Δεν θα πω ψέματα. Η περσινή εμπειρία του Μουσικού Φεστιβάλ της Ελάτειας, μού άρεσε πολύ, τόσο, ώστε να θέλω να το επαναλάβω. Φόρτωσα λοιπόν τα μπογαλάκια μου, τις φωτογραφικές μηχανές και σε δυο ώρες βρέθηκα ξανά σε γνώριμα μουσικά μέρη.
Το όρος Καλλίδρομο από την μια κι ο Παρνασσός από την άλλη φτιάχνουν ένα ειδυλλιακό τοπίο για να απολαύσεις αγαπημένες μουσικές.
Τα παιδιά του Συλλόγου Νεολαίας Ελάτειας που διοργανώνουν το Φεστιβάλ (ο Γιάννος, ο Χρήστος, ο Τζίμης, η Αναστασία, ο Νίκος, ο Κώστας, ο Ζάχος, ο Ντίνος, ο Γιώργος, ο Δημήτρης, ο Άγγελος, ο άλλος Δημήτρης που κάλυψε φωτογραφικά το φεστιβάλ) δεν στάθηκαν λεπτό στην περσινή μεγάλη επιτυχία του 10ου Φεστιβάλ. 15 μέρες μετά την λήξη του, χωρίς καμία υπερβολή, άρχισαν σιγά-σιγά να ετοιμάζουν το φετινό. Κάθισαν, λοιπόν, με προσοχή και μάζεψαν τις παρατηρήσεις, τις παραλείψεις και όλα αυτά που τους επισήμαναν οι κατασκηνωτές και οι επισκέπτες και προχώρησαν στο νέο σχεδιασμό, με αρκετές αλλαγές και βελτιώσεις.
Με ακόμα μεγαλύτερη, αμφιθεατρική «αρένα», με έξτρα χώρους για τους κατασκηνωτές, με περισσότερους χώρους εστίασης και «ανεφοδιασμού» και φυσικά ένα μουσικό πρόγραμμα για όλα τα γούστα.
Εδώ, λοιπόν, οι εντυπώσεις μας από την πρώτη μέρα αυτού του ωραίου φεστιβάλ, ενώ ήδη ετοιμάζουμε το οδοιπορικό μας και για τις επόμενες...
Hummings
Να
τα μας που αρχίσαμε! Τι ωραία πράγματα
είναι αυτά που ακούμε. Κάτι πολύ
γνώριμο... και παράλληλα διαφορετικό...
Οι Hummings ανέλαβαν το «δύσκολο» ρόλο να μας εισάγουν στο μουσικό κομμάτι του φεστιβάλ. Και γράφω «δύσκολο» γιατί πάντα σε τέτοια πολυήμερα μουσικά γεγονότα η πρώτη χρονολογικά μπάντα που εμφανίζεται δεν θα τύχει μεγάλης προσοχής και φυσικά θα παίξει σε πολύ μικρότερο κοινό σε σχέση με την δυναμική και επισκεψιμότητα του φεστιβάλ.
Μια «φρέσκια» μπάντα, μια που μετράει δύο χρόνια πορείας. Ο Ιάσωνας, η Βασιλική, η Μυρτώ, ο Νίκος κι ο Οδυσσέας έχουν όραμα: η μουσική τους να «ταξιδέψει» τον κόσμο... Και το καταφέρνουν.
Ήχοι που παντρεύουν την παράδοση, το ροκ και την ψυχεδέλεια. Τα "Windflower", "Astros" , "Jenitia" μάς δημιούργησαν όμορφα συναισθήματα καθώς και προσμονή για τον δίσκο των παιδιών, που με πολλή αγάπη ετοιμάζουν πάνω σε δικές τους συνθέσεις αυτήν την περίοδο.
Ένα όμορφο ταξίδι στην μουσική έχει ξεκινήσει!
