Την πρώτη μέρα του Release Athens 2023 την περίμεναν με ανυπομονησία χιλιάδες Έλληνες metal fans, καθώς θα είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν μέσα σε ένα βράδυ δύο από τα πιο αγαπημένα συγκροτήματα του χώρου, και σίγουρα μεγάλα συναυλιακά απωθημένα για τους περισσότερους: τους In Flames και τους Nightwish.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι Nightwish, κυρίαρχοι του συμφωνικού metal, μας επισκέφτηκαν τελευταία φορά το μακρινό 2008, και μάλιστα σε μια κουτσουρεμένη εμφανιση με πολλά ευτράπελα, που άφησε απογοητευμένη την πλειοψηφία του κοινού (και του γράφοντα). Ωστόσο, η ανανέωση με την Floor Jansen πίσω από το μικρόφωνο το 2012 κέρδισε παλιούς και νέους fans της μπάντας, οδηγώντας μας στο σήμερα, όπου η ανυπομονησία του ελληνικού κοινού ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενη.
Απο την άλλη, οι Σουηδοί In Flames είναι μακράν απωθημένο, μετά από σειρά ακυρώσεων επί ελληνικού εδάφους. Έτσι, όσοι δεν τους είδαν στα πλαίσια του Rockwave Festival το μακρινό 2000, ήλπιζαν το 2006 και αργότερα το 2020, συναυλίες που ακυρώθηκαν λόγω χαμηλής προπώλησης και Covid-19 αντίστοιχα. Να που όμως έφτασε η ώρα να απολαύσουμε και εμείς τους πρωτοπόρους του melodic death metal.
To πακέτο, μάλιστα, συμπληρώθηκε με τους Φινλανδούς Insomnium, και τους «δικούς» μας Elysion, καθιστώντας έτσι τη μέρα μία γιορτή για το συμφωνικό metal και το melodic death metal.
Elysion & Insomnium: Ελληνοφινλανδική σύμπραξη
Με το που μπήκαμε στο χώρο, εκπλαγήκαμε από τη μαζικότητα του κόσμου. Είναι πράγματι ευτυχες να βλέπεις τόσο λαό από νωρίς στα φεστιβάλ. Οι Elysion ήταν ήδη πάνω στην σκηνή, και ζέσταιναν για τα καλά ένα μεγάλος μέρος του κοινού που είχε συγκεντρωθεί μπροστά για να απολαύσουν εγχώριο συμφωνικό metal.
Τη σκυτάλη πήραν ακριβώς στην ώρα τους οι Φιλανδοί Insomnium, με σκοπό να εξαπολύσουν έναν μουσικό οδοστρωτήρα. Και μπορει ο ήχος να μην ήταν σύμμαχος (πολλά μπάσα μπροστά, πιο χαμένες οι κιθάρες), αλλά κατάφεραν να συνεπάρουν την πλειοψηφία του κοινού και να το «αναγκάσουν» σε υποχρεωτικό headbanging. Και τελικά, η έκπληξη που κάποιοι περιμέναμε, έγινε πραγματικότητα. Ο προσωπικός φίλος της μπάντας και ογκόλιθος της ελληνικής metal σκηνής, Σάκης Τόλης, ανέβηκε ως guest για να ερμηνεύσει το "White Christ". Χαμός από κάτω και απόλυτη απογείωση του set των Insomnium, το οποίο συνέχισε το ίδιο δυναμικά χωρίς ίχνους κοιλιάς, αλλά με μόνιμο αντίπαλο τον μπουκωμένο ηχο.
In Flames: Μια πολυαναμενόμενη αλλά κάπως χλιαρή επιστροφή
23 χρόνια είναι πολλά, πάρα πολλά. Και μπορει ο Anders να είναι και επισήμως 50 (με φανερή κρίση ηλικίας), αλλά η φωνή του παραμένει αναλλοίωτη. Οι In Flames βγήκαν δυναμικά με το "The Beginning of All Things That Will End", αλλά ενώ η σκηνή πήρε αμέσως φωτιά, το κοινό φαινοταν λίγο μουδιασμένο. Ο ήχος για άλλη μια φορά δεν ήταν ο ιδανικότερος, αλλά σίγουρα ένα κλικ καλύτερος από Insomnium. Το setist, ως γνωστόν, ηταν επικεντρωμένο στο τελευταίο άλμπουμ, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι έλειπαν τα πολύ παλιά και αγαπημένα διαμαντάκια, "Pinball Map", "Only For The Weak" και "Behind Space", που το κοινό ξαφνικά ζωντάνευε.
Μάλιστα, ο ίδιος o Anders αστιεύτηκε αρκετές φορές για την ησυχία που επικρατούσε. Λογικό να περίμενε περισσότερο χαμό στη χώρα που περίμενε την επιστροφή της μπάντας 23 ολόκληρα χρόνια. Μουσικά ήταν όλοι άρτιοι, δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό, ενώ κανένας τους δεν παρέμενε σταστικός. Οι In Flames έδωσαν ένα άρτιο show, με προβλέψιμο όμως setlist και με ένα ήχο που τους αδίκησε. Την επόμενη σε κλειστό club για να τους απολαύσουμε όπως πρέπει.
