Βαθμολογία:
7
Τι θα ακούσετε:
pop, electro, house
Το "Always Centered At Night" ξεκίνησε ως το όνομα της δισκογραφικής εταιρείας που έστησε ο Moby, όπου μπορούσε να κυκλοφορήσει ό,τι μουσική επιθυμούσε, χωρίς συμβιβασμούς ή εμπορική πίεση. Ουσιαστικά, αυτό κάνει από το "Wait For Me" και μετά. Synth punk τραγούδια, χαμηλών τόνων συνθέσεις, ambient έπη, πάντα υπήρχε ένα πειραματικό πλαίσιο πίσω από τα άλμπουμ που κυκλοφόρησε τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια περίπου.
Στις αρχές αυτής της δεκαετίας, ο Moby αποφάσισε να ηχογραφήσει ξανά μερικά από τα πιο διάσημα κομμάτια του, μαζί με την Ορχήστρα της Βουδαπέστης. Οι δίσκοι που προέκυψαν, "Reprise" και "Resound NYC", είχαν συνεργασίες με μια πληθώρα προσκεκλημένων, όπως οι Gregory Porter, Kris Kristofferson (που μας άφησε μόλις πριν λίγες μέρες), Nicole Scherzinger, Vikingur Olafson και Damien Jurado, μεταξύ άλλων και έφεραν τον Moby ξανά στο προσκήνιο. Εν τω μεταξύ, μέσω της Always Centered at Night έβγαζε ένα νέο τραγούδι κάθε δύο μήνες περίπου, για να τα συγκεντρώσει όλα στο ομότιτλο άλμπουμ που ακούμε σήμερα. Η κυκλοφορία του συμπίπτει με την 25η επέτειο του "Play" και το γεγονός πως το νέο άλμπουμ δεν χάνει καθολικά στην σύγκριση φανερώνει την δυναμική του.
Με μεγαλύτερη μουσική ποικιλία και πιο χαλαρό από τους προκατόχους του, το "Always Centered At Night", αποτελεί μια ανακεφαλαίωση όσων ο Moby συνθέτει από το "Last Night" του 2008. Ως αποτέλεσμα, η ατμόσφαιρα είναι λιγότερο δυστοπική, με τραγούδια κομμένα και ραμμένα για την πίστα. Συνθέσεις όπως τα "On Air" και "Ache For" είναι καλά παραδείγματα των piano ballads στις οποίες διαπρέπει. Το πρώτο μοιράζεται gospel δονήσεις, συνοδευόμενες από τα ήρεμα, μελωδικά φωνητικά των serpentwithfeet, ενώ το δεύτερο έχει την υπέροχη φωνή του Jose James πάνω από όμορφες, χαλαρές συγχορδίες και κρυστάλλινα συνθεσάιζερ.
Ανάμεσα σε αυτά τα δύο, τα περισσότερα τραγούδια είναι αρκετά ζωντανά. Το "Where Is Your Love", με τα φωνητικά του εκλιπόντα Benjamin Zephaniah και το "Μedusa" (που θυμίζει Underworld) κάνουν καλή χρήση drum 'n bass beats και άλλων techno ήχων της δεκαετίας του '90.
Σε αυτόν τον δίσκο ο Moby μοιάζει να ξεφεύγει από τη ζοφερή ηλεκτρονική ατμόσφαιρα των τελευταίων του δίσκων. Οι disco ρυθμoί στα "Wild Flame", "Should Sleep", "Dark Days" και "Fall Back" διατηρούν την ορμή τους μέσα από απαλές γραμμές μπάσου, διακριτικά κρουστά και ωραίες φωνές που ερμηνεύουν πάνω τους. Επιπλέον, και τα δύο μέρη του "Feelings Come Undone" αποτελούν κατά κάποιο τρόπο αφιέρωμα στη μουσική house της δεκαετίας του '90, μεταφέροντάς μας σε κάποιο σκοτεινό club.
Τη μια ώρα που διαρκεί το "Always Centered at Night| ξεδιπλώνεται μπροστά μας ολόκληρη η καριέρα του Moby. Τίποτα δεν μοιάζει πιεσμένο, οι μελωδίες ηχούν σαν μια περίληψη ενός νυχτερινού DJ set που ξεκινά αργά και τελειώνει το ξημέρωμα με downtempo/trip hop διάθεση. Παρά το γεγονός ότι τα κομμάτια κυκλοφόρησαν ως ξεχωριστά singles, το άλμπουμ ακούγεται πολύ καλά ως σύνολο, κάνοντας μας να φανταζόμαστε πως θα είναι μια πιθανή ζωντανή παρουσίαση του από τον Moby.