να λικνιστούν στους ρυθμούς τους. Μαζί της και δύο χορεύτριες οι οποίες έκαναν ενίοτε τις δεύτερες φωνές, ενώ τα χορευτικά τους κάποιες στιγμές ήταν αρκετά ενδιαφέροντα.
Το setlist διαφοροποιήθηκε λίγο συγκριτικά με τα αντίστοιχα των συναυλιών που έδωσε τις προηγούμενες μέρες. Δυστυχώς, το Ride δεν συμπεριλήφθηκε στο ελληνικό setlist. Παρόλα αυτά, καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας υπήρχε ροή. Κομμάτια, όπως το Lolita, το Carmen, το Serial Killer είχαν τεράστια αποδοχή και αυτό δείχνει πως η Lana del Rey έχει τη δυναμική της στο ελληνικό κοινό. Από την άλλη, ο όχι ωραίος τελευταίος της δίσκος, Honeymoon, ο οποίος στην ουσία έβγαλε μόνο το High by the Beach για να ενθουσιάσει τον κόσμο. Προς το τέλος, το Summetime Sadness κορύφωσε την βραδιά ενώ το τελευταίο Off the Races έκλεισε το live με πραγματικά εκρηκτικό τρόπο καθώς τη στιγμή που μας χαιρετούσε η Lana del Rey, οι μουσικοί της παρέμειναν στη σκηνή και έπαιξαν για περίπου πέντε λεπτά με πιο ροκ ύφος. Η συναυλία κράτησε κάτι λιγότερο από μιάμιση ώρα.
Συγκρτικά με την προηγούμενη εμφάνισή της το 2013, τώρα η Lana del Rey έκανε μια πιο επαγγελματική εμφάνιση αφήνοντας το κοινό ικανοποιημένο. Σίγουρα δεν είναι από εκείνες τις συναυλίες που θα μείνουν αξέχαστες, ωστόσο η Lana del Rey μάς έκανε να περάσουμε ευχάριστα ένα μιαμισάωρο.