Η επιστροφή στην πόλη και στους ρυθμούς της καθημερινότητας είναι πάντα δύσκολη και χρειάζεσαι χρόνο για την προσαρμογή σου. Άλλοι το πετυχαίνουν πιο σύντομα και άλλοι πιο αργά, με εμένα να ανήκω μάλλον ανήκω στην πρώτη κατηγορία.
Στην ομαλή προσαρμογή μου, λοιπόν, βοηθούν και οι καλοκαιρινές συναυλίες αγαπημένων καλλιτεχνών που ολοκληρώνουν τις περιοδείες τους και ετοιμάζονται για τις χειμερινές τους εμφανίσεις. Πέρα από τους καταξιωμένους, υπάρχουν και οι ανερχόμενοι, που θέλεις να τους βλέπεις στην αρχή τους για να παρακολουθήσεις και την εξέλιξή τους. Μια τέτοια περίπτωση, λοιπόν, είναι και η Μαρίνα Σπανού, που μας απασχολεί την τελευταία διετία, αν δεν κάνω λάθος, την οποία μου είχε αναφέρει ένας πολύ καλός μουσικός σχεδόν στα πρώτα της βήματα…
Έτσι, λίγο πριν τα μέσα του Σεπτέμβρη, με τη θερμοκρασία να κυμαίνεται σε υψηλά για την εποχή επίπεδα, βρέθηκα στον υπέροχο και αγαπημένο χώρο της Τεχνόπολης, στο Γκάζι. Η αναμονή απέξω ήταν μεγάλη με άτομα διαφόρων ηλικιών, που περίμεναν υπομονετικά για να μπουν. Η είσοδός μου στο εσωτερικό του χώρου με εξέπληξε ευχάριστα, γιατί ο κόσμος είχε πλημμυρίσει κάθε σημείο και ανυπομονούσε να δει και να ακούσει τη viral girl Μαρίνα Σπανού!
Η αθωότητα στα πρόσωπα, τα χαμόγελα νεαρών ατόμων και των δύο φύλων αλλά και τα πλακάτ με μηνύματα για τη νεαρή καλλιτέχνιδα ήταν κάποιες από τις εικόνες που μου έμειναν στο μυαλό λίγα λεπτά πριν αρχίσει η συναυλία.
Η ιαχή «Μαρίνα, Μαρίνα!» μετατράπηκε σε κύμα ενθουσιασμού μόλις η αγαπημένη τραγουδοποιός, μαζί με την υπέροχη μπάντα της, ανέβηκε στη σκηνή και έδωσε το σύνθημα να ξεκινήσει μια μεγάλη γιορτή!
To «Παγωτό Φυστίκι» και η «Κυψέλη» άνοιξαν ένα μικρό παράθυρο για να μπούμε όλοι μαζί στον δικό της κόσμο και να μάθουμε μέσα από τις ιστορίες της.
«Χαίρομαι που είμαστε εδώ στην Αθήνα, να γιορτάσουμε το αποκαλοκαιρο», ανέφερε λίγο μετά με τον ενθουσιασμό να χτυπάει κόκκινο! Το χαμόγελο της ήταν μόνιμα κολλημένο στο πρόσωπό της και φαινόταν πως και εκείνη χαιρόταν κάθε στιγμή που βρισκόταν επί σκηνής. Εξάλου, δεν είναι μικρό πράγμα να έχεις γεμίσει την Τεχνόπολη με πέντε χιλιάδες κόσμο!
Η επιλογή της σειράς των τραγουδιών έδειξε και τις φωνητικές της ικανότητες, ενώ παράλληλα δημιούργησε και μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, όπου όλοι επικεντρωθήκαμε σε εκείνη, στο δικό της χωροχρόνο.
Η σκηνική της παρουσία ήταν έντονη. Δεν υπήρξε σημείο όπου η ανταλλαγή ενέργειας μεταξύ εκείνης και του κοινού να μην ήταν αμφίδρομη και συνεχής, με το «Παγκράτι» να τραγουδιέται από όλους ανεξαρτήτως ηλικίας!
