ΔελτIο ΤYπου
ΝΙΚΟΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ
«ΙΣΩΣ»
ΝΕΟ ΔΙΠΛΟ ΑΛΜΠΟΥΜ
Μετά τα singles «Βουτάμε Γυμνοί» (άρχισε να ακούγεται στα ραδιόφωνα στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού) και το πρόσφατο επιτυχημένο «Ίσως», στο οποίο συμμετέχουν και οι Μάρκος Κουμάρης (Locomondo), Στάθης Δρογώσης και Πάνος Μουζουράκης, κυκλοφορεί τώρα ολοκληρωμένη η νέα δισκογραφική δουλειά του Νίκου Πορτοκάλογλου.
Το διπλό άλμπουμ «ΙΣΩΣ» έχει μια ξεχωριστή θέση στην δισκογραφία του καλλιτέχνη γιατί συμπίπτει με την επέτειο των τριάντα χρόνων από την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου των Φατμέ. Επέλεξε λοιπόν να γιορτάσει αυτά τα 30 χρόνια δημιουργικής πορείας με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο: Με ένα διπλό άλμπουμ, από το οποίο το πρώτο cd αποτελείται από νέα τραγούδια και το δεύτερο από διασκευές παλιότερων, με κοινό χαρακτηριστικό και των δύο τις συναντήσεις με νέους συναδέλφους.
Πάντα ανήσυχος και πάντα κοντά στις νέες τάσεις, ο Πορτοκάλογλου εδώ συναντιέται και συνεργάζεται για πρώτη φορά με εκπρόσωπους της τελευταίας γενιάς τραγουδοποιών και τραγουδιστών: Ο Πάνος Μουζουράκης, o Στάθης Δρογώσης, ο Μάρκος Κούμαρης από τους Locomondo αλλά και η Νατάσσα Μποφίλιου, ο Κωστής Μαραβέγιας, ο Λεωνίδας Μπαλάφας, η Ματούλα Ζαμάνη, ο Γιάννης Χαρούλης, η Ευτυχία Μητρίτσα, η Νάνα Μπινοπούλου, η Σοφία Σαρρή και οι Σανάδες είναι οι καλεσμένοι του. Ο Νίκος Πορτοκάλογλου διάλεξε ανθρώπους που εκτιμά και θαυμάζει και που δεν έχει ηχογραφήσει ποτέ ξανά μαζί τους. Η συναντήσεις αυτές και οι διασκευές των τραγουδιών σε συνεργασία με καθέναν από τους καλεσμένους του είναι, όπως λέει και ο ίδιος, ο καλύτερος τρόπος για να γιορτάσει το γεγονός πως, μετά από τριάντα χρόνια, παραμένει ζωντανός, ανικανοποίητος και διψασμένος. Σαν να ξεκινά απ' την αρχή...
Ο Νίκος Πορτοκάλογλου αυτόν τον καιρό πραγματοποιεί και μία σειρά εμφανίσεων στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο γιορτάζοντας την επέτειο των 30 χρόνων από την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου των Φατμέ. Στη σκηνή του Γυάλινου υποδέχεται αγαπημένους φίλους με τους οποίους έχει συνεργαστεί στο παρελθόν, αλλά και εκπροσώπους της νεότερης γενιάς τραγουδοποιών.
Το διπλό άλμπουμ «ΙΣΩΣ» του Νίκου Πορτoκάλογλου κυκλοφορεί από τη Universal Music.
(ακολουθεί το σημείωμα του δίσκου, από τον Νίκο Πορτοκάλογλου )
ΙΣΩΣ…
Πριν από 30 χρόνια ακριβώς, Φεβρουάριο του '82, κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος των Φατμέ. Ο μαύρος, με το κορίτσι με τον φερετζέ στο εξώφυλλο. Αισθάνθηκα λοιπόν την ανάγκη να γιορτάσω τα γενέθλιά μου, παρά την απόλυτη επίγνωση πως ο κόσμος γύρω μου καταρρέει. Αποφάσισα για άλλη μια φορά να ακολουθήσω την καρδιά μου, να την εμπιστευτώ χωρίς να ξέρω που με πάει. Ίσως, είπα, αυτή να ξέρει καλύτερα . Ίσως η γιορτή δεν είναι απόδραση απ' την πραγματικότητα, αλλά ένα φως, μια αστραπή που σκορπίζει για λίγο τα σκοτάδια μας. Το πείσμα και η τρέλλα να χορεύουμε μέσ' τον κατακλυσμό. Ίσως να μην είναι λήθη αλλά μνήμη. Και νομίζω πως τώρα, στα δύσκολα, έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη να θυμηθούμε. Να στοχαστούμε ξανά τη διαδρομή, τις κατακτήσεις, τις καταιγίδες, τα ναυάγια. Να αντλήσουμε δύναμη απ' το γεγονός πως παρ' όλα αυτά είμαστε ακόμα όρθιοι. Ζωντανοί και διψασμένοι.
