Το Σάββατο 10 Νοεμβρίου, οι The BitterSweet ανεβαίνουν στη σκηνή του ΤΩΡΑ Κ44 και παρουσιάζουν live το ντεμπούτο τους άλμπουμ με τον - καθόλου τυχαίο - τίτλο Dancing In The Zoo! Μαζί τους θα βρεθούν οι μουσικοί που συμμετείχαν στην ηχογράφηση του άλμπουμ, ενώ παράλληλα θα προβάλλονται ειδικά σχεδιασμένα για τη βραδιά video art.
Ο Δημήτρης Καμπόυρης μίλησε με τους Bittersweet πριν λίγες ημέρες. Το "μικρόφωνο" στους ίδιους:
1. Πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη μουσική και ποιο ήταν το ερέθισμα; Σας βοήθησε η μουσική να «αποκατασταθείτε» σε αυτή τη ζωή; (sex, drugs & rock ‘n’ roll)
Από τα άγουρα σχολικά μας χρόνια… Εγώ προσωπικώς κόπιαζα επί δύο χρόνια να καθιερωθώ στη μπάντα του Λυκείου του σχολείου μου! Και παίζαμε από Exploited μέχρι Cream!!!Μετά τα σχολικά χρόνια, και ειδικά με την καταλυτική γνωριμία μου με τον Δημήτρη Ρίγκο, επί χρόνια συνεργάτη και ντράμερ, τα πράγματα μπήκαν σε μια ελαφρώς πιο επαγγελματική βάση.
Το ερέθισμα ήταν σαφώς το να αποδώσω επί σκηνής τα πολυαγαπημένα μου ροκ ακούσματα… και φυσικά εν πολλοίς το δέλεαρ της ίδιας της σκηνής, που με γοήτευε από πολύ τρυφερή ηλικία. Live the dream και τα ρέστα…Από την άποψη του rock’n’roll, ναι, η μουσική με βοήθησε να αγγίξω και εν πολλοίς να πραγματοποιήσω το παιδικό όνειρο. Για drugs no comment, στο σεξ δεν νομίζω ότι μου βελτίωσε τους αριθμούς.. ακόμα! Χαχαχα… Για αποκατάσταση ας μην μιλήσουμε καλύτερα…
2. Το Dancing to the Zoo, μοιάζει να είναι φτιαγμένο με μια διάθεση για party και χορό, χωρίς 2ες σκέψεις κι αγχωτικούς εσωτερισμούς. Ο τίτλος είναι ενδεικτικός του περιεχομένου του, αλλά εσείς σε τι διάθεση βρίσκεστε μακριά από τα μικρόφωνα και τα όργανα σας;
Κατ’ αρχάς να πω ότι το Dancing In The Zoo περιέχει πολλές δεύτερες σκέψεις και εν πολλοίς εκφράζει εσωτερικούς ψυχισμούς και ενδοσκοπικές «βουτιές» στο ασυνείδητο… Το fun part, αν και ισχυρό και υπαρκτό, με απασχόλησε ως συνθέτη και δημιουργό αρκετά λιγότερο.
Σκοπός του άλμπουμ είναι πρωτευόντως η τροφή για σκέψη και η μουσική αρτιότητα ,και δευτερευόντως ο φλεγματικός αυτοσαρκασμός, το χιούμορ και το «party». Η διάθεση μας σίγουρα συμβαδίζει με τις εποχές και τις καταστάσεις που βιώνoυμε γύρω μας… Προφανώς λοιπόν και εμείς δεν είμαστε ξεκομμένοι από τη γενικότερη μαυρίλα των εποχών… Είμαστε όμως φύσει αισιόδοξοι άνθρωποι, ζούμε από και για την τέχνη μας, και την αφήνουμε να μας οδηγήσει σε τόπους χλοερούς και πνευματώδεις… Θα έλεγα λοιπόν ότι η διάθεση είναι άριστη. Οικονομικώς ας μην το συζητάμε καλύτερα… τα γνωστά.
