Ποιος δεν έχει τραγουδήσει για τα «χάρτινα φεγγάρια» και δεν έχει ερωτευτεί υπο το φως του φεγγαριού με στίχους των Οναρ; Ποιος δεν έχει ψιθυρίσει για «γαλάζιες ερωμένες» και ότι «δεν χρωστάει σε κανέναν»;
Οι Οναρ έχουν επιστρέψει δισκογραφικά και συναυλιακά, με το επετειακό τους live να γίνεται στο κέντρο της Αθήνας, στο ιστορικό Κύτταρο. Το φρέσκο «Όλα Εδώ» μάς έδωσε ένα δείγμα από όσα ετοιμάζονται και ο Λευτέρης Πλιατσικας, η ψυχή της μπάντας, αποκάλυψε όσα έρχονται επί σκηνής και εκτός.
MixGrill: Τι σηματοδοτεί αυτή η μεγάλη γιορτή στο Κύτταρο για την μπάντα;
Λευτέρης Πλιάτσικας: Την Παρασκευή 17 Μαΐου, στο Κύτταρο θα γίνει μια μεγάλη γιορτή. Από το 1999 που ξεκινήσαμε και μέσα από 12 δίσκους, ξεχωρίσαμε τραγούδια που είχαμε πάντα παρέα μας, πολλές συνεργασίες, όμορφες και άσχημες στιγμές που διαμόρφωσαν εμάς, τον ήχο μας και τα τραγούδια μας. Όλα αυτά μαζί θέλαμε να τα παρουσιάσουμε σε ένα αγαπημένο χώρο.
Εκεί παρουσιάζουμε τη ζωή μας σε αυτά τα 25 χρόνια σε μια μεγάλη βραδιά! Μαζί μας θα είναι κάποιοι αγαπημένοι καλλιτέχνες, όπως ο Φίλιππος Πλιάτσικας, ο Στάθης Δρογώσης, η Ηρώ, ο Νίκος Καλλίνης από τους «Εκείνος και Εκείνος», η Μαργκώ Ενεπεκίδη και η χορωδία του ωδείου «Πυξίδα», που δημιούργησα από το 2012.
Μάλιστα, με τη χορωδία του ωδείου, που έχει ως υπεύθυνη καθηγήτρια τη Χριστίνα Γεμιδοπούλου, θα παίξουμε ένα τραγούδι που είχε βγει πριν από περίπου είκοσι χρόνια, το «Φωτεινό Αστέρι», που μου το πρότειναν τα παιδιά.
Όλοι οι καλλιτέχνες είναι αγαπημένοι. Θα συμμετέχουν σε δικά μας τραγούδια και εμείς θα συμμετέχουμε σε δικά τους. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος για όλη αυτή τη σύμπραξη γιατί μας έλειψαν αυτές οι στιγμές.
M.G.: Υπάρχει μια στιγμή που είναι πολύ έντονα χαραγμένη στη ζωή σου;
Λ.Π.: Η αρχή του συγκροτήματος ήταν πάρα πολύ δυνατή για μένα, γιατί ήμουν περίπου 26 χρονών τότε και δεν είχα στο μυαλό μου ότι όλο αυτό θα έπαιρνε αυτόν το δρόμο. Όταν βγάζεις μια δουλειά -ένα άλμπουμ-, έχεις την ανασφάλειά σου για το αν θα αρέσει, γιατί θες παρέα στα τραγούδια, δεν είναι για να τα ακούς μόνος σου. Ξεκινήσαμε σαν συγκρότημα με αυτήν την αισθητική, με αυτά τα τραγούδια και είδαμε ότι είχαμε παρέα, κόσμο που μας διάλεξε και ήταν μαζί μας στις συναυλίες. Τότε ένιωσα καταπληκτικά όμορφα αλλά ταυτόχρονα ένιωθα και ένα βάρος, το οποίο δε μπορώ να χαρακτηρίσω ακριβώς -σαν ευθύνη.
Τα πρώτα δύο χρόνια χρόνια δεν περνούσα καλά. Είχα κάτι μέσα μου που το ξεπέρασα. Αισθάνθηκα πάρα πολύ όμορφα όταν άκουσα το τραγούδι του συγκροτήματος στο ραδιόφωνο. Το ίδιο συναίσθημα ένιωθα όταν ο κόσμος το τραγουδούσε μαζί μας. Ταυτόχρονα, είχα έναν κόμπο που χρειάστηκε μια διετία για να μπορέσει να φύγει και να το ευχαριστηθώ. Ήταν έντονες οι στιγμές στην αρχή και δεν είχα χρόνο να σκεφτώ όλο αυτό που γινόταν, γιατί οι «υποχρεώσεις» ήταν τόσες πολλές, γιατί για εμάς ήταν η ζωή μας, δεν ήταν απλά υποχρεώσεις.
Πέρασαν δυο-τρια χρόνια. Βάλαμε τα πράγματα κάτω και τα βρήκαμε με τον εαυτό μας και με αυτό που κάναμε τότε, γιατί ήταν εντελώς πρωτόγνωρο. Τελικά, όλο αυτό το χαρήκαμε, προχωρήσαμε και είμαστε τώρα εδώ!
