Την προηγούμενη βδομάδα παρακολουθήσαμε στο Μικρό Παλλάς μια πολύ ωραία παιδική παράσταση "Το Σπάταλο Τερατάκι" και οι εντυπώσεις που καταγράψαμε ήταν πολύ θετικές.
Η παράσταση αποτελεί θεατρική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου της Κατερίνας Μαρκαδάκη! Η παδική γλυκύτητα που υπάρχει σε αυτό το έργο, είναι φανερό ότι προκύπτει από την ευγενική και ενδιαφέρουσα προσωπικότητα της συγγραφέως του, την οποία συναντήσαμε για να μας μιλήσει τόσο για την ίδια όσο και για το "τερατάκι" της.
Διαβάζοντας το βιογραφικό σου, επέστρεψες στην Ελλάδα από τη Νέα Υόρκη το 2003. Πώς πήρες αυτή την απόφαση;
Τότε είχα τελειώσει τις σπουδές μου στη Γαλλική φιλολογία και Μ.Μ.Ε. Ήθελα να έρθω στην Ευρώπη για να ταξιδέψω εκτός Αμερικής και να βρω δουλειά σε μία γαλλόφωνη χώρα, ώστε να εξασκήσω και τα γαλλικά μου. Έκανα μια προσπάθεια αλλά δεν ευδοκίμησε οπότε ήρθα στην Ελλάδα. Το αρχικό σχέδιο ήταν να μείνω ένα-δυο χρόνια και να φύγω πάλι αλλά τελικά συνεχίζω ειμαι ακόμη εδώ.
Πώς προέκυψε το ειδύλλιο σου με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων και ειδικά με τον συγκεκριμένο χώρο; (των παιδικών)
Δούλευα πέντε χρόνια στις εκδόσεις "Μοντέρνοι καιροί". Ήμουν υπεύθυνη πνευματικών δικαιωμάτων για τα ξένα βιβλία που αγοράζαμε, με σκοπό να μεταφραστούν στα ελληνικά και να κυκλοφορήσουν εδώ. Ο μεγαλύτερος όγκος αυτών των βιβλίων ήταν παιδικά. Είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω, να πάω σε εκθέσεις και να γνωρίσω πολλά και διάφορα ήδη. Ταυτόχρονα, πάντοτε έγραφα ερασιτεχνικά. Προέκυψε το "Νυσταγμένο τερατάκι", το οποίο δεν έχει εκδοθεί ακόμα και στη συνέχεια στο "Σπάταλο τερατάκι" το οποίο και κυκλοφόρησε απο τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.
Έχεις γράψει το "Στρουμπουλό Τερατάκι" και στη συνέχεια το "Σπάταλο Τερατάκι". Ποιά ήταν η αφορμή και πώς γεννήθηκαν οι ιδέες των δύο χαρακτήρων;
Το πρώτο βιβλίο είναι το "Σπάταλο τερατάκι" και προέκυψε από είκοσι ευρώ που είχα βρει μία φορά στο μπουφάν μου. Με την αλλαγή των ρούχων ανα εποχές πολλές φορές ξεχνάς χρήματα μέσα στις τσέπες τους. Όταν τα βρήκα, ήταν σαν να βρήκα θησαυρό, χάρηκα πολύ και να γράψω το "Σπάταλο Τερατάκι", ένα παραμύθι για την αποταμίευση που γίνεται με τυχαίο τρόπο και όχι αυστηρά.
Το "Σπάταλο Τερατάκι" φέτος πήρε σάρκα και οστά στο θέατρο Μικρό Παλλάς. Μίλησε μας για τη μεταφορά του στο θέατρο και πώς προέκυψε.
Πέρυσι περίπου τέτοια εποχή στο Avenue είχε γίνει ένα bazzar βιβλίων και η Λιλά Καλαϊτζή, υπεύθυνη αυτής της δραστηριότητας με ρώτησε αν θέλω να της δώσω την άδεια, ώστε να μεταφέρει τόσο το "Σπάταλο τερατάκι" όσο και το "Στρουμπολό τερατάκι" σε "σκετς" στην ενότητα "Τα βιβλία ζωντανεύουν". Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η ιδέα. Στη συνέχεια με την συνεργασία μου με τα Αθηναικά Θέατρα σκεφτήκαμε να μεταφέρουμε το "Σπάταλο τερατάκι" σε θεατρική παράσταση. Ήταν δύσκολη διαδικασία γιατί το βιβλίο απευθύνεται σε πολύ μικρά παιδιά και έπρεπε η παράσταση να κάνει το ιδιο. Ενθουσιάστηκα με την ιδέα και το πραγματοποιήσαμε εν τέλει.
