Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Γιάννη Νέγρη (i-jukebox.gr) και την Ελένη Σουλιώτη (MixGrill.gr).
ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ
[Γράφει ο Λεωνίδας Καλμούκος]
Μιας και τα reviews της Ελένης και της Ανθής έχουν όλες τις λεπτομέρειες για τη χθεσινή βραδιά του Rockwave, προσωπικά θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες απόψεις μου.
Έχουν περάσει περίπου τέσσερα χρόνια από την τελευταία μου επίσκεψη στο Terra Vibe με τους Pulp επί σκηνής και με πολύ λιγότερο κόσμο, και πέντε από το πρώτο live του Bob Dylan στη Μαλακάσα, ο οποίος είχε μαζέψει σεβαστό αριθμητικά κοινό. Σε Rockwave, εάν δεν κάνω λάθος, η τελευταία φορά που είχα παρευρεθεί ήταν το 2004, την ημέρα που έπαιξαν οι Pixies! Οι διαφορές στην οργάνωση πάρα πολλές: η είσοδος στο χώρο εύκολη πλέον, από περισσότερες πύλες, χωρίς ατελείωτη αναμονή και στριμωξίδι. Ορατότητα στη σκηνή σχεδόν από παντού, με καταλυτική την βοήθεια των video walls. Οι ουρές σε bars και τουαλέτες ανεκτές και η ακρίβεια στις εμφανίσεις των συγκροτημάτων να θυμίζει τρένο σε σιδηροδρομικό σταθμό. Αν ποτέ λυθεί και το πρόβλημα με το παρκάρισμα κοντά στο Terra vibe, πράγμα ίσως όχι πολύ εύκολο με τόση προσέλευση, θα μιλάμε για μια σχεδόν τέλεια οργάνωση και μπράβο στην Didi γι’αυτό.
Το ελπιδοφόρο και ευχάριστο γεγονός της χθεσινής εμφάνισης των Black Keys ήταν για μένα ότι ένα group που παίζει blues rock και το ευρύ ακροατήριο το γνωρίζει 4-5 χρόνια, με ενάμισι hit στο ενεργητικό του - όπου μισό βλέπε Tighten Up - κατάφερε να μαζέψει 20.000 κόσμο. Δε θα δεχθώ αυτό που άκουσα ότι υπήρχαν πολλοί άσχετοι, αφού ευρισκόμενος στο μέσο περίπου του stage ήταν πολλοί αυτοί που τραγουδούσαν όλους τους στίχους τραγουδιών όπως το Gold on the Ceiling και το Little Black Submarines. Αν θυμηθούμε την επεισοδιακή εμφάνιση του αναλόγου μουσικού ύφους συγκροτήματος White Stripes το 2006 στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Φαλήρου, είχαν δεν είχαν μαζέψει το ένα τρίτο από τους χθεσινούς παρευρισκόμενους.
Γιατί έσπευσαν λοιπόν όλοι αυτοί στη Μαλακάσα χθες, εκτός από τον προφανή λόγο ότι θα έβλεπαν ένα πραγματικά μεγάλο συγκρότημα την κορυφαία στιγμή της καριέρας του;
Ίσως επειδή το promotion ήταν πολύ καλό, ίσως επειδή η προπώληση είχε ξεκινήσει από πολύ νωρίς; Ακόμα και επειδή οι συναυλίες το φετινό καλοκαίρι, πέραν των festivals, είναι ελάχιστες ή μηδαμινές. Ούτε συχνοί μας επισκέπτες, όπως οι Thievery Corporation δεν θα περάσουν για live φέτος στους Βράχους ή το Λυκαβηττό. Συναυλιακό κοινό λοιπόν υπάρχει, ακόμα και σε περιόδους κρίσης.
Το άσχημο σημείο της χθεσινής βραδιάς και της εμφάνισης των Black Keys ήταν δυστυχώς η χαμηλή ένταση του ήχου που δεν μας άφησε να ευχαριστηθούμε όπως θα έπρεπε το μαγικό δίδυμο των Dan και Patrick. Βρισκόμουν κοντά στο κεντρικό video wall του Terra Vibe και άκουγα τη μουσική σαν να βρισκόμουν μποτιλιαρισμένος στην Μεσογείων με ανοιχτό το παράθυρο από το διπλανό αυτοκίνητο.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Όπως καταλάβατε, ήμασταν κι εμείς στην έναρξη του Rockwave Festival που γιορτάζει φέτος τα 20ά γενέθλιά του και χαρήκαμε ιδιαίτερα τη "ζωντανή" μετάδοση (την επόμενη φορά θα είμαστε ακόμα πιο δυνατές, δεν είχαμε υπολογίσει την αντοχή της μπαταρίας). Ας μιλήσουμε άνετα λοιπόν...
Η πρόσβαση στη Μαλακάσα ήταν εντελώς απρόσκοπτη, ίσως γιατί οι Αθηναίοι το είχαν σκάσει για το τριήμερο. Αλλά και στο χώρο μπήκαμε γρήγορα, χωρίς περιττά στριμώγματα (δυστυχώς δεν μπορώ να πω το ίδιο και για την αποχώρηση). Μέχρι το τέλος της βραδιάς είχαμε μαζευτεί πάνω από 20.000 άτομα. Λογικό θα μου πείτε. Η μέρα ήταν υπέροχη, όσο ήταν ψηλά ο ήλιος. Άλλοι είχαν ξαπλώσει στο γρασίδι κι άλλοι έπαιζαν ρακέτες. Καφέδες, ποτά, γέλια, παρέες, ακόμη και οικογένειες με τα παιδιά τους. Οι εθελοντές και γενικότερα το προσωπικό στα κιόσκια και στην παραγωγή ήταν άψογοι και μπράβο τους για την υπομονή τους. Επίσης, στο χώρο βρίσκονταν άτομα του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού για τις πρώτες βοήθειες, αν και με εξαίρεση ένα νεαρό που έφυγε με δεμένο χέρι δεν παρατηρήθηκαν άλλοι τραυματισμοί. Φυσικά, πολύς κόσμος σημαίνει αρκετές δυσκολίες και αυτό θα είναι πάντα στ' αρνητικά. Μεγάλες ουρές και καθυστέρηση για τις μάρκες για φαγητό, ποτό και δυστυχώς για τις τουαλέτες.
