Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Μιχάλη Τσεσμετζή και το Mix Grill.
Οι City Of The Sun έκλεισαν ολόκληρη ελληνική περιοδεία, με ενδιάμεσο σταθμό το Gagarin 205. Δεν θα έπρεπε κανένας να ξαφνίαζεται, καθώς την προηγούμενη φορά που μας είχαν επισκεφτεί είχαν πολύ καλές κριτικές και κέντρισαν το ενδιαφέρον αρκετών. Η δισκογραφία τους δεν είναι πλούσια, καθώς η μπάντα αποτελείται από μέλη που μόλις πάτησαν τα 21. Με ένα δίσκο λοιπόν και μερικά EP, δεν είχαν κανένα πρόβλημα να ολοκληρώσουν μία δίωρη συναυλία και να διασκεδάσουν τους φίλους που ήρθαν να τους δουν ζωντανά.
Η αρχή έγινε με τον Moa Bones (Δημήτρης Αρώνης) να ζητάει από τον κόσμο να μη μιλάει, ώστε να ακούγονται οι συνθέσεις του. Ήταν μόνος του στη σκηνή, οπότε το σούσουρο τον επηρέαζε αρκετά δεδομένου ότι δεν μπορούσε να υπερκαλύψει τις φωνές των θεατών. Αλλά, καλώς ή κακώς, αυτή είναι και η κατάρα του support και ο Moa δεν μπόρεσε να την ξετινάξει από πάνω του και ας έκανε φιλότιμες προσπάθειες. Αποτέλεσε μία ήρεμη νότα πριν τη βασική θεματική της βραδιάς, τους City Of The Sun από τη Νέα Υόρκη.
Με τη λέξη «απόστροφο» να έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον της μπάντας και αδιαπραγμάτευτα θετική διάθεση, οι City of the Sun με τον John Pita να κάνει τη «βρώμικη» δουλεία του frontman, ανεβοκατέβαιναν οκτάβες στις κιθάρες χωρίς να αφήσουν τίποτα απ' έξω. Καθαρά instrumental χωρίς ίχνος φωνητικών, το συγκρότημα έπαιξε τα κιθαριστικά μοτίβα του που εντάσσουν το flamenco και το latin στο post-rock ιδίωμα. Το αρνητικό στο είδος που έχουν διαλέξει είναι ότι, δεδομένου ότι τα τραγούδια έχουν πανομοιότυπη δομή και μελωδίες, μετά από λίγο σταματάς να ξεχωρίζεις ποια σύνθεση παίζουν. Στη περίπτωση που ακούς τον δίσκο τους στον προσωπικό σου χώρο σαν background, δουλεύει τέλεια. Όμως, στη συναυλία τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Ευτυχώς για το κοινό που βρέθηκε μπροστά στη σκηνή του Gagarin 205 η δυναμική τους παρουσία στη σκηνή, που ξεκινάει από τον Pita και την αναποφασιστικότητα του ανάμεσα στο αν θέλει να παίζει πάνω στη σκηνή, ξαπλωμένος ή αν τελικά προτιμά να πετάγεται μέσα στο κοινό, είναι σίγουρα το δυνατό τους χαρτί. Γιατί η μουσική που παίζουν χρειάζεται αυτή την εναλλαγή, για να κρατάνε το κοινό σε εγρήγορση. Έτσι, τελικά αυτό που εισπράττει ο θεατής είναι εμφανίσεις που έχουν φέρνουν εικόνες από μουσικούς του δρόμου με καρναβαλικές προεκτάσεις. Ο Avi Snow στη δεύτερη κιθάρα και ο Zach Para στα drums κράταγαν το βάθος των συνθέσεων, μαζί με τον πιο 'νέο ' του group Matt στο μπάσο.
Το "Everything" και το "Second Sun" ήταν τα πιο αναγνωρίσιμα κομμάτια, στα οποία η ένταση του χειροκροτήματος ανέβαινε. Έτσι έγινε και στο "La Luz". Ήταν δεκτικοί στα requests και δεν έχασαν την ευκαιρία να παίξουν διασκευές όπως το "Young Folks" και φυσικά το δίσκο τους "To The Sun and All The Cities In Between". Σε πολλά κομμάτια τους εντοπίζονται ψήγματα ambient μουσικής, που σε αρκετές στιγμές σε κάνει να αναρωτιέσαι για το στοιχείο της αυθεντικότητας και κατά πόσο κάποιες συνθέσεις ηχογραφούνται, ώστε να είναι επιτηδευμένα εύπεπτες.
Βέβαια, η εμφάνιση τους ήταν ξεκάθαρα δουλεμένη και επαγγελματική. Μάλιστα, αν κάποιος δεν τους ήξερε, μπορεί να πίστευε πως τα παιδιά ήταν από την Ελλάδα, καθώς η κουλτούρα τους είναι αρκετά κοντά σε μας. Χρειάζονταν 2-3 tequiles επί σκηνής για να χαλαρώσουν και ήταν και λαλίστατοι μετά το πέρας της συναυλίας. Ο κόσμος - που γέμισε ικανοποιητικά το Gagarin 205 - φυσικά δεν περίμενε βιρτουόζους, ούτε και κάτι περισσότερο από αυτό που τελικά απόλαυσε. Αν πρέπει να κάνουμε ένα τελευταίο σχόλιο θα ήταν πως η εξέλιξη της μπάντας μουσικά είναι απαραίτητη, ώστε τα κομμάτια τους τους στο μέλλον να ξεφύγουν από τη παγίδα να ακούγονται σαν μία ενιαία σύνθεση.
*Έγιναν φιλότιμες προσπάθειες να αποθανατίσουμε τo setlist αλλά τα μπερδέψαμε στο τέλος και τελικά επικοινωνήσαμε με το συγκρότημα, ώστε να μας στείλουν την επίσημη λίστα.