Είχαν καιρό να παίξουν στην πόλη οι Χατ Τρικ και η εμφάνισή τους στη μέση του τοπικού τριημέρου ήταν αναμενόμενο πως θα μάζευε αρκετό κόσμο. Παρ’ όλα αυτά, τα διαθέσιμα εισιτήρια δεν ξεπουλήθηκαν, αν και το WE γέμισε από νωρίς. Νεαρός κόσμος στην συντριπτική πλειοψηφία περίμενε από λίγο πριν τις 21:00 έξω από τον χώρο, κι ας ήξεραν πως οι Χατ Τρικ σπάνια ξεκινούν νωρίς τις συναυλίες τους. Τουλάχιστον υπήρξε από σχετικά νωρίς η διευκρίνιση πως η ώρα που αναφέρθηκε δεν ήταν η ώρα έναρξης, αλλά η ώρα που ανοίγουν οι πόρτες. Όπως και να ‘χει, αρκετές εκατοντάδες άτομα τραγούδησαν «… και το Σάββατο το βράδυ τι καλά που τα περνάμε...» και, όντως, έτσι ήταν.
Οι Χατ Τρικ ποτέ δεν ήταν ένα συμβατικό συγκρότημα. Στην πάγια αυτή αλήθεια προστέθηκε η αλλαγή κιθαρίστα εδώ και μερικούς μήνες, με τα τρία μέλη τώρα να είναι ακροβολισμένα σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα και Αλεξανδρούπολη. Κάτι τέτοιο αφήνει ελάχιστο ή καθόλου χρόνο για πρόβες και ομαδική τριβή προς δημιουργία νέων τραγουδιών. Το καλοκαίρι, μάλιστα, στην εμφάνισή τους στο φεστιβάλ Los Almiros η απουσία προβών ήταν εμφανής και επί σκηνής. Αντίθετα, το Σάββατο στο WE τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα σ’ αυτό το κομμάτι, ίσως και «λόγω έδρας». Πέρα απ’ αυτό, σε δύο σημεία κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους ο Πέτρος Κεχαγιόπουλος έμεινε μόνος με το μπάσο του και έπαιξε δύο σύντομα τραγούδια, σε μια ακουστική, πρώιμη μορφή, που μου ακούστηκαν καινούρια. Στα μάτια και στα αυτιά μου ήταν ένα μικρό σημάδι προόδου, σημάδι προσπάθειας συνέχειας όσων έχουν ήδη καταφέρει, αν και γνωρίζω πως οι Χατ Τρικ είναι ένα όχημα διασκέδασης, τόσο αυτών πάνω στη σκηνή όσο και των κάτω.
Τη βραδιά άνοιξαν οι The Answer?, ένα παλιό συγκρότημα με έδρα την Αλεξανδρούπολη που μετά από μερικά χρόνια «αγρανάπαυσης» ξεκίνησε και πάλι την πορεία του το 2014. Οι ίδιοι φάνηκαν να το απολαμβάνουν αρκετά και το κοινό δεν αδιαφόρησε τελείως, αλλά δεν μαγνητίστηκε από την παρουσία και την απόδοσή τους. Είναι μάλλον και ο αγγλικός στίχος, που απομακρύνει ακόμα περισσότερο τα όσα λένε από τα αυτιά του κόσμου στο πλαίσιο της ζωντανής εμφάνισης και της αναπόφευκτα μέτριας προφοράς. Μια διασκευή στο "Teenage Kicks" των Undertones στην αρχή της εμφάνισής τους πάντως δεν ήταν ιδιαίτερα άσχημη, ούτε όμως έγινε αντιληπτή από την πλειοψηφία που… «αγρόν ηγόραζε». Θα κυκλοφορήσουν νέο άλμπουμ μέσα στο 2018, οπότε θα ασχοληθούμε μαζί τους σύντομα και πάλι.
Το γεγονός πως οι Χατ Τρικ θα έπαιζαν χωρίς ιδιαίτερες πρόβες, όπως ανέφερα νωρίτερα, δεν έγινε ιδιαίτερα αντιληπτό από την απόδοσή τους, αλλά είναι πιθανότατα ο κύριος λόγος για την μικρή διάρκεια της συναυλίας. Ασυνήθιστα μικρής για τα δεδομένα των Χατ Τρικ, όπως τους ξέραμε τουλάχιστον. Βέβαια, punk rock συναυλία με διάρκεια μία ώρα κι ένα τέταρτο συνήθως είναι παραπάνω από χορταστική, αλλά ήταν αρκετά τα τραγούδια που έμειναν απ’ έξω και όλοι ήθελαν να ακούσουν. Μέχρι να κατέβουν από τη σκηνή χωρίς να ανέβουν ξανά, παρά το θερμό χειροκρότημα και τις φωνές του κόσμου, όμως, το τρίο και ο κόσμος από κάτω πέρασε ένα όμορφο Σαββατόβραδο. Πολύς χορός, πολλά χέρια, αρκετή μπύρα και πολλές φωνές. Όσα χρειάζονται δηλαδή.
Για το κλείσιμο, πέρα από τα ανάμεικτα συναισθήματα που μου άφησε η εμφάνιση των Χατ Τρικ, οφείλω να καταγράψω για ακόμα μία φορά όσα θεωρώ πως πρέπει ν’ αλλάξουν στα συναυλιακά δρώμενα της πόλης - και όχι μόνο. Μπορεί να είναι Σάββατο τριημέρου, μπορεί να έχουμε όλοι όλο τον χρόνο του κόσμου, μπορεί η συναυλία να απευθύνεται σε νέους ανθρώπους - ελπίζω ακόμα κι εγώ να λογίζομαι για τέτοιος, παρά την γκρίνια - αλλά δεν γίνεται να ξεκινάει στις 23:00 με τις πόρτες να ανοίγουν δυο ώρες νωρίτερα. Αυτό, βέβαια, είναι πολύ μικρό πρόβλημα, ιδιαίτερα για τις συναυλίες του Σαββατοκύριακου, μπροστά στη μάστιγα των καπνιστών σε κλειστούς χώρους και ειδικά σε συναυλίες. Είτε είμαστε 20 άνθρωποι είτε 20.000 σ’ έναν χώρο για να τραγουδήσουμε και να χορέψουμε μαζί, ο καπνός κι οι καύτρες σας χειροτερεύουν την εμπειρία των υπολοιπων.
Είμαι σίγουρος, πάντως, πως και το επόμενο Σαββατόβραδο με τους Χατ Τρικ, το ίδιο καλά θα περάσουμε, παρά τα όσα έγραψα παραπάνω, διότι τα απλά κι ωραία τραγούδια τους έχουν καταφέρει να τρυπώσουν στα αγαπημένα πολλών από ‘μας τα τελευταία δέκα και πλέον χρόνια.