Ας περάσουμε στο μουσικό μέρος. Το πρόγραμμα τηρήθηκε στο λεπτό, χωρίς καθυστερήσεις και χωρίς encore! Όχι ότι ζητήθηκαν encore βέβαια. Δε περίμενα τόση ακρίβεια όμως. Επομένως, αν με ρωτήσετε για τη διάρκεια, απλά δείτε τις ώρες παρακάτω και υπολογίστε! Εντάξει, οι Black Keys τέλειωσαν 23:34, μάλλον λόγω των παύσεων ανάμεσα στα κομμάτια για τις αλλαγές.
PUTA VOLCANO 16:45 - 17:30
THE BIG NOSE ATTACK 17:45 - 18:30
1000 MODS 18:45 - 19:45
THE BLACK ANGELS 20:15 - 21:30
THE BLACK KEYS 22:00 - 23:30
Σε γενικές γραμμές ο ήχος κοντά στη σκηνή ήταν καλός. Θα συμφωνήσω πως όσοι ήταν σε πιο απομακρυσμένα σημεία δεν έμειναν ικανοποιημένοι, ιδιαίτερα όταν βράδιασε που μαζευτήκαμε πολλοί. Κι αυτό το λέω, έχοντας αλλάξει αρκετές φορές θέση στο χώρο αυτές τις 6-7 ώρες. Η προσέλευση του κόσμου κορυφώθηκε αφού άρχισε να πέφτει ο ήλιος. Όσοι ήταν εκεί από το μεσημέρι δε φάνηκε να συμμετέχουν ιδιαίτερα στις συναυλίες. Θα τολμήσω να πω πως μέχρι τους Black Keys δεν παρατήρησα ιδιαίτερη συμμετοχή του κοινού, αλλά ούτε και κάποιου είδους επικοινωνία από τη μεριά των συγκροτημάτων.
[Γράφει η Ανθή Χρήστου]
Το τελευταίο Σάββατο του Μαΐου πήγαμε στη Μαλακάσα. Όλοι πήγαμε στη Μαλακάσα. Έλληνες και Άγγλοι, Αθηναίοι και Θεσσαλονικείς, μικροί και μεγάλοι.
Αν σκεφτείς τον περσινό καταποντισμό, δε μπορείς παρά να νιώσεις κι εσύ ένα κομμάτι από την ικανοποίηση της ομάδας του Rockwave Festival που στα εικοστά γενέθλιά του κατάφερε να συγκεντρώσει περίπου 20.000 θεατές.
Βέβαια, ποιος μπορεί να αντισταθεί στους Black Keys; Όταν το ντουέτο από το Akron του Ohio με τις πολλές ραδιοφωνικές και μη επιτυχίες έρχεται σε ένα καλό σημείο της καριέρας του στη χώρα μας, ποιος μπορεί να πει όχι;
Οι προσδοκίες λοιπόν για τη χθεσινή συναυλία ήταν -και αναμενόμενα - αρκετά υψηλές. Οι διοργανωτές κατάφεραν να στήσουν μια ωραία μέρα με πολύ αξιόλογα ελληνικά support, τους ψυχεδελικούς Black Angels που σάρωσαν στο Fuzz και φυσικά την εξαιρετική έκπληξη των Black Keys.
Και κάπως έτσι, αρχίζει η ιστορία μιας συναυλίας που χιλιάδες την περίμεναν, αρκετοί την ειρωνεύτηκαν και εκατοντάδες λογικά δεν την έζησαν όπως θα ήθελαν.
PUTA VOLCANO + THE BIG NOSE ATTACK + 1000MODS
[Γράφει η Ανθή Χρήστου]
Λίγο μετά τις 17:00 και ενώ οι Puta Volcano είναι ήδη στη σκηνή, φθάνουμε στο χώρο. Η αναμονή είναι μικρή, οι ουρές προχωράνε κανονικά και το σύστημα ηλεκτρονικού ελέγχου στις πόρτες λειτουργεί άψογα.
Ο ήλιος λάμπει και ενώ καθόμαστε κοντά στο διπλό λεωφορείο του Red Fm δε μπορούμε παρά να νιώσουμε πόσο έχουν εξελιχθεί οι Puta Volcano και πόσο συναρπαστική είναι η παρουσίαση του νέου τους album "The Sun" .
Λίγο αργότερα, οι The Big Nose Attack ανεβαίνουν στη σκηνή και αποδεικνύονται τόσο, μα τόσο ταιριαστοί ως opening act των Black Keys. Ο ήχος τους είναι άρτιος, τα τραγούδια αρκετά ενδιαφέρονται και η σκηνική παρουσία κινείται σε ικανοποιητικά επίπεδα. Είναι εντυπωσιακό να βλέπεις μπάντες που παίζουν για πρώτη φορά σε ένα τέτοιο φεστιβάλ να μπορούν να κερδίσουν τις εντυπώσεις. Μας έπαιξαν ένα κομμάτι από τον επόμενο δίσκο με τίτλο "69" , και το πιο γνωστό "Yeah! (That Girl)" και μας έκαναν να αναρωτιόμαστε πότε θα είναι το επόμενο live τους.
