Τι θα ακούσεις:
80s synth pop
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Hunger, Feel For You, Jasmine, So Good
Βαθμολογία:
6
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά, η Natasha Khan, είναι μία αξιόλογη δημιουργός, που κάθε νέο της άλμπουμ έχει ενδιαφέρον. Από το debut του 2006 με τίτλο “Fur and Gold”, μέχρι και το φετινό 5ο της άλμπουμ, δεν έχει απογοητεύσει ποτέ. Είναι τέτοια η συνέπεια και το ταλέντο της τελικά, που δεν επιτρέπουν σοβαρά ολισθήματα.
Ναι, ακούγεται μια χαρά από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς να βαριέσαι ή να βαρυγκωμάς.
Ναι, αφουγκράζεται και πιάνει το ύφος της εποχής, έχει την ευκολία και το επίπεδο να το κάνει.
Ναι, οι ερμηνείες είναι όπως πάντα υψηλού επιπέδου, πως θα γινόταν διαφορετικά.
Ναι, η ατμόσφαιρα είναι αυτή που πρέπει και το άλμπουμ είναι ομοιογενές.
Ναι, έχει τη δυναμική, την ευκολία θα έλεγα να μπορεί να το κάνει.
Όμως δεν υπάρχει και κάτι περισσότερο, που να μπορεί να δικαιολογεί μεταξύ μας και τις διθυραμβικές κριτικές που έχουν κατακλύσει τον διεθνή τύπο. Μπορεί όλα να λειτουργούν ρολόϊ στο “Lost Girls”, όμως όλα αυτά, στο μεγαλύτερο μέρος τους, φτάνουν μέχρι τη βιτρίνα και δε μπαίνουν στο... μαγαζί. Καταφέρνουν επιδερμικά να παίξουν το ρόλο, αλλά δε μπαίνουν στο πετσί του, εκτός από λίγες στιγμές.
Αν μάλιστα χρειαστεί να μπει σε συγκρίσεις με ανάλογες προσπάθειες αναβίωσης της 80ς κουλτούρας, θα έλεγα ότι θα έβγαινε χαμένη. Λείπει η σπίθα σε αυτήν την εργασία, που ναι μεν, έχει όλα τα συστατικά, εκείνα που μπορούν να σε μαγέψουν, στο τέλος της ημέρας όμως, σε εγκαταλείπει η πριγκίπισσα και γίνεσαι πάλι βάτραχος.
Μου έχει δημιουργηθεί η αίσθηση πως αυτό το άλμπουμ, περισσότερο ξεκίνησε ως ένα παιχνίδι και τελικά κατέληξε σε ολοκληρωμένη δουλειά. Και βέβαια υπάρχουν όμορφες και δυνατές στιγμές στο “Lost Girls”, όπως τα “Hunger”, “Jasmine” & “So Good”, το παιχνιδιάρικο, uptempo, σχεδόν ορχηστρικό, “Feel For You”, ή το ορχηστρικό, βγαλμένο από άλμπουμ των Cure, “Vampires”.
Συνοψίζοντας, το “Lost Girls”, είναι ένα καλό άλμπουμ, που περισσότερο στηρίζεται στο ταλέντο της Natasha Khan, και λιγότερο, στις συνθέσεις αυτές τις ίδιες. Ίσως ένα EP, να είχε περισσότερο νόημα ή να απέδιδε καλύτερα το 80ς όραμα/παιχνίδι της. Πιθανολογώ πως η “Italians Do It Better” δε θα το κυκλοφορούσε κι αν θα γινόταν κάτι τέτοιο, θα γινόταν μόνο επειδή θα είχε την υπογραφή της εξαιρετικής δημιουργού.
