Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Γιάννη Μαργετουσάκη.
[Γράφει η Άννα Παπαδάκη:]
Κάποιοι μιλούν για τη συνεργασία της χρονιάς, κάποιοι πάλι για μία μεγάλη γιορτή. Εμείς θα λέγαμε πως συμβαίνουν και τα δύο. Η πρεμιέρα των Γαλάνη, Τσαλιγοπούλου, Νέγκα, μια ωδή στο λαϊκό τραγούδι υπό την επιμέλεια της Μαργαρίτας Μυτιληναίου. Μία γιορτή με εκατοντάδες κόσμου να χορεύουν και να τραγουδούν. Τρεις μεγάλες φωνές συμπράττουν, δίνοντας η καθεμιά τα ιδιαίτερα στοιχεία της και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά εξαιρετικό. Ο χώρος του Passport Κεραμεικός, αρκετά διαφορετικός και πολύ μεγάλος, γέμισε ασφυκτικά και ίσως δεν είχαν όλοι την άνεση που θα ήθελαν. Ένα είναι το σίγουρο όμως, πως με την ενέργεια που έδωσαν οι τρεις κυρίες, όλοι πέρασαν πολύ όμορφα.
[Γράφει η Άννα Παπαδάκη:]
Κάποιοι μιλούν για τη συνεργασία της χρονιάς, κάποιοι πάλι για μία μεγάλη γιορτή. Εμείς θα λέγαμε πως συμβαίνουν και τα δύο. Η πρεμιέρα των Γαλάνη, Τσαλιγοπούλου, Νέγκα, μια ωδή στο λαϊκό τραγούδι υπό την επιμέλεια της Μαργαρίτας Μυτιληναίου. Μία γιορτή με εκατοντάδες κόσμου να χορεύουν και να τραγουδούν. Τρεις μεγάλες φωνές συμπράττουν, δίνοντας η καθεμιά τα ιδιαίτερα στοιχεία της και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά εξαιρετικό. Ο χώρος του Passport Κεραμεικός, αρκετά διαφορετικός και πολύ μεγάλος, γέμισε ασφυκτικά και ίσως δεν είχαν όλοι την άνεση που θα ήθελαν. Ένα είναι το σίγουρο όμως, πως με την ενέργεια που έδωσαν οι τρεις κυρίες, όλοι πέρασαν πολύ όμορφα.
Το πρόγραμμα μας άρεσε πολύ και μας εξέπληξε θετικά. Ανατρέποντας τα μέχρι τώρα δεδομένα, οι ερμηνεύτριες ξεκίνησαν μαζί, κάνοντας μία αναδρομή στο παλιό καλό ελληνικό τραγούδι κι έπειτα μας χάρισαν συγκινητικές, χαρούμενες, τρελές στιγμές ερμηνεύοντας η καθεμία ξεχωριστά κομμάτια κυρίως δικά τους. Στο τέλος, μας αποχαιρέτησαν τραγουδώντας ξανά όλες μαζί κι επέστρεψαν στη σκηνή, για να μας πουν ακόμη μία φορά το κομμάτι με το οποίο ξεκίνησαν το πρόγραμμα: Έλα απόψε στου Θωμά. Χαρακτηριστικές ήταν οι κόκκινες πινελιές που έδιναν οι κυρίες στο ντύσιμό τους. Δεν γνωρίζουμε αν έχει κάποια σημειολογία ή απλώς προέκυψε, ήταν πάντως αξιοπρόσεκτο. Η αρμονία της φωνής περνά στην αρμονία του ενδύματος.
Μερικά από τα κομμάτια που ακούσαμε ήταν τα Κάτω στον Πειραιά, Της γυναίκας η καρδιά, Όλες του κόσμου οι Κυριακές, Σαν απόκληρος γυρίζω, Μην περιμένεις πια, Το δίκιο μου.
Μερικά από τα κομμάτια που ακούσαμε ήταν τα Κάτω στον Πειραιά, Της γυναίκας η καρδιά, Όλες του κόσμου οι Κυριακές, Σαν απόκληρος γυρίζω, Μην περιμένεις πια, Το δίκιο μου.