Και εκεί που σκέφτεσαι πόσο έχουν εξελιχθεί οι ελληνικές μπάντες, πόσο εντυπωσιακά σωστές είναι οι επιλογές της διοργάνωσης και πότε θα πιεις την επόμενη μπύρα, βγαίνουν στη σκηνή οι 1000mods.
Ο κόσμος τους γνωρίζει και εκείνοι φαίνεται να απολαμβάνουν πλήρως το live τους. Για περίπου μία ώρα γεμίζουν το Terra Vibe με ενέργεια και πάθος. Το "Vidage" καταχειροκροτείται, το κοινό αλληλεπιδρά και γενικά η φάση είναι όπως πρέπει. Γεμάτη ρυθμό και ψυχεδέλεια.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Τους Puta Volcano δε τους πρόλαβα. Άκουσα όμως πολύ θετικά σχόλια για την εμφάνισή τους και για το επερχόμενο άλμπουμ τους "The Sun". Άκουσα όμως τους The Big Nose Attack, το blues-rock συγκρότημα από το Μπραχάμι. Είχα να τους δω από το Γενάρη που άνοιγαν τη συναυλία των Blues Pills. Και φυσικά είπαν το γνωστό αγαπημένο Yeah! (That Girl), αλλά ξεχώρισε και το καινούριο τους κομμάτι "69", που μας άνοιξε την όρεξη για το επερχόμενο άλμπουμ.
Ακολούθησαν οι psychedelic/stoner 1000mods, ακριβώς στην ώρα τους (18:45) κι έπαιξαν μια γεμάτη ώρα, ζεσταίνοντας για τα καλά το κλίμα με το"Vidage", το "El Rollito", αλλά και το "Claws". Χειροκροτήματα κάτω από τη σκηνή με το όσους βρίσκονταν ακριβώς μπροστά να το απολαμβάνουν.
THE BLACK ANGELS
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Ακολούθησαν οι psychedelic rock Black Angels από το Texas στις 20:15 ακριβώς. Νομίζω ότι δε τους βοήθησε ούτε η υποδομή, ούτε η ώρα εμφάνισης για να αναδείξουν τη μουσική τους. Το κοινό παρέμεινε κάπως μουδιασμένο, χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις. Την ώρα που έπεσε ο ήλιος άρχισαν να φαίνονται και τα γραφικά στο video wall της σκηνής και να δημιουργείται η κατάλληλη ψυχεδελική ατμόσφαιρα. Κατ' αυτόν τον τρόπο, θα έλεγα ότι αδικήθηκαν πραγματικά, γιατί τους έχουμε δει και σε καλύτερες εμφανίσεις. Εκείνοι βέβαια έπαιζαν με την ψυχή τους και μόνο όσοι βρίσκονταν κοντά στη σκηνή έπιαναν κάπως το vibe. Οι επιτυχίες τους, όπως τα "Bad Vibrations","Indigo Meadow" και "Prodigal Sun", μπορεί να πέρασαν χωρίς να ξεσηκώσουν τον κόσμο, αλλά οι ίδιοι σίγουρα δε πέρασαν απαρατήρητοι.
[Γράφει η Ανθή Χρήστου]
Και κάπως έτσι, και ενώ έχει ακόμη ήλιο φθάνουμε στην πρώτη μεγάλη στιγμή, την εμφάνιση των Black Angels. Και εδώ αρχίζει το μεγάλο ζήτημα της ημέρας.
Οι Black Angels είναι ένα εξαιρετικό συγκρότημα με 4 albums και μια ήδη άκρως επιτυχημένη εμφάνιση στην Ελλάδα. Αλλά, στη Μαλακάσα, εν μέρει το γεγονός ότι παίζουν το μεγαλύτερο σετ ενώ είναι ακόμη ημέρα και κυρίως η αδυναμία του κόσμου να συνδεθεί μαζί τους μετριάζουν αρκετά την εμφάνιση τους. Μοιάζουν να βρίσκονται σε αμηχανία και το κοινό τούς παρακολουθεί παγωμένο. Παίζουν καλά και παίζουν πολύ. Αλλά το κοινό δε μπορεί να αντιδράσει, ούτε στο" Young Men Dead", ούτε στο "Bad Vibrations".
Και κάπως έτσι, εμείς μείναμε με την επιθυμία να ακούσουμε και τα 4 albums μαζεμένα και να τους δούμε σύντομα σε μια πιο αντιπροσωπευτική εμφάνιση.
THE BLACK KEYS
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Ο ήλιος είχε πλέον πέσει και όσοι είχαν ζακέτα ήταν τυχεροί. Το Terra Vibe είχε γεμίσει και όλοι είχαν πάρει θέση για τους Black Keys. Κι εκείνοι πιστοί στο ραντεβού τους εμφανίστηκαν στη σκηνή ακριβώς στις 22:00.
Ο Dan Auerbach μάς χαιρέτησε μ' ένα "Good evening" κι άνοιξαν η συναυλία με το "Dead and Gone". Ο κόσμος σε τίποτα δε θύμιζε το μουδιασμένο κοινό της υπόλοιπης ημέρας. Αλλά κι ο Dan ήταν αρκετά επικοινωνιακός, μας σύστησε τους touring μουσικούς του και μας έπαιξαν αναμενόμενες επιτυχίες της συλλογής τους, πιστοί στον ήχο της αρχικής τους εκτέλεσης. Ευρισκόμενη πλέον στα δεξιά της σκηνής, έβλεπα το κοινό μπροστά να συμμετέχει και να προσπαθεί να απαθανατίσει τις στιγμές στο κινητό. Μια θάλασσα από φωτισμένες οθόνες μπροστά στη σκηνή. Όλοι περίμεναν ν' ακούσουν το "Lonely Boy", αλλά το κράτησαν για το τέλος.
