Opeth. Τι να πει κανεις γι αυτό το group... Πραγματικά ό,τι και να πεις είναι λίγο. Πόσο, δε, μάλιστα όταν θέλεις να αποδώσεις γραπτώς αυτά που συνέβησαν την προηγουμενη Παρασκευή (20/3) στο Gagarin.
Από την αρχή δεν είχα καμιά αμφιβολία για το ότι η συναυλία θα ήταν άκρως επιτυχημένη. Αυτή τη σκέψη πρέπει να είχε το μεγαλύτερο πλήθος του κόσμου που ήρθε να δει τους Opeth. Και μάλιστα σε ένα sold out show. Και μην ξεχνάμε πως οι Σουηδοί ήρθαν με ένα νέο δίσκο διαμάντι (Pale Communion) και όπως είναι και λογικό σ' αυτή την εμφάνιση θα γινόταν η προώθηση του.
Ας ξεκινήσουμε όμως με τα ορεκτικά. Όπως έλεγε το πρόγραμμα, γύρω στις 20:45 εμφανίστηκαν επί σκηνής οι δικοί μας Poem. Μια πολύ καλά δουλεμένη μπάντα με άρτιο ήχο, αξιοπρόσεχτες συνθέσεις και γενικά ό,τι καλύτερο γι αυτό που θα ακλουθούσε, το κυρίως πιάτο δηλαδή.
Ένα κυριως πιάτο άκρως χορταστικό. Γιατί εκεί καπου στις 22:00 σερβιρίστηκε η πρώτη μερίδα με δυο κομμάτια από το Pale Communion (Eternal Rains Will Come και Cusp Of Eternity). Το πάρτυ μόλις είχε ξεκινήσει. Ήρθε η ώρα για λίγο brutal φωνητικά και Drapery Falls. Γιατί κακά τα ψέματα τους Opeth δεν τους μάθαμε από τους δυο τελευταίους δίσκους τους οπου ο συμπαθέστατος και επικοινωνιακότατος Åkerfeldt εχει αφήσει πίσω τα death φωνητικά. Και τα τίμησε σε αρκετα τραγουδια που επιλέχτηκαν γι αυτό το show.
O Åkerfeldt είχε μεγάλη ορεξη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα συνεχή πειράγματα στον άλλο κιθαρίστα τον Fredrik Åkesson. Ειδικά στα πρώτα κομμάτια όταν ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν το επόμενο γυρνούσε στο μερος του και του έλεγε : “Hi Fredrik”.
Δεν ξέχασε να αφιερώσει τη συναυλία στο A.J. Perro των drummer των Twisted Sister που μας άφησε την ίδια μέρα. Αλλά δεν ξέχασε να την αφιερώσει και στο Ντέμη Ρούσσο, για τον οποίο είχε ανέβει επίσημη ανακοίνωση για το θάνατο του στην ιστοσελίδα των Opeth. Επιπρόσθετα την ώρα που ετοιμαζόταν η σκηνή για τους Opeth μεταξύ άλλων ακουστήκαν και δυο κομμάτια από το θρυλικό 666 των Aphrodite’s Child (The Four Horsemen και Aegian Sea).
Κατά τα άλλα ακουστήκαν τα The Moor, Advent, The Bleak (με απαίτηση του κοινού - το πρώτο μερος μονο), Elysian Woes, Windowpane, The Devil’s Orchard, April Ethereal (οπου ο Åkerfeldt θυμήθηκε διάφορα σκηνικά πριν χρονια όταν περιόδευαν με τους Emperor), The Lotus Eater. Όπως οι Opeth έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους επί σκηνής έτσι και ο κόσμος ανταπέδιδε.
Και ήρθε η ώρα να μας πει ο Μιχαλάκης : «Έχω καλά και κακά νέα , τι θέλετε να ακούσετε πρώτα;» και το κοινό του είπε τα κακά , και απάντησε : «Θα παίξουμε το τελευταίο κομμάτι για σήμερα» και ακολούθησαν και τα καλά: «Σε λίγη ώρα θα πίνω μπύρες». Και συνέχισαν με το The Grand Conjuration.
Έφυγαν μέσα σε αποθέωση. Αλλά ήμασταν όλοι σίγουροι ότι δεν τελείωσε. Γιατί καλό το κυριως πιάτο αλλά ένα καλό δείπνο τελειώνει με ένα καλό επιδόρπιο. Και τι καλύτερο με αυτό που κλείνουν σχεδόν πάντα τις συναυλίες τους: το Deliverance!
Μετά λοιπόν από αυτή τη δίωρη πανδαισία αν κάνεις παράπονα ε, τότε να σου κάτσει στο λαιμό το φαί.