Πώς αισθάνθηκες την πρώτη φορά που το είδες από τη θέση του θεατή;
Χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι οι ηθοποιοί της παράστασης είχαν πάρα πολύ άγχος λόγω της πρεμιέρας. Μπαίνω στα καμαρίνια και έτρεμαν τα χέρια μου λες και θα έβγαινα εγώ στη σκηνή. Ένιωθα τεράστια ευτυχία και πληρότητα αλλά ταυτόχρονα και τόσο άγχος να πάνε όλα καλά. Διότι, όταν κάνεις κάτι που το αγαπάς, εσύ μετά το βλέπεις τέλειο αλλά δεν ξέρεις αν το ίδιο συναίσθημα θα το εισπράξει και ο κόσμος που θα δει την παράσταση. Τελικά το αποτέλεσμα μας αποζημίωσε.
Σκέφτεσαι μια σειρά από παραμύθια με κεντρικό ήρωα το τερατάκι;
Τα βιβλία αποτελούν σειρά. Κεντρικός ήρωας κάθε φορά είναι ενα τερατάκι, διαφορετικό κάθε φορά. Σκοπός είναι το κάθε παιδί να ταυτιστεί με το Τερατάκι που έχει κοινά! Το κάθε τερατάκι έχει και ένα ελαττωματάκι, ένα μπορεί να είναι σπάταλο, το άλλο στρουμπουλό και μέσα απο την ιστορία διορθώνουμε το ελάττωμα και αλλάζουμε όνομα στο Τερατάκι. Το Σπάταλο γίνεται συνετό, το στρουμπουλό γίνεται λαχανί-το συγκεκριμένο δε θέλουμε να το παρουσιάσουμε ως ελάττωμα που διορθώνεται και γίνεται αδύνατο. Σκοπός δεν είναι να είσαι αδύνατος και λεπτός αλλά να τρώνε υγιεινά και να ασκούνται- να αναζητήσουμε άλλα ενδιαφέροντα από τα παιδιά ούτως ώστε να μην το ρίχνουν στο φαγητό. Τον άλλο μήνα θα κυκλοφορήσει και το "Διαφορετικό Τερατάκι", που εδώ ανατρέπεται η ιστορία και τα παιδιά συνειδητοποιούν πως το Τερατάκι δεν είναι Διαφορετικό όπως αρχικά το έβλεπαν αλλά Μοναδικό όπως όλα τα πλάσματα του κόσμου.
Μίλησε μας λίγο για αυτό...
Είναι ένα βιβλίο που μιλάει για τη διαφορετικότητα σε όλο της το φάσμα. Ο γονιός μπορεί να επιλέξει πού θέλει να εστιάσει και να στοχεύσει. Το "Διαφορετικό Τερατάκι" έρχεται από μία μακρινή Τερατοχώρα, οπότε μιλάμε για τη μετανάστευση, για τα παιδιά αυτά που έρχονται εδώ και μπορεί να έχουν διαφορετικό χρώμα από μας, να μη μιλούν τη γλώσσα μας και για αυτό το λόγο, το συγκεκριμένο τερατάκι τραγουδάει δε μιλάει. Επίσης, φοράει γυαλιά, γιατί συνήθως τα παιδιά που φορούν γυαλιά δίνουν την αίσθηση του "φυτού "στο σχολείο και πέφτουν θύματα εκφοβισμού. Τέλος, το "Διαφορετικό τερατάκι" όπως είπαμε γίνεται Μοναδικό!
Πώς βλέπεις τα πράγματα στη χώρα μας αναφορικά με την Παιδεία;
Είναι δύσκολο θέμα. Πιστεύω ότι όταν υπάρχει οικονομική κρίση το πρώτο πράγμα που πλήττεται είναι η Παιδεία δυστυχώς. Είναι ένας εύκολος τομέας να τραβήξει κάποιος χρήματα από εκεί και να τα χρησιμοποιήσει αλλού. Αυτό έχει ως συνέπεια πολλαπλά προβλήματα, διότι τα παιδιά είναι το μέλλον της κάθε χώρας και όταν δεν τα εφοδιάζουμε με τα σωστά όπλα είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανταπεξέλθουν αργότερα. Οι εκπαιδευτικοί κάνουν λειτούργημα και πρέπει να το βλέπουν έτσι.
