Πέρασαν κιόλας 34 χρόνια από την μέρα που οι Metallica κυκλοφόρησαν το Master Of Puppets. Μετά τα "Kill 'em All" και "Ride the lightning" είχε έρθει η στιγμή να αποδείξουν ότι η μέχρι τότε πορεία τους κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν.
Στις 3 Μαρτίου του 1986 γεννήθηκε ένα album που έμελλε να μείνει στην ιστορία. Αδιαμφισβήτητα το πλέον ολοκληρωμένο συνθετικά όσο και στιχουργικά έργο που είχαν φτιάξει ποτέ, έως τότε τουλάχιστον.
Ηχογραφήθηκε το διάστημα από τον Σεπτέμβριο έως τον Δεκέμβριο του 1985, στα Sweet Silence Studios στην Κοπεγχάγη της Δανίας, το "Master of Puppets" και αποτέλεσε τον πρώτο χρυσό δίσκο για την ιστορία της μπάντας, πουλώντας πάνω από 500.000 αντίτυπα ήδη από τις πρώτες μέρες της κυκλοφορίας του. Σήμερα μετρά πλέον πάνω από έξι εκατομμύρια πωλήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο και έχει ανακηρυχθεί έξι φορές πλατινένιο.
Μελανό σημείο της κυκλοφορίας αυτής ήταν το γεγονός ότι έμελλε να είναι και το κύκνειο άσμα του μπασίστα της μπάντας Cliff Burton, ο οποίος έχασε τη ζωή του έξι μήνες αργότερα, σε τροχαίο ατύχημα κατά την περιοδεία της προώθησης του δίσκου.
Το εξώφυλλο του δίσκου φιλοτέχνησε ο Don Brautigam και είναι εμπνευσμένο από το κομμάτι Disposable Heroes. Σε αυτό περιγράφεται η φρίκη του πολέμου και η αντιμετώπιση των ανθρώπινων ψυχών και κυρίως των στρατιωτών, ως άβουλων και καθαρά αναλώσιμων υλικών από τις κυβερνήσεις και την βιομηχανία του πολέμου, με σκοπό την θυσία στο βωμό του χρήματος και της επιβολής.
Πέρα από τα στοιχεία αυτά, που μπορεί ο καθένας εύκολα να βρει και να αναζητήσει πλέον, αξίζει να σταθούμε στην μεγάλη επιρροή που άσκησε ο δίσκος αυτός σε εκατομμύρια ακροατών. Ολόκληρες γενιές κυριολεκτικά μεγάλωσαν με το album αυτό. Ακόμα θυμάμαι τη μέρα που το αγόρασα σε βινύλιο και στην κυριολεξία για έξι και παραπάνω μήνες είχε κολλήσει στο εφηβικό μου τότε πικάπ. Αν και είχα πολύ καιρό να το ακούσω, μέχρι τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, έχει τόσο πολύ «ποτίσει» μέσα μου, που κουβαλάω το άκουσμά του ανεξίτηλο σαν τατουάζ στο κορμί μου.
Η ορμή του Battery ήταν το πρώτο σφυροκόπημα που δέχτηκα κατά την πρώτη ακρόαση και ακολούθησαν απανωτά χτυπήματα που με έβγαλαν νοκ-άουτ. Τι να πρωτοθυμηθώ: Master Of Puppets, Orion, Welcome Home, Leper Messiah. Ένα προς ένα όλα τα κομμάτια συνθέτουν ένα αριστούργημα που αμφιβάλλω αν μπορεί να γραφτεί ξανά στην ιστορία της μουσικής.
Για όσους από εμάς (εσάς) έχετε γνώση του δίσκου αυτού, η επέτειος είναι μια ωραία ευκαιρία, να τον απολαύσουμε ξανά και να χαθούμε στη μαγεία του. Για τους φίλους που δεν έχουν ιδέα για τι πράγμα μιλάω, δώστε μια ευκαιρία στον εαυτό σας και ακούστε το. Οι επιπτώσεις της ακρόασης είναι ευεργετικές τόσο σε εσάς όσο και στους γύρω σας.
Χρόνια πολλά, Master Of Puppets!
Σχετικό θέμα