Έπειτα αυτά τα 30 χρόνια δεν είναι τυχαία. Συμπίπτουν με την αρχή και το τέλος του μεγάλου πάρτι. Από τη μια πλευρά υπάρχει το πένθος, η διάψευση, το κενό. Από την άλλη όμως υπάρχει στο βάθος και μια ανομολόγητη χαρά για το τέλος της φούσκας. Κι ας έσκασε μ' αυτή την εκκωφαντική έκρηξη. Κι ας είμαστε τα θύματα εμείς οι ίδιοι, αθώοι κι ένοχοι, αδιακρίτως. Είναι το τέλος μιας εποχής όπου οι «προοδευτικές ιδέες» μεταλλάχθηκαν σε αυτό το φρικτό lifestyle, τον κυνισμό, την πνευματική τεμπελιά, την κομπίνα, την έπαρση. Της εποχής των λαμπερών μηδενικών και των κρατικοδίαιτων επαναστατών. Με δυο λόγια, το τέλος της μεταπολίτευσης.
Έτσι, με δυνατά κι αντικρουόμενα συναισθήματα άρχισα να δουλεύω αυτόν τον διπλό δίσκο. Εργασία, χαρά και θεραπεία απ' το καθημερινό δηλητήριο της τηλεόρασης. Σχέδια, συζητήσεις και πρόβες στο Πήλιο. Δέκα καινούργια τραγούδια και δέκα παλιότερα, κυρίως της τελευταίας περιόδου. Και βέβαια οι εκλεκτοί καλεσμένοι μου, τραγουδοποιοί και τραγουδιστές της νέας σκηνής. Είδα αυτά τα γενέθλια σαν μια αφορμή για να συναντηθώ μαζί τους, να γνωριστούμε, να παίξουμε, να αυτοσχεδιάσουμε, να μεταμορφώσουμε τα τραγούδια μου. Να κάνει ο καθένας μας ένα μικρό διάλειμμα από την μοναχική του πορεία και να χωρέσουμε για λίγο στο ίδιο τρένο. Σε μια εποχή που η συνεννόηση με τον άλλον, τον διαφορετικό έχει γίνει σχεδόν ακατόρθωτη, οι συναντήσεις αυτές είναι πιο πολύτιμες.
Κάποιους δεν γνώριζα καθόλου, με άλλους είχαμε ένα γεια η μια συναυλιακή συνεύρεση, με κανέναν όμως δεν είχα ηχογραφήσει μέχρι τώρα. Διαλέξαμε με τον καθένα το κατάλληλο τραγούδι, το παιδέψαμε και το πλάσαμε ξανά απ' την αρχή. Κάθε διασκευή σφραγίστηκε απ' την προσωπικότητα του καλεσμένου. Και βέβαια ολόκληρη η δουλειά σφραγίστηκε απ' αυτή την εξαιρετική ομάδα μουσικών. Με τις δημιουργικές ιδέες τους, το ομαδικό πνεύμα, και τον προσωπικό ήχο του καθενός έδωσαν το ξεχωριστό αποτέλεσμα που ακούτε.
Τα είκοσι τραγούδια του δίσκου ηχογραφήθηκαν ζωντανά στο στούντιο με όλη την μπάντα και τους καλεσμένους ταυτόχρονα όπως ηχογραφήθηκαν οι αγαπημένοι μου δίσκοι της δεκαετίας του '60. Ελάχιστες διορθώσεις και προσθήκες έγιναν εκ των υστέρων χωρίς να αλλοιώσουν τον αυθορμητισμό της ζωντανής ηχογράφησης. Όσο μεγαλώνω, η διαδικασία μετράει για μένα περισσότερο σχεδόν απ΄ το αποτέλεσμα. Κι εδώ η διαδικασία μου έδωσε πολύ μεγάλη χαρά και έμπνευση. Σας ευχαριστώ όλους, καλεσμένους, συνεργάτες μουσικούς και ηχολήπτη για την γιορτή που μου χαρίσατε. Ευχαριστώ προκαταβολικά κι εσάς τους παλιούς και νέους ακροατές. Και που ξέρεις, ίσως μια μέρα να πάμε πιο πέρα/ πιό πέρα απ'το τέλος/ μέχρι την αρχή…
Ν.Π. 14/2/12
ΝΙΚΟΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ
«ΙΣΩΣ»
ΝΕΟ ΔΙΠΛΟ ΑΛΜΠΟΥΜ
Μετά τα singles «Βουτάμε Γυμνοί» (άρχισε να ακούγεται στα ραδιόφωνα στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού) και το πρόσφατο επιτυχημένο «Ίσως», στο οποίο συμμετέχουν και οι Μάρκος Κουμάρης (Locomondo), Στάθης Δρογώσης και Πάνος Μουζουράκης, κυκλοφορεί τώρα ολοκληρωμένη η νέα δισκογραφική δουλειά του Νίκου Πορτοκάλογλου.
