CineGrill: Επιλογές για την εβδομάδα

Παίζουν: Λευτέρης Βογιατζής, Νίκος Κουρής, Αλεξία Καλτσίκη

Ο ήρωας έχει στο νου του την κάτοψη των Αθηνών με σημάδια τα οπωροφόρα της πόλης. Στις αδιάκοπες πεζοπορίες του επιχειρεί να πλησιάσει τους διαβάτες αλλά συνήθως δεν γίνεται κατανοητός. Η ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο του Σωτήρη Δημητρίου και χωρισμένη σε δύο κομμάτια. Αφενός παρατηρούμε στον θάλαμο του δημιουργού τον λεξιλάγνο Λευτέρη Βογιατζή να μας διαβάζει ένα δοκίμιο πάνω στη λογοτεχνία και στον κόπο της γραφής και να στοχάζεται με χαμόγελο πάνω στα σημεία στίξης, αφετέρου ακολουθούμε τον απολαυστικότατο Κουρή σε δρόμους της Αθήνας, δρόμους με ονοματεπώνυμο, όπου αρπάζει φρούτα από τα δέντρα και σαν ζωντόβολο άλλης εποχής περιπλανιέται αενάως (ακαθισία του είπε η γιατρός) σε μια μουδιασμένη πολιτεία που, καθισμένη, έχει ανοιχτά τα μάτια της αλλά την τύφλα της δεν βλέπει. Στην ψίχα της, η ταινία έχει γραφτεί με αθωότητα, με ειλικρίνεια και νοσταλγία, με μικρές δόσεις αινίγματος και μισή σταγόνα παραισθήσεων προσπαθώντας να πλάσει έναν πλανήτη γνήσιο και γλυκόπικρο που να υπενθυμίζει ότι και περπατώντας, τα πάντα προλαβαίνεις. Εκεί που προβληματίζει τον θεατή είναι στην ανάγνωση του βιβλίου του Δημητρίου, που πολύ πιθανόν να οδηγεί εκεί το ίδιο το βιβλίο, αφού σε πολλά σημεία αφαιρεί από τον Παναγιωτόπουλο το βασικό του όπλο: την ευαισθησία του, που κατά περιπτώσεις γοητεύει. Το μισό φιλμ (το κομμάτι του Κουρή) επικεντρώνεται γύρω από πολύ μικρές αλλά ταυτόχρονα πολύ κρίσιμες και  χαρακτηριστικές λεπτομέρειες στα πεζοδρόμια και στα παρτέρια της Αθήνας που, η αλήθεια είναι ότι, αν έφταναν στην Ελλάδα από τη Νορβηγία ή τη Φινλανδία, πολλοί κριτικοί θα τις επαινούσαν, αλλά εμείς για να είμαστε μέσα-έξω δίκαιοι: βιβλίο-ταινία σημειώσατε Χ.

Χορτοφαγία, γιόγκα, διαλογισμός, ξενοδοχεία και ποδήλατα γλιτώνουν την Julia Roberts από μια δυστυχισμένη ζωή. Η Julia Roberts μετά από ένα διαζύγιο φεύγει για την Ιταλία όπου τρώει (eat), συνεχίζει για Ινδία όπου προσεύχεται (pray) και καταλήγει στο Μπαλί όπου αγαπά-δεν αγαπά (love). Η ηρωίδα του βιβλίου και τώρα της ταινίας περνάει όλες τις μεταμορφώσεις για να καταλάβει ότι έτσι, μεταμορφωμένη δηλαδή, όφειλε ν’ αντιμετωπίζει εξαρχής όλες τις χολιγουντιανές δυσκολίες της ζωής της. Η Julia σαν να μην πέρασε μια μέρα βολτάρει στον πλανήτη, φοράει τα καλύτερα ρούχα των οίκων μόδας, πετάει ανά δεκάλεπτο καμιά συνθηματική ανθυποφιλοσοφία αμερικανικού τύπου και ονειρεύεται να γυρίσει πίσω στο διαμέρισμά της για να διακοσμήσει ένα δωμάτιο αλά κάνω-διαλογισμό-τώρα. Ταξιδιωτικοί πράκτορες και δικηγόροι τρίβουν τα χέρια τους. Με λίγα λόγια: Η Julia Roberts σε ρόλο lonely planet.

Η δεύτερη μεγάλου μήκους του Rodrigo Cortes εμφανίζει έναν αμερικανό οδηγό φορτηγού να ξυπνάει σ’ ένα φέρετρο μερικά μέτρα κάτω από την ιρακινή έρημο. Με μοναδική βοήθεια έναν αναπτήρα και ένα κινητό τηλέφωνο προσπαθεί να ξυπνήσει από τον εφιάλτη και να επιστρέψει στην οικογένεια του. Μια ταινία που διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου μέσα στην κάσα ενώ ο Ryan Reynolds (Two guys and a Girl at a Pizza place) μιλάει στο τηλέφωνο με τρομοκράτες, μυστικές υπηρεσίες, οχτρούς και φίλους σ’ ένα κόσμο που η ζωή έχει τιμή και εσύ είσαι απλώς ένα άτυχο ανθρωπάκι. Όλα τα προηγούμενα σερβιρισμένα σε τέτοιο βαθμό στο πιάτο που καταντάει βαρετό.

Στη διάρκεια μιας μέρας και μιας νύχτας, επτά παιδιά περιπλανώνται στους δρόμους, χαμένα σε μια οδύσσεια μέσα στην πόλη. Δε θα βρουν όλα το δρόμο για το σπίτι. Ξημερώνει, είναι η ίδια ημέρα, μόνο που τώρα η ιστορία παρουσιάζεται από την πλευρά της μητέρας του κάθε παιδιού. Δυσλειτουργικές οικογένειες, τηλεοπτικοί διάλογοι και ρηχοί χαρακτήρες σε μια ευαίσθητη προσέγγιση της οικογένειας που σταματάει, ωστόσο, ακριβώς στο ότι είναι ευαίσθητη. Από θέσεις, ούτε μία. Με λίγα λόγια: Θα ξεχαστεί γρήγορα.

Ο Edward Norton  προσεγγίζει για δεύτερη φορά (Primal Fear) έναν χαρακτήρα που θα ’κανε τα πάντα για να αποφυλακιστεί. Τη θέση του Richard Gere παίρνει ο Robert de Niro και η Mila Jovovich μας χαρίζει καυτές πόζες και τσιγκουνεύεται ηθοποιία. Η ταινία είναι βαρετή και κουράζει. Το πολύ κακό μοντάζ και η ανύπαρκτη σκηνοθεσία απομονώνουν τους De Niro και Norton σε προσωπικά κάδρα παγώνοντας κάθε διάλυση των ταλέντων δύο γερών αμερικανών ηθοποιών που ενώ βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο θα μπορούσαν κάλλιστα να βρίσκονται σε διαφορετικά στούντιο. Στα του σεναρίου ο υπεύθυνος αντέγραψε ό,τι αποσπάσματα βρήκε από τη Βίβλο και τύλιξε μια βαρετή ιστορία για να ταρακουνηθεί ο Αμερικανός που ακούει Jesus FM επιστρέφοντας απ’ τη δουλειά. Με λίγα λόγια: Καριέρες σε ελεύθερη πτώση.

Επιμέλεια: Ίων Παπασπύρου / Ζήσης Κοκκινίδης