Ο madame Αμπαζής, γεμάτος χιούμορ και καλή διάθεση, μας μίλησε ή μας
μύησε στην κοσμάρα του. Αυτή την κοσμάρα την γεμάτη ουσία, γέλιο, και
ψάξιμο! Και όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά!
Ερ. Παίζεις από το 90', ωστόσο το ευρύ κοινό σε γνώρισε μέσα από την επιτυχία του Madame με τον Πάνο Μουζουράκη. Πώς σου ήρθε όλο αυτό σαν ιδέα και πώς έχεις εισπράξει-μεταφράσει πρακτικά αυτή την επιτυχία;
Ερ. Παίζεις από το 90', ωστόσο το ευρύ κοινό σε γνώρισε μέσα από την επιτυχία του Madame με τον Πάνο Μουζουράκη. Πώς σου ήρθε όλο αυτό σαν ιδέα και πώς έχεις εισπράξει-μεταφράσει πρακτικά αυτή την επιτυχία;
Απ. Ξεκίνησα την καλλιτεχνία το 1992 που απολύθηκα από την αεροπορία. Στην αρχή με την κιθάρα μου σε μικρές μουσικές σκηνές και μπαράκια. Στη δισκογραφία μπήκα το 1996 με τα «Παντελώς Χειροποίητα» Η ημιεπιτυχία ήρθε το 2008 με την μουσικοθεατρική παράσταση «ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!» που ανέβασα με τον Γεράσιμο Γεννατά και τον Γιάννη Μποσταντζόγλου. Όντως όμως, το ευρύ κοινό με γνώρισε τώρα μέσα απ’ την επιτυχία του madame. Ακούω συχνά στο δρόμο παρέες να με δείχνουν διακριτικά και να λένε: «παιδιά ο μαντάμ!» Χαίρομαι σαν μικρό παιδί! Η αλήθεια είναι ότι είκοσι χρόνια είχα ραντεβού με την επιτυχία και αυτή αργούσε. Αλλά εγώ εκεί. Θα την περίμενα όσο χρειαζόταν. Την έχω γαϊδουρινή! Την υπομονή... Λατρεύω αυτό που κάνω. Θα το έκανα ακόμα και τσάμπα. Αλλά μην το πείτε αυτό στους μαγαζάτορες... Το madame σαν ιδέα προέκυψε γιατί πολύ απλά δεν ξέρω γαλλικά και πιάνο. Ξέρω όμως καλά ελληνικά και κιθάρα. Σιγοτραγουδούσα λοιπόν το padam, padam της Edith Piaf και σκάρωσα δικά μου λόγια. Από την πρώτη φορά που -ανέκδοτο ακόμα- το έπαιξα σε συναυλία μου, κατάλαβα ότι θα έκανε μεγάλο σουξέ. Όταν το άκουσε ο Πάνος και μου ζήτησε να το πούμε ντουέτο στο δίσκο του, απάντησα ναι χωρίς δεύτερη σκέψη. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά.
Ερ. Πρόσφατα σε είδαμε στην μεγάλη συναυλία του Πάνου Μουζουράκη να τραγουδάς μπροστά σε 3.500 χιλιάδες κόσμο. Πώς είναι σαν αίσθηση από την σκηνή να βλέπεις τόσο κόσμο να τραγουδά μαζί σου; Η ενέργεια αυτή μπορεί, κατά την γνώμη σου, να μετατραπεί σε θετικό ή αρνητικό ''όπλο'';
Απ. Η αίσθηση είναι υπέροχη. Πόσο μάλλον αν όλος αυτός ο κόσμος τραγουδά πια ένα δικό σου τραγούδι. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά. Έχω όλα αυτά τα χρόνια τραγουδήσει με τον Μπιθικώτση, τον Κόκοτα, τον Θαλασσινό, τους Πυξ Λαξ, τον Λάκη Παπαδόπουλο, μέχρι και σε 10.000 κόσμο. Η ενέργεια πάντα είναι τεράστια, ευθέως ανάλογη του πλήθους. Ένα όπλο θετικής ενέργειας και αγάπης που εισπράττεις απ’ τον κόσμο και επιστρέφεις πίσω πολλαπλάσιο. Καμιά φορά βέβαια και σε μια μικρή μπουάτ με λίγους και καλούς ακροατές που σε τίμησαν με την παρουσία τους και την προσοχή τους, μπορεί να γίνει μια μαγική μουσική βραδιά, με πηγαία ανταλλαγή συναισθημάτων εκατέρωθεν.
Ερ. Τι θυμάσαι εντονότερα από την 10ετία του 80' και τί θα ήθελες μέχρι σήμερα να ξεχάσεις;
Απ. Θυμάμαι τα ξένοιαστα, ανέμελα, μποέμικα μαθητικά και φοιτητικά μου χρόνια. Μια κιθάρα πάντα κάπου εκεί διπλά. Τα πρώτα μου «πρωτόγονα» τραγούδια. Τα όνειρα μου που έγιναν πραγματικότητα. Και αυτά που μένουν όνειρα ακόμα... Δεν θέλω να ξεχάσω τίποτα.