Εκεί έριξε λίγο την ένταση, ερμηνεύοντας «Ήθελα να φτιάξω έναν κόσμο έτσι, να μας χωρά μια θάλασσα από δυόσμο…», δηλαδή τον «Αύγουστό» της, πλημμυρίζοντας το χώρο με αγάπη και πασπαλίζοντας το λίγο ρομαντισμό που τόσο έχουμε ανάγκη πολλές φορές…
Από το ήρεμο στο ανεβαστικό «Μιλώ Για Σένα» και μετά στην αγαπημένη «Πανσέληνο Με Τρία Αστέρια», για να μας αγκαλιάσει έπειτα όλους καθισμένη στο πιάνο της για το «Γράμμα», το οποίο έδειξε μια άλλη της πλευρά πιο εσωστρεφή και μελαγχολική, με το χειροκρότημα στο τέλος να είναι παρατεταμένο και αυθόρμητο.
Ο ενθουσιασμός του κόσμου ήταν μεγάλος. Ζούσε το κάθε λεπτό της συναυλίας και αυτό φαινόταν από τις αντιδράσεις του στο κάθε τραγούδι. Στην «Μπανιστηρτζού» επικράτησε ένας μικρός χαμός, με την πάντα διαχρονική «Ανδρομέδα» στη συνέχεια και το «Σινέ Σερί» να ενώνεται η φωνή μας με της Μαρίνας και να ακούγεται σε όλη την Τεχνόπολη.
Ο κόσμος τραγουδούσε σε όλη σχεδόν τη συναυλία, όπως και στο «Εισιτήριο Για Τήνο» αλλά και στο υπέροχο «Γιασεμί», ενώ το «Καρτ Ποστάλ» γκρέμισε την Τεχνόπολη απ’ άκρη σ’ άκρη, με τη Μαρίνα να αποθεώνεται στο τέλος του κομματιού.
Δεν κατάλαβε κανείς πώς πέρασε η ώρα με τη διασκευή στο «Λουλούδι Του Δρόμου», που τόσο έχει αγαπηθεί. Εκείνη έριξε για λίγο την ένταση στο πιάνο, πριν μας πει το δικό της «καληνύχτα». Πριν όμως να έρθει εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε ο «Ικαριώτικος» παρέα με το «Σου Μιλώ Και Κοκκινίζεις», όπου όλοι χόρεψαν αγκαλιασμένοι σε διάφορα σημεία του χώρου.
Η στιγμή του αποχαιρετισμού έφτασε με ένα από τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια από τον Ορέστη Ντάντο, το «Νερό Στη Βάρκα», ακολουθούμενο από την «Ικαρία» της, για τη μελωδική της καληνύχτα μέσα σε αποθέωση για ακόμα μια φορά!
Ήταν μια συναυλία που σίγουρα θα τη θυμόμαστε για καιρό όλοι όσοι ήμασταν εκεί. Η Μαρίνα Σπανού, μέσα από τη μουσική της, δημιουργεί ιστορίες που έχουν κάτι να πουν και φάνηκε πως ο κόσμος είναι δίπλα της και την έχει αγκαλιάσει.
Έχει περιθώρια βελτίωσης και εξέλιξης και φαίνεται πως το πάει βήμα-βήμα. Η συγκεκριμένη ημέρα αποτελεί ένα ορόσημο για την πορεία της! Το χαμόγελο και η λάμψη των ματιών της γέμισαν τη ψυχή μου και κάτι μου λέει πως θα συνεχίσουμε να συζητάμε για καιρό για την καλλιτεχνική της πορεία.
Μαζί της στη σκηνή οι μουσικοί Κωστής Βήχος (μπάσο, ενορχηστρώσεις), Αλέκος Βουλγαράκης (κιθάρα), Αποστόλης Μπουρνιάς (κρουστά, τύμπανα), Γιώργος Κουρέλης (πλήκτρα) και ο Ηλίας Καρούμπαλης (ηχοληψία).
Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Μιχάλη Τσεσμετζή και στο mixgrill.gr.