Το διπλό άλμπουμ «ΙΣΩΣ» έχει μια ξεχωριστή θέση στην δισκογραφία του καλλιτέχνη γιατί συμπίπτει με την επέτειο των τριάντα χρόνων από την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου των Φατμέ. Επέλεξε λοιπόν να γιορτάσει αυτά τα 30 χρόνια δημιουργικής πορείας με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο: Με ένα διπλό άλμπουμ, από το οποίο το πρώτο cd αποτελείται από νέα τραγούδια και το δεύτερο από διασκευές παλιότερων, με κοινό χαρακτηριστικό και των δύο τις συναντήσεις με νέους συναδέλφους.
Πάντα ανήσυχος και πάντα κοντά στις νέες τάσεις, ο Πορτοκάλογλου εδώ συναντιέται και συνεργάζεται για πρώτη φορά με εκπρόσωπους της τελευταίας γενιάς τραγουδοποιών και τραγουδιστών: Ο Πάνος Μουζουράκης, o Στάθης Δρογώσης, ο Μάρκος Κούμαρης από τους Locomondo αλλά και η Νατάσσα Μποφίλιου, ο Κωστής Μαραβέγιας, ο Λεωνίδας Μπαλάφας, η Ματούλα Ζαμάνη, ο Γιάννης Χαρούλης, η Ευτυχία Μητρίτσα, η Νάνα Μπινοπούλου, η Σοφία Σαρρή και οι Σανάδες είναι οι καλεσμένοι του. Ο Νίκος Πορτοκάλογλου διάλεξε ανθρώπους που εκτιμά και θαυμάζει και που δεν έχει ηχογραφήσει ποτέ ξανά μαζί τους. Η συναντήσεις αυτές και οι διασκευές των τραγουδιών σε συνεργασία με καθέναν από τους καλεσμένους του είναι, όπως λέει και ο ίδιος, ο καλύτερος τρόπος για να γιορτάσει το γεγονός πως, μετά από τριάντα χρόνια, παραμένει ζωντανός, ανικανοποίητος και διψασμένος. Σαν να ξεκινά απ' την αρχή...
Ο Νίκος Πορτοκάλογλου αυτόν τον καιρό πραγματοποιεί και μία σειρά εμφανίσεων στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο γιορτάζοντας την επέτειο των 30 χρόνων από την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου των Φατμέ. Στη σκηνή του Γυάλινου υποδέχεται αγαπημένους φίλους με τους οποίους έχει συνεργαστεί στο παρελθόν, αλλά και εκπροσώπους της νεότερης γενιάς τραγουδοποιών.
Το διπλό άλμπουμ «ΙΣΩΣ» του Νίκου Πορτoκάλογλου κυκλοφορεί από τη Universal Music.
(ακολουθεί το σημείωμα του δίσκου, από τον Νίκο Πορτοκάλογλου )
ΙΣΩΣ…
Πριν από 30 χρόνια ακριβώς, Φεβρουάριο του '82, κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος των Φατμέ. Ο μαύρος, με το κορίτσι με τον φερετζέ στο εξώφυλλο. Αισθάνθηκα λοιπόν την ανάγκη να γιορτάσω τα γενέθλιά μου, παρά την απόλυτη επίγνωση πως ο κόσμος γύρω μου καταρρέει. Αποφάσισα για άλλη μια φορά να ακολουθήσω την καρδιά μου, να την εμπιστευτώ χωρίς να ξέρω που με πάει. Ίσως, είπα, αυτή να ξέρει καλύτερα . Ίσως η γιορτή δεν είναι απόδραση απ' την πραγματικότητα, αλλά ένα φως, μια αστραπή που σκορπίζει για λίγο τα σκοτάδια μας. Το πείσμα και η τρέλλα να χορεύουμε μέσ' τον κατακλυσμό. Ίσως να μην είναι λήθη αλλά μνήμη. Και νομίζω πως τώρα, στα δύσκολα, έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη να θυμηθούμε. Να στοχαστούμε ξανά τη διαδρομή, τις κατακτήσεις, τις καταιγίδες, τα ναυάγια. Να αντλήσουμε δύναμη απ' το γεγονός πως παρ' όλα αυτά είμαστε ακόμα όρθιοι. Ζωντανοί και διψασμένοι.