Απολαύσαμε τον Dan να χορεύει με την κιθάρα του σ' ένα υπέροχο σόλο. Δεν παρέλειψε να μας προετοιμάσει ψυχολογικά για τη λήξη - "a couple more songs"- τα είπαν, μας ξεσήκωσαν κι έφυγαν. Σίγουρα θα ξεχωρίσω τα "Gold On The Ceiling" και "Lonely Boy" ως προς την αντίδραση του κόσμου, αλλά αυτό που ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα ήταν η εκτέλεση του "Little Black Submarines" με το οποίο έκλεισαν , και το υπογραμμίζω, προγραμματισμένα τη βραδιά. Ήσυχα πράγματα. Ο Dan μάς ευχαρίστησε και μας είπε να οδηγήσουμε προσεχτικά και bye bye. Η πρώτη μέρα του Rockwave έκλεισε με πυροτεχνήματα και καπνούς στη σκηνή, ενώ έπαιζε το "Mala Vida" και στο βουνό απέναντι από τη σκηνή προβάλλονταν οι προσεχείς ημερομηνίες του Rockwave.
Κι έπειτα άρχισε η μαζική έξοδος. Όσο εύκολα μπήκαμε στο χώρο, τόσο δύσκολα βγήκαμε. Για όσους είχαμε παρκάρει στο πάρκινγκ, αυτό συνοδευόταν και με μποτιλιάρισμα ανάμεσα στους θάμνους και αναμονή περίπου 2 ωρών μέχρι να βγούμε από τη Μαλακάσα. Με 0 χλμ/ώρα δε γινόταν να οδηγήσουμε πιο προσεχτικά, Dan...
[Γράφει η Ανθή Χρήστου]
Λίγο μετά τις 22:00 και ενώ ο κόσμος πλέον έχει γεμίσει το Terra vibe, οι Black Keys ανεβαίνουν στη σκηνή. Ο Dan είναι ευγενικός και σεμνός, μας συστήνει τους μουσικούς τους και μας ευχαριστεί που ήρθαμε να τους ακούσουμε.
Στην αρχή επικρατεί μια μικρή σύγχυση, αλλά όσο το live προχωράει και μπαίνουμε στην ουσία, τα πράγματα βελτιώνονται. Μπουκάλια με νερό ανοίγουν και χορεύουμε ξέφρενα στο "Lonely Boy", τρελαινόμαστε με το εξαιρετικό (και προσωπικό αγαπημένο) "Gold on the Ceiling" και τραγουδάμε όλοι μαζί τον απόηχο του "Howlin´ for you". Η καλύτερη στιγμή της βραδιάς είναι αναμφισβήτητα το "I Got Mine", στο οποίο ο Patrick Carney δίνει τα ρέστα του.
Σίγουρα τα περισσότερα κομμάτια ακούγονταν όπως στο studio. Και σίγουρα, τα επίπεδα του ήχου ήταν υπερβολικά χαμηλά. Και προσωπικά δεν κατάλαβα απόλυτα γιατί υπήρχαν παύσεις μετά από κάθε κομμάτι για αλλαγές κιθαρών.
Αλλά, ακούσαμε ένα υπέροχο, ρυθμικό "Too Afraid to Love you" και δε μπορώ να βγάλω από το κεφάλι μου την εικόνα του Dan μόνου του με μια κιθάρα στη εισαγωγή του "Little Black Submarines". Και μετά, τα φώτα να ανοίγουν και να μπαίνει η ένταση.
Και δε μπορώ να μην σκεφτώ ότι 20.000 Έλληνες ήρθαν στο Terra Vibe για να ακούσουν συγκροτήματα με rock και ψυχεδελικούς ήχους. Και μαζεύτηκαν τρεις πολλά υποσχόμενες, Ελληνικές μπάντες, οι οποίες καταχειροκροτήθηκαν.
Οπότε, θεωρώ ότι ήταν μια καλή μέρα. Γιατί η μέρα που ακούς το "Leavin' Trunk" και κλείνει με το "Little Black Submarines" δε μπορεί να είναι κακή.
Ακόμη και αν η διοργάνωση επέλεξε να την ολοκληρώσει με περίεργους εορτασμούς γεμάτους πυροτεχνήματα, κορδέλες και το "Mala Vida". Ακόμη και αν ο ήχος ήταν προβληματικός και το κοινό δεν μπόρεσε να κατανοήσει ότι έπρεπε να δώσει κάτι από την ενέργεια που παίρνει στους καλλιτέχνες.
Ήταν εξαιρετική η μέρα που μαζεύει τόσους πολλούς υπέροχους και διαφορετικούς μουσικούς σε ένα μέρος. Και μας κάνει να ανυπομονούμε για ακόμη περισσότερα live και φεστιβάλ.
Το setlist των Black Keys ήταν το ακόλουθο:
Dead and Gone
Next Girl
Run Right Back
Same Old Thing
Gold on the Ceiling
Strange Times
Nova Baby
Leavin' Trunk
Too Afraid to Love You
Howlin' for You
I Got Mine
Money Maker
Gotta Get Away
She's Long Gone
Fever
Tighten Up
Your Touch
Lonely Boy
Little Black Submarines
ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ
[Γράφει ο Λεωνίδας Καλμούκος]
Μιας και τα reviews της Ελένης και της Ανθής έχουν όλες τις λεπτομέρειες για τη χθεσινή βραδιά του Rockwave, προσωπικά θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες απόψεις μου.
