Μάρτιος 2015
Πολλά μπορεί να πει κανείς για τον James Bay. Απ’ τις μέρες του busking στο Μπράιτον, όπου ήταν συμφοιτητής του Tom Odell στο Brighton Institute of Modern Music, ως την επιλογή του απ’ τις κριτικούς των Brit Awards για το βραβείο του 2015. Το αν αυτοί οι κριτές είναι τόσο ικανοί ώστε να βλέπουν από νωρίς τα «αστέρια» ή αν το βραβείο αυτό καθ’ αυτό προκαλεί τη «λάμψη» είναι ένα ερώτημα για άλλο κείμενο. Το θέμα εδώ είναι πως, παρά το βραβείο αυτό, το πρώτο άλμπουμ του James Bay αποτυγχάνει να εντυπωσιάσει.
Το ταλέντο στη φωνή αναμφίβολα υπάρχει όπως και ένα-δύο τραγουδάκια που θα κάνουν επιτυχία για μερικούς μήνες. Ξεχωρίζουν τα ‘Hold Back The River’ και ‘Scars’, στα οποία, όπως και στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου, τραγουδάει για (χαμένες/μακρινές) αγάπες ή για προβληματισμούς που συχνά παρουσιάζονται σε τέτοιου είδους pop-folk τραγούδια. Σε κάποια σημεία το πιάνο θυμίζει έντονα τον συμφοιτητή του (‘If You Ever Want To Be In Love’), η κιθάρα και οι αλλαγές στο ρυθμό δε λείπουν (‘Collide’), αλλά όσο καλοφτιαγμένα και έτοιμα για επιτυχία να είναι αυτά τα δώδεκα τραγουδάκια, μόλις που καταφέρνουν να αφήσουν κάτι μετά από αρκετές ακροάσεις. Ο James Bay είναι ένας τραγουδοποιός που σίγουρα θα μας απασχολεί τα επόμενα χρόνια, αλλά το ‘Chaos And The Calm’ δεν καταφέρνει να τον κάνει να ξεχωρίσει από τους τόσους συμπατριώτες του του ίδιου ύφους.
Πολλά μπορεί να πει κανείς για τον James Bay. Απ’ τις μέρες του busking στο Μπράιτον, όπου ήταν συμφοιτητής του Tom Odell στο Brighton Institute of Modern Music, ως την επιλογή του απ’ τις κριτικούς των Brit Awards για το βραβείο του 2015. Το αν αυτοί οι κριτές είναι τόσο ικανοί ώστε να βλέπουν από νωρίς τα «αστέρια» ή αν το βραβείο αυτό καθ’ αυτό προκαλεί τη «λάμψη» είναι ένα ερώτημα για άλλο κείμενο. Το θέμα εδώ είναι πως, παρά το βραβείο αυτό, το πρώτο άλμπουμ του James Bay αποτυγχάνει να εντυπωσιάσει.
Το ταλέντο στη φωνή αναμφίβολα υπάρχει όπως και ένα-δύο τραγουδάκια που θα κάνουν επιτυχία για μερικούς μήνες. Ξεχωρίζουν τα ‘Hold Back The River’ και ‘Scars’, στα οποία, όπως και στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου, τραγουδάει για (χαμένες/μακρινές) αγάπες ή για προβληματισμούς που συχνά παρουσιάζονται σε τέτοιου είδους pop-folk τραγούδια. Σε κάποια σημεία το πιάνο θυμίζει έντονα τον συμφοιτητή του (‘If You Ever Want To Be In Love’), η κιθάρα και οι αλλαγές στο ρυθμό δε λείπουν (‘Collide’), αλλά όσο καλοφτιαγμένα και έτοιμα για επιτυχία να είναι αυτά τα δώδεκα τραγουδάκια, μόλις που καταφέρνουν να αφήσουν κάτι μετά από αρκετές ακροάσεις. Ο James Bay είναι ένας τραγουδοποιός που σίγουρα θα μας απασχολεί τα επόμενα χρόνια, αλλά το ‘Chaos And The Calm’ δεν καταφέρνει να τον κάνει να ξεχωρίσει από τους τόσους συμπατριώτες του του ίδιου ύφους.