Φωνητικά αψεγάδιαστες, ίσως με κάποιο άγχος, που φάνηκε κάποιες στιγμές κυρίως στη σεμνή και πάντα χαμογελαστή Γιώτα Νέγκα και την τρελαμένη Ελένη Τσαλιγοπούλου. Η Δήμητρα Γαλάνη, ήρεμη δύναμη, απλή, με μια φωνή αναλλοίωτη. Οι μουσικοί που είχαν μαζί τους, όλοι πολύ καλοί, ίσως κι αυτοί αγχωμένοι, δεν ήταν πάντα συγχρονισμένοι, κυρίως στο δεύτερο μέρος, το οποίο σε σχέση με το πρώτο ήταν κάπως υποτονικό, με εξαίρεση βέβαια την απίστευτη ενέργεια που έδωσε η Ελένη Τσαλιγοπούλου, που ξυπόλητη χόρεψε, χοροπήδησε, ανέβηκε στα πρώτα τραπέζια και γύρισε όλη τη σκηνή. Με φωνή εξαιρετική, με μπρίο και σκέρτσο και μας συγκίνησε και μας απογείωσε με τα «γεμάτα» μουσικά κομμάτια της. Εγώ σ'αγάπησα εδώ, Τράβα ρε μάγκα, Παξιμαδοκλέφτρα. Η Γιώτα Νέγκα μοιράστηκε μαζί μας τα καινούρια της κομμάτια και τραγούδησε από καρδιάς, με τόσο βάθος. Η ίδια βρίσκεται στην καλύτερη στιγμή της και τραγουδάει με έναν σεβασμό που σε κάνει να την κοιτάζεις σαστισμένος. Δεν με κρατάει ό,τι θυμάμαι, Με τα μάτια κλειστά. Η Δήμητρα Γαλάνη, η οποία εμφανίστηκε τελευταία, μας ταξίδεψε με τα κομμάτια της, με την αισθαντική φωνή της και την αυθεντικότητά της. Τα χάρτινα, Στερεότυπα, Αν, Δικαίωμα.
Ήταν στο σύνολό της μία εξαιρετική εμφάνιση, ζωντανή, μία γιορτή που συμμετείχαμε όλοι. Τρεις υπέροχες φωνές, με ερμηνείες ατόφιες, με πολυφωνίες που σε συνεπαίρνουν.
Μία εμφάνιση που αξίζει!
[Γράφει η Παναγιώτα Κλεάνθους:]
Τρεις γυναίκες. Τρεις ερμηνεύτριες. Τρεις ξεχωριστές διαδρομές…
…που ενώθηκαν, έχοντας ως σημείο συνάντησης το λαϊκό τραγούδι, κάτω από τη στέγη του Passport Κεραμεικός. Η Δήμητρα Γαλάνη, η Ελένη Τσαλιγοπούλου και η Γιώτα Νέγκα έχουν χαράξει τη δική τους προσωπική πορεία στο μουσικό στερέωμα μα παράλληλα φέρουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά: το ταλέντο, την έκφραση και την αγάπη γι’ αυτό που κάνουν.
Το ανανεωμένο Passport χώρεσε έναν πολύ μεγάλο αριθμό κόσμου– τόσο στο κάτω μέρος όσο και στον εξώστη- διαφόρων ηλικιών, εφόσον οι τρεις ερμηνεύτριες έχουν τη δύναμη να αγγίξουν και τους παλιότερους που τις γνώριζαν από νωρίς, αλλά και τους νεότερους που τις αγάπησαν μέσα από προηγούμενα και καινούργια άσματα. Στη μεγάλη σκηνή του χώρου είχε λάβει τη θέση της η εννιαμελής και πολυπράγμων– με μια σωρεία ετερόκλητων μουσικών οργάνων- μπάντα που τις πλαισίωνε κι έτσι μπορούσες εξ αρχής να καταλάβεις ότι κάτι μεγάλο επρόκειτο να συμβεί στην πρεμιέρα της Παρασκευής.
Και συνέβη! Σε ένα πρόγραμμα μεγαλύτερο των τριών ωρών η Δήμητρα, η Ελένη κι η Γιώτα ξεδίπλωσαν τις ιδιαίτερες φωνές τους και ύμνησαν το λαϊκό τραγούδι. Κάνοντας μια αναδρομή στην ιστορία της ελληνικής μουσικής, μας θύμισαν αγαπημένες μουσικές που στιγμάτισαν το λαϊκό πεντάγραμμο, μέσα από τα τραγούδια όλων των μεγάλων δημιουργών όπως: Χατζιδάκι, Τσιτσάνη, Λοϊζου, Πάνου, Σπανού και πολλών άλλων, τα οποία ακούσαμε σε αυθεντικές αλλά και διασκευασμένες εκτελέσεις. Μερικά από αυτά ήταν τα: "Στων αγγέλων τα μπουζούκια", "Σαν απόκληρος γυρίζω", "Τι γλυκό να σ'αγαπούν", "Θα κλείσω τα μάτια", "Έρωτα μου αγιάτρευτε", "Ακρογιαλιές δειλινά", "Τα ματόκλαδα σου λάμπουν" κ.α. Γεμάτες ενέργεια, όρεξη και πολύ καλή διάθεση δημιούργησαν ένα ανεβαστικό και ξεσηκωτικό κλίμα, ωθώντας το κοινό να τραγουδήσει και να χορέψει. Οι φωνές τους έδεναν αρμονικά και βάδιζαν με τους ρυθμούς της εξαιρετικής ορχήστρας.