Έχουν περάσει περίπου τέσσερα χρόνια από την τελευταία μου επίσκεψη στο Terra Vibe με τους Pulp επί σκηνής και με πολύ λιγότερο κόσμο, και πέντε από το πρώτο live του Bob Dylan στη Μαλακάσα, ο οποίος είχε μαζέψει σεβαστό αριθμητικά κοινό. Σε Rockwave, εάν δεν κάνω λάθος, η τελευταία φορά που είχα παρευρεθεί ήταν το 2004, την ημέρα που έπαιξαν οι Pixies! Οι διαφορές στην οργάνωση πάρα πολλές: η είσοδος στο χώρο εύκολη πλέον, από περισσότερες πύλες, χωρίς ατελείωτη αναμονή και στριμωξίδι. Ορατότητα στη σκηνή σχεδόν από παντού, με καταλυτική την βοήθεια των video walls. Οι ουρές σε bars και τουαλέτες ανεκτές και η ακρίβεια στις εμφανίσεις των συγκροτημάτων να θυμίζει τρένο σε σιδηροδρομικό σταθμό. Αν ποτέ λυθεί και το πρόβλημα με το παρκάρισμα κοντά στο Terra vibe, πράγμα ίσως όχι πολύ εύκολο με τόση προσέλευση, θα μιλάμε για μια σχεδόν τέλεια οργάνωση και μπράβο στην Didi γι’αυτό.
Το ελπιδοφόρο και ευχάριστο γεγονός της χθεσινής εμφάνισης των Black Keys ήταν για μένα ότι ένα group που παίζει blues rock και το ευρύ ακροατήριο το γνωρίζει 4-5 χρόνια, με ενάμισι hit στο ενεργητικό του - όπου μισό βλέπε Tighten Up - κατάφερε να μαζέψει 20.000 κόσμο. Δε θα δεχθώ αυτό που άκουσα ότι υπήρχαν πολλοί άσχετοι, αφού ευρισκόμενος στο μέσο περίπου του stage ήταν πολλοί αυτοί που τραγουδούσαν όλους τους στίχους τραγουδιών όπως το Gold on the Ceiling και το Little Black Submarines. Αν θυμηθούμε την επεισοδιακή εμφάνιση του αναλόγου μουσικού ύφους συγκροτήματος White Stripes το 2006 στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Φαλήρου, είχαν δεν είχαν μαζέψει το ένα τρίτο από τους χθεσινούς παρευρισκόμενους.
Γιατί έσπευσαν λοιπόν όλοι αυτοί στη Μαλακάσα χθες, εκτός από τον προφανή λόγο ότι θα έβλεπαν ένα πραγματικά μεγάλο συγκρότημα την κορυφαία στιγμή της καριέρας του;
Ίσως επειδή το promotion ήταν πολύ καλό, ίσως επειδή η προπώληση είχε ξεκινήσει από πολύ νωρίς; Ακόμα και επειδή οι συναυλίες το φετινό καλοκαίρι, πέραν των festivals, είναι ελάχιστες ή μηδαμινές. Ούτε συχνοί μας επισκέπτες, όπως οι Thievery Corporation δεν θα περάσουν για live φέτος στους Βράχους ή το Λυκαβηττό. Συναυλιακό κοινό λοιπόν υπάρχει, ακόμα και σε περιόδους κρίσης.
Το άσχημο σημείο της χθεσινής βραδιάς και της εμφάνισης των Black Keys ήταν δυστυχώς η χαμηλή ένταση του ήχου που δεν μας άφησε να ευχαριστηθούμε όπως θα έπρεπε το μαγικό δίδυμο των Dan και Patrick. Βρισκόμουν κοντά στο κεντρικό video wall του Terra Vibe και άκουγα τη μουσική σαν να βρισκόμουν μποτιλιαρισμένος στην Μεσογείων με ανοιχτό το παράθυρο από το διπλανό αυτοκίνητο.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Όπως καταλάβατε, ήμασταν κι εμείς στην έναρξη του Rockwave Festival που γιορτάζει φέτος τα 20ά γενέθλιά του και χαρήκαμε ιδιαίτερα τη "ζωντανή" μετάδοση (την επόμενη φορά θα είμαστε ακόμα πιο δυνατές, δεν είχαμε υπολογίσει την αντοχή της μπαταρίας). Ας μιλήσουμε άνετα λοιπόν...
Η πρόσβαση στη Μαλακάσα ήταν εντελώς απρόσκοπτη, ίσως γιατί οι Αθηναίοι το είχαν σκάσει για το τριήμερο. Αλλά και στο χώρο μπήκαμε γρήγορα, χωρίς περιττά στριμώγματα (δυστυχώς δεν μπορώ να πω το ίδιο και για την αποχώρηση). Μέχρι το τέλος της βραδιάς είχαμε μαζευτεί πάνω από 20.000 άτομα. Λογικό θα μου πείτε. Η μέρα ήταν υπέροχη, όσο ήταν ψηλά ο ήλιος. Άλλοι είχαν ξαπλώσει στο γρασίδι κι άλλοι έπαιζαν ρακέτες. Καφέδες, ποτά, γέλια, παρέες, ακόμη και οικογένειες με τα παιδιά τους. Οι εθελοντές και γενικότερα το προσωπικό στα κιόσκια και στην παραγωγή ήταν άψογοι και μπράβο τους για την υπομονή τους. Επίσης, στο χώρο βρίσκονταν άτομα του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού για τις πρώτες βοήθειες, αν και με εξαίρεση ένα νεαρό που έφυγε με δεμένο χέρι δεν παρατηρήθηκαν άλλοι τραυματισμοί. Φυσικά, πολύς κόσμος σημαίνει αρκετές δυσκολίες και αυτό θα είναι πάντα στ' αρνητικά. Μεγάλες ουρές και καθυστέρηση για τις μάρκες για φαγητό, ποτό και δυστυχώς για τις τουαλέτες.