Αν αύριο είχες τη δύναμη να αλλάξεις ένα πράγμα ακαριαία στον τομέα της Παιδείας, τί θα ήταν αυτό και γιατί;
Τι να πρωτοαλλάξεις; Θα άλλαζα το σύστημα διδασκαλίας. Νομίζω ότι είναι πολύ στείρος ο τρόπος. Θα τον έκανα περισσότερο διαδραστικό. Με περισσότερο παιχνίδι. Φορτώνουμε τα παιδιά πάρα πολύ με γλώσσες, δραστηριότητες και φροντιστήρια... Θα προσπαθούσα πολλές δραστηριότητες των παιδιών να γίνονται στο σχολείο για να έχουν τα παιδιά χρόνο στο σπίτι για παιχνίδι και ποιοτικό χρόνο με τους γονείς τους, το οποίο τους είναι απαραίτητο.
Θα ήθελα να μου σχολιάσεις το εξής: "Το να κάνεις παιδί δεν είναι μήτε κατόρθωμα μήτε άθλος. Το να το καταστρέψεις όμως, παραμένει επίτευγμα".
Μεγάλη αλήθεια. Συμφωνω ότι το να κάνεις παιδί δεν είναι κατόρθωμα. Πρέπει να είναι συνειδητή επιλογή σου και όχι μία κοινωνική επιβολή. Δεν είμαστε όλοι κατάλληλοι για να κάνουμε παιδιά. Πρέπει να είσαι αποφασισμένος να "θυσιάσεις" πράγματα προκειμένου να τα μεγαλώσεις σωστά. Εννοώ με προσωπικό χρόνο. Το να το καταστρέψεις, όμως, ειναι επίτευγμα, συμβαίνει και πολλές φορές άθελα των γονιών αλλά το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Στην ουσία τα παιδιά μόνο αγάπη χρειάζονται και απο εκεί έρχονται ολα.
Πόσο θα παίζει η παράσταση και τι άλλο να περιμένουμε από εσένα;
Η παράσταση θα παίζεται μέχρι τις 24 Απριλίου και στόχος μας είναι να περάσουν απο εκεί να μας γνωρίσουν όλοι οι μικροί μας φίλοι!!! Το "Στρουμπουλό Τερατάκι" επίσης παρουσιάζεται σε σχολεία με τη θεατρική ομάδα "Παιδική θεαμάτων". Τώρα εστιάζω στο "Διαφορετικό Τερατάκι" ώστε να πάρει και αυτό το δρόμο του.
Υ.Γ. Καλούμε τα παιδιά να φέρουν στο θέατρο τα παιχνίδια τους με σκοπό να τα συγκεντρώσουμε όλα και να τα δώσουμε σε παιδιά που δεν έχουν.
Η παράσταση αποτελεί θεατρική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου της Κατερίνας Μαρκαδάκη! Η παδική γλυκύτητα που υπάρχει σε αυτό το έργο, είναι φανερό ότι προκύπτει από την ευγενική και ενδιαφέρουσα προσωπικότητα της συγγραφέως του, την οποία συναντήσαμε για να μας μιλήσει τόσο για την ίδια όσο και για το "τερατάκι" της.
Διαβάζοντας το βιογραφικό σου, επέστρεψες στην Ελλάδα από τη Νέα Υόρκη το 2003. Πώς πήρες αυτή την απόφαση;
Τότε είχα τελειώσει τις σπουδές μου στη Γαλλική φιλολογία και Μ.Μ.Ε. Ήθελα να έρθω στην Ευρώπη για να ταξιδέψω εκτός Αμερικής και να βρω δουλειά σε μία γαλλόφωνη χώρα, ώστε να εξασκήσω και τα γαλλικά μου. Έκανα μια προσπάθεια αλλά δεν ευδοκίμησε οπότε ήρθα στην Ελλάδα. Το αρχικό σχέδιο ήταν να μείνω ένα-δυο χρόνια και να φύγω πάλι αλλά τελικά συνεχίζω ειμαι ακόμη εδώ.
Πώς προέκυψε το ειδύλλιο σου με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων και ειδικά με τον συγκεκριμένο χώρο; (των παιδικών)
Δούλευα πέντε χρόνια στις εκδόσεις "Μοντέρνοι καιροί". Ήμουν υπεύθυνη πνευματικών δικαιωμάτων για τα ξένα βιβλία που αγοράζαμε, με σκοπό να μεταφραστούν στα ελληνικά και να κυκλοφορήσουν εδώ. Ο μεγαλύτερος όγκος αυτών των βιβλίων ήταν παιδικά. Είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω, να πάω σε εκθέσεις και να γνωρίσω πολλά και διάφορα ήδη. Ταυτόχρονα, πάντοτε έγραφα ερασιτεχνικά. Προέκυψε το "Νυσταγμένο τερατάκι", το οποίο δεν έχει εκδοθεί ακόμα και στη συνέχεια στο "Σπάταλο τερατάκι" το οποίο και κυκλοφόρησε απο τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.
