Τι θα ακούσεις:
Rock
Τραγούδια που ξεχωρίζουν:
The Girl With The Real Hair, Sister Of June
Βαθμολογία:
6/10
Μετά από πολλές κυκλοφορίες με τους Universal Trilogy και τους Sleepin Pillow ήρθε η ώρα για το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Nomik. Από το «The Past Is Already Here» των Sleepin Pillow έχουν περάσει μόλις μερικοί μήνες και ο τραγουδιστής έρχεται να προτείνει κάτι καινούριο, που είναι ελαφρώς διαφορετικό από τις πιο πρόσφατες δουλειές του. Οι στίχοι παραμένουν μεν στην αγγλική, αλλά οι κιθάρες αντικαθιστούνται εδώ από το πιάνο στον κυρίαρχο ρόλο.
Όπως επιτάσσει, ίσως, η διαφορά του οργάνου στο οποίο δομήθηκαν τα τραγούδια – ή και τα τραγούδια τα ίδια εν τέλει – το «I Ain’t Gonna Be A King» είναι ένα αρκετά πιο ήρεμο άλμπουμ συγκριτικά με όσα μας έχει συνηθίσει ο Nomik. Τα δέκα τραγούδια αντιστοιχούν, όπως περιγράφει ο ίδιος σε σχετικό σημείωμα, σε δέκα θηλυκούς χαρακτήρες, οι οποίοι διαφοροποιούνται κυρίως από τους στίχους που ακούγονται. Άλλη είναι η «famous dildo queen» «Smurfita» και άλλη η κοπέλα στο «Biscuit», για παράδειγμα, η οποία παρομοιάζεται με μια κούπα τσάι στην παραλία. Γενικά, παρά τα σποραδικά ενδιαφέροντα στιχάκια, τα όσα τραγουδάει ο Nomik δεν καταφέρνουν να ξεχωρίσουν, κατά κύριο λόγο εξαιτίας της εσωστρέφειάς τους. Οι γυναικείες μορφές που ορίζει μπαίνουν σε κάποιο καλούπι δηλαδή, αλλά το αποτέλεσμα συνήθως στερείται μιας υπόστασης που θα είναι εύκολα σαφής στον ακροατή.
Από μουσικής πλευράς ωστόσο, το άλμπουμ έχει περισσότερα να επιδείξει. Το πιάνο, στο οποίο κάθεται η Lia Hide, πλαισιώνουν ένα βιολί, ένα μαντολίνο και ένα ακορντεόν. Τα τέσσερα όργανα δε συμπράττουν τακτικά, αλλά όταν αυτό συμβαίνει το αποτέλεσμα είναι αρκετά ελκυστικό, όπως στο «The Girl With The Real Hair», το πιο χαρούμενο τραγούδι του δίσκου. Το συγκεκριμένο θυμίζει λίγο από το «Σχήμα Λόγου» των Βαρδή/Τριπολίτη (με αδερφούς Κατσιμίχα και Μαχαιρίτσα), ενώ τελειώνοντας για πολλοστή φορά την ακρόαση, συγκρατώ και δύο ακόμα Έλληνες μουσικούς που σκέφτηκα τα προηγούμενα τρία τέταρτα. Ο ένας είναι ο Νότης Μαυρουδής με ένα μικρό θέμα στο πιάνο απ’ το «Πρωινό Τσιγάρο» να ακούγεται στο «Sister Of June», και ο δεύτερος είναι ο Μάνος Χατζιδάκις, η επιρροή του οποίου κρύβεται διακριτικά σχεδόν σε κάθε νότα και φανερώνεται στο κλείσιμο με το «I Ain’t Gonna Be A King».
Η έκφραση τέτοιων επιρροών μακριά από τους όποιους περιορισμούς μπορεί να εισάγει ένα συγκρότημα μοιάζει να είναι η κύρια αιτία αυτής της κυκλοφορίας. Υπό αυτό το πρίσμα, πρόκειται για ένα ενδιαφέρον άλμπουμ το οποίο μας αποκαλύπτει ορισμένα πράγματα για τον Nomik ως καλλιτέχνη και ως μέλος των Sleepin Pillow – ή οποιουδήποτε μελλοντικού σχήματος. Αυτό θα ίσχυε και χωρίς τη «γυναικεία» θεματική που επιχειρείται στους στίχους. Από μόνο του, όμως, το «I Ain’t Gonna Be A King» δεν προσφέρει κάτι ιδιαίτερο, καθώς οι διάσπαρτες ωραίες μελωδίες σπάνια συνοδεύονται από λέξεις που θα τις μετατρέψουν σε ένα αξιοσημείωτο τραγούδι.
