Τι θα ακούσετε:
pop rock
Τραγούδια που πρέπει να ακούσετε:
«Χαμογέλα Ρε, Τι Σου Ζητάνε», «Τετάρτη Των Τεφρών»
Βαθμολογία:
5,5
Τους JazzMatazz 3 τους γνωρίσαμε πρόσφατα εδώ στο Mixgrill από την κυκλοφορία του τραγουδιού τους «Χαμογέλα Ρε, Τι Σου Ζητάνε» που ξεκινάει αυτόν εδώ το δίσκο. Η ύπαρξή τους ξεκινάει νωρίτερα, βέβαια. Το «Αρκετά Καλά Τραγούδια» είναι η δεύτερη ολοκληρωμένη κατάθεσή τους, μετά το «Κρίσοι Και Πείναπ Γκερλς» που είχε κυκλοφορήσει στα τέλη του 2014. Το «Χαμογέλα Ρε, Τι Σου Ζητάνε» είχε κερδίσει την πλειοψηφία των συντακτών για να γίνει τελικά το πρώτο «τραγούδι του μήνα» του 2020, με ευχάριστη μουσική και στίχους που μπορούν να σταθούν εντός ή εκτός του ύφους του τραγουδιού. Ως σύνολο, όμως, τα μειονεκτήματα του δίσκου κυριαρχούν, κάνοντάς τον να μοιάζει με μια προσπάθεια που κρύβει μεν κάτι ωραίο, αλλά δεν καταφέρνει να το εκδηλώσει επαρκώς.
Ξεκινώντας από το τέλος, οι τέσσερις διασκευές θα έπρεπε να είχαν μείνει στις ζωντανές εμφανίσεις, εκτός του δίσκου, καθώς αποσπούν την προσοχή από τις δικές τους συνθέσεις χωρίς να προσφέρουν κάτι ουσιαστικό στο συνολικό αποτέλεσμα. Αφού το βγάλαμε αυτό από τη μέση, μένουν έξι τραγούδια σε στίχους του Παύλου Κατσιβέλη, που παίζει τα έγχορδα που ακούγονται, και ένα βασισμένο σε στίχους του T.S. Eliot. Το τελευταίο, «Τετάρτη Των Τεφρών», πηγαίνει αργά δίνοντας χώρο στις λέξεις που αποδόθηκαν ωραία στα ελληνικά από τον Κατσιβέλη και την ερμηνεία της Μαρίας Βασιλοπούλου. Ερμηνεία που, γενικά, στέκεται χωρίς προβλήματα και μου θυμίζει λίγο την Τζώρτζια Κεφαλά (Μπλε). Πάντως, στο συγκεκριμένο τραγούδι τα «μπασίματα» της κιθάρας σε αυτό το ύφος και περιεχόμενο θα λειτουργούσαν πιο αποδοτικά αν δεν είχαν ταυτόχρονα «στριμωχτεί» και κρουστά (Διονύσης Κώνστας).
Αντίστοιχο φιλτράρισμα στα όσα τραγουδιούνται και ακούγονται θα βοηθούσε σε πιο συνεκτικό αποτέλεσμα, που να μην «απλώνεται» σε διάφορα υποείδη. Είναι όπως το εξώφυλλο: τμηματικά έχει ενδιαφέρον, αλλά ως σύνολο φαίνεται «μπουκωμένο», με τον ήλιο, το καλαμπόκι, την τσουγκράνα, και τη φωτογραφία με το ποταμόπλοιο να δείχνει το «εκτός θέματος» των διασκευών. Είναι σαν τον τίτλο με το διφορούμενο «αρκετά»: υπάρχουν επαρκώς καλά τραγούδια, αλλά δεν είναι πολύ καλά τραγούδια. Από την άλλη, οι διάσπαρτες ιδέες που υπάρχουν κάνουν πιο πιθανό το ενδεχόμενο κάποιος να βρει ένα τραγούδι που θα του κεντρίσει το ενδιαφέρον στο «Αρκετά Καλά Τραγούδια». Αυτό θα συμβεί, αν προσπεράσει στιχουργικές αστοχίες όπως το «όλοι οι γκόμενοί μου λακάν’ / γιατί αγαπάω τον Lacan», σε ένα τραγούδι που κατά τ’ άλλα λειτουργεί ωραία με την lap steel κιθάρα («Η Λακανικιά»), η αν αφεθεί στο ρυθμό του «Χόρεψε Κουκλί Μου».
Αυτή η δουλειά έχει ενδιαφέρον και δημιουργεί την εντύπωση πως οι JazzMatazz 3 θα κρατούσαν καλή παρέα και κέφι σε μια ζωντανή εμφάνιση. Με ελάχιστες εξαιρέσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω, όμως, δεν καταφέρνει να προσφέρει κάτι καινούριο ή αξιοσημείωτο. Οι ωραίες μουσικές ιδέες και τα στιχάκια μπορούν να «ακονιστούν» περαιτέρω, να απομακρύνουν τον θόρυβο και να ξεπεράσουν την επιφάνεια του εκάστοτε θέματος. Να κάτι που θα μπορούσε να περιμένει κανείς από τον επόμενο δίσκο του αθηναϊκού τρίο.
Σχετικό θέμα