Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, η αγαπημένη τριάδα Γεράσιμος Ευαγγελάτος, Θέμης Καραμουρατίδης και Νατάσσα Μποφίλιου μας προ(σ)κάλεσαν να ζήσουμε το «Εν Λευκώ» που ετοίμασαν για τρεις μόνο εμφανίσεις στο Piraeus 117, στο Γκάζι.
Η πρώτη νότα δίνει το σύνθημα να ξεκινήσει «Το αστέρι» και παράλληλα μια βραδιά γεμάτη ενέργεια, χορό, τραγούδι και έντονη συγκίνηση!
Ωστόσο υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά που μπορούν να σε οδηγήσουν σε μία από τις επόμενες συναυλίες.
Ποια είναι αυτά;
Τα έξυπνα σόλο των μουσικών, πότε του Μέρμηγκα στο μπουζούκι, πότε του Μπουμπάρη στο ακορντεόν, πότε του Κουντουρόγιαννη στις κιθάρες, πότε του Ζέρβα στο τσέλο ή του Κάστανου στα πνευστά ή και του Μπουλντή στα synths και στο μπάσο, δίνουν μια ποικιλία μουσικών χρωμάτων στα κομμάτια και ανεβάζουν το κέφι στα ύψη!
Κόσμος διαφορετικών ηλικιών, ήθελε να δει την Νατάσσα στη σκηνή γι' αυτό και η ουρά έξω από το χώρο ήταν αρκετά μεγάλη, όταν έφτασα και εγώ εκεί. Τα πρώτα βήματα μέσα πλέον, συνοδεύτηκαν από την περιέργεια για το ποια τραγούδια θα έμεναν έξω από τη λίστα τους.
Η αναμονή στην επιβλητική αρένα του 117, μου έδωσε την ευκαιρία να παρατηρήσω τη μεγάλη σκηνή του, όπου εκεί υπήρχε ένα μεγάλου μήκους καλώδιο γεμάτο φωτάκια σαν να την αγκάλιαζε, με την κατάληξή του στο κρεμαστό «Εν λευκώ», που άλλαζε χρώμα καθ' όλη τη διάρκεια της βραδιάς.
Οι δείκτες του ρολογιού ήταν σχεδόν σε κλίση ενενήντα μοιρών, όταν εμφανίστηκε πρώτος ο Θέμης ακολουθούμενος από την υπόλοιπη μπάντα, το Λάμπη, το Γιώργο, το Νίκο, τον Άρη, τον Μανώλη, τον άλλο Γιώργο και το βενιαμίν Ματθαίο, για να πάρουν θέση πίσω από τα όργανα. Τελευταία βγήκε η Νατάσσα Μποφίλιου με ροκ ντύσιμο, φορώντας μια μαύρη δερμάτινη φόρμα.
Η πρώτη νότα δίνει το σύνθημα να ξεκινήσει «Το αστέρι» και παράλληλα μια βραδιά γεμάτη ενέργεια, χορό, τραγούδι και έντονη συγκίνηση!
«Είμαστε εδώ απόψε για να γιορτάσουμε τα τραγούδια μας», αναφέρει λίγα λεπτά μετά η ερμηνεύτρια, ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα για το δικό τους κόσμο και για τον «Λύκο», όπου η φωνή μας ενώνεται με τη δική της!
Αυτό το σκηνικό επαναλήφθηκε όλο το βράδυ είτε γιατί οι περισσότεροι γνώριζαν κάθε στίχο των τραγουδιών, είτε γιατί ο ένας παρέσερνε τον άλλον σε ένα σωστά δομημένο πρόγραμμα, πότε πιο έντονο και πότε πιο μελαγχολικό.
«Ποιο λες να πει μετά» ήταν η κυρίαρχη φράση που διάβαζα ή έβλεπα στα χείλη πολλών στα δευτερόλεπτα που μεσολαβούσαν μεταξύ των τραγουδιών πριν έρθει το ξέσπασμα χαράς για το αγαπημένο τους τραγούδι που ξεκινούσε.
«Δεν είμαι σίγουρος πως θέλω να σας αποκαλύψω τη σειρά των κομματιών γιατί ένα σημαντικό στοιχείο των παραστάσεων αυτών είναι η έκπληξη και η εναλλαγή του ρυθμού μέσα στη ροή του προγράμματος».
«Ποιο λες να πει μετά» ήταν η κυρίαρχη φράση που διάβαζα ή έβλεπα στα χείλη πολλών στα δευτερόλεπτα που μεσολαβούσαν μεταξύ των τραγουδιών πριν έρθει το ξέσπασμα χαράς για το αγαπημένο τους τραγούδι που ξεκινούσε.