Μέχρι την επομένη φορα, καλή χώνεψη και Stay Heavy!
Από την αρχή δεν είχα καμιά αμφιβολία για το ότι η συναυλία θα ήταν άκρως επιτυχημένη. Αυτή τη σκέψη πρέπει να είχε το μεγαλύτερο πλήθος του κόσμου που ήρθε να δει τους Opeth. Και μάλιστα σε ένα sold out show. Και μην ξεχνάμε πως οι Σουηδοί ήρθαν με ένα νέο δίσκο διαμάντι (Pale Communion) και όπως είναι και λογικό σ' αυτή την εμφάνιση θα γινόταν η προώθηση του.
Ας ξεκινήσουμε όμως με τα ορεκτικά. Όπως έλεγε το πρόγραμμα, γύρω στις 20:45 εμφανίστηκαν επί σκηνής οι δικοί μας Poem. Μια πολύ καλά δουλεμένη μπάντα με άρτιο ήχο, αξιοπρόσεχτες συνθέσεις και γενικά ό,τι καλύτερο γι αυτό που θα ακλουθούσε, το κυρίως πιάτο δηλαδή.
Ένα κυριως πιάτο άκρως χορταστικό. Γιατί εκεί καπου στις 22:00 σερβιρίστηκε η πρώτη μερίδα με δυο κομμάτια από το Pale Communion (Eternal Rains Will Come και Cusp Of Eternity). Το πάρτυ μόλις είχε ξεκινήσει. Ήρθε η ώρα για λίγο brutal φωνητικά και Drapery Falls. Γιατί κακά τα ψέματα τους Opeth δεν τους μάθαμε από τους δυο τελευταίους δίσκους τους οπου ο συμπαθέστατος και επικοινωνιακότατος Åkerfeldt εχει αφήσει πίσω τα death φωνητικά. Και τα τίμησε σε αρκετα τραγουδια που επιλέχτηκαν γι αυτό το show.
O Åkerfeldt είχε μεγάλη ορεξη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα συνεχή πειράγματα στον άλλο κιθαρίστα τον Fredrik Åkesson. Ειδικά στα πρώτα κομμάτια όταν ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν το επόμενο γυρνούσε στο μερος του και του έλεγε : “Hi Fredrik”.
Δεν ξέχασε να αφιερώσει τη συναυλία στο A.J. Perro των drummer των Twisted Sister που μας άφησε την ίδια μέρα. Αλλά δεν ξέχασε να την αφιερώσει και στο Ντέμη Ρούσσο, για τον οποίο είχε ανέβει επίσημη ανακοίνωση για το θάνατο του στην ιστοσελίδα των Opeth. Επιπρόσθετα την ώρα που ετοιμαζόταν η σκηνή για τους Opeth μεταξύ άλλων ακουστήκαν και δυο κομμάτια από το θρυλικό 666 των Aphrodite’s Child (The Four Horsemen και Aegian Sea).
Κατά τα άλλα ακουστήκαν τα The Moor, Advent, The Bleak (με απαίτηση του κοινού - το πρώτο μερος μονο), Elysian Woes, Windowpane, The Devil’s Orchard, April Ethereal (οπου ο Åkerfeldt θυμήθηκε διάφορα σκηνικά πριν χρονια όταν περιόδευαν με τους Emperor), The Lotus Eater. Όπως οι Opeth έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους επί σκηνής έτσι και ο κόσμος ανταπέδιδε.
Και ήρθε η ώρα να μας πει ο Μιχαλάκης : «Έχω καλά και κακά νέα , τι θέλετε να ακούσετε πρώτα;» και το κοινό του είπε τα κακά , και απάντησε : «Θα παίξουμε το τελευταίο κομμάτι για σήμερα» και ακολούθησαν και τα καλά: «Σε λίγη ώρα θα πίνω μπύρες». Και συνέχισαν με το The Grand Conjuration.
Έφυγαν μέσα σε αποθέωση. Αλλά ήμασταν όλοι σίγουροι ότι δεν τελείωσε. Γιατί καλό το κυριως πιάτο αλλά ένα καλό δείπνο τελειώνει με ένα καλό επιδόρπιο. Και τι καλύτερο με αυτό που κλείνουν σχεδόν πάντα τις συναυλίες τους: το Deliverance!
Μετά λοιπόν από αυτή τη δίωρη πανδαισία αν κάνεις παράπονα ε, τότε να σου κάτσει στο λαιμό το φαί.
Μέχρι την επομένη φορα, καλή χώνεψη και Stay Heavy!