Rock
Τραγούδια που ξεχωρίζουν:
The Girl With The Real Hair, Sister Of June
Βαθμολογία:
6/10
Μετά από πολλές κυκλοφορίες με τους Universal Trilogy και τους Sleepin Pillow ήρθε η ώρα για το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Nomik. Από το «The Past Is Already Here» των Sleepin Pillow έχουν περάσει μόλις μερικοί μήνες και ο τραγουδιστής έρχεται να προτείνει κάτι καινούριο, που είναι ελαφρώς διαφορετικό από τις πιο πρόσφατες δουλειές του. Οι στίχοι παραμένουν μεν στην αγγλική, αλλά οι κιθάρες αντικαθιστούνται εδώ από το πιάνο στον κυρίαρχο ρόλο.
Όπως επιτάσσει, ίσως, η διαφορά του οργάνου στο οποίο δομήθηκαν τα τραγούδια – ή και τα τραγούδια τα ίδια εν τέλει – το «I Ain’t Gonna Be A King» είναι ένα αρκετά πιο ήρεμο άλμπουμ συγκριτικά με όσα μας έχει συνηθίσει ο Nomik. Τα δέκα τραγούδια αντιστοιχούν, όπως περιγράφει ο ίδιος σε σχετικό σημείωμα, σε δέκα θηλυκούς χαρακτήρες, οι οποίοι διαφοροποιούνται κυρίως από τους στίχους που ακούγονται. Άλλη είναι η «famous dildo queen» «Smurfita» και άλλη η κοπέλα στο «Biscuit», για παράδειγμα, η οποία παρομοιάζεται με μια κούπα τσάι στην παραλία. Γενικά, παρά τα σποραδικά ενδιαφέροντα στιχάκια, τα όσα τραγουδάει ο Nomik δεν καταφέρνουν να ξεχωρίσουν, κατά κύριο λόγο εξαιτίας της εσωστρέφειάς τους. Οι γυναικείες μορφές που ορίζει μπαίνουν σε κάποιο καλούπι δηλαδή, αλλά το αποτέλεσμα συνήθως στερείται μιας υπόστασης που θα είναι εύκολα σαφής στον ακροατή.
Από μουσικής πλευράς ωστόσο, το άλμπουμ έχει περισσότερα να επιδείξει. Το πιάνο, στο οποίο κάθεται η Lia Hide, πλαισιώνουν ένα βιολί, ένα μαντολίνο και ένα ακορντεόν. Τα τέσσερα όργανα δε συμπράττουν τακτικά, αλλά όταν αυτό συμβαίνει το αποτέλεσμα είναι αρκετά ελκυστικό, όπως στο «The Girl With The Real Hair», το πιο χαρούμενο τραγούδι του δίσκου. Το συγκεκριμένο θυμίζει λίγο από το «Σχήμα Λόγου» των Βαρδή/Τριπολίτη (με αδερφούς Κατσιμίχα και Μαχαιρίτσα), ενώ τελειώνοντας για πολλοστή φορά την ακρόαση, συγκρατώ και δύο ακόμα Έλληνες μουσικούς που σκέφτηκα τα προηγούμενα τρία τέταρτα. Ο ένας είναι ο Νότης Μαυρουδής με ένα μικρό θέμα στο πιάνο απ’ το «Πρωινό Τσιγάρο» να ακούγεται στο «Sister Of June», και ο δεύτερος είναι ο Μάνος Χατζιδάκις, η επιρροή του οποίου κρύβεται διακριτικά σχεδόν σε κάθε νότα και φανερώνεται στο κλείσιμο με το «I Ain’t Gonna Be A King».
Η έκφραση τέτοιων επιρροών μακριά από τους όποιους περιορισμούς μπορεί να εισάγει ένα συγκρότημα μοιάζει να είναι η κύρια αιτία αυτής της κυκλοφορίας. Υπό αυτό το πρίσμα, πρόκειται για ένα ενδιαφέρον άλμπουμ το οποίο μας αποκαλύπτει ορισμένα πράγματα για τον Nomik ως καλλιτέχνη και ως μέλος των Sleepin Pillow – ή οποιουδήποτε μελλοντικού σχήματος. Αυτό θα ίσχυε και χωρίς τη «γυναικεία» θεματική που επιχειρείται στους στίχους. Από μόνο του, όμως, το «I Ain’t Gonna Be A King» δεν προσφέρει κάτι ιδιαίτερο, καθώς οι διάσπαρτες ωραίες μελωδίες σπάνια συνοδεύονται από λέξεις που θα τις μετατρέψουν σε ένα αξιοσημείωτο τραγούδι.
Σχετικό θέμα