Έπειτα αυτά τα 30 χρόνια δεν είναι τυχαία. Συμπίπτουν με την αρχή και το τέλος του μεγάλου πάρτι. Από τη μια πλευρά υπάρχει το πένθος, η διάψευση, το κενό. Από την άλλη όμως υπάρχει στο βάθος και μια ανομολόγητη χαρά για το τέλος της φούσκας. Κι ας έσκασε μ' αυτή την εκκωφαντική έκρηξη. Κι ας είμαστε τα θύματα εμείς οι ίδιοι, αθώοι κι ένοχοι, αδιακρίτως. Είναι το τέλος μιας εποχής όπου οι «προοδευτικές ιδέες» μεταλλάχθηκαν σε αυτό το φρικτό lifestyle, τον κυνισμό, την πνευματική τεμπελιά, την κομπίνα, την έπαρση. Της εποχής των λαμπερών μηδενικών και των κρατικοδίαιτων επαναστατών. Με δυο λόγια, το τέλος της μεταπολίτευσης.Έτσι, με δυνατά κι αντικρουόμενα συναισθήματα άρχισα να δουλεύω αυτόν τον διπλό δίσκο. Εργασία, χαρά και θεραπεία απ' το καθημερινό δηλητήριο της τηλεόρασης. Σχέδια, συζητήσεις και πρόβες στο Πήλιο. Δέκα καινούργια τραγούδια και δέκα παλιότερα, κυρίως της τελευταίας περιόδου. Και βέβαια οι εκλεκτοί καλεσμένοι μου, τραγουδοποιοί και τραγουδιστές της νέας σκηνής. Είδα αυτά τα γενέθλια σαν μια αφορμή για να συναντηθώ μαζί τους, να γνωριστούμε, να παίξουμε, να αυτοσχεδιάσουμε, να μεταμορφώσουμε τα τραγούδια μου. Να κάνει ο καθένας μας ένα μικρό διάλειμμα από την μοναχική του πορεία και να χωρέσουμε για λίγο στο ίδιο τρένο. Σε μια εποχή που η συνεννόηση με τον άλλον, τον διαφορετικό έχει γίνει σχεδόν ακατόρθωτη, οι συναντήσεις αυτές είναι πιο πολύτιμες.
Κάποιους δεν γνώριζα καθόλου, με άλλους είχαμε ένα γεια η μια συναυλιακή συνεύρεση, με κανέναν όμως δεν είχα ηχογραφήσει μέχρι τώρα. Διαλέξαμε με τον καθένα το κατάλληλο τραγούδι, το παιδέψαμε και το πλάσαμε ξανά απ' την αρχή. Κάθε διασκευή σφραγίστηκε απ' την προσωπικότητα του καλεσμένου. Και βέβαια ολόκληρη η δουλειά σφραγίστηκε απ' αυτή την εξαιρετική ομάδα μουσικών. Με τις δημιουργικές ιδέες τους, το ομαδικό πνεύμα, και τον προσωπικό ήχο του καθενός έδωσαν το ξεχωριστό αποτέλεσμα που ακούτε.
Τα είκοσι τραγούδια του δίσκου ηχογραφήθηκαν ζωντανά στο στούντιο με όλη την μπάντα και τους καλεσμένους ταυτόχρονα όπως ηχογραφήθηκαν οι αγαπημένοι μου δίσκοι της δεκαετίας του '60. Ελάχιστες διορθώσεις και προσθήκες έγιναν εκ των υστέρων χωρίς να αλλοιώσουν τον αυθορμητισμό της ζωντανής ηχογράφησης. Όσο μεγαλώνω, η διαδικασία μετράει για μένα περισσότερο σχεδόν απ΄ το αποτέλεσμα. Κι εδώ η διαδικασία μου έδωσε πολύ μεγάλη χαρά και έμπνευση. Σας ευχαριστώ όλους, καλεσμένους, συνεργάτες μουσικούς και ηχολήπτη για την γιορτή που μου χαρίσατε. Ευχαριστώ προκαταβολικά κι εσάς τους παλιούς και νέους ακροατές. Και που ξέρεις, ίσως μια μέρα να πάμε πιο πέρα/ πιό πέρα απ'το τέλος/ μέχρι την αρχή…
Ν.Π. 14/2/12