Πολλές καλημέρες σε όλους!
Όπως σας είπα χθες, τις Τρίτες σας παρουσιάζω έναν ή περισσότερους δίσκους από την Ελληνική ή την ξένη δισκογραφία. Τις τελευταίες ημέρες λοιπόν, το mp3 player (άκου mp3 player... παλιά έλεγα το πικάπ ή το cd player) μου έχει λιώσει τους νέους δίσκους του Θάνου Ανεστόπουλου και της Santigold. Σήμερα, θα πούμε δυο λόγια για το "Ως το τέλος" του Θάνου Ανεστόπουλου, μια από τις ανέλπιστες εκπλήξεις του 2012.
Ακούγεται περίεργο να λες ότι μια από τις μορφές ενός ιδιαίτερα επιδραστικού συγκροτήματος, των "Διάφανα Κρίνα" δημιούργησε ένα δίσκο - έκπληξη... "Μα, γιατί; Είναι ο Θάνος Ανεστόπουλος. Δεν είναι κανένας νέος, άγνωστος μουσικός..."
Κι όμως έτσι είναι. Μετά τη διάλυση των Κρίνων, ο Θάνος Ανεστόπουλος ήταν σε μια συνεχή διαδικασία εύρεσης ηχητικού προσανατολισμού. Έκανε διάφορες συναυλίες και σε αυτές ήταν φανερό ότι οι προσπάθειες του δεν έβγαιναν... Πολλοί πίστεψαν ότι η δημιουργικότητα του "στέρεψε"... Μπορεί να ήμουν κι εγώ σ' αυτούς που το πίστευαν. Κι όμως ο Ανεστόπουλος μας διέψευσε όλους!
Το "Ως το τέλος", ο πρώτος προσωπικός δίσκος του είναι ίσως ότι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει Έλληνας μουσικός φέτος. Η συσκευασία του δίσκου έχει τη γνωστή προσοχή και το μεράκι του "Εξώστη" της Inner Ear, μα και πιο απλή να ήταν, όταν το περιεχόμενο της περιέχει μπόλικα "αστεράκια", αυτό είναι που μετράει περισσότερο.
Το περιεχόμενο λοιπόν... Οι στίχοι όπως πάντα είναι πολύ προσεγμένοι και ποιητικοί. Όπως στα Διάφανα Κρίνα... Στα 9 τραγούδια του δίσκου, το "φάντασμα" των Κρίνων υπάρχει βέβαια, αλλά ίσως μετατρέπεται σε "μούσα" του καλλιτέχνη, η οποία τον οδηγεί σε μικρές εξερευνήσεις νέων ηχητικών τοπίων. Μη φανταστείτε ότι ο Θάνος Ανεστόπουλος αλλάζει μουσική πλατφόρμα και "ανακαλύπτει τον τροχό". Όχι βέβαια. Θα έλεγα ότι θυμίζει αυτό που έκαναν φέτος οι Tindersticks με το φετινό "The Something Rain". Πατάει στη μουσική που τον ανέδειξε και την προχωράει μισό βήμα παρακάτω... Που φαίνεται αυτό;
Χαρακτηριστικό παράδειγμα όσων λέω παραπάνω είναι "Το κάθε τι", το "Η αγάπη θα βλαστήσει" και το "Μια σιωπή", στα οποία πιστεύω ότι φαίνεται η επιρροή του Μανώλη Αγγελάκη (ιδίως στο δεύτερο). Το single "Ξανάρθαν τα σύννεφα" είναι μια πολύ όμορφη κιθαριστική μπαλάντα, η οποία θα έλεγα ότι αποπνέει αισιοδοξία και μια χαρούμενη αύρα. Πιστεύω ότι θα ακουστεί αρκετά στο ραδιόφωνο.
Ακόμη, αγαπώ πολύ το "Γράμμα ενός αρρώστου" και το "Μα κάτι άλλο ζητάω", τα οποία ακόμη κι αν μου θυμίζουν τα Διάφανα Κρίνα, είναι τόσο, μα τόσο όμορφα τραγούδια. Η μελαγχολία, η ήρεμη φωνή του Ανεστόπουλου, η ακουστική κιθάρα και η φράση "Μα κάτι άλλο ζηταώ" κολλημένη στο μυαλό σου. Τόσο απλή και τόσο επίκαιρη μέσα σε αυτή την προεκλογική περίοδο... Όσο για το "Γράμμα ενός αρρώστου", ο Ανεστόπουλος δίνει ρεσιτάλ θεατρικής ερμηνείας. Θεατρικής; Κι όμως... Δε σας έχει τύχει ποτέ να ακούτε έναν τραγουδιστή και με τη φωνή του να σας δημιουργεί εικόνες;
Ακόμα κι αν δεν έχω αναφέρει όλα τα τραγούδια του "Ως το τέλος", ομολογώ ότι όλα είναι σε υψηλό επίπεδο. Δεν ξέρω αν ξανάρθαν τα σύννεφα, αν κάτι άλλο ζητάει ο Θάνος Ανεστόπουλος, αν έχει φτάσει ως το τέλος, αλλά φαίνεται ότι η αγάπη και αυτός ο δίσκος θα βλαστήσουν...
Τα λέμε αύριο με μια έρευνα για το Euro και τις καλοκαιρινές συναυλίες.
Υ.Γ.1: Ο Θάνος Ανεστόπουλος θα παρουσιάσει το νέο του δίσκο την ερχόμενη Παρασκευή στο Passport, στον Πειραιά.
Υ.Γ.2: Απόλυτα λογική μου φαίνεται η "προσχώρηση" (είναι της μόδας αυτή η λέξη) του Παύλου Παυλίδη στον Εξώστη της Inner Ear, η οποία ανακοινώθηκε πριν λίγες ώρες.
Θάνος Ανεστόπουλος - Ως το τέλος
01 Ξανάρθαν τα σύννεφα
02 Ως το τέλος
03 Το κάθε τι
04 Μα κάτι άλλο ζητώ
05 Η αγάπη θα βλαστήσει
06 Γράμμα ενός αρρώστου
07 Μια σιωπή
08 Ένα δάκρυ κοραλλένιο
09 Τα μικρά παιδιά παίζουν με όπλα