Δεν έχουν εκλείψει ακόμα τα καθαρόαιμα ροκ και εναλλακτικά συγκροτήματα. Απόδειξη αυτού είναι η μπάντα με το πολύ ενδιαφέρον όνομα "Δραμαμίνη", που είχαμε την ευκαιρία να τους ακούσουμε από κοντά την προηγούμενη βδομάδα στο six d.o.g.s! Όσοι δεν τους γνώριζαν από πριν, σίγουρα τους έμαθαν τον τελευταίο καιρό μέσα από τις μελοποιήσεις των ποιημάτων του Κώστα Καρυωτάκη.
Οι Δραμαμίνη γεμάτοι ενέργεια, ένταση και δύναμη έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό την Τετάρτη που μας πέρασε. Ξεκίνησαν με κομμάτια από τον πρόσφατο διπλό ψηφιακό δίσκο τους που φέρει τον τίτλο "Με το μηδέν και το άπειρο να συμφιλιωθούμε" (2014), ο οποίος περιλαμβάνει ποιήματα του Κώστα Καρυωτάκη τα οποία έντυσαν με ροκ ήχους και τους έδωσαν μια άλλη πνοή. Με την "Κυριακή", τον "Μιχαλιό" και τη "Μυγδαλιά" να ξεχωρίζουν –κομμάτια που υπήρξαν και προπομποί του δίσκου-, μας πήγαν ένα βήμα παραπέρα με την "Αισιοδοξία" και "Υστεροφημία" που έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση. Η απόφασή τους να επιλέξουν τον συγκεκριμένο ποιητή με κάνει να τους εκτιμώ ακόμη περισσότερο , καθώς και το γεγονός ότι οι μελοποιήσεις τους είναι αξιοπρεπέστατες.
Πρόκειται για ένα συγκρότημα με εξαίρετους μουσικούς και φαίνεται από τη σκηνική τους παρουσία ότι δουλεύουν πάρα πολύ σκληρά, γι’ αυτό και το αποτέλεσμα ήταν άρτιο. Με συνέπεια και πάθος χάρισαν στο κοινό πολύ όμορφες στιγμές, τόσο μουσικά όσο και εκφραστικά. Η αλήθεια είναι ότι είχα αρκετό καιρό να ακούσω ροκ μπάντα με τόσο καθαρό, ενδιαφέροντα και μεστό ήχο, κι αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που μου άρεσε πολύ η συγκεκριμένη βραδιά. Ο Χάρης Μιχαηλίδης τραγούδησε με ευαισθησία, αλλά και πάθος όπου χρειαζόταν, αποδίδοντας έτσι τα συναισθήματα που αποπνέουν οι στίχοι του Καρυωτάκη, σε συνδυασμό με την ηλεκτρική του κιθάρα που έδινε ζωντάνια στις λέξεις. Ο Γιάννης Μιχαηλίδης άλλοτε έδινε παλμό με τους ήχους της ακουστικής κιθάρας του και άλλοτε έδινε το στίγμα του στα φωνητικά. Τα δύο αδέλφια από τη Δράμα μπορεί να αποτελούν την ιδρυτική και μόνιμη βάση των Δραμαμίνη (μαζί με τον Γιώργο Χατζηκωνσταντίνου), αλλά το συγκρότημα απαρτίζεται και από άλλους μουσικούς (στις παραγωγές και τα lives) οι οποίοι την Τετάρτη έβαλαν φωτιά στο όργανα: Αλέκος Κούρτης- τύμπανα, Κώστας Γιαννίρης- μπάσο, Αλέκος Βουλγαράκης-ηλεκτρική κιθάρα, Στέφανος Δανιηλίδης- πλήκτρα.
Πέρα από τα "Καρυωτακικά κομμάτια", έκαναν και μια περιδιάβαση στα μονοπάτια των δύο προηγούμενων δίσκων τους : "Ταξίδι πλάι στο παράθυρο" (2007) και "Το σύμπαν μέσα μου" (2011). Ακούσαμε τραγούδια που έχουν τον δικό τους χαρακτήρα, τόσο στους στίχους όσο και στη μουσική, όπως τα: "Αστρικό αεροπλάνο", "Σήμερα", "Χαρούμενες μέρες", "Στιγμές" και πολλά άλλα. Ωστόσο, δεν έλειψαν και μερικές διασκευές από αγαπημένους καλλιτέχνες, όπως ήταν το ανεβαστικό "Πάρε με μαζί σου" από τα Ξύλινα Σπαθιά. Με ένα πολύωρο σετ, άπλετη μουσική, πολύ καλή δουλειά, τεράστια προσπάθεια και εξαιρετική ενέργεια, απέδειξαν οι Δραμαμίνη στο live τους ότι ήρθαν για να μείνουν στο νέο ελληνικό μουσικό στερέωμα!
Υ.Γ. Και επειδή είναι ένα συγκρότημα πολυτάλαντο και πολυδιάστατο, με τη ζωγραφική και τη σκηνοθεσία να περιλαμβάνεται στο ιστορικό τους, αξίζει να επισκεφθείτε την προσωπική τους ιστοσελίδα www.dramamini.gr και να ρίξετε μια ματιά στην πρωτότυπη διαδραστική εφαρμογή (Adventure Game) που έχουν φτιάξει μόνοι τους για τον τελευταίο τους δίσκο.