Αγαπημένε αναγνώστη,
Στα 44 μου προσπαθώ να κρατάω τα αυτιά μου ανοιχτά και να παραμένω - όσο αυτό είναι εφικτό - κοντά στις νέες μουσικές τάσεις της κάθε εποχής. Έχω προσπαθήσει πολύ και συνεχίζω να προσπαθώ να νιώσω τον παλμό και την ένταση που έχουν όλα σχεδόν τα νέα παιδιά με τους underground hip-hop/trap Έλληνες μουσικούς. Έχεις πάει σε συναυλίες τους; Έχεις δει με πόσο πάθος φτύνουν τους στίχους τους τα λυκειόπαιδα του σήμερα; Τους έχεις δει να χορεύουν; Αν όχι, μάλλον είσαι στην ηλικία μου...
Το hip hop της εποχής μας μπορεί να συγκριθεί με το ελληνικό rock των '90s. Θυμάμαι σαν χθες τα σκισμένα τζιν, τα Dr. Martens, τα παπάκια με τη φωνακλάδικη εξάτμιση, τα underground μπαράκια που έπαιζαν τα «Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια» των Τρύπες, τον Σιδηρόπουλο, τους Πίσσα και Πούπουλα και τα Μωρά στη Φωτιά, τα πρώτα τσιγάρα και τους αλητάμπουρες με το φρύδι στο ταβάνι. Τότε ο Γιάννης Αγγελάκας τραγουδούσε στο «Πάρτυ Στον 13ο Όροφο»:
Άδεια μπουκάλια χορεύουν στον αέρα
κι αναστατώνουν φιλήσυχους πολίτες
που όλο κοιτάνε προς τα εδώ κι ανησυχούν
πώς βρέθηκαν εκεί αυτοί οι αλήτες;
Έι έι έι
Έχουμε πάρτι εδώ
έχουμε πάρτι
Αν μας ακούς, αν μας ακούς
Αν μας ακούς εκεί κάτω κι εσύ
Έλα!
Τότε ονειρευόμασταν ότι κάναμε επανάσταση σε μια κοινωνία η οποία γέμιζε τις τσέπες της με τα διάφορα πακέτα Ντελόρ, ντυνόμασταν με ξεφτισμένα grunge ρούχα μέσα σε μια μαυρίλα, που ουσιαστικά δεν υπήρχε, φλερτάραμε, τσακωνόμασταν και πλακωνόμασταν στο ξύλο. Όλα αυτά συνέβαιναν τότε και συμβαίνουν και τώρα.
Πάμε λοιπόν και στο σήμερα. Ρίξε μια ματιά στους παρακάτω στίχους:
Αν είσαι φίλος μου στην καρδιά μου σε 'χω
Δεν με νοιάζει άμα φταις για σενα μπλέκω
Μείνε δίπλα μου στ' ορκίζομαι δεν τρέχω
Μαχαιρώνει ο δικός μου συμμετέχω
Μπορεί να πάθω κακό αν δεν προσέχω
Πρέπει πρώτος να τον φάω όχι δεν παίζω
Ακόμα στον δρόμο όλη μέρα τρέχω
Στο ορκίζομαι περνάω πολλά όμως αντέχω...
Αυτά είναι τα λόγια που τραγουδούν κάθε μέρα οι νέοι του 2021. Αυτά είναι τα θέματα που μας απασχολούν σήμερα, ακόμα κι αν αυτά τραγουδούσαν 30-40 χρόνια πριν οι rappers της Νέας Υόρκης κι όχι μόνο.
«Μαχαιρώνει ο δικός μου συμμετέχω...» τραγουδάει ο Thug Slime και πριν από λίγες ώρες κάνει πράξη τα λόγια του και μαχαιρώνει ένα παιδί στην μέση της Λένορμαν, στην Αθήνα... Δεν έχει κανένα νόημα το τι συνέβη στον τσακωμό αυτών των παιδιών. Ούτε αυτό το μαχαίρωμα αποτελεί ένα πρωτόγνωρο γεγονός, μιας και έχει συνέβει κι άλλες φορές ανά τα χρόνια.
Όμως, το τραγούδι του, "Slime DNA", έχει σχεδόν 4.000.000 θεάσεις στο YouTube. Υπάρχουν πολλές χιλιάδες λυκειόπαιδα που ξέρουν απ' έξω αυτούς τους στίχους, οι οποίοι γίνονται πράξη από τον ίδιο τον rapper. Κάπου εδώ πρέπει να βάλουμε μια τελεία παίδες. Μου αρέσει πολύ η rap μουσική, με τρελαίνει ο ρυθμός της και καταλαβαίνω 100% γιατί οι Έλληνες εικοσάρηδες έχουν κολλήσει τόσο πολύ με αυτό το είδος. Γουστάρω τρελά που μετά τα νερόβραστα Zeros, τα '10s και τα 20s έχουν άποψη στη μουσική της χώρας μας.
Όσο όμως κι αν ταυτίζεσαι με κάποια τραγούδια, με τη μουσική, τον ρυθμό και το πάθος που σου βγάζει, μην κάνεις το ίδιο με στίχους σαν και τους παραπάνω. Βάλε μια τελεία, κράτα μόνο τη μουσική και αν θες και μια συμβουλή από ένα παιδί των '90s, επίλεξε rappers με super μουσική και στίχους πραγματικούς, που πατάνε στη Γη και δεν είναι σε συννεφάκια... Άκουσε τραγούδια σαν κι αυτό:
Η φωτογραφία του εξωφύλλου ανήκει στον Πάρις Ταβιτιάν / Lifo.