In Flames – Setlist
- The Beginning of All Things That Will End
- The Great Deceiver
- Pinball Map
- Cloud Connected
- Alias
- Only for the Weak
- Behind Space
- Call My Name
- State of Slow Decay
- Where the Dead Ships Dwell
- I Am Above
- Meet Your Maker
- Leeches
- Foregone Pt. 1
- Take This Life
Nightwish: Μάλλον η metal ωφελεί την εγκυμοσύνη!
Στο τέλος του set των In Flames είχε συγκεντρωθεί πλέον ένα αντικειμενικά πολύ μεγάλο κοινό, το οποίο νομίζω ξεπέρασε τις προσδοκίες διοργανωτών και headliners. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι η Nightwish γαλόυχησαν μεγάλη μερίδα της γενιάς των millennials. Σε αυτούς προσθέτουμε και το κοινό που κέρδισαν μετά την έλευση της Floor Jansen, και έτσι φτάσαμε να έχουμε τουλάχιστον τριπλάσιο κοινό από την τελευταία τους εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους.
Ξεκίνημα με το "Noise", και η μπάντα εισέρχεται εν μεσω επιθυμιών και… υψωμένων κινητών. Αποφεύγοντας όσο γίνεται το να βλέπουμε τους καλλιτέχνες μόνο μέσα από τις οθόνες, εντοπίζουμε την επιβλητική Floor, τη γυναίκα που αναγέννησε τους Nightwish, με προχωρημένη εγκυμοσύνη παρακαλώ! Στην αρχή λίγο μουδιασμένη, χωρίς βέβαια να μας στραβώνει αυτό. Ίσα-ίσα, αγχωνόμασταν για την υγεια της. Δεν έχουμε συνηθίσει καλλιτέχνες να παίζουν live κάτω από τέτοιες συνθήκες.
Όμως, από το "Dark Chest of Wonders" και μετά, η βασίλισσα του metal μάς έβαλε τα γυαλιά. Με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, headbanging (ναι, με την κοιλιά τούμπανο, έχοντας αφήσει έναν καρκίνο πίσω της!) και οκτάβες στο Θεό, η Floor «πάτησε κάτω» πολλούς συναδέλφους της. Κάπου εκεί άρχισε επιτέλους να στρώνει και ο ήχος.
Όλοι οι μουσικοί ήταν εξαιρετικοί επαγγελματίες, αλλά κακά τα ψέματα, η απουσία του Marco είναι παραπάνω από εμφανής. Παράλληλα, παρατηρήσαμε ότι η παραγωγή ήταν αρκετά «φτωχή», καθώς έλειπαν τα σκηνικά και οι φωτιές που συνοδεύουν το show των Nightwish σε άλλες χώρες. Χαλάλι, όμως, γιατί η απόδοση ήταν άριστη. Κορυφαία στιγμή ήταν σίγουρα το "Sleeping Sun", όπου οι περισσότεροι δεν το περιμέναμε. Μακρύ τελειώμα με τα κλασικά πλέον "Ghost Love Score" και "The Greatest Show on Earth", και αυτό ήταν. 85 λεπτά χωρίς encore. Αναμενόμενα για Nightwish πράγματα δηλαδή, και αν σκεφτούμε και την κατάσταστη (και το performance) της Floor, μόνο ευχαριστημένοι θα μπορούσαμε να ήμαστε.
Nightwish - Setlist
- Noise
- Storytime
- Tribal
- Élan
- Dark Chest Of Wonders
- How’s The Heart?
- I Want My Tears Back
- Sahara
- Nemo
- Sleeping Sun
- Shoemaker
- Last Ride Of The Day
- Ghost Love Score
- The Greatest Show On Earth
Πολλά χαμόγελα στην έξοδο αλλά γενικά χλιαρές αντιδράσεις. Ίσως η μέρα να μάζεψε κυρίως ανθρώπους που πέρασαν αυτή την goth φάση των mid 00s και πλέον έχουν απομακρυνθεί αρκετά από τη σκληρή μουσική, αλλά θέλησαν να έρθουν για τη ρομαντική νοσταλγία. Απο την άλλη, δεν έλειψε η γκρίνια, ειδικά στα social, για το ήσυχο κοινό, τα κινητά κτλ.
Προσωπικά πιστεύω ότι ο προβληματικός ήχος «έθαψε» τους περισσότερους καλλιτέχνες και αυτό σίγουρα επηρέασε το κοινό. Έχουμε ξανατύχει παρόμοιες καταστάσεις και, επειδή ήταν η πρώτη μέρα του φεστιβάλ, μπορούμε εν μέρει να συγχωρέσουμε την κατά τα άλλα εξαιρετική διοργάνωση. Από ό,τι μάθαμε, φέτος το φεστιβάλ εξοπλίστηκε και με ένα νέο ηχητικό σύστημα, οπότε μάλλον θα έχουμε αρκετά μεγάλο περιθώριο βελτίωσης να προσδοκούμε. Ελπίζω ότι σε 10 μέρες ο ήχος θα είναι όπως πρέπει, ώστε να απολαύσουμε σε όλο του το μεγαλείο ένα από τα πιο πολυσυζητημένα reunions των τελευταίων ετών. Εδώ είμαστε και θα δούμε.
Οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν από το Release Athens Festival.