«Δεν είμαι σίγουρος πως θέλω να σας αποκαλύψω τη σειρά των κομματιών γιατί ένα σημαντικό στοιχείο των παραστάσεων αυτών είναι η έκπληξη και η εναλλαγή του ρυθμού μέσα στη ροή του προγράμματος».
Πως θα νιώσεις όταν ακούσεις ένα από τα πρώτα τους τραγούδια; Πως θα νιώσεις στο άκουσμα του δικού σου αγαπημένου τραγουδιού;
Ωστόσο υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά που μπορούν να σε οδηγήσουν σε μία από τις επόμενες συναυλίες.
Ποια είναι αυτά;
Τα έξυπνα σόλο των μουσικών, πότε του Μέρμηγκα στο μπουζούκι, πότε του Μπουμπάρη στο ακορντεόν, πότε του Κουντουρόγιαννη στις κιθάρες, πότε του Ζέρβα στο τσέλο ή του Κάστανου στα πνευστά ή και του Μπουλντή στα synths και στο μπάσο, δίνουν μια ποικιλία μουσικών χρωμάτων στα κομμάτια και ανεβάζουν το κέφι στα ύψη!
Ακόμα, η τρομερή ενέργεια της ίδιας της Νατάσσας, που νιώθεις ότι μεταφέρεται από όλους προς εκείνη και ενώνεται με τη δική της και τη διοχετεύει μαγικά σε όλο το χώρο. Η ίδια το διασκεδάζει και απελευθερώνεται, κάτι που φαίνεται κάθε λεπτό που βρίσκεται πάνω στη σκηνή και το νιώθουμε σα να συνδεόμαστε μαζί της!
Η ανταπόκριση του κοινού ήταν τεράστια με κάθε τρόπο, από φωνές, δυνατά χειροκροτήματα μέχρι και συμμετοχή σε όλα τα τραγούδια γιατί η απόλαυση των στιγμών ήταν αμοιβαία και έντονη.
Τι κρατάω από όλα όσα ένιωσα;
Δύσκολα μπορώ να καταλήξω σε δύο μόνο εικόνες. Με κέρδισε όμως η ερμηνεία, η εκτέλεση αλλά και το ζεϊμπέκικο που χόρεψε η Νατάσσα στις «Μεγάλες αγάπες» μέσα σε αποθέωση αλλά και ακόμα μία. Η στιγμή του «Εν λευκώ» με παλμό, ενέργεια αλλά και ένα υπέροχο λευκό φως να τη φωτίζει σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα λευκά που έπεφταν στη σκηνή, δημιούργησαν ένα ξεχωριστό σκηνικό με το κρεμαστό «εν λευκώ» να φωτίζεται έντονα! Οι λέξεις δε μπορούν να περιγράψουν όσα είδαν τα μάτια, πίστεψε με!
Είναι μια πρόταση, ένα «μέτρημα» πορείας δεκαέξι χρόνων με τραγούδια που αγαπήθηκαν, που έχουν να ακουστούν καιρό ζωντανά, είτε με τη φωνή του Θέμη καθισμένου στο πιάνο, είτε ως ντουέτα, είτε με τη φωνή της Νατάσσας. Ένα βράδυ γεμάτο συγκίνηση, ένταση αλλά και πολλά χαμόγελα που χαράχτηκε βαθιά στη μνήμη και στη ψυχή όλων όσων ήταν παρόντες!
Είναι μια πρόταση, ένα «μέτρημα» πορείας δεκαέξι χρόνων με τραγούδια που αγαπήθηκαν, που έχουν να ακουστούν καιρό ζωντανά, είτε με τη φωνή του Θέμη καθισμένου στο πιάνο, είτε ως ντουέτα, είτε με τη φωνή της Νατάσσας. Ένα βράδυ γεμάτο συγκίνηση, ένταση αλλά και πολλά χαμόγελα που χαράχτηκε βαθιά στη μνήμη και στη ψυχή όλων όσων ήταν παρόντες!
Είναι κρίμα να μην αποδώσω τα εύσημα στον χειριστή των φώτων, Περικλή Μαθιέλλη γιατί πραγματικά άγγιξε το τέλειο σε όσα βλέπαμε στη σκηνή!
Να πάτε στις επόμενες το Γενάρη και το Φλεβάρη, όσο προλαβαίνετε!
*Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Μιχάλη Τσεσμετζή και το mixgrill.gr
*Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Μιχάλη Τσεσμετζή και το mixgrill.gr