3. Ποιο είναι το αγαπημένο τραγούδι για το καθένα από τα μέλη του γκρουπ
από το άλμπουμ σας; Ποια είναι μερικά από τα αγαπημένα σας τραγούδια ή
άλμπουμ για το 2012;
Νικόλας Αλαβάνος- 2 Steps Back
Δημήτρης Ρίγκος- The Wind
Aντώνης Γκούφας- You Don’t Dig Rock’n’Roll
Χριστίνα Παπανδρέου- On Top
Κώστας Κοντονίκας- I Love You
Αγαπημένα κομμάτια και άλμπουμ 2012;;; Χα! Εδώ χτυπάμε σε τοίχο… Γενικώς έχω απογοητευτεί ελαφρώς απ’ την πρόσφατη παραγωγή διεθνώς… Δεν φτάνουν στα αυτιά μου πρωτότυπα ,τολμηρά, δυνατά και μελωδικά ακούσματα… Ειδικά ο χώρος της indie βρίσκεται σε ένα μεγάλο τέλμα, σαν να έχει βαλτώσει ανεπιστρεπτί. Αν η δυνατή πρόταση αυτή την εποχή θεωρούνται οι Kasabian, που κατά τη γνώμη μου μηρυκάζουν λίγο από Verve, Carter USM και Stone Roses, τότε σωθήκαμε… λίγη πρωτοτυπία και λιγότερο αναμάσημα please! Θα απαντήσω διαφορετικά λοιπόν: Εκτός από την σταθερή αξία που ονομάζεται Radiohead και την αλμπουμ-άρα τους King Of Limbs (φυσικά κυκλοφόρησε το 2011), τελευταίο πραγματικά ενδιαφέρον άκουσμα που υπέπεσε στην αντίληψή μου ήταν το πρόσφατο άλμπουμ των MGMT, το Congratulations( έτσι ονομάζεται, αν δεν απατώμαι) … εξαιρετικό! Τολμηρό, πρωτότυπο ,καινοτόμο και άκρως ψυχεδελικό… με ταξίδεψε. Θα ήθελα πολύ να είχα ακούσει και το άλμπουμ της PJ Harvey, για το οποίο έχω ακούσει τα καλύτερα-το προηγούμενο της, το White Chalk με συγκίνησε-,αλλά δεν υπάρχει αρκετός χρόνος και η οικονομική χαλαρότης του παρελθόντος…
Είμαστε και της παλιάς σχολής που προτιμά το άλμπουμ σε βινύλιο ή cd από το φτωχό σε εμπνευστικότητα και ήχο internet, οπότε χρειάζεται κομπόδεμα… Και η δουλειά της PJ βέβαια κυκλοφόρησε το 2011.Πριν απ’ αυτά πρέπει να σκίρτησα για κάτι που άκουσα από Midlake… Mην με ρωτάτε ποιο άλμπουμ, μην με ρωτάτε πότε… Και τους Fleet Foxes πρέπει να τους ψάξω, γιατί συνέχεια πέφτω πάνω τους!!
4. Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση. Τι μπορεί να κάνει ένα γκρουπ της λεγόμενης ανεξάρτητης σκηνής για να ξεχωρίσει; Πώς θα μπορούσε ένας μουσικός να βγάλει και κάποια χρήματα ώστε να τα επενδύσει στη δημιουργική διαδικασία που είναι αρκετά ακριβή και χρονοβόρα συνήθως;
Χμμ… πονάει αυτή η ερώτηση, γιατί όλοι μας ανεξαιρέτως τα φέρνουμε βόλτα δύσκολα… Σίγουρα πρέπει να κάνεις μια δεύτερη δουλειά, αν δεν θέλεις να καταλήξεις στο «παλιό καλό σκυλάδικο», μοναδική σίγουρη πρόσοδο στο χώρο μας. Οπότε όλοι βγάζουμε τα προς το ζην από αλλού. Εγώ προσωπικώς έχω την ευτυχία και η άλλη μου δουλειά να σχετίζεται αμεσότατα με τη μουσική, οπότε δεν εγκαταλείπω ποτέ τον χώρο!! Μια κάποια προοπτική και σωτηρία οικονομικού τύπου εμφανίζεται εσχάτως με τις λεγόμενες «εκδοτικές εταιρείες», οι οποίες μπορούν να προμοτάρουν στο εξωτερικό τη δουλειά σου και να βάλουν κάποια κομμάτια σου σε διαφημίσεις και ταινίες. Άρα, επειδή όλοι γνωρίζουμε ότι όσες συναυλίες και να κάνεις, οικονομικά αυτάρκης δύσκολα καθίστασαι, ίσως αυτή να είναι μια προοπτική που αξίζει τον κόπο μια μπάντα να κυνηγήσει. Κατά τα άλλα το τοπίο είναι θολό… μιλάμε για την απόλυτη αυτοχρηματοδότηση!! Στον χώρο μας βρίσκεσαι από το πάθος και την αγάπη σου, και δουλεύεις για την υστεροφημία σου… Αυτό εγώ το θεωρώ Στόχο Ζωής και πολύ υπεράνω χρημάτων.
