Υπάρχουν καλλιτέχνες που δεν καταλαβαίνουν από κρίση. Κι όταν αυτοί οι καλλιτέχνες είναι νέοι άνθρωποι σαν τον Γιάννη Χαρούλη το γεγονός αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία. Διάφορα τέτοια σκεφτόμουν καθώς, φτάνοντας στην είσοδο της κεντρικής σκηνής του Σταυρού Του Νότου το βράδυ Παρασκευής 16 Μαρτίου, αντίκρυζα μια διόλου ευκαταφρόνητη ουρά από κόσμο που περίμενε υπομονετικά για να μπει.
Επόμενο ήταν, με τόσο μεγάλη προσέλευση, η συναυλία να αρχίσει με σχεδόν μία ώρα καθυστέρηση. Εκείνη τη στιγμή, η αίθουσα ήταν πια ασφυκτικά γεμάτη και ο ανταποκριτής σας έπρεπε να σηκώνεται στις μύτες των ποδιών του για να μπορεί να δει ένα μικρό έστω κομμάτι της σκηνής. Και για να τραβήξω φωτογραφίες χρειάστηκε να διασχίσω ένα πολύ στενό διάδρομο με... ανθρώπινα τοιχώματα μήκους αρκετών μέτρων. Ίσως κάποια στιγμή οι υπεύθυνοι των χώρων που φιλοξενούν τέτοιες παραστάσεις θα πρέπει να αναθεωρήσουν τους αριθμούς των ορθίων στους οποίους επιτρέπουν την είσοδο κάθε βράδυ.
Στο θέμα μας όμως: ο Γιάννης Χαρούλης πραγματοποίησε εκείνο το βράδυ μια εμφάνιση που δικαιολόγησε απόλυτα όσα καλά ακούγονται και γράφονται γι’ αυτόν τα τελευταία χρόνια. Το πρόγραμμα ήταν χορταστικό σε διάρκεια ενώ η δομή και η ροή του ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικές, με μόνη, προσωπική μου, ένσταση την ανιση χρονική κατανομή μεταξύ των δύο μερών του. Το ρεπερτόριο περιελάμβανε επιλογές από τους προσωπικούς δίσκους του ερμηνευτή, τραγούδια από την – μονίμως παραπεμπόμενη στις... καλένδες - πολυαναμενόμενη συνεργασία του με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, βουτιές στην μουσική παράδοση της Κρήτης και της Ηπείρου, επιλογές από το ρεπερτόριο του Νίκου Ξυλούρη και πολλά ακόμα.
Το πλούσιο ρεπερτόριο, όμως, είχε και άξιους εκτελεστές καθώς οι μουσικοί που συνοδεύουν τον Χαρούλη αποτελούν ένα ιδιαίτερα δεμένο και ικανό σύνολο. Οι Κωσταντής Πιστιόλης (διάφορα πνευστά, φωνή), Παύλος Συνοδινός (κιθάρα, φωνή), Μιχάλης Πορφύρης (τσέλο, φωνή) και Πάνος Τόλιος (τύμπανα) έπλεξαν έναν ήχο ο οποίος, ακολουθώντας μια μακρά εγχώρια παράδοση, πάτησε σε δύο βάρκες, ισορροπώντας ανάμεσα στο ροκ και την καθ’ ημάς ανατολή. Είναι σαφές ότι ο Χαρούλης και οι μουσικοί του κινούνται κυρίως στα μονοπάτι που άνοιξαν οι δίσκοι του Θανάση Παπακωνσταντίνου αλλά το κάνουν πολύ όμορφα και δημιουργικά και όχι στείρα. Ιδιαίτερα απολαυστικές υπήρξαν οι ουκ ολίγες στιγμές που δινόταν χώρος στα οργανικά μέρη και σε έναν οργιαστικό και ατίθασο ήχο.
Συνοψίζοντας, βρήκα εξαιρετικό το πρόγραμμα που παρουσιάζει ο Γιάννης Χαρούλης στον Σταυρό Του Νότου καθώς αυτό είναι ιδιαίτερα προσεγμένο, χορταστικό και προσφέρει πολλές συγκινήσεις στον ακροατή-θεατή. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά προσωπικά θα επιδιώξω με την πρώτη ευκαιρία να παρακολουθήσω ξανά ζωντανά τον νεαρό ερμηνευτή.
Setlist:
1. Αν Γυρέψουν Οι Καημοί
2. Πλύστρα Τ’ Ουρανού
3. Της Λήθης Το Πηγάδι
4. Θάλασσα Κι Αρμύρα
5. Ο Θερμαστής
6. Θάλασσα
7. Του Λασιθιού Η Στράτα
8. Ο Τρελός
9. Παράβαση
10. Ρίχνω Την Καρδιά Μου Στο Πηγάδι
11. Έλα Πάρε Με
12. Σύννεφα Του Γιαλού
13. Όλα Ψέμα
14. Για Σένα Λέω
15. Ο Ακροβάτης
16. Διάφανος/The Mercy Seat
Διάλειμμα
17. Του Ασώτου
18. Μου Βγήκες Στο Μπαλκόνι
19. Στης Γραμβούσας Τ’ Ακρωτήρι
20. Τα Βάσανά Μου Χαίρομαι
21. Ο Πόνος Του Ηρακλή
22. Πονεμένη Καρδιά
23. Ραμόν
24. Χειμωνανθός
25. Μαύρη Πεταλούδα
26. Ποιος Πλούσιος Απέθανε
27. Ζαλίζομαι
28. Η Ουρά Του Αλόγου
29. Foxy Lady
30. Άιντε Και Ξέχασα Μ’ Ανθρώπους Να Μιλώ
31. Του Πρωινού
32. Στις Χαραυγές Ξεχνιέμαι
33. Η Ρόζα Η Ναζιάρα
34. Πάντα Θλιμμένη Χαραυγή
35. Misirlou
36. Το Γράμμα
37. Μάνα Μου Ελλάς
38. Βοσκαρουδάκι Αμούστακο
Encore
39. Δε Λες Κουβέντα
40. Τούτο Το Μήνα (Μαύρα Μου Μάτια)
* Φωτογραφίες: Μιχάλης Τσαντίλας