Ας περάσουμε στο μουσικό μέρος. Το πρόγραμμα τηρήθηκε στο λεπτό, χωρίς καθυστερήσεις και χωρίς encore! Όχι ότι ζητήθηκαν encore βέβαια. Δε περίμενα τόση ακρίβεια όμως. Επομένως, αν με ρωτήσετε για τη διάρκεια, απλά δείτε τις ώρες παρακάτω και υπολογίστε! Εντάξει, οι Black Keys τέλειωσαν 23:34, μάλλον λόγω των παύσεων ανάμεσα στα κομμάτια για τις αλλαγές.
PUTA VOLCANO 16:45 - 17:30
THE BIG NOSE ATTACK 17:45 - 18:30
1000 MODS 18:45 - 19:45
THE BLACK ANGELS 20:15 - 21:30
THE BLACK KEYS 22:00 - 23:30
Σε γενικές γραμμές ο ήχος κοντά στη σκηνή ήταν καλός. Θα συμφωνήσω πως όσοι ήταν σε πιο απομακρυσμένα σημεία δεν έμειναν ικανοποιημένοι, ιδιαίτερα όταν βράδιασε που μαζευτήκαμε πολλοί. Κι αυτό το λέω, έχοντας αλλάξει αρκετές φορές θέση στο χώρο αυτές τις 6-7 ώρες. Η προσέλευση του κόσμου κορυφώθηκε αφού άρχισε να πέφτει ο ήλιος. Όσοι ήταν εκεί από το μεσημέρι δε φάνηκε να συμμετέχουν ιδιαίτερα στις συναυλίες. Θα τολμήσω να πω πως μέχρι τους Black Keys δεν παρατήρησα ιδιαίτερη συμμετοχή του κοινού, αλλά ούτε και κάποιου είδους επικοινωνία από τη μεριά των συγκροτημάτων.
[Γράφει η Ανθή Χρήστου]
Το τελευταίο Σάββατο του Μαΐου πήγαμε στη Μαλακάσα. Όλοι πήγαμε στη Μαλακάσα. Έλληνες και Άγγλοι, Αθηναίοι και Θεσσαλονικείς, μικροί και μεγάλοι.
Αν σκεφτείς τον περσινό καταποντισμό, δε μπορείς παρά να νιώσεις κι εσύ ένα κομμάτι από την ικανοποίηση της ομάδας του Rockwave Festival που στα εικοστά γενέθλιά του κατάφερε να συγκεντρώσει περίπου 20.000 θεατές.
Βέβαια, ποιος μπορεί να αντισταθεί στους Black Keys; Όταν το ντουέτο από το Akron του Ohio με τις πολλές ραδιοφωνικές και μη επιτυχίες έρχεται σε ένα καλό σημείο της καριέρας του στη χώρα μας, ποιος μπορεί να πει όχι;
Οι προσδοκίες λοιπόν για τη χθεσινή συναυλία ήταν -και αναμενόμενα - αρκετά υψηλές. Οι διοργανωτές κατάφεραν να στήσουν μια ωραία μέρα με πολύ αξιόλογα ελληνικά support, τους ψυχεδελικούς Black Angels που σάρωσαν στο Fuzz και φυσικά την εξαιρετική έκπληξη των Black Keys.
Και κάπως έτσι, αρχίζει η ιστορία μιας συναυλίας που χιλιάδες την περίμεναν, αρκετοί την ειρωνεύτηκαν και εκατοντάδες λογικά δεν την έζησαν όπως θα ήθελαν.
PUTA VOLCANO + THE BIG NOSE ATTACK + 1000MODS
[Γράφει η Ανθή Χρήστου]
Λίγο μετά τις 17:00 και ενώ οι Puta Volcano είναι ήδη στη σκηνή, φθάνουμε στο χώρο. Η αναμονή είναι μικρή, οι ουρές προχωράνε κανονικά και το σύστημα ηλεκτρονικού ελέγχου στις πόρτες λειτουργεί άψογα.
Ο ήλιος λάμπει και ενώ καθόμαστε κοντά στο διπλό λεωφορείο του Red Fm δε μπορούμε παρά να νιώσουμε πόσο έχουν εξελιχθεί οι Puta Volcano και πόσο συναρπαστική είναι η παρουσίαση του νέου τους album "The Sun" .
Λίγο αργότερα, οι The Big Nose Attack ανεβαίνουν στη σκηνή και αποδεικνύονται τόσο, μα τόσο ταιριαστοί ως opening act των Black Keys. Ο ήχος τους είναι άρτιος, τα τραγούδια αρκετά ενδιαφέρονται και η σκηνική παρουσία κινείται σε ικανοποιητικά επίπεδα. Είναι εντυπωσιακό να βλέπεις μπάντες που παίζουν για πρώτη φορά σε ένα τέτοιο φεστιβάλ να μπορούν να κερδίσουν τις εντυπώσεις. Μας έπαιξαν ένα κομμάτι από τον επόμενο δίσκο με τίτλο "69" , και το πιο γνωστό "Yeah! (That Girl)" και μας έκαναν να αναρωτιόμαστε πότε θα είναι το επόμενο live τους.