Κωνσταντής Πιστιόλης
Με τον Κωνσταντή αδυνατώ να είμαι αντικειμενικός. Κάθε φορά που τον παρ(ακολουθώ) ανακαλύπτω και κάτι νέο. Η απλότητα, η ορμή και η ενέργεια που βγάζει πάνω στην σκηνή δεν μπορούν να με αφήσουν ασυγκίνητο. Άποψη με την οποία φαίνεται να συμφωνούν κι όλοι οι «θιασώτες» του. Και πιστέψτε με, έχει πολλούς.
Στη σκηνή, εκτός φυσικά από τον πολυτάλαντο Κωνσταντή, ήταν οι μουσικοί του: ο Βαγγέλης Καζαντζής σε ηλεκτρική κιθάρα, ο Γιάννης Ριζόπουλος στα κρουστά και ο Κώστας Τσαρούχης στο κοντραμπάσο.
Το πρόγραμμα είχε έμφαση στον πρόσφατο δίσκο του Κωνσταντή με τον τίτλο «Ξενιτεμένα» (του οποίου η πρώτη έκδοση εξαντλήθηκε) αλλά και με τις χαρακτηριστικές αναφορές πρώτα στην πατρίδα του, την Ήπειρο, και έπειτα ένα ταξίδι στην υπόλοιπη παραδοσιακή Ελλάδα.
Πότε με κλαρίνο, πότε με γκάιντα, πότε με κιθάρα, ακόμα και μ’ αυτό το μυστήριο το hand pan, η μουσική δεξιοτεχνία του Κωνσταντή είναι έκδηλη και ενθουσίασε τους χιλιάδες φίλους που βρέθηκαν εκεί.
Social Waste
Mε την εμπειρία νωπή από την Τεχνόπολη, που τους είδα πρόσφατα, οι Social Waste έφεραν την ένταση και τον κοινωνικό τους στίχο στην Ελάτεια και στον κόσμο που συνεχώς συνέρρεε στον χώρο.
Τα αγαπημένα «Στη Γιορτή Της Ουτοπίας», «Για Να Νικήσουν» και «Του Χρόνη», καθώς και το δικό μου αγαπημένο «Φράουλες στην Μανωλάδα» τα τραγουδούσαν όλοι, ακόμα και οι τεχνικοί πίσω και κάτω από την σκηνή.
Κρατώ ως πολύ όμορφη εικόνα το «κύμα» που δεν σταμάτησε καθόλου στο τραγούδι «Του Άρη». Υπάρχει έξω μια γενιά που βράζει αλλά ελπίζει…
Εκεί κάπου, κάποιο δάκρυ κύλησε αλλά… μάλλον θα ήταν από την σκόνη!
Οι Social Waste έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και ο κόσμος τούς καταχάρηκε.
Villagers of Ioannina City
Η προσθήκη/αλλαγή της τελευταίας στιγμής στο φετινό lineup του φεστιβάλ, καθώς κλήθηκαν να καλύψουν το κενό του Γιάννη Αγγελάκα και των 100cc, που δεν θα εμφανίζονταν, λόγω του γνωστού θέματος υγείας που αντιμετωπίζει ο δημοφιλής τραγουδιστής.
Με το «διπλοθεσίτη» Κωνσταντή Πιστιόλη στο κλαρίνο, οι Villagers «ξεχύθηκαν» στη σκηνή και από τις πρώτες νότες του “Echoes” γνωστοποίησαν τα αυτονόητα: είναι μια από τις καλύτερες ροκ μπάντες που έχουμε, και το εξωτερικό είναι μονόδρομος για αυτούς.
“Age of of Aquarius” και επιστροφή στα βουνά και στο ντεμπούτο άλμπουμ “Riza” του 2014 και τα “Ti kako” και “Krasi” έφεραν τον κόσμο σε μέθεξη και έκσταση.
Πάλι δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός κι ούτε πλέον το προσπαθώ με τους Villagers. Δεν γίνεται, ειδικά αν τους έχεις ακούσει ή δει από τις πρώτες μέρες. Κι όλο αυτό μέρα με την μέρα να γίνεται καλύτερο!
Κι όταν η ώρα έφτασε, τα “Karakolia” έκαναν τον κόσμο να πάρει φωτιά κι ο τόπος να φωτίσει!
Ωρε, φίλε, τι πάθαμε κι απόψε!
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...)