Έπειτα από σχεδόν ένα χρόνο αποχής η περιέργεια για την επόμενη μουσική κίνηση του Γιάννη Αγγελάκα ήταν μεγάλη. Πρώτη, επίσημη, στάση αυτού του κύκλου ήταν το Fix Factory στη Θεσσαλονίκη, αν και είχαν εμφανιστεί στη συναυλία-γιορτή με τα Διάφανα Κρίνα πριν μερικές εβδομάδες. Ένα μέρος του κοινού του περίμενε μια μικρή στροφή προς την παραδοσιακή μουσική, αλλά η «καινούρια του μπάντα» δεν απέχει ιδιαίτερα απ’ τον ήχο του προηγούμενου σχήματος. Απουσιάζει ο μπαγλαμάς, ο μέσος όρος ηλικίας είναι ελαφρώς μικρότερος και οι διασκευές τους στα τραγούδια του Αγγελάκα είναι συχνά εξαιρετικές.
Ο κόσμος μαζεύτηκε από νωρίς και γέμισε το Fix, προσφέροντας μια ιδανική υποδοχή στο φρέσκο σχήμα. Κατά τις 22:30 οι πέντε μουσικοί βγήκαν στη σκηνή και αμέσως μετά ο Αγγελάκας στα μαύρα, ξεκίνησε με μια δυνατή εκτέλεση του ‘Γλέντι’ από το τελευταίο άλμπουμ του (‘Γελαστή Ανηφόρα’, 2013). Αυτή τη φορά δεν υπήρχαν καρέκλες επί σκηνής, εκτός από ένα σκαμπό που χρησιμοποιούσε η Λαμπρινή Γρηγοριάδη που με την ακουστική της κιθάρα εκτελούσε και χρέη μπασίστα με επιτυχία. Το σχήμα συμπληρώνουν ο Γιώργος Αβραμίδης στην τρομπέτα, ο James Wylie στο σαξόφωνο, ο Γιάννης Σαββίδης στην ηλεκτρική κιθάρα με μπόλικα ηχητικά εφέ και ο Αναστάσης Βουκυκλαράκης στα τύμπανα να «τρέχει» το ρυθμό. Ο Αγγελάκας καθοδηγούσε το σχήμα με συχνές παρεμβάσεις-νοήματα και μας παίξανε, όπως ειπώθηκε, «όλα όσα προλάβαμε να βγάλουμε αυτούς τους τέσσερις μήνες που είμαστε μαζί».
Από τις περίπου δύο ώρες που παίξανε δεν έλειψαν παλιά αγαπημένα τραγούδια (‘Το Τρένο’, ‘Αιρετικό’), αλλά υπήρξαν και μερικά άλλα που πολλοί θα ήθελαν να ακουστούν (‘Τηλεντρόγκες’, ‘Βαλίτσες’). Το γιουκαλίλι του Γ. Αβραμίδη έδωσε μια πολύ όμορφη χροιά στο ‘Όπως Ξυπνούν Οι Εραστές’ και η τρομπέτα μαζί με τα εφέ της ηλεκτρικής κιθάρας ανέβασαν το ‘Θ’ Ανατέλλω’, που είναι ήδη από τα πιο αγαπημένα τραγούδια στις συναυλίες του. Αντίθετα, στο ‘Σιγά Μην Κλάψω’ φάνηκε ότι έλειπε το μπαγλαμαδάκι κι έτσι κατέληξε λιγότερο ενθουσιώδες απ’ όσο συνήθως είναι.
Κάπως έτσι συνοψίζεται η εμφάνιση του νέου σχήματος. Αυτά τα τραγούδια τα έχουμε ακούσει σε άλλες εκτελέσεις, που ίσως είναι καλύτερες ή απλά τις έχουμε συνηθίσει, αλλά υπήρξαν μπόλικες πολύ καλές στιγμές. Έτσι κι αλλιώς, είναι απλά η αρχή του δρόμου αυτού και όσο δύσκολη κι αν ήταν, έγινε και μάλιστα έγινε όμορφα.
Ο κόσμος μαζεύτηκε από νωρίς και γέμισε το Fix, προσφέροντας μια ιδανική υποδοχή στο φρέσκο σχήμα. Κατά τις 22:30 οι πέντε μουσικοί βγήκαν στη σκηνή και αμέσως μετά ο Αγγελάκας στα μαύρα, ξεκίνησε με μια δυνατή εκτέλεση του ‘Γλέντι’ από το τελευταίο άλμπουμ του (‘Γελαστή Ανηφόρα’, 2013). Αυτή τη φορά δεν υπήρχαν καρέκλες επί σκηνής, εκτός από ένα σκαμπό που χρησιμοποιούσε η Λαμπρινή Γρηγοριάδη που με την ακουστική της κιθάρα εκτελούσε και χρέη μπασίστα με επιτυχία. Το σχήμα συμπληρώνουν ο Γιώργος Αβραμίδης στην τρομπέτα, ο James Wylie στο σαξόφωνο, ο Γιάννης Σαββίδης στην ηλεκτρική κιθάρα με μπόλικα ηχητικά εφέ και ο Αναστάσης Βουκυκλαράκης στα τύμπανα να «τρέχει» το ρυθμό. Ο Αγγελάκας καθοδηγούσε το σχήμα με συχνές παρεμβάσεις-νοήματα και μας παίξανε, όπως ειπώθηκε, «όλα όσα προλάβαμε να βγάλουμε αυτούς τους τέσσερις μήνες που είμαστε μαζί».
Από τις περίπου δύο ώρες που παίξανε δεν έλειψαν παλιά αγαπημένα τραγούδια (‘Το Τρένο’, ‘Αιρετικό’), αλλά υπήρξαν και μερικά άλλα που πολλοί θα ήθελαν να ακουστούν (‘Τηλεντρόγκες’, ‘Βαλίτσες’). Το γιουκαλίλι του Γ. Αβραμίδη έδωσε μια πολύ όμορφη χροιά στο ‘Όπως Ξυπνούν Οι Εραστές’ και η τρομπέτα μαζί με τα εφέ της ηλεκτρικής κιθάρας ανέβασαν το ‘Θ’ Ανατέλλω’, που είναι ήδη από τα πιο αγαπημένα τραγούδια στις συναυλίες του. Αντίθετα, στο ‘Σιγά Μην Κλάψω’ φάνηκε ότι έλειπε το μπαγλαμαδάκι κι έτσι κατέληξε λιγότερο ενθουσιώδες απ’ όσο συνήθως είναι.
Κάπως έτσι συνοψίζεται η εμφάνιση του νέου σχήματος. Αυτά τα τραγούδια τα έχουμε ακούσει σε άλλες εκτελέσεις, που ίσως είναι καλύτερες ή απλά τις έχουμε συνηθίσει, αλλά υπήρξαν μπόλικες πολύ καλές στιγμές. Έτσι κι αλλιώς, είναι απλά η αρχή του δρόμου αυτού και όσο δύσκολη κι αν ήταν, έγινε και μάλιστα έγινε όμορφα.