Οι τρεις ερμηνεύτριες ξεκίνησαν μαζί στη σκηνή, καθισμένες σε καρέκλες η μία δίπλα στην άλλη, τραγουδώντας άλλοτε παράλληλα και δημιουργώντας ένα είδος γυναικείας χορωδίας κι άλλοτε ξεχωριστά με τις άλλες δύο να συμβάλλουν στα φωνητικά. Μέσα στην τριπλή τους συνύπαρξη η καθεμία διατήρησε τα ιδιαίτερα γνωρίσματά της, γι’ αυτό και το αποτέλεσμα ήταν πολύ όμορφο αφού ήταν, αφενός, ομοιογενές και αφετέρου ποικιλόμορφο. Η Γιώτα Νέγκα υπήρξε άκρως εκφραστική, με μεγάλη δύναμη φωνής και με μια ευγένεια στο βλέμμα που σπάνια πια τη συναντάς. Η Ελένη Τσαλιγοπούλου μας τραγούδησε γεμάτη ενέργεια, κάνοντας κέφι και χορεύοντας ξυπόλυτη, ενώ η Δήμητρα Γαλάνη ξεδίπλωσε την έκταση της φωνής της σε ολόκληρο τον χώρο με τον μοναδικό της τρόπο.
Είχαν την ευκαιρία να αναδείξουν τα ερμηνευτικά χαρακτηριστικά τους και αργότερα, καθώς εμφανίστηκαν μόνες τους στη σκηνή, κάνοντας το δικό τους (υπό)πρόγραμμα με τραγούδια που αγαπάνε πολύ. Οι επιλογές ήταν εύστοχες και συνυφασμένες με τη χροιά και το ύφος τους. Πέρα από τα διαμάντια που ερμήνευσαν, το δεύτερο μέρος της βραδιάς ήταν εμπλουτσιμένο και με τραγούδια από την προσωπική τους δισκογραφία, τα οποία εντάχθηκαν με πολύ ωραίο τρόπο στην όλη μουσική παράσταση και δεν έμοιαζαν ξένα προς τον λαϊκό χαρακτήρα του προγράμματος.
Από τη Γιώτα Νέγκα ακούσαμε τα "Δεν με κρατάει ό,τι θυμάμαι", "Αγάπη στις επαναλήψεις", "Το δίκιο μου", τραγούδια σχετικά καινούργια που έχουμε αγαπήσει πολύ και που ακούγονται συχνά στα ραδιόφωνα. Η Ελένη Τσαλιγοπούλου μας τραγούδησε και μπαλάντες όπως οι "Χίλιες σιωπές" αλλά και χορευτικά κομμάτια όπως "Παιδιά των δρόμων" και το διασκευασμένο "Τράβα ρε μάγκα". Από τη Δήμητρα Γαλάνη ακούσαμε τους ύμνους με τους οποίους την έχουμε συνδυάσει τόσα χρόνια, όπως "Δυο μέρες μόνο" και "Στερεότυπα", με τον κόσμο πραγματικά να "δίνει ρέστα". Σε κάποιο σημείο η ατμόσφαιρα έγινε κάπως μονότονη, αλλά επανήλθε γρήγορα με ένα ανεβαστικό –και πάλι- κλείσιμο.Οι τρεις γυναίκες μας χάρισαν έναν μουσικό επίλογο που είχε τον ίδιο ενθουσιασμό με την έναρξη και υποκλίθηκαν στο ένθερμο κοινό τους.
Ο χώρος του νέου Passport, διαφορετικός και μεγαλύτερος από αυτόν του Πειραιά, απέπνεε μια αριστοκρατικότητα. Η νέα σκηνή ταίριαζε στις τρεις προαναφερθείσες ερμηνεύτριες- παρόλο που ίσως να δυσκόλεψε λίγο τους όρθιους στο μπαρ- και είχε πολύ καλή ακουστική. Στον εξώστη (ο οποίος ήταν ευρύχωρος, άνετος και με καλή οπτική) , στο βάθος, σε όλες τις γωνιές, ο ήχος ακουγόταν πολύ καθαρός. Πάντως, όσον αφορά την εν λόγω μουσική παράσταση, πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα συνεργασία που καταφέρνει να προσφέρει στον θεατή και διασκέδαση και συγκίνηση.
