“I want to be in your bed, against your skin, where sun spills...” κάπως έτσι η Emiliana Torrini, σφραγίζει τη χρονιά που φεύγει με ένα από τα ομορφότερα τραγούδια του 2013". Βlood Red” από το νέο της άλμπουμ “Τοοkah”. Για να πω την αλήθεια, έξω βρέχει, κι εγώ δεν ξέρω τι να γράψω. Είναι μία από εκείνες τις μέρες, που θες να γράψεις αγγέλους για το συγκεκριμένο δισκάκι με αφορμή αυτό το καταπληκτικό τραγούδι, και δεν σου βγαίνει τίποτα.... Όχι γιατί βαριέσαι, άλλα γιατί το CD player έχει κολλήσει στο repeat, ο ουρανός είναι μαύρος από τα σύννεφα, και το μεσημέρι που γράφω αυτές τις γραμμές μοιάζει μεσάνυχτα. Την Torrini την παρακολουθώ χρόνια με ενδιαφέρον. Στο ξεκίνημα της χρονιάς μας χάρισε μια τυπική για το επίπεδο της, εξαιρετική βέβαια ερμηνεία όμως στο κλείσιμο του 13 γρατζουνάει πληγές με το “Tookah”.... Εννοώ ερμηνεύει τραγούδια βουτηγμένα στο μέσα της για τα καλά!
Όχι. Δεν θα γράψω για το κορίτσι από την Ισλανδία και όλες αυτές τις ανόητες τυπικούρες, τα ατέλειωτα μπλα μπλα μπλα. Το διαμαντάκι αυτό, πρέπει να το ακούσετε αν δεν το έχετε ήδη κάνει, γιατί μόνο έτσι θα δώσετε την ευκαιρία στον εαυτό σας να ταξιδέψει σε μια βόλτα με αρχή μέση και τέλος, και να χαρεί για την επιλογή του αυτή. ΕΔΩ, υπάρχουν τραγούδια (...) ολοκληρωμένα τραγούδια, συνθέσεις με σκελετό, εικόνα, ταυτότητα, και αληθινή ευαισθησία μαζί με ανεπιτήδευτη εσωτερικότητα στην ερμηνεία. Δεν συμβαίνει συχνά. Η Emiliana Torrini το πάλευε από το 2011 το άλμπουμ, κι αυτό φαίνεται. Φαίνεται τόσο στη μεστότητα της έκφρασης, όσο και στην άνεση με την οποία τρέχει το «Tookah» από τραγούδι σε τραγούδι. Αριστούργημα δεν είναι, και δεν ξέρω αν η εποχή σηκώνει αριστουργήματα τελικά, είναι όμως μάλλον ή πιο ώριμη και σημαντική στιγμή μιας σπουδαίας φωνής, κι αυτό από μόνο του είναι απλά αρκετό. Στην εποχή του διαδικτύου ξέρετε, αυτό που τελικά μετράει είναι η άποψη. Η καθαρή άποψη που έχει μέσα της (και) τη γνώση μιας διαδρομής βέβαια, μαζί με τα προσωπικά χαρακτηριστικά πακέτο πάντα. Ο Γιάννης Πετρίδης ας πούμε, μου έλεγε πριν από 7-8 μήνες στην εκπομπή μου, όταν παίξαμε κάποια από τα αγαπημένα του και μιλήσαμε για πολλά, πως ο ακροατής σήμερα ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να είναι ενεργός περισσότερο από ποτέ. Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο... Για αυτό, στη συγκεκριμένη περίπτωση αφήστε τις βαθμολογίες του “Pitchfork” (για παράδειγμα) και τον όποιο επαγγελματία - μυαλοπώλη γραφιά, κι ακούστε τα τραγούδια.
Πάμε για γιορτές, έρχονται Χριστούγγενα, και δεν μπορώ να σκεφτώ ένα τραγούδι από το “Tookah” που να μην στέκεται σαν η καλύτερη παρέα για τη χρονιά που μας αποχαιρετά. Σήμερα άλλωστε, είναι εύκολο να συναντήσεις τραγούδια που θα σε ενθουσιάσουν μέχρι τα επόμενα. Για ένα διάστημα δηλαδή. Τραγούδια που να σε κοιτάζουν στα μάτια, είναι δύσκολο να συναντήσεις...
Όχι. Δεν θα γράψω για το κορίτσι από την Ισλανδία και όλες αυτές τις ανόητες τυπικούρες, τα ατέλειωτα μπλα μπλα μπλα. Το διαμαντάκι αυτό, πρέπει να το ακούσετε αν δεν το έχετε ήδη κάνει, γιατί μόνο έτσι θα δώσετε την ευκαιρία στον εαυτό σας να ταξιδέψει σε μια βόλτα με αρχή μέση και τέλος, και να χαρεί για την επιλογή του αυτή. ΕΔΩ, υπάρχουν τραγούδια (...) ολοκληρωμένα τραγούδια, συνθέσεις με σκελετό, εικόνα, ταυτότητα, και αληθινή ευαισθησία μαζί με ανεπιτήδευτη εσωτερικότητα στην ερμηνεία. Δεν συμβαίνει συχνά. Η Emiliana Torrini το πάλευε από το 2011 το άλμπουμ, κι αυτό φαίνεται. Φαίνεται τόσο στη μεστότητα της έκφρασης, όσο και στην άνεση με την οποία τρέχει το «Tookah» από τραγούδι σε τραγούδι. Αριστούργημα δεν είναι, και δεν ξέρω αν η εποχή σηκώνει αριστουργήματα τελικά, είναι όμως μάλλον ή πιο ώριμη και σημαντική στιγμή μιας σπουδαίας φωνής, κι αυτό από μόνο του είναι απλά αρκετό. Στην εποχή του διαδικτύου ξέρετε, αυτό που τελικά μετράει είναι η άποψη. Η καθαρή άποψη που έχει μέσα της (και) τη γνώση μιας διαδρομής βέβαια, μαζί με τα προσωπικά χαρακτηριστικά πακέτο πάντα. Ο Γιάννης Πετρίδης ας πούμε, μου έλεγε πριν από 7-8 μήνες στην εκπομπή μου, όταν παίξαμε κάποια από τα αγαπημένα του και μιλήσαμε για πολλά, πως ο ακροατής σήμερα ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να είναι ενεργός περισσότερο από ποτέ. Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο... Για αυτό, στη συγκεκριμένη περίπτωση αφήστε τις βαθμολογίες του “Pitchfork” (για παράδειγμα) και τον όποιο επαγγελματία - μυαλοπώλη γραφιά, κι ακούστε τα τραγούδια.Πάμε για γιορτές, έρχονται Χριστούγγενα, και δεν μπορώ να σκεφτώ ένα τραγούδι από το “Tookah” που να μην στέκεται σαν η καλύτερη παρέα για τη χρονιά που μας αποχαιρετά. Σήμερα άλλωστε, είναι εύκολο να συναντήσεις τραγούδια που θα σε ενθουσιάσουν μέχρι τα επόμενα. Για ένα διάστημα δηλαδή. Τραγούδια που να σε κοιτάζουν στα μάτια, είναι δύσκολο να συναντήσεις...
Σχετικό θέμα