M.G.: Γιατί τόσο μεγάλη αποχή από τα καλλιτεχνικά δρώμενα;
Λ.Π.: Αισθάνθηκα την ανάγκη για παύση. Δεν ήθελα να παίξω σε συναυλίες, γιατί δεν ένιωθα κάτι μέσα μου. Είμαι τίμιος με τον εαυτό μου αλλά και με τους άλλους.
Ήθελα να κάνω κάτι άλλο. Μου πήρε πάρα πολύ χρόνο η επιλογή που έκανα, ανοίγοντας το ωδείο «Πυξίδα» στη Μεταμόρφωση το 2012. Γύρω στο 2017, ήθελα πραγματικά να ασχοληθώ μόνο με αυτό και μου άρεσε πάρα πολύ. Σε εκείνη τη χρονική στιγμή διάλεξα να ασχοληθώ με την εκπαίδευση.
Ονειρεύτηκα ένα ωδείο που να προχωρήσει με τη μορφή που είχα στο μυαλό μου και όπως δημιουργήθηκε στην πορεία, και πιστεύω ότι σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό τα κατάφερα! Ήθελα να ασχοληθώ και να δώσω χρόνο στην «Πυξίδα», με αποτέλεσμα να πάει λίγο πίσω η μπάντα. Δεν είχα χρόνο να ηχογραφήσω, να παίξουμε με τα παιδιά, να φτιάξουμε καινούριες ενορχηστρώσεις.
Πριν περίπου έναν χρόνο το ωδείο έφτασε εκεί που ήταν να φτάσει και είμαι πάρα πολύ χαρούμενος γι’ αυτό. Μέσα μου το μικρόβιο της τραγουδοποιίας και της επικοινωνίας με τον κόσμο υπάρχει. Συζητήσαμε με τα παιδιά και αποφασίσαμε όλοι μαζί να ξεκινήσουμε πάλι, ας το πούμε από την αρχή…
Η απόφαση αυτή μου έδωσε πάρα πολύ μεγάλη χαρά, γιατί είμαστε μια ομάδα που γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια μαζί, όπως είναι ο Λουκάς Καλαντζάκος στα τύμπανα, ο Παναγιώτης Μπουραζάνης στο μπάσο, η Λία Μιχαηλίδου στα πλήκτρα, ο Νίκος Ταβουλάρης στην ηλεκτρική κιθάρα, αλλά και τα καινούργια μέλη, όπως ο Γιώργης Βροντινάκης στη λύρα και στο μαντολίνο, η Φένια Βούλγαρη στη φωνή. Και φτιάξαμε αυτήν την παρέα για να παρουσιάσουμε στον κόσμο νέο υλικό. Πριν περίπου οχτώ-εννιά μήνες ξεκινήσαμε και πάλι τις ζωντανές εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα, για να φτάσουμε στο επερχόμενο live στην Αθήνα.
M.G.: Η «Πυξίδα» είναι ένα «παιδί» των Όναρ. Ποια συναισθήματα νιώθεις για αυτή;
Είμαστε όλα τα μέλη του συγκροτήματος καθηγητές στο ωδείο. Με αυτό σαν αφορμή, βρίσκουμε χρόνο και παίζουμε. Έτσι ξεκίνησε πάλι η δημιουργία και η επανένωση της ομάδας. Το ωδείο «Πυξίδα» είναι δικό μου παιδί και ξεκίνησε ως ένα όραμα που είχα για τη μουσική εκπαίδευση των παιδιών. Μέσα σε ένα χώρο με καθηγητές που ξεχωρίζουν στο είδος τους, να μπορούν να μάθουν με σύγχρονο τρόπο, αλλά πρώτα να αγαπήσουν τη μουσική και σιγά σιγά να εμβαθύνουν μέσα σε αυτήν. Το σημαντικότερο, όμως, όλων είναι να αγαπήσει κανείς πρώτα τη μουσική και να μπορέσει να βρει το δρόμο του, μαθαίνοντάς την ωστόσο με ολοκληρωμένες σπουδές.
Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος. Πραγματικά συγκινούμαι όταν βλέπω παιδιά να προχωράνε μουσικά. Ξέρω και παιδιά που σπουδάζουν έξι-εφτά χρόνια και, ξεκινώντας από το μηδέν, έχουν φτάσει σε ένα πολύ καλό επίπεδο, κάτι που κάνει και αυτά και εμένα πολύ χαρούμενους.
M.G.: Πώς ήρθε η ιδέα για την προσθήκη της κρητικής λύρας στον ήχο σας;
Λ.Π.: Μερικές φορές, η τύχη είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι για τη δημιουργία των τραγουδιών. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όταν φτιάχναμε το «Όλα Εδώ» στο στούντιο του ωδείου, φώναξα τον Γιώργη (Βροντινάκη) για να παίξει το σημείο εκείνο, που το είχα με μια κιθάρα, με τη λύρα του.