Ερ. Σαν μαθηματικός που σπούδασες, ποια η σχέση τους με τη μουσική, της μουσικής μαζί σου, αλλά και η δική σου με αυτό που ονομάζουμε Θεό;
Απ. Με τα Μαθηματικά έχουμε πάρει διαζύγιο. Είναι βέβαια η πρώτη μου αγάπη. Και οι πρώτες αγάπες δεν ξεχνιούνται. Η μουσική είναι η ερωμένη μου. Θεός είναι η Φύση. Κι όπως είναι φανερό, δεν έχω το θεό μου! Για τους περισσότερους εξάλλου, θεός σήμερα είναι το χρήμα. Δόξα τα λεφτά, έχουμε θεό...
Ερ. Στην ιστοσελίδα σου και ειδικότερα στο βιογραφικό σου, αναφέρει ότι επιδιώκεις εκτός από ψυχαγωγία να προσφέρεις αγωγή της ψυχής. Πώς αντιλαμβάνεσαι εσύ την αγωγή της ψυχής, την έχουμε μεγαλύτερη ή μικρότερη ανάγκη από παλιότερα και ποιος ο ρόλος της τέχνης σε αυτό σήμερα; Απ. Θέλω ο άλλος να φεύγει απ’ την συναυλία μου, λίγο καλύτερος άνθρωπος. Πιο ανάλαφρος, πιο γελαστός, πιο φωτεινός. Και λίγο πιο προβληματισμένος. Να σκάσει το πικραμένο χείλι του. Την άλλη μέρα να σιγοτραγουδάει ένα τραγούδι μου, μ’ ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη.
Ερ. Έχεις, μέχρι σήμερα, στο βιογραφικό σου συνεργασίες με πολλούς καλλιτέχνες, ποια θα ξεχώριζες αλλά και ποια συνεργασία θα ήθελες πολύ που δεν έχει προκύψει ακόμα;
Απ. Θα ξεχώριζα τον δάσκαλο μου και δάσκαλο όλων μας, τον αθάνατο Γρηγόρη Μπιθικώτση. Επίσης τη υπέροχη συνεργασία μου με τον Σταμάτη Κόκοτα και την Ρένα Κουμιώτη. Έχω μάθει πολλά απ’ αυτούς. Απ’ τους νεώτερους ξεχωρίζω τους καλούς μου φίλους Παντελή Θαλασσινό, Λάκη Παπαδόπουλο και Φοίβο Δεληβοριά. Θα ήθελα -αν προκύψει αβίαστα- να συνεργαστώ με τον Διονύση Σαββόπουλο και τον Λουκιανό Κηλαϊδόνη. Τους εκτιμώ και τους θαυμάζω απεριόριστα. Επίσης θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ με νέα αξιόλογα παιδιά που ενδεχομένως με εκτιμούν και με θαυμάζουν.
Ερ. Ποια ερώτηση δεν θα έκανες ποτέ στον εαυτό σου;
Απ. Πόσα; Τα νούμερα είναι για τα νούμερα.
Ερ. Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου με δυο λέξεις, ένα χρώμα, πέντε νότες και μια μυρωδιά;
Απ. Δύο λέξεις: Χιούμορ και χαρά. Ένα χρώμα: Κόκκινο. Της καρδιάς. Πέντε νότες: Μι, φα, σολ, λα, ρε. Μία μελωδική διατροφική προτροπή, που κάνω καθημερινά στον εαυτό μου! Μία μυρωδιά: Η μυρωδιά της θάλασσας, αλμύρα και ιώδιο στα ρουθούνια και στα χείλη.
Ερ. Τι ετοιμάζεις για φέτος το χειμώνα και πού μπορούμε να σε δούμε ζωντανά;
Απ. Ετοιμάζω δίσκο με τον Λάκη Παπαδόπουλο, με γενικό τίτλο: “panteLAKIS” Θα περιέχει σε νέα εκτέλεση το «γατόνι» και το νέο μας σουξέ «ο ύμνος των χοντρών» Επίσης βγαίνει στις αίθουσες η ταινία “Λύσσα κακιά» του cult σκηνοθέτη Νίκου Ζερβού, στην οποία έχω γράψει τη μουσική και το τραγούδι των τίτλων. Στην φετινή παράσταση παιδικού θεάτρου «Σκιομαγειρέματα» του Ηλία Καρελά, έγραψα και τραγουδώ το ομώνυμο τραγούδι. Θα κάνω περιοδεία με τον Γεράσιμο Γεννατά και τον θίασο «ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!» την μουσικοθεατρική παράσταση «δεν υπάρχει κράτος μαντάμ!»
Επίσης, μετά την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου θα εμφανιστώ στην πλατεία Χαλανδρίου - φυσικά δεν θα υπάρχει είσοδος. Αυτά τα ολίγα και βλέπουμε.
Ερ. θα θέλαμε να μας σχολιάσεις το παρακάτω.
'' Το να κάνεις παιδί, δεν είναι μήτε άθλος, μήτε και κατόρθωμα.
Το να μην το καταστρέψεις, όμως, παραμένει, επίτευγμα! ''
Απ. Είναι αναμφισβήτητα μια μεγάλη αλήθεια της ζωής.