80s synth pop
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Hunger, Feel For You, Jasmine, So Good
Βαθμολογία:
6
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά, η Natasha Khan, είναι μία αξιόλογη δημιουργός, που κάθε νέο της άλμπουμ έχει ενδιαφέρον. Από το debut του 2006 με τίτλο “Fur and Gold”, μέχρι και το φετινό 5ο της άλμπουμ, δεν έχει απογοητεύσει ποτέ. Είναι τέτοια η συνέπεια και το ταλέντο της τελικά, που δεν επιτρέπουν σοβαρά ολισθήματα.
Στο “Lost Girls” αποφασίζει να «ασχοληθεί» έντονα με τα 80s και τη synth-pop αισθητική της εποχής, πιάνοντας το νήμα από εκεί που το έχουν φτάσει πρόσφατα το “Drive” ή το “Stranger Things”. Δεν ήταν κάτι που δεν έχει ξαναδοκιμάσει ή ακουμπήσει στα προηγούμενα βήματα της, απλά αυτή τη φορά γίνεται συνολικά.
Κι όχι τόσο πετυχημένα, για τα δικά της πάντα δεδομένα.
Ναι, αφουγκράζεται και πιάνει το ύφος της εποχής, έχει την ευκολία και το επίπεδο να το κάνει.
Ναι, οι ερμηνείες είναι όπως πάντα υψηλού επιπέδου, πως θα γινόταν διαφορετικά.
Ναι, η ατμόσφαιρα είναι αυτή που πρέπει και το άλμπουμ είναι ομοιογενές.
Ναι, έχει τη δυναμική, την ευκολία θα έλεγα να μπορεί να το κάνει.
Όμως δεν υπάρχει και κάτι περισσότερο, που να μπορεί να δικαιολογεί μεταξύ μας και τις διθυραμβικές κριτικές που έχουν κατακλύσει τον διεθνή τύπο. Μπορεί όλα να λειτουργούν ρολόϊ στο “Lost Girls”, όμως όλα αυτά, στο μεγαλύτερο μέρος τους, φτάνουν μέχρι τη βιτρίνα και δε μπαίνουν στο... μαγαζί. Καταφέρνουν επιδερμικά να παίξουν το ρόλο, αλλά δε μπαίνουν στο πετσί του, εκτός από λίγες στιγμές.
Αν μάλιστα χρειαστεί να μπει σε συγκρίσεις με ανάλογες προσπάθειες αναβίωσης της 80ς κουλτούρας, θα έλεγα ότι θα έβγαινε χαμένη. Λείπει η σπίθα σε αυτήν την εργασία, που ναι μεν, έχει όλα τα συστατικά, εκείνα που μπορούν να σε μαγέψουν, στο τέλος της ημέρας όμως, σε εγκαταλείπει η πριγκίπισσα και γίνεσαι πάλι βάτραχος.
Μου έχει δημιουργηθεί η αίσθηση πως αυτό το άλμπουμ, περισσότερο ξεκίνησε ως ένα παιχνίδι και τελικά κατέληξε σε ολοκληρωμένη δουλειά. Και βέβαια υπάρχουν όμορφες και δυνατές στιγμές στο “Lost Girls”, όπως τα “Hunger”, “Jasmine” & “So Good”, το παιχνιδιάρικο, uptempo, σχεδόν ορχηστρικό, “Feel For You”, ή το ορχηστρικό, βγαλμένο από άλμπουμ των Cure, “Vampires”.
Συνοψίζοντας, το “Lost Girls”, είναι ένα καλό άλμπουμ, που περισσότερο στηρίζεται στο ταλέντο της Natasha Khan, και λιγότερο, στις συνθέσεις αυτές τις ίδιες. Ίσως ένα EP, να είχε περισσότερο νόημα ή να απέδιδε καλύτερα το 80ς όραμα/παιχνίδι της. Πιθανολογώ πως η “Italians Do It Better” δε θα το κυκλοφορούσε κι αν θα γινόταν κάτι τέτοιο, θα γινόταν μόνο επειδή θα είχε την υπογραφή της εξαιρετικής δημιουργού.
Σχετικό θέμα