5. Πείτε μας μερικά από τα ελληνικά συγκροτήματα που ξεχωρίζετε. Ποια η
γνώμη σας για την ελληνική σκηνή; Έχετε απωθημένα για συνεργασίες που πρέπει να εκπληρώσετε;
Διαχρονικά θα ανέφερα ως ξεχωριστά γκρουπ τις Tρύπες, τους Raining Pleasure και μερικά «μικρότερα», όπως οι Closer, oι Suave Gap,οι Make Believe και οι Terminal Curve. Aπό νέα γκρουπ ξεχωρίζω τους Pop Eye… και κάπου εκεί σταματώ. Αν και υπάρχουν πολύ αξιόλογες νέες προτάσεις και στα live που κάνουμε κάθε φορά θα προσέξω ένα- δύο γκρουπ που θα μου κινήσουν το ενδιαφέρον… Οι Verbal Delirium και οι Sun, rain in life είναι δύο από αυτά. Θα θέλαμε να συνεργαστούμε κάποια στιγμή με τους Raining Pleasure ή με τον Vassilikos…και με την Ilia Darling. Η ελληνική σκηνή- και δη η αγγλόφωνη- νιώθω ότι είναι σε ανοδική πορεία αυτή την περίοδο… Προσωπικώς δεν ήμουν ποτέ του ελληνόφωνου ροκ, πλην Σιδηρόπουλου
και Τρυπών… αυτό δεν ισχύει για όλα τα μέλη των The BitterSweet όμως! Αν και, τώρα που το σκέφτομαι, ο πιο αυθεντικά ψυχεδελικός δίσκος της ελληνικής σκηνής είναι το Reflections του Χατζιδάκι. Αξεπέραστος!!Και θα το χαρακτήριζα ένα ελληνοκεντρικότατο αγγλόφωνο project.
6. Οι ενορχηστρώσεις κι η παραγωγή του άλμπουμ είναι ιδιαίτερα απαιτητικές. Πώς θα καταφέρετε να τις αποδώσετε ζωντανά στην επερχόμενη παρουσίαση του στο K44; Θα προσπαθήσετε να ακολουθήσετε τις στουντιακές εκτελέσεις ή θα τις απογυμνώσετε;
Φιλοδοξία είναι να αναπαραχθεί ο ιδιαίτερος ήχος του άλμπουμ και να αποδοθούν οι απαιτητικές αρμονίες και ενορχηστρώσεις του όσο πιο πιστά γίνεται… Το αν θα το κατορθώσουμε τελικώς θα κριθεί σαφώς εκ του αποτελέσματος… Γι’ αυτό και έχουμε επιστρατεύσει εξαιρετικούς special guests, ανθρώπους που συνέβαλαν τα μέγιστα με τον ιδιαίτερο ήχο τους και την εμπειρία τους στις ηχογραφήσεις του Dancing In The Zoo,για να μας βοηθήσουν να κάνουμε ένα βήμα προς την επίτευξη του στόχου αυτού. Επίσης God bless the keyboards και τις αναρίθμητες .ανεκτίμητες δυνατότητές τους σε ήχους και γρήγορες επιλύσεις ενορχηστρωτικών προβλημάτων!! Αν, επιπροσθέτως χαθείτε- παρασυρθείτε στον μαγικό- ψυχεδελικό κόσμο που θέλουμε να σας μεταφέρουμε υποχθόνια με τα 60’s visuals μας, ίσως και να ξεχάσετε την απαιτητική γραμμή όμποε που θα λείπει από κάποιο κομμάτι!!!! Χαχαχαχα.
7. Ποια είναι τα σχέδια σας τώρα που κυκλοφόρησε το Dancing in the Zoo; Νοιώθετε ότι αδειάσατε δημιουργικά ή έχετε πολλά ακόμα μουσικά βέλη στη φαρέτρα σας;
Η φαρέτρα θα έλεγα ότι είναι κάτι παραπάνω από γεμάτη! Και επίσης ποτέ δεν σταματάμε… Έχουμε άφθονο υλικό για δύο ακόμα άλμπουμ, οπότε το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι ένα ξεσκαρτάρισμά , και κάποια στιγμή προς τα μέσα του 2013 μας βλέπω να μπαίνουμε στο στούντιο για την ηχογράφηση του νέου μας άλμπουμ… Είστε οι πρώτοι στους οποίους θα αποκαλύψω ότι δύο πιθανοί τίτλοι βασανίζουν το φτωχό μυαλό μου…. Θα λέγεται «The Age Of New Delirium» ή «Trapped Inside A Basement»…Εκπλήξεις της τελευταίας στιγμής φυσικά δεν αποκλείονται.Nα το βάλουμε σε δημοψήφισμα?? Από συνθετικής απόψεως βαίνουμε κάλλιστα λοιπόν. Θα έχετε την ευκαιρία στο encore της παρουσίασης να ακούσετε δύο απ’ τα κομμάτια του επερχόμενου άλμπουμ, μαζί με αγαπημένες διασκεύες… Σας περιμένουμε!!