Έχεις γράψει το "Στρουμπουλό Τερατάκι" και στη συνέχεια το "Σπάταλο Τερατάκι". Ποιά ήταν η αφορμή και πώς γεννήθηκαν οι ιδέες των δύο χαρακτήρων;
Το πρώτο βιβλίο είναι το "Σπάταλο τερατάκι" και προέκυψε από είκοσι ευρώ που είχα βρει μία φορά στο μπουφάν μου. Με την αλλαγή των ρούχων ανα εποχές πολλές φορές ξεχνάς χρήματα μέσα στις τσέπες τους. Όταν τα βρήκα, ήταν σαν να βρήκα θησαυρό, χάρηκα πολύ και να γράψω το "Σπάταλο Τερατάκι", ένα παραμύθι για την αποταμίευση που γίνεται με τυχαίο τρόπο και όχι αυστηρά.
Το "Σπάταλο Τερατάκι" φέτος πήρε σάρκα και οστά στο θέατρο Μικρό Παλλάς. Μίλησε μας για τη μεταφορά του στο θέατρο και πώς προέκυψε.
Πέρυσι περίπου τέτοια εποχή στο Avenue είχε γίνει ένα bazzar βιβλίων και η Λιλά Καλαϊτζή, υπεύθυνη αυτής της δραστηριότητας με ρώτησε αν θέλω να της δώσω την άδεια, ώστε να μεταφέρει τόσο το "Σπάταλο τερατάκι" όσο και το "Στρουμπολό τερατάκι" σε "σκετς" στην ενότητα "Τα βιβλία ζωντανεύουν". Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η ιδέα. Στη συνέχεια με την συνεργασία μου με τα Αθηναικά Θέατρα σκεφτήκαμε να μεταφέρουμε το "Σπάταλο τερατάκι" σε θεατρική παράσταση. Ήταν δύσκολη διαδικασία γιατί το βιβλίο απευθύνεται σε πολύ μικρά παιδιά και έπρεπε η παράσταση να κάνει το ιδιο. Ενθουσιάστηκα με την ιδέα και το πραγματοποιήσαμε εν τέλει.
Πώς αισθάνθηκες την πρώτη φορά που το είδες από τη θέση του θεατή;
Χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι οι ηθοποιοί της παράστασης είχαν πάρα πολύ άγχος λόγω της πρεμιέρας. Μπαίνω στα καμαρίνια και έτρεμαν τα χέρια μου λες και θα έβγαινα εγώ στη σκηνή. Ένιωθα τεράστια ευτυχία και πληρότητα αλλά ταυτόχρονα και τόσο άγχος να πάνε όλα καλά. Διότι, όταν κάνεις κάτι που το αγαπάς, εσύ μετά το βλέπεις τέλειο αλλά δεν ξέρεις αν το ίδιο συναίσθημα θα το εισπράξει και ο κόσμος που θα δει την παράσταση. Τελικά το αποτέλεσμα μας αποζημίωσε.
Σκέφτεσαι μια σειρά από παραμύθια με κεντρικό ήρωα το τερατάκι;
Τα βιβλία αποτελούν σειρά. Κεντρικός ήρωας κάθε φορά είναι ενα τερατάκι, διαφορετικό κάθε φορά. Σκοπός είναι το κάθε παιδί να ταυτιστεί με το Τερατάκι που έχει κοινά! Το κάθε τερατάκι έχει και ένα ελαττωματάκι, ένα μπορεί να είναι σπάταλο, το άλλο στρουμπουλό και μέσα απο την ιστορία διορθώνουμε το ελάττωμα και αλλάζουμε όνομα στο Τερατάκι. Το Σπάταλο γίνεται συνετό, το στρουμπουλό γίνεται λαχανί-το συγκεκριμένο δε θέλουμε να το παρουσιάσουμε ως ελάττωμα που διορθώνεται και γίνεται αδύνατο. Σκοπός δεν είναι να είσαι αδύνατος και λεπτός αλλά να τρώνε υγιεινά και να ασκούνται- να αναζητήσουμε άλλα ενδιαφέροντα από τα παιδιά ούτως ώστε να μην το ρίχνουν στο φαγητό. Τον άλλο μήνα θα κυκλοφορήσει και το "Διαφορετικό Τερατάκι", που εδώ ανατρέπεται η ιστορία και τα παιδιά συνειδητοποιούν πως το Τερατάκι δεν είναι Διαφορετικό όπως αρχικά το έβλεπαν αλλά Μοναδικό όπως όλα τα πλάσματα του κόσμου.