Και εκεί που σκέφτεσαι πόσο έχουν εξελιχθεί οι ελληνικές μπάντες, πόσο εντυπωσιακά σωστές είναι οι επιλογές της διοργάνωσης και πότε θα πιεις την επόμενη μπύρα, βγαίνουν στη σκηνή οι 1000mods.
Ο κόσμος τους γνωρίζει και εκείνοι φαίνεται να απολαμβάνουν πλήρως το live τους. Για περίπου μία ώρα γεμίζουν το Terra Vibe με ενέργεια και πάθος. Το "Vidage" καταχειροκροτείται, το κοινό αλληλεπιδρά και γενικά η φάση είναι όπως πρέπει. Γεμάτη ρυθμό και ψυχεδέλεια.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Τους Puta Volcano δε τους πρόλαβα. Άκουσα όμως πολύ θετικά σχόλια για την εμφάνισή τους και για το επερχόμενο άλμπουμ τους "The Sun". Άκουσα όμως τους The Big Nose Attack, το blues-rock συγκρότημα από το Μπραχάμι. Είχα να τους δω από το Γενάρη που άνοιγαν τη συναυλία των Blues Pills. Και φυσικά είπαν το γνωστό αγαπημένο Yeah! (That Girl), αλλά ξεχώρισε και το καινούριο τους κομμάτι "69", που μας άνοιξε την όρεξη για το επερχόμενο άλμπουμ.
Ακολούθησαν οι psychedelic/stoner 1000mods, ακριβώς στην ώρα τους (18:45) κι έπαιξαν μια γεμάτη ώρα, ζεσταίνοντας για τα καλά το κλίμα με το"Vidage", το "El Rollito", αλλά και το "Claws". Χειροκροτήματα κάτω από τη σκηνή με το όσους βρίσκονταν ακριβώς μπροστά να το απολαμβάνουν.
THE BLACK ANGELS
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Ακολούθησαν οι psychedelic rock Black Angels από το Texas στις 20:15 ακριβώς. Νομίζω ότι δε τους βοήθησε ούτε η υποδομή, ούτε η ώρα εμφάνισης για να αναδείξουν τη μουσική τους. Το κοινό παρέμεινε κάπως μουδιασμένο, χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις. Την ώρα που έπεσε ο ήλιος άρχισαν να φαίνονται και τα γραφικά στο video wall της σκηνής και να δημιουργείται η κατάλληλη ψυχεδελική ατμόσφαιρα. Κατ' αυτόν τον τρόπο, θα έλεγα ότι αδικήθηκαν πραγματικά, γιατί τους έχουμε δει και σε καλύτερες εμφανίσεις. Εκείνοι βέβαια έπαιζαν με την ψυχή τους και μόνο όσοι βρίσκονταν κοντά στη σκηνή έπιαναν κάπως το vibe. Οι επιτυχίες τους, όπως τα "Bad Vibrations","Indigo Meadow" και "Prodigal Sun", μπορεί να πέρασαν χωρίς να ξεσηκώσουν τον κόσμο, αλλά οι ίδιοι σίγουρα δε πέρασαν απαρατήρητοι.
[Γράφει η Ανθή Χρήστου]
Και κάπως έτσι, και ενώ έχει ακόμη ήλιο φθάνουμε στην πρώτη μεγάλη στιγμή, την εμφάνιση των Black Angels. Και εδώ αρχίζει το μεγάλο ζήτημα της ημέρας.
Οι Black Angels είναι ένα εξαιρετικό συγκρότημα με 4 albums και μια ήδη άκρως επιτυχημένη εμφάνιση στην Ελλάδα. Αλλά, στη Μαλακάσα, εν μέρει το γεγονός ότι παίζουν το μεγαλύτερο σετ ενώ είναι ακόμη ημέρα και κυρίως η αδυναμία του κόσμου να συνδεθεί μαζί τους μετριάζουν αρκετά την εμφάνιση τους. Μοιάζουν να βρίσκονται σε αμηχανία και το κοινό τούς παρακολουθεί παγωμένο. Παίζουν καλά και παίζουν πολύ. Αλλά το κοινό δε μπορεί να αντιδράσει, ούτε στο" Young Men Dead", ούτε στο "Bad Vibrations".
Και κάπως έτσι, εμείς μείναμε με την επιθυμία να ακούσουμε και τα 4 albums μαζεμένα και να τους δούμε σύντομα σε μια πιο αντιπροσωπευτική εμφάνιση.
THE BLACK KEYS
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Ο ήλιος είχε πλέον πέσει και όσοι είχαν ζακέτα ήταν τυχεροί. Το Terra Vibe είχε γεμίσει και όλοι είχαν πάρει θέση για τους Black Keys. Κι εκείνοι πιστοί στο ραντεβού τους εμφανίστηκαν στη σκηνή ακριβώς στις 22:00.
Ο Dan Auerbach μάς χαιρέτησε μ' ένα "Good evening" κι άνοιξαν η συναυλία με το "Dead and Gone". Ο κόσμος σε τίποτα δε θύμιζε το μουδιασμένο κοινό της υπόλοιπης ημέρας. Αλλά κι ο Dan ήταν αρκετά επικοινωνιακός, μας σύστησε τους touring μουσικούς του και μας έπαιξαν αναμενόμενες επιτυχίες της συλλογής τους, πιστοί στον ήχο της αρχικής τους εκτέλεσης. Ευρισκόμενη πλέον στα δεξιά της σκηνής, έβλεπα το κοινό μπροστά να συμμετέχει και να προσπαθεί να απαθανατίσει τις στιγμές στο κινητό. Μια θάλασσα από φωτισμένες οθόνες μπροστά στη σκηνή. Όλοι περίμεναν ν' ακούσουν το "Lonely Boy", αλλά το κράτησαν για το τέλος.
