Είναι δύσκολο να γράψεις για ένα τόσο καταπληκτικό album όσο το νέο των War On Drugs. Είναι βλέπετε τέτοιο το επίπεδο των συνθέσεων εδώ, μα και μαζί ο αβίαστος, ανεπιτήδευτος λυρισμός, που κυριαρχεί σε ολόκληρο το 'Slave Ambient' που τα περιθώρια για λόγια δεν ειναι πολλά.
Είναι μάλλον οτι πιο γεμάτο κι ενδιαφέρον άκουσα φέτος, τόσο απλά. Το 'Best Night', που ανοίγει την πόρτα στο καινούργιο διαμαντάκι των War On Drugs, μετά από το επίσης εξαιρετικό 'Wagonwheel Blues' του 2008, σχεδόν σε ξεγελά. Ότι πρέπει για μια ήρεμη, ταξιδιάρα εισαγωγή, σε μια από τις πιο ιδιαίτερες και ξεχωριστές κυκλοφορίες των τελευταίων ετών. Πολύ σπάνια, για να πω την αλήθεια μάλλον ποτέ, δεν αναφέρομαι σε σχεδόν κάθε τραγούδι ξεχωριστά γράφοντας για μια νέα κυκλοφορία εδώ, μια νέα δουλειά. Ή έστω δεν θυμάμαι αληθινά την τελευταία φορά, που έκανα κάτι ανάλογο.
Το 'Slave Ambient' όμως είπαμε και πριν, δεν σου αφήνει κανένα απολύτως περιθώριο για να αγνοήσεις ούτε ένα λεπτό από την μαγεία που φιλοξενεί στα 46 λεπτά μουσικής του. Το 'Brothers' που ακολουθεί, φιλοξενεί το φάντασμα του παλιού Dylan, των πρώτων του ημερών δηλαδή, γυρεύοντας ένα τόπο μυστικό λες, για να σταθεί,να πατήσει και να διηγηθεί τα πάντα. Ή σχεδόν τα πάντα.Η πρώτη όμως αληθινά κορυφαία στιγμή του album έρχεται αμέσως μετά, με το 'I Was There', που μοιάζει να ξεφύτρωσε από το πουθενά ακριβώς, όπως σκάνε όλα τα μεγάλα τραγούδια. Από το πουθενά. Και για πάντα. Βέβαια, όταν ένα τόσο σπουδαίο τραγούδι, το διαδέχεται το καλύτερο τραγούδι που άκουσα φέτος έστω, για να μην πω τα τελευταία 2-3 χρόνια και φανώ υπερβολικός, τότε για ακόμη μια φορά οι λέξεις δεν έχουν νόημα τελικά. Πως να περιγράψεις με λόγια τον ήχο του 'Your Love Is Calling My Name'. Δεν γίνεται.
Το όμορφο με κάθε νέο album, το αληθινά όμορφο, είναι πως μια νέα καλή δουλειά για κάποιον, είναι ένα αριστούργημα για κάποιον άλλον και το αντίθετο βέβαια. Η μουσική υπάρχει, είναι εκεί, μα αυτό που αξίζει ή δεν αξίζει τελικά και το ξέρουμε όλοι με τα χρόνια, δεν είναι η ίδια η μουσική από μόνη της, μα η ψυχή μας που προβάλλει επάνω της.Το 'Animator' είναι η καλύτερη γέφυρα για το 'Come To The City', που είναι μια απο τις κορυφαίες επίσης στιγμές του νεου των War On Drugs. 'Come For It' και ύστερα η ώρα για να βάλεις το repeat για όλη την υπόλοιπη ημέρα.Έχω αγαπήσει ελάχιστα τραγούδια 'με την πρώτη ματιά' στη ζωή μου, μα όσες φορές αυτό συνέβει, είχε πάντα μέσα του την ίδια ακριβώς αίσθηση, την αίσθηση της απόλυτης σχετικότητας του χρόνου. Το 'It's Your Destiny' είναι ένα από αυτά. Μπορώ να το ακούω για πάντα. Κι όταν το βαρεθώ, να το αφήσω για να το ξαναγυρέψω πιο έντονα μετά. Τα 'City Reprise' και 'Baby Missiles' αφήνουν μια υπόσχεση για το μέλλον, όπως κάθε αληθινά σπουδαίο album κάνει πάντα. Θα υπάρξει και συνέχεια. Μετά απο μια τέτοια δουλειά, θα την περιμένουμε με χαρά.