Μίλησε μας λίγο για αυτό...
Είναι ένα βιβλίο που μιλάει για τη διαφορετικότητα σε όλο της το φάσμα. Ο γονιός μπορεί να επιλέξει πού θέλει να εστιάσει και να στοχεύσει. Το "Διαφορετικό Τερατάκι" έρχεται από μία μακρινή Τερατοχώρα, οπότε μιλάμε για τη μετανάστευση, για τα παιδιά αυτά που έρχονται εδώ και μπορεί να έχουν διαφορετικό χρώμα από μας, να μη μιλούν τη γλώσσα μας και για αυτό το λόγο, το συγκεκριμένο τερατάκι τραγουδάει δε μιλάει. Επίσης, φοράει γυαλιά, γιατί συνήθως τα παιδιά που φορούν γυαλιά δίνουν την αίσθηση του "φυτού "στο σχολείο και πέφτουν θύματα εκφοβισμού. Τέλος, το "Διαφορετικό τερατάκι" όπως είπαμε γίνεται Μοναδικό!
Πώς βλέπεις τα πράγματα στη χώρα μας αναφορικά με την Παιδεία;
Είναι δύσκολο θέμα. Πιστεύω ότι όταν υπάρχει οικονομική κρίση το πρώτο πράγμα που πλήττεται είναι η Παιδεία δυστυχώς. Είναι ένας εύκολος τομέας να τραβήξει κάποιος χρήματα από εκεί και να τα χρησιμοποιήσει αλλού. Αυτό έχει ως συνέπεια πολλαπλά προβλήματα, διότι τα παιδιά είναι το μέλλον της κάθε χώρας και όταν δεν τα εφοδιάζουμε με τα σωστά όπλα είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανταπεξέλθουν αργότερα. Οι εκπαιδευτικοί κάνουν λειτούργημα και πρέπει να το βλέπουν έτσι.
Αν αύριο είχες τη δύναμη να αλλάξεις ένα πράγμα ακαριαία στον τομέα της Παιδείας, τί θα ήταν αυτό και γιατί;
Τι να πρωτοαλλάξεις; Θα άλλαζα το σύστημα διδασκαλίας. Νομίζω ότι είναι πολύ στείρος ο τρόπος. Θα τον έκανα περισσότερο διαδραστικό. Με περισσότερο παιχνίδι. Φορτώνουμε τα παιδιά πάρα πολύ με γλώσσες, δραστηριότητες και φροντιστήρια... Θα προσπαθούσα πολλές δραστηριότητες των παιδιών να γίνονται στο σχολείο για να έχουν τα παιδιά χρόνο στο σπίτι για παιχνίδι και ποιοτικό χρόνο με τους γονείς τους, το οποίο τους είναι απαραίτητο.
Θα ήθελα να μου σχολιάσεις το εξής: "Το να κάνεις παιδί δεν είναι μήτε κατόρθωμα μήτε άθλος. Το να το καταστρέψεις όμως, παραμένει επίτευγμα".
Μεγάλη αλήθεια. Συμφωνω ότι το να κάνεις παιδί δεν είναι κατόρθωμα. Πρέπει να είναι συνειδητή επιλογή σου και όχι μία κοινωνική επιβολή. Δεν είμαστε όλοι κατάλληλοι για να κάνουμε παιδιά. Πρέπει να είσαι αποφασισμένος να "θυσιάσεις" πράγματα προκειμένου να τα μεγαλώσεις σωστά. Εννοώ με προσωπικό χρόνο. Το να το καταστρέψεις, όμως, ειναι επίτευγμα, συμβαίνει και πολλές φορές άθελα των γονιών αλλά το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Στην ουσία τα παιδιά μόνο αγάπη χρειάζονται και απο εκεί έρχονται ολα.
Πόσο θα παίζει η παράσταση και τι άλλο να περιμένουμε από εσένα;
Η παράσταση θα παίζεται μέχρι τις 24 Απριλίου και στόχος μας είναι να περάσουν απο εκεί να μας γνωρίσουν όλοι οι μικροί μας φίλοι!!! Το "Στρουμπουλό Τερατάκι" επίσης παρουσιάζεται σε σχολεία με τη θεατρική ομάδα "Παιδική θεαμάτων". Τώρα εστιάζω στο "Διαφορετικό Τερατάκι" ώστε να πάρει και αυτό το δρόμο του.
Υ.Γ. Καλούμε τα παιδιά να φέρουν στο θέατρο τα παιχνίδια τους με σκοπό να τα συγκεντρώσουμε όλα και να τα δώσουμε σε παιδιά που δεν έχουν.