Απολαύσαμε τον Dan να χορεύει με την κιθάρα του σ' ένα υπέροχο σόλο. Δεν παρέλειψε να μας προετοιμάσει ψυχολογικά για τη λήξη - "a couple more songs"- τα είπαν, μας ξεσήκωσαν κι έφυγαν. Σίγουρα θα ξεχωρίσω τα "Gold On The Ceiling" και "Lonely Boy" ως προς την αντίδραση του κόσμου, αλλά αυτό που ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα ήταν η εκτέλεση του "Little Black Submarines" με το οποίο έκλεισαν , και το υπογραμμίζω, προγραμματισμένα τη βραδιά. Ήσυχα πράγματα. Ο Dan μάς ευχαρίστησε και μας είπε να οδηγήσουμε προσεχτικά και bye bye. Η πρώτη μέρα του Rockwave έκλεισε με πυροτεχνήματα και καπνούς στη σκηνή, ενώ έπαιζε το "Mala Vida" και στο βουνό απέναντι από τη σκηνή προβάλλονταν οι προσεχείς ημερομηνίες του Rockwave.
Κι έπειτα άρχισε η μαζική έξοδος. Όσο εύκολα μπήκαμε στο χώρο, τόσο δύσκολα βγήκαμε. Για όσους είχαμε παρκάρει στο πάρκινγκ, αυτό συνοδευόταν και με μποτιλιάρισμα ανάμεσα στους θάμνους και αναμονή περίπου 2 ωρών μέχρι να βγούμε από τη Μαλακάσα. Με 0 χλμ/ώρα δε γινόταν να οδηγήσουμε πιο προσεχτικά, Dan...
[Γράφει η Ανθή Χρήστου]
Λίγο μετά τις 22:00 και ενώ ο κόσμος πλέον έχει γεμίσει το Terra vibe, οι Black Keys ανεβαίνουν στη σκηνή. Ο Dan είναι ευγενικός και σεμνός, μας συστήνει τους μουσικούς τους και μας ευχαριστεί που ήρθαμε να τους ακούσουμε.
Στην αρχή επικρατεί μια μικρή σύγχυση, αλλά όσο το live προχωράει και μπαίνουμε στην ουσία, τα πράγματα βελτιώνονται. Μπουκάλια με νερό ανοίγουν και χορεύουμε ξέφρενα στο "Lonely Boy", τρελαινόμαστε με το εξαιρετικό (και προσωπικό αγαπημένο) "Gold on the Ceiling" και τραγουδάμε όλοι μαζί τον απόηχο του "Howlin´ for you". Η καλύτερη στιγμή της βραδιάς είναι αναμφισβήτητα το "I Got Mine", στο οποίο ο Patrick Carney δίνει τα ρέστα του.
Σίγουρα τα περισσότερα κομμάτια ακούγονταν όπως στο studio. Και σίγουρα, τα επίπεδα του ήχου ήταν υπερβολικά χαμηλά. Και προσωπικά δεν κατάλαβα απόλυτα γιατί υπήρχαν παύσεις μετά από κάθε κομμάτι για αλλαγές κιθαρών.
Αλλά, ακούσαμε ένα υπέροχο, ρυθμικό "Too Afraid to Love you" και δε μπορώ να βγάλω από το κεφάλι μου την εικόνα του Dan μόνου του με μια κιθάρα στη εισαγωγή του "Little Black Submarines". Και μετά, τα φώτα να ανοίγουν και να μπαίνει η ένταση.
Και δε μπορώ να μην σκεφτώ ότι 20.000 Έλληνες ήρθαν στο Terra Vibe για να ακούσουν συγκροτήματα με rock και ψυχεδελικούς ήχους. Και μαζεύτηκαν τρεις πολλά υποσχόμενες, Ελληνικές μπάντες, οι οποίες καταχειροκροτήθηκαν.
Οπότε, θεωρώ ότι ήταν μια καλή μέρα. Γιατί η μέρα που ακούς το "Leavin' Trunk" και κλείνει με το "Little Black Submarines" δε μπορεί να είναι κακή.
Ακόμη και αν η διοργάνωση επέλεξε να την ολοκληρώσει με περίεργους εορτασμούς γεμάτους πυροτεχνήματα, κορδέλες και το "Mala Vida". Ακόμη και αν ο ήχος ήταν προβληματικός και το κοινό δεν μπόρεσε να κατανοήσει ότι έπρεπε να δώσει κάτι από την ενέργεια που παίρνει στους καλλιτέχνες.
Ήταν εξαιρετική η μέρα που μαζεύει τόσους πολλούς υπέροχους και διαφορετικούς μουσικούς σε ένα μέρος. Και μας κάνει να ανυπομονούμε για ακόμη περισσότερα live και φεστιβάλ.
Το setlist των Black Keys ήταν το ακόλουθο:
Dead and Gone
Next Girl
Run Right Back
Same Old Thing
Gold on the Ceiling
Strange Times
Nova Baby
Leavin' Trunk
Too Afraid to Love You
Howlin' for You
I Got Mine
Money Maker
Gotta Get Away
She's Long Gone
Fever
Tighten Up
Your Touch
Lonely Boy
Little Black Submarines