Έπαιξε το θέμα με την πρώτη, έμεινε στη ηχογράφηση και βγήκε όπως ακούγεται στο κομμάτι. Εκεί, λοιπόν, κόλλησε ο Γιώργης μέσα στη μπάντα, τόσο στις υπόλοιπες πρόβες όσο και με τα άλλα ηλεκτρικά όργανα που έχουμε. Με έναν διονυσιακό τρόπο μπήκε η λύρα στα θέματα των τραγουδιών μας χάρη στο παίξιμο του Γιώργη. Γέμισε μερικά τραγούδια και με το μαντολίνο του και, με τον ιδιαίτερο τρόπο που παίζει, το λαούτο γέμισε και άλλα τραγούδια μας.
Μ’ αρέσει πάρα πολύ η τροπή που πήρε ο ήχος μας. Οι μελωδίες με παραδοσιακά όργανα δοσμένα με έναν πάρα πολύ ωραίο τρόπο παιξίματος μού φάνηκαν τρομερά ενδιαφέρουσες και δημιούργησαν έναν ήχο που δεν είχα φανταστεί.
M.G.: Πότε αναμένεται ο νέος δίσκος των Όναρ;
Λ.Π.: Υπάρχουν ήδη έξι τραγούδια έτοιμα και ίσως μετά τη εμφάνισή μας στο Κύτταρο βγει ακόμα ένα κομμάτι, πιο κοντά στην εποχή ρυθμικά. Το φθινόπωρο μπορεί να βγει ακόμα ένα καινούριο τραγούδι και μετά να κυκλοφορήσει ο ολοκληρωμένος δίσκος. Υπάρχει υλικό για να προστεθούν και άλλα κομμάτια, συν ότι θα ηχογραφηθεί και η συναυλία στο Κύτταρο και μπορεί να δημιουργηθεί πάνω στη σκηνή κάποια ωραία διασκευή και να τη συμπεριλάβουμε και εκείνη στον δίσκο που ετοιμάζεται.
M.G.: Πιστεύεις ότι η αγάπη και τα συναισθήματα μπορούν να μεταφερθούν ψηφιακά πέρα από την ουσία της επαφής;
Λ.Π.: Τα νέα ψηφιακά μέσα έχουν και αρνητικά και θετικά αλλά βοηθούν τη μουσική να ακουστεί από περισσότερους. Αλλάζουν οι εποχές και πρέπει να το δεχτούμε αυτό και να εξοικειωθούμε μαζί τους. Υπάρχει πλέον πραγματική υπερπληροφόρηση και φαίνεται σα να μην υπάρχει πλέον ο χρόνος για τους ανθρώπους για να ασχοληθούν με κάτι.
Ξεκινάμε και εμείς να προμοτάρουμε το κομμάτι «Όλα Εδώ» και μέσα από τις ψηφιακές πλατφόρμες και τα social media, και επειδή ο άλλος δεν έχει χρόνο, πάμε και βάζουμε μόνο το ρεφρέν. Αυτό με ψιλοενόχλησε. Το τραγούδι είναι ένα ολοκληρωμένο πράγμα. Ξεκινάει με μια εισαγωγή, έχει κάποια λόγια για να καταλάβεις τι εννοεί ο ποιητής και φτάνει στο ρεφρέν να κάνεις την έκρηξη.
Αισθάνθηκα, λοιπόν, ότι για να μπορέσουμε να δώσουμε τη δουλειά μας προς τα έξω, θα πρέπει να απομονώσουμε ένα ρεφρέν στα social, γιατί ο άλλος δεν έχει χρόνο να ξεκινήσει από την εισαγωγή, να ακούσει το κουπλέ και να φτάσει στο τέλος του κομματιού.
Προσπαθούμε μέσα από τα social να πλησιάσουμε την καινούργια μας δουλειά στον κόσμο και μετά να ψάξει εκείνος να το ακούσει ολόκληρο το τραγούδι αλλά και όλα όσα έχουμε κάνει στις πλατφόρμες. Το θετικό είναι ότι μπορεί να φτάσει εύκολα σε περισσότερους ανθρώπους το κάτι καινούριο που έβγαλες και σε αυτό βοηθούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
M.G.: Πώς αντιμετωπίζεις την κριτική μετά από 25 χρόνια;
Όταν βγάζεις κάτι νέο, η κριτική είναι ευπρόσδεκτη, αρκεί να μην είναι κακοπροαίρετη. Θα σε επηρεάζει κάτι που θα διαβάσεις και δε σ΄αρέσει, αλλά θα προχωρήσεις, δε θα μείνεις σε αυτήν. Δεν υπάρχει λόγος στην τέχνη να είμαστε κακοπροαίρετοι.
M.G.: Πες μου τέσσερις λέξεις για τους Όναρ.
Λ.Π.: Όνειρο-ταξίδι-η ζωή μας-είμαστε εμείς!
M.G.: Σε ευχαριστούμε πολύ! Καλή επιτυχία στο live